Soms voel je vanaf de eerste minuten dat je een bijzondere game aan het spelen bent. Zo eentje waar het talent en toewijding van afdruipen, waarbij alle puzzelstukjes zo knap in elkaar passen en waarbij alles in het werk gesteld werd om de speler een zo aangenaam mogelijke trip te doen beleven. Dat gevoel had ik dus meteen bij The Forgotten City.
The Forgotten City was oorspronkelijk een Skyrim-mod die ontwikkeld werd door slechts drie personen. De mod werd echter zo goed verteerd door de community dat de makers beslisten om er in vier jaar tijd een standalone game van te maken. Eind juli werd deze game losgelaten op Steam en al snel werd daar duidelijk dat deze minstens even succesvol zou worden als de mod.
Mysterie is troef
De game speelt zich zo’n tweeduizend jaar geleden af, één jaar nadat Rome verwoest werd door de brand waarvan niemand weet of deze nu gesticht werd door keizer Nero, de Christenen of iemand anders. Zelf ben je iemand uit de hedendaagse tijd die op mysterieuze wijze in de Tiber gesukkeld is en niets meer weet, behalve zijn of haar naam. Na een kort gesprek met de vrouw die je van de verdrinkingsdood redde en waarbij je je lichaamstype kunt kiezen met de gerelateerde voordelen en beperkingen, kom je terecht in een naamloze stad die zelf erg veel lijkt op het oude Rome. De bedoeling van de game op dat moment is nog redelijk simpel, namelijk achterhalen wie je bent en hoe je terug in de tegenwoordige tijd kan geraken.
Het duurt echter niet lang vooraleer je merkt dat er iets vreemds aan de hand is in deze stad. Meerdere inwoners vertellen je over de Gouden Regel die er geldt: wanneer iemand uit de stad ook maar durft één zonde te begaan zoals stelen of iemand pijnigen, zullen de boogschutters van de goden neerdalen om iedereen om te brengen door ze in goud te veranderen, tot er een menselijk offer gebracht wordt aan het hiervoor bedoelde altaar, waarna vreemd genoeg ook de tijd in de stad teruggespoeld zal worden. In ieder geval zie je in de stad de vele gouden standbeelden van wanhopige inwoners die in een doodstrijd verwikkeld leken te zijn. Op veel plaatsen hoor je ook stemmen die je zaken toefluisteren, wat alleen maar meer bijdraagt aan de raadselachtige sfeer die er heerst.
Enorm verslavende gameplay
Via de vele gesprekken met de inwoners worden op den duur steeds meer quests en verhaallijnen op een prachtige wijze in elkaar genest. Elke inwoner is noodzakelijk en echt interessant. De grappigste tot de meest venijnige, allemaal hebben ze hun eigen verhaal dat je kan bevragen, hun eigen problemen waarmee je hen al dan niet kan helpen, en vaak ook hun eigenaardigheden of geheimen die pas later aan het licht komen. Tijdens de dialogen heb je nagenoeg altijd de keuze om de andere te helpen of om enkel aan jezelf te denken. Elke dialoogkeuze kan ook een enorme impact hebben. Soms kun je het zelfs zodanig snel verknallen dat de persoon in kwestie niet meer met je wil praten. Gelukkig is dit contactverbod nooit definitief, want zoals vermeld kan de tijd in de stad op elk moment teruggespoeld worden, namelijk door iemand een zonde te laten begaan …
Het tijdreizen waarbij je telkens dezelfde gesprekken zal moeten voeren lijkt op het eerste moment een erg repetitieve ervaring te gaan worden, maar dit blijkt helemaal niet zo te zijn wanneer je merkt dat de dialogen uiterst dynamisch zijn. De protagonist heeft namelijk via elke vorige dialoog nieuwe kennis verzameld die jij als speler meteen kan delen met (of misbruiken bij) de inwoners, waardoor zij ook weer totaal anders reageren dan wanneer je de laatste keer met hen sprak. Het stemacteren en de storytelling is ook zodanig goed dat je vergeet dat je telkens dezelfde dag opnieuw speelt. Na een tijdje wordt de combinatie van tijdreizen en converseren zelfs zo verslavend dat je als speler extreem gekke dingen begint uit te proberen, louter om de impact ervan te kunnen zien. Al kan dit je ook net helpen om één van de verschillende eindes vrij te spelen ... Met andere woorden, de gameplay en herspeelbaarheid van The Forgotten City verdienen hoge scores. Pas later in de game zul je je fysieke krachten eindelijk kunnen benutten, maar ook de actie stelt allesbehalve teleur.
