Sommige dingen in het leven zijn voorspelbaar. Ik ga bijvoorbeeld nooit de lotto winnen, want ik speel nooit mee. Maar dat Necromunda: Hired Gun, op het eerste zicht een schaamteloze kloon van Doom Eternal die zich situeert binnen het Warhammer-universum, mij bij de eerste hap wel zou smaken, had ik niet zien aankomen. En toch bleek die hap dan ook weer die verwachte, wrange nasmaak te hebben.
Necromunda: Hired Gun werd op 1 juni voor de leeuwen gegooid op verschillende platformen, en voor mij was het eigenlijk vooraf al wat voorspelbaar wat er ging gebeuren. De game wordt niet de verrassing van het jaar en dit om verschillende redenen. Laten we gewoon snel in deze review duiken om alle details te weten te komen!
Simpel verhaal, gestolen gameplay
In Necromunda: Hired Gun vervul je de rol van een premiejager in de donkerste gebieden van de futuristische Necromunda-wereld uit de Warhammer-franchise. Jouw basiskamp bevindt zich in de Underhive en de hoofdopdracht is het elimineren van je targets voor geld. Veel dieper gaat de verhaallijn eigenlijk niet. Oh ja, al snel merk je dat de onderling rivaliserende bendes in Necromunda niet meer te tellen zijn, waardoor het vooral moeilijk wordt om hun namen te onthouden: Orlocks, Ambots, … Echte Warhammer-fanaten kunnen hier zeker en vast de waslijst veel beter aanvullen. Het verhaal mag dan wel oppