In geschiedenislesjes in game-formaat heeft Ubisoft wel ervaring: voor velen is dat ook exact wat de vroege Assassin's Creed-games waren. In de Valiant Hearts-gamereeks zet Ubisoft opzettelijk in op deze educationele kant. Net als zijn voorganger belicht Valiant Hearts: Coming Home de gruwelijkheden én de heldhaftigheden die plaatsvonden tijdens de Grote Oorlog.
In 2014 bracht Ubisoft Valiant Hearts: The Great War uit, een sidescroller die wel voor een indiegame kon doorgaan, die indertijd positief ontvangen werd voor zijn educationele waarde en emotioneel verhaal. Deze game kwam van Ubisoft Montpellier, die recentelijk ook de geprezen Prince of Persia: The Lost Crown uitbracht en nog steeds (eindeloos) bezig is aan een vervolg op Beyond Good & Evil. Vorig jaar zette Ubisoft in samenwerking met Netflix dit oorlogsverhaal verder met deze sequel met de subtitel Coming Home. Die kwam exclusief uit voor mobiele apparaten en was ook via Netflix te spelen. Nu werd dit vervolg ook geport naar de pc en consoles. Op de mobiele markt zijn zovele waardeloze games dat eentje zoals deze wel positief uit de hoek kan komen, maar kan Valiant Hearts: Coming Home ook op consoles en pc een goede indruk maken, wanneer de standaard voor sterke verhalende games sinds 2014 zoveel gestegen is?
De game maakt gebruik van een parallax-achtergrond en een opvallende graphic novel-stijl in zijn 2D-wereld. Vooral contrastvolle afbeeldingen zoals een sterrennacht om door te vliegen, zijn hoogtepunten van de ervaring. De muziek bevat, naast de emotionele oorwurm van het hoofdthema van het origineel, weinig nieuws dat er bij te blijven valt, maar zijn sombere pianotonen houden de toon serieus. Ondanks enkele geluidsproblemen is de audiovisuele presentatie dan ook een van Coming Homes trekpunten. Al zijn de mooi-geanimeerde cutscenes met de sterke verteller welkom, maken de korte pastiches met sprankeltjes verhaalvertelling en schaduwen van echte personages het moeilijk om een erg meeslepende narratief te creëren. Kortheid zelve is, zoals altijd, geen artistiek minpunt, maar het werkt hier tegen de gehechtheid die je als speler tegenover de personages kan voelen. Zo gebeurt er in het spel een melodramatisch emotionele reünie tussen twee personages. Zo'n moment is moeilijk om volledig serieus te nemen wanneer je als speler slechts twintig minuten geleden hun laatste gesprek zag plaatsvinden.
Het ironisch meest aangename gedeelte van de gameplay zijn de pilootmissies, waarbij de speler door de hemel vliegt en vijandige wapens en vliegtuigen moet ontwijken op de maat van klassieke muziekstukken van Bach of Beethoven. Dit idee is leuk (en ik heb me met deze missies ook wel degelijk het meeste vermaakt in de hele ervaring), maar de muziekstukken voelen discordant in vergelijking met de over het algemeen ernstige toon van het verhaal. Zo faalt Valiant Hearts: Coming Home keer op keer om interessante ideeën en aangrijpende verhalen samen te brengen tot een werk dat als een stuk entertainment moet werken. Al met al kan je Valiant Hearts: Coming Home wel complimenteren voor zijn poging om een interactief verhaal te vertellen dat zowel educationeel als emotioneel is, maar zowel het interactieve gedeelte en het emotionele gedeelte waren voor mij zwaar onderontwikkeld.
In 2014 bracht Ubisoft Valiant Hearts: The Great War uit, een sidescroller die wel voor een indiegame kon doorgaan, die indertijd positief ontvangen werd voor zijn educationele waarde en emotioneel verhaal. Deze game kwam van Ubisoft Montpellier, die recentelijk ook de geprezen Prince of Persia: The Lost Crown uitbracht en nog steeds (eindeloos) bezig is aan een vervolg op Beyond Good & Evil. Vorig jaar zette Ubisoft in samenwerking met Netflix dit oorlogsverhaal verder met deze sequel met de subtitel Coming Home. Die kwam exclusief uit voor mobiele apparaten en was ook via Netflix te spelen. Nu werd dit vervolg ook geport naar de pc en consoles. Op de mobiele markt zijn zovele waardeloze games dat eentje zoals deze wel positief uit de hoek kan komen, maar kan Valiant Hearts: Coming Home ook op consoles en pc een goede indruk maken, wanneer de standaard voor sterke verhalende games sinds 2014 zoveel gestegen is?
Een plaatje over de Grote Oorlog
In de game wordt het verhaal verteld van James, een Afrikaans-Amerikaanse soldaat die deelneemt aan het Meuse-Argonne-offensief tijdens de Eerste Wereldoorlog. De verteller, met een diepe, gravitasvolle stem, leidt ons door het verhaal, dat zwaar ondersteund wordt door melancholische pianomuziek. James vecht niet alleen voor zijn land, maar ook om zichzelf te bewijzen aan een vaderland dat hem en zijn familie nooit veel vriendelijkheid heeft getoond. Het verhaal probeert de harde realiteit van raciaal gesegregeerde trainingskampen te onthullen, maar werpt een kinderlijk simpel licht op racisme en segregatie in Amerika. Wel verdient het wat respect voor diens belichting van de Harlem Hellfighters, een groep van Afrikaans-Amerikaanse mannen die belangrijke offers brachten tijdens de Grote Oorlog. Tijdens zijn dienst ontmoet James verschillende personages, waaronder George (een piloot), Ernst (een duiker) en Anna de Belgische verpleegster. Ook herenigt hij zich met zijn broer Freddie en zijn trouwe hond Walt. Sommige van deze personages keren terug van de vorige game, en elk lijken ze banden met elkaar te smeden, maar het is een uitdaging om een diepe emotionele band te voelen met deze platte personages in zo'n korte tijd.Valiant Hearts: Coming Home verdient het respect voor diens belichting van de Harlem Hellfighters.
De game maakt gebruik van een parallax-achtergrond en een opvallende graphic novel-stijl in zijn 2D-wereld. Vooral contrastvolle afbeeldingen zoals een sterrennacht om door te vliegen, zijn hoogtepunten van de ervaring. De muziek bevat, naast de emotionele oorwurm van het hoofdthema van het origineel, weinig nieuws dat er bij te blijven valt, maar zijn sombere pianotonen houden de toon serieus. Ondanks enkele geluidsproblemen is de audiovisuele presentatie dan ook een van Coming Homes trekpunten. Al zijn de mooi-geanimeerde cutscenes met de sterke verteller welkom, maken de korte pastiches met sprankeltjes verhaalvertelling en schaduwen van echte personages het moeilijk om een erg meeslepende narratief te creëren. Kortheid zelve is, zoals altijd, geen artistiek minpunt, maar het werkt hier tegen de gehechtheid die je als speler tegenover de personages kan voelen. Zo gebeurt er in het spel een melodramatisch emotionele reünie tussen twee personages. Zo'n moment is moeilijk om volledig serieus te nemen wanneer je als speler slechts twintig minuten geleden hun laatste gesprek zag plaatsvinden.
Wonden oplappen
Valiant Hearts: Coming Home is net als zijn voorganger een 2D-sidescroller waarin de gameplay voornamelijk bestaat uit simpele minigames. Naast het wandelen van links naar rechts en omgekeerd, bestaat de gameplay-ervaring uit minigames die de activiteiten van onze personages ondersteunt: wonden oplappen, vijanden ontwijken met zeer basis stealth, combat-vliegtuigen ontwijken bij het vliegen door vijandige hemels, ... Ondanks de oppervlakkigheid van de gameplay, met geen echte puzzels, systemen, exploratie of keuzes, biedt het spel wel een educatief component. Elk verzameld object geeft historische informatie, waardoor spelers een dieper inzicht krijgen in de geschiedenis. De collectibles in het spel geven historische context en voegen een educatieve dimensie toe aan de gameplay. Echter, de interactiviteit van de flauwe minigames voegt weinig toe aan het verhaal. Soms kreeg ik het gevoel dat deze korte ervaring zonder meeslepende gameplay maar wel veel audiovisueel in zijn mars, beter zou werken als een animatiefilm. De gameplay voelt daarnaast aan als een reliek van zijn oorsprong als een mobiele game. Vijftig maal een pijltje naar beneden drukken om een verband aan te brengen is allesbehalve meeslepend. Ook het heen en weer gaan door dezelfde tweedimensionale paden wordt al snel repetitief. Het spel bevat ook frequente en soms lange laadschermen, wat de speelervaring kan onderbreken, en wat anno 2024 ongepast aanvoelt.Een reliek van zijn oorsprong als een mobiele game.
Het ironisch meest aangename gedeelte van de gameplay zijn de pilootmissies, waarbij de speler door de hemel vliegt en vijandige wapens en vliegtuigen moet ontwijken op de maat van klassieke muziekstukken van Bach of Beethoven. Dit idee is leuk (en ik heb me met deze missies ook wel degelijk het meeste vermaakt in de hele ervaring), maar de muziekstukken voelen discordant in vergelijking met de over het algemeen ernstige toon van het verhaal. Zo faalt Valiant Hearts: Coming Home keer op keer om interessante ideeën en aangrijpende verhalen samen te brengen tot een werk dat als een stuk entertainment moet werken. Al met al kan je Valiant Hearts: Coming Home wel complimenteren voor zijn poging om een interactief verhaal te vertellen dat zowel educationeel als emotioneel is, maar zowel het interactieve gedeelte en het emotionele gedeelte waren voor mij zwaar onderontwikkeld.
Conclusie
Ubisofts vervolg op hun geliefde avonturengame uit 2014 is zeker waardevol, maar meer op het educationele vlak dan qua gameplay of verhaal. Het verhaal zet deels de levens van de originele personages verder uit, en introduceert daarnaast ook de Harlem Hellfighters. Zij verdienen zeker meer aandacht in de geschiedenisboeken, maar noch zij, noch de andere personages zijn met genoeg diepte neergezet om je als speler veel aan hen te kunnen hechten. Gameplaysegmenten helpen de zaak niets, want elk personage voert enkel repetitieve minigames uit die weinig toevoegen. Wel zijn zowel de muziek als de 2D-presentatie weer van hoge kwaliteit. Ook de uitmuntende verteller geeft het verhaal de nodige gravitas. Toch bedenk ik na het spelen: was dit niet beter een animatiefilm geweest? Hoe het ook zij, Valiant Hearts: Coming Home zal fans van het origineel waarschijnlijk redelijk goed behagen en is daarnaast vooral een aanrader aan geschiedenisleerkrachten die hun studenten op een nieuwe manier met de Eerste Wereldoorlog willen doen kennismaken.
Pro
- Belicht de minder gekende rol van Afrikaans-Amerikaanse mannen in de Eerste Wereldoorlog
- Educationeel
- Sterke muziek en geluid
- Soms frappante visuele stijl
- Verteller met gravitas
Con
- Oppervlakkige en repetitieve gameplay
- Korte, oversimpele pastiches en platte personages maken het verhaal weinig meeslepend
- Zeer kort, zeker voor de prijs
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
7 maart 2024
Gespeeld op
- PlayStation 4
Beschikbaar op
- Mobile
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Genre
- Adventure
Ontwikkelaar
- Ubisoft
Uitgever
- Ubisoft
Website
Forumlink
Laatst bewerkt:
