Review: Sons of Valhalla

Op 5 april komt Sons of Valhalla uit voor pc, een zogenaamde fight and build-game met roguelike elementen én real time tactics, welke zich afspeelt in het Engeland van tijdens de Vikingtijd. In het pixel art style spel dien je met je leger dorpen en steden te veroveren, na oneindig veel tegenstanders plat te walsen. Allemaal met het uiteindelijke doel om een gigantisch rijk uit te bouwen, terwijl je ondertussen de liefde van je leven probeert terug te vinden.

Sons of Valhalla bevat twee modi. Enerzijds is er de Campaign Mode, welke vier moeilijkheidsgraden kent, waar de voornaamste verschillen zitten in de regeneratie van grondstoffen, de schade die vijanden jou en je troepen kunnen toebrengen, en hoeveel health deze tegenstanders standaard toebedeeld krijgen. Na de campagne af te werken, komt de Horde Mode beschikbaar, waarin je eindeloze golven vijanden dient te verslaan. Maar zelfs in de campagnemodus is er aan uitdaging geen gebrek!

20240329120136_1.jpg

Zo'n voorstel van Odin weiger je niet!​

Het verhaal begint in Asgard, in de troonkamer van de oppergod Odin, waar Vikingleider Thorald Olavson ontwaakt. Blijkbaar kwamen hij en zijn vader om na een aanval van de gemene barbaar Valgard, die dan ook nog eens Thoralds vrouw Raya ontvoerde. Odin volgde al een poosje vol bewondering de krijgskunsten en de leiderschapskwaliteiten van Thorald op, en doet daarom een ultiem voorstel om hem voorlopig van het Valhalla te vrijwaren. Hij mag, gelijk hoe vaak hij nog omkomt, blijven terugkeren naar het aardse leven, en dit tot zijn vrouw gered is.

Odin leert Thorald hoe hij runenstenen, waarvan er ook goddelijke varianten te vinden zijn bij altaren, kan gebruiken als extra perks voor hemzelf en zijn kompanen. Deze kan hij inzetten voor een slot op zijn riem, met een maximaal van zes per discipline. Er zijn namelijk runenstenen voor zijn zwaard, boog, het opzetten van gebouwen, enzovoort. Elke keer hij echter faalt in zijn opdracht, dient hij een niet-goddelijke rune terug af te geven. Kortom, tot zover gaat dus het roguelike aspect van deze game.

20240329121652_1.jpg

Age of Vikings, met een persoonlijke touch!​

Eenmaal terug in de gewone wereld, komt Thorald meteen zijn goede vriend Hallstein tegen. Deze Hallstein zal voor de rest van het spel in je basiskamp aanwezig zijn. Zelf zal hij nooit deelnemen aan gevechten en de vele raids, maar toch heeft hij wel degelijk zijn nut. Geregeld geeft hij je namelijk broodnodige suggesties over welke ingrepen je nog dient te ondernemen, en wat je momenteel minder goed doet: hij is jouw persoonlijke game-assistent als het ware.

Dat je Hallsteins tips best kunt gebruiken, blijkt al heel snel. De gameplay loop van Sons of Valhalla blijkt namelijk erg vergelijkbaar met deze van Age of Empires. De tactische kennis van wat je wanneer dient te ondernemen om je vijanden telkens te snel af te zijn, is voortdurend dus een must. Het spel presenteert zich als een pixelated 2D sidescroller, waarbij je vijf gigantische regio’s van het oude Engeland dient te veroveren. De bedoeling is dat jij en je kompanen dus telkens doorreizen om de naburige dorpen in te palmen, als zogenaamde outpost. Door er telkens nieuwe nederzettingen en extra krijgers te plaatsen, breid jij jouw Vikingrijk verder uit. Op het einde van elke kaart bevindt zich dan het gebouw waar de baas van het level zich verschuilt. Na deze in een een-op-eengevecht te verslaan, wordt alweer een nieuw stukje van het plot gepresenteerd, overigens aan de hand van artistiek knappe cutscenes. Vervolgens laadt een nieuwe regio in, waar je terug vanaf nul een soortgelijk rijk moet zien op te bouwen.

Tactisch te werk gaan is een must.


De baasgevechten zijn best uitdagend, maar qua uitvoering natuurlijk niet van het niveau van pakweg een Blasphemous-game. Maar toch, voor dit type spel blijkt het aangebodene meer dan voldoende. Alvorens de strijd losbarst, is er telkens die dialoog met prima ingesproken stemmen. Hierdoor krijg je het gevoel dat zowel Thorald als de tegenpartij wel degelijk over een persoonlijkheid beschikken. Tijdens de battles zelf beschik je daarnaast over meerdere wapens, waardoor je gedeeltelijk zelf beslist wat het plan van aanpak gaat worden. En je dient tenslotte wel degelijk de aanvalspatronen van je tegenstrever te bestuderen, om bijvoorbeeld te weten wanneer je dodge best kunt toepassen, en wanneer de tegenstander op zijn kwetsbaarst is.