Uiterst functionele mechanics, prachtige muziek
Wat mij opviel is dat er helemaal geen zinloze loot te verzamelen is in de game. Over elk mechanisme en object werd grondig nagedacht, waardoor alles uiterst functioneel is. The Forgotten City bevat niets overdadigs, en toch biedt alles er zoveel meer dan voldoening. In het begin van de game beschik je enkel over een zaklamp, maar niet veel later zit je rugzak gevuld met onder meer notities, munten en een prachtige boog. Allemaal objecten die van pas zullen komen tijdens de diverse quests. Er is weliswaar geen kaart voorhanden, maar de stad zelf is ook niet erg groot, waardoor je na een tijdje toch snel de weg zal vinden.
Toch is er gewoonweg enorm veel te ontdekken. Alle gebouwen zijn van binnen en van buiten echt prachtig tot in de details uitgewerkt en overal vind je er leerzame referenties naar de Klassieke Oudheid. Grafisch is de game in ieder geval mooier dan nodig was en de mysterieuze, vaak rustgevende muziek past ook helemaal bij de setting. Hierdoor verbaasde het mij totaal niet dat de soundtrack meegegeven wordt als extra content.
The Forgotten City was oorspronkelijk een Skyrim-mod die ontwikkeld werd door slechts drie personen. De mod werd echter zo goed verteerd door de community dat de makers beslisten om er in vier jaar tijd een standalone game van te maken. Eind juli werd deze game losgelaten op Steam en al snel werd daar duidelijk dat deze minstens even succesvol zou worden als de mod.
Mysterie is troef
De game speelt zich zo’n tweeduizend jaar geleden af, één jaar nadat Rome verwoest werd door de brand waarvan niemand weet of deze nu gesticht werd door keizer Nero, de Christenen of iemand anders. Zelf ben je iemand uit de hedendaagse tijd die op mysterieuze wijze in de Tiber gesukkeld is en niets meer weet, behalve zijn of haar naam. Na een kort gesprek met de vrouw die je van de verdrinkingsdood redde en waarbij je je lichaamstype kunt kiezen met de gerelateerde voordelen en beperkingen, kom je terecht in een naamloze stad die zelf erg veel lijkt op het oude Rome. De bedoeling van de game op dat moment is nog redelijk simpel, namelijk achterhalen wie je bent en hoe je terug in de tegenwoordige tijd kan geraken.
Het duurt echter niet lang vooraleer je merkt dat er iets vreemds aan de hand is in deze stad. Meerdere inwoners vertellen je over de Gouden Regel die er geldt: wanneer iemand uit de stad ook maar durft één zonde te begaan zoals stelen of iemand pijnigen, zullen de boogschutters van de goden neerdalen om iedereen om te brengen door ze in goud te veranderen, tot er een menselijk offer gebracht wordt aan het hiervoor bedoelde altaar, waarna vreemd genoeg ook de tijd in de stad teruggespoeld zal worden. In ieder geval zie je in de stad de vele gouden standbeelden van wanhopige inwoners die in een doodstrijd verwikkeld leken te zijn. Op veel plaatsen hoor je ook stemmen die je zaken toefluisteren, wat alleen maar meer bijdraagt aan de raadselachtige sfeer die er heerst.
Enorm verslavende gameplay
Via de vele gesprekken met de inwoners worden op den duur steeds meer quests en verhaallijnen op een prachtige wijze in elkaar genest. Elke inwoner is noodzakelijk en echt interessant. De grappigste tot de meest venijnige, allemaal hebben ze hun eigen verhaal dat je kan bevragen, hun eigen problemen waarmee je hen al dan niet kan helpen, en vaak ook hun eigenaardigheden of geheimen die pas later aan het licht komen. Tijdens de dialogen heb je nagenoeg altijd de keuze om de andere te helpen of om enkel aan jezelf te denken. Elke dialoogkeuze kan ook een enorme impact hebben. Soms kun je het zelfs zodanig snel verknallen dat de persoon in kwestie niet meer met je wil praten. Gelukkig is dit contactverbod nooit definitief, want zoals vermeld kan de tijd in de stad op elk moment teruggespoeld worden, namelijk door iemand een zonde te laten begaan …
Dialoog met elke inwoner is broodnodig, maar vooral: interessant.
Het tijdreizen waarbij je telkens dezelfde gesprekken zal moeten voeren lijkt op het eerste moment een erg repetitieve ervaring te gaan worden, maar dit blijkt helemaal niet zo te zijn wanneer je merkt dat de dialogen uiterst dynamisch zijn. De protagonist heeft namelijk via elke vorige dialoog nieuwe kennis verzameld die jij als speler meteen kan delen met (of misbruiken bij) de inwoners, waardoor zij ook weer totaal anders reageren dan wanneer je de laatste keer met hen sprak. Het stemacteren en de storytelling is ook zodanig goed dat je vergeet dat je telkens dezelfde dag opnieuw speelt. Na een tijdje wordt de combinatie van tijdreizen en converseren zelfs zo verslavend dat je als speler extreem gekke dingen begint uit te proberen, louter om de impact ervan te kunnen zien. Al kan dit je ook net helpen om één van de verschillende eindes vrij te spelen ... Met andere woorden, de gameplay en herspeelbaarheid van The Forgotten City verdienen hoge scores. Pas later in de game zul je je fysieke krachten eindelijk kunnen benutten, maar ook de actie stelt allesbehalve teleur.
Uiterst functionele mechanics, prachtige muziek
Wat mij opviel is dat er helemaal geen zinloze loot te verzamelen is in de game. Over elk mechanisme en object werd grondig nagedacht, waardoor alles uiterst functioneel is. The Forgotten City bevat niets overdadigs, en toch biedt alles er zoveel meer dan voldoening. In het begin van de game beschik je enkel over een zaklamp, maar niet veel later zit je rugzak gevuld met onder meer notities, munten en een prachtige boog. Allemaal objecten die van pas zullen komen tijdens de diverse quests. Er is weliswaar geen kaart voorhanden, maar de stad zelf is ook niet erg groot, waardoor je na een tijdje toch snel de weg zal vinden.
The Forgotten City bevat niets overdadigs, en toch biedt alles er zoveel meer dan voldoening.
Toch is er gewoonweg enorm veel te ontdekken. Alle gebouwen zijn van binnen en van buiten echt prachtig tot in de details uitgewerkt en overal vind je er leerzame referenties naar de Klassieke Oudheid. Grafisch is de game in ieder geval mooier dan nodig was en de mysterieuze, vaak rustgevende muziek past ook helemaal bij de setting. Hierdoor verbaasde het mij totaal niet dat de soundtrack meegegeven wordt als extra content.
Conclusie
The Forgotten City is echt een modern sprookje waarvoor 4K, koptelefoons en de nacht uitgevonden werden. De game is zo knap gemaakt én zalig om te spelen dat het moeilijk werd om er een review over te schrijven zonder enige spoilers te veroorzaken. Ik hoop dat dit me hier gelukt is, want dit is een te beschermen meesterwerk, een must-play voor iedereen die houdt van games waar het nog draait om het verhaal.
Pro
- Prachtige elkaar aansluitende verhaallijnen
- Elke actie, elke dialoog maakt een verschil
- Verslavende gameplay door het tijdreizen
- Soundtrack is super
- Herspeelbaarheid
Con
- Soms wat micro-stutter op tragere systemen
9.5
Over
Beschikbaar vanaf
28 juli 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Modern Storyteller
Uitgever
- Dear Villagers
Website
Laatst bewerkt:
