Stop-motion films kosten ontzettend veel tijd, laat staan dat iemand het lumineuze idee zou hebben om er zelfs een volledige game van te maken. En ja hoor, het team achter ontwikkelstudio Slow Bros. vond er niet beter op om een spel volledig met de hand te creëren. Het heeft bijna twaalf jaar geduurd, maar nu is Harold Halibut losgelaten op het grote publiek. Ik ging aan de slag met het spel dat je meeneemt op een vreemd avontuur. Hier is mijn review van het spel.
Harold Halibut is niet de typische game die je probeert omver te blazen met de meest realistische graphics. Nee, in plaats daarvan werd alles volledig met de hand gemaakt, om er vervolgens met stop-motion een behoorlijk tof verhaal van te maken. Verwacht je aan een aantal kleurrijke personages, een wat vreemd verhaal en helaas ook heel wat backtracken tussen de diverse gebieden. Laat dat laatste je vooral niet tegenhouden, want Harold Halibut is het toch waard om op te pakken. Ik geef je graag mee waarom.
Niet alleen de presentatie is uiteraard belangrijk. Het belangrijkste aspect bij een verhalende game is natuurlijk het verhaal. Harold Halibut neemt je, voor de zoveelste keer, mee naar een alternatieve toekomst waarbij de mensheid het verkloot heeft. De aarde is helemaal om zeep geholpen tijdens de Koude Oorlog, maar gelukkig is daar de Fedora 1. Dit ruimteschip, zo groot als een stad, zou de mensheid moeten redden toen het zo'n 250 jaar geleden vertrok om een vervangende planeet te zoeken. Helaas ging er het een en ander mis, waardoor het ruimteschip in een buitenaardse oceaan belandde. Gedaan met de pret voor de bewoners, want dit zou nu voor altijd hun nieuwe thuis worden. Wetenschapster Jeanne Mareaux legt er zich echter niet bij neer en zoekt naarstig naar een oplossing. Jij komt als haar jonge laborant in beeld en mag meer dan eens boodschapper of hulpje spelen, al maak je al snel kennis met enkele kleurrijke personages, waaronder zelfs buitenaards leven!
Een groot deel van de gameplay bestaat namelijk uit niet veel meer dan het lopen van punt A naar punt B om iets op te pikken, om weer bij punt A terecht te komen. Hiermee help je het verhaal wel voort, maar erg bevredigend werkt het niet. Voorts zul je regelmatig moeten backtracken en op diverse, trouwens schitterende, locaties geraken doe je via het tubesysteem dat wordt beheerd door All Water. En hoewel Harold Halibut aan een point-and-click game doet denken, is het dat eigenlijk niet. Van diverse voorwerpen verzamelen om er een absurd geheel van te maken, is hier geen sprake. Ook puzzels zijn hier van de partij. Een groot deel van de breinbrekers zijn tof gevonden. Ze zorgen voor stof tot nadenken, maar kunnen soms repetitief aanvoelen.
Laat me dan nog even snel de performantie bespreken, want de game biedt (op PlayStation 5 althans) twee modi. Zo heb je een grafische modus die er alles probeert uit te persen, inclusief snufjes zoals ray-tracing en dergelijke. Helaas lukt dit slechts aan dertig frames per seconde en gaat het allemaal niet geheel feilloos. Een betere optie is de modus waarbij de performantie voorrang krijgt. Het ziet er allemaal net wat oppervlakkiger uit, maar je kunt wel genieten van een betere gameplayervaring.
Harold Halibut is niet de typische game die je probeert omver te blazen met de meest realistische graphics. Nee, in plaats daarvan werd alles volledig met de hand gemaakt, om er vervolgens met stop-motion een behoorlijk tof verhaal van te maken. Verwacht je aan een aantal kleurrijke personages, een wat vreemd verhaal en helaas ook heel wat backtracken tussen de diverse gebieden. Laat dat laatste je vooral niet tegenhouden, want Harold Halibut is het toch waard om op te pakken. Ik geef je graag mee waarom.
Welkom in een nieuwe onderwaterwereld
Qua esthetiek is Harold Halibut indrukwekkend. Zoals eerder vermeld, maakte het team van Slow Bros. alles met de hand in klei. Niet alleen de vele personages, maar ook de volledige spelwereld. De spelwereld is enorm, met het ruimteschip bestaande uit diverse hubs. Dat ruimteschip heeft een enorm formaat. En wie denkt dat de ontwikkelaars geen oog voor detail hadden, heeft het grondig mis. Van simpele buizen waar je doorheen moet manoeuvreren tot diverse kantoorruimtes, alles is afgewerkt met oog voor detail. De puntjes op de i werden duidelijk niet over het hoofd gezien. Een kanttekening is echter dat de personages er voor mij soms wat vreemd uitzien, maar dat is geheel persoonlijk.De puntjes op de i werden duidelijk niet over het hoofd gezien.