De V van Vikingen, Variatie, ... en Verslavend!​

Een groot verschil met een klassieke RTS-game is dat je in Sons of Valhalla, naast je vele gebouwen te upgraden, de gevechtstechnieken en productieprocessen van je Vikingen te verbeteren, ook zelf kan deelnemen aan de vele grondoorlogen. Als Thorald dien je dus niet alleen aan te geven hoeveel boogschutters, zwaardvechters, stormrammen, katapulten, huurlingen mee ten strijde dienen te trekken, maar je beslist zelf of je effectief met hen meegaat. Zeker wanneer Thorald zelf al enkele zeldzame upgrades wist te verzamelen, kan hij een enorm verschil maken voor de afloop van deze gevechten. Eerlijkheidshalve moet wel gezegd dat het er geregeld enorm chaotisch aan toegaat tijdens zo'n veldslag. Door de pixelated personages is het sowieso al lastig om te zien wie vriend of vijand is, en daarbij komt nog dat ze visueel zowel over als door elkaar heen kunnen lopen. Het roteren van Thoralds schild om zich te beschermen tegen de vele pijlen, zit ook wat onhandig verdeeld over twee controllerknoppen, waardoor ik al snel overschakelde naar een gevechtstactiek waarbij ik in de plaats telkens wegrolde bij gevaar.

Enorm verslavende gameplay loop!


Het zelf kunnen meevechten terwijl je instructies kan blijven geven aan je manschappen, maakt de gameplay van Sons of Valhalla wel, naast gevarieerd, enorm verslavend. Je begint elk kamp met basisvoorzieningen zoals een visser en een houthakker. Voedsel en grondstoffen, waaronder steen en hout, worden deels vanzelf aangevoerd via Vikingschepen, maar je kunt ook een handelsmechanisme opzetten tussen de verschillende vestigingen die je veroverde. Naarmate je meer schatkisten van de vijand weet te bemachtigen en nieuwe dorpen met de grond gelijk maakt, krijg je additionele mogelijkheden om de efficiëntie van je krijgsmacht en productieprocessen nog op te drijven. Na een tijdje bestaat je rijk uit meerdere hoefsmeden, barakken met zwaardvechters, uitkijktorens waar je boogschutters opstelt, Siege Workshops waar je het zwaarste aanvalstuig maakt, en winkels waar de sjamaan ervoor zorgt dat je troepen nog sneller recupereren.

De ruimte in elk kamp om er te bouwen is slechts beperkt, dus telkens dien je tactisch de juiste beslissingen te maken. Het is bijvoorbeeld erg relevant welk soort gebouwen je in welke outpost zet, zodanig dat je niet al te veel gebruik moet maken van fast travel wanneer je extra manschappen wil rekruteren, terwijl je grondtroepen ondertussen aan de andere kant van de kaart volledig afgemaakt worden. Ook wat de runenstenen betreft, dien je slim te werk te gaan. Sommige runen leveren een ontegensprekelijk, kapitaal voordeel op voor jou en je troepen. Maar, ze komen mogelijks dan ook weer met een of ander nadeel, dat soms veel zwaarder doorweegt dan je zou verwachten.

Conclusie

Sons of Valhalla biedt een uitdagende en verslavende ervaring waarin je strategisch moet manoeuvreren tussen vele keuzes. Verbeter je eerst de capaciteit of de gevechtskwaliteit van je troepen, breid je nederzettingen uit, of ga je op veroveringstocht? Erg leuk is dat je zelf als Thorald ook actief kan deelnemen aan de weliswaar soms chaotische veldslagen. Zowel de baasgevechten als het verhaal blijven daarnaast boeiend, waardoor Sons of Valhalla zeker veel spelers zal weten te bekoren.

Pro

  • Enorm verslavende gameplay loop
  • Tactisch doordacht
  • Leuk verhaal en personages
  • Erg uitdagend

Con

  • Chaotische gevechten
  • Besturing niet altijd even intuïtief
8

Over

Beschikbaar vanaf

5 april 2024

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Genre

  1. Hack and slash
  2. Roguelike
  3. Strategy

Ontwikkelaar

  1. Pixel Chest

Uitgever

  1. Hooded Horse
 
Terug
Bovenaan