Niet alleen de presentatie is uiteraard belangrijk. Het belangrijkste aspect bij een verhalende game is natuurlijk het verhaal. Harold Halibut neemt je, voor de zoveelste keer, mee naar een alternatieve toekomst waarbij de mensheid het verkloot heeft. De aarde is helemaal om zeep geholpen tijdens de Koude Oorlog, maar gelukkig is daar de Fedora 1. Dit ruimteschip, zo groot als een stad, zou de mensheid moeten redden toen het zo'n 250 jaar geleden vertrok om een vervangende planeet te zoeken. Helaas ging er het een en ander mis, waardoor het ruimteschip in een buitenaardse oceaan belandde. Gedaan met de pret voor de bewoners, want dit zou nu voor altijd hun nieuwe thuis worden. Wetenschapster Jeanne Mareaux legt er zich echter niet bij neer en zoekt naarstig naar een oplossing. Jij komt als haar jonge laborant in beeld en mag meer dan eens boodschapper of hulpje spelen, al maak je al snel kennis met enkele kleurrijke personages, waaronder zelfs buitenaards leven!
Kleurrijke personages
Niet enkel Jeanne Mareaux heeft je nodig om haar plan tot een goed einde te brengen, ook de vele figuren die het ruimteschip bevolken kunnen je hulp wel gebruiken. Zo zal je met heel wat nieuwe koppen kennismaken, waarbij je dialogen voert waarbij je soms een antwoord kunt kiezen. Veel invloed op het verhaal hebben die keuzes echter niet. Toch is het een belangrijk iets om iedereen die je tegenkomt eens aan te klampen, want niet alleen heb je ze soms nodig om vooruitgang in de game te boeken, sommigen hebben ook schatten aan informatie waardoor je een betere blik krijgt op wat er nu allemaal gebeurt. Harold hecht zich ook aan de personages en het zijn deze momenten die van Harold Halibut een toffe game maken. Qua gameplay stelt de game namelijk af en toe teleur.Een groot deel van de gameplay bestaat namelijk uit niet veel meer dan het lopen van punt A naar punt B om iets op te pikken, om weer bij punt A terecht te komen. Hiermee help je het verhaal wel voort, maar erg bevredigend werkt het niet. Voorts zul je regelmatig moeten backtracken en op diverse, trouwens schitterende, locaties geraken doe je via het tubesysteem dat wordt beheerd door All Water. En hoewel Harold Halibut aan een point-and-click game doet denken, is het dat eigenlijk niet. Van diverse voorwerpen verzamelen om er een absurd geheel van te maken, is hier geen sprake. Ook puzzels zijn hier van de partij. Een groot deel van de breinbrekers zijn tof gevonden. Ze zorgen voor stof tot nadenken, maar kunnen soms repetitief aanvoelen.
Pacing van een onderwaterslak
Nog een belangrijk aspect van Harold Halibut is de sfeervolle soundtrack. Ik heb persoonlijk een zwak voor coole gamemuziek en de makers hebben hier de juiste snaar weten te raken. Zo kun je genieten van rustgevende muziek tijdens kalme momenten, terwijl de muziek wat opzwepender wordt wanneer het wat spannender wordt. Ook als er opgebouwd wordt naar iets, wordt dat vertaald in de juiste noten. En dan weet je natuurlijk dat er iets spannends te gebeuren staat. Het duurt echter wel even vooraleer je zover geraakt, want het spel komt een beetje te traag op gang. Het duurt een tijdje vooraleer het juiste tempo heeft gevonden, al zakt de pacing op sommige momenten weg.Nog een belangrijk aspect van Harold Halibut is de sfeervolle soundtrack.
Laat me dan nog even snel de performantie bespreken, want de game biedt (op PlayStation 5 althans) twee modi. Zo heb je een grafische modus die er alles probeert uit te persen, inclusief snufjes zoals ray-tracing en dergelijke. Helaas lukt dit slechts aan dertig frames per seconde en gaat het allemaal niet geheel feilloos. Een betere optie is de modus waarbij de performantie voorrang krijgt. Het ziet er allemaal net wat oppervlakkiger uit, maar je kunt wel genieten van een betere gameplayervaring.
Conclusie
Harold Halibut is een toffe, unieke game die je gespeeld moet hebben. Meer dan twaalf jaar heeft het geduurd om Harold Halibut volledig handgemaakt tot leven te wekken, al gebeurde dat helaas niet zonder schoonheidsfoutjes. De pacing heeft het tempo van een onderwaterslak en je moet regelmatig dezelfde locaties bezoeken, maar dat maken de vele kleurrijke en schitterende personages goed. Ook het verhaal is om elke vinger van af te likken, al moet je de kleine akkefietjes er dus wel bij nemen.
Pro
- Vreemd, vermakelijk verhaal
- Schitterende personages
- Unieke stijl
Con
- Komt traag op gang
- Veel backtracking
- Tempo zakt soms in elkaar
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
16 april 2024
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
Ontwikkelaar
- Slow Bros.
Uitgever
- Slow Bros.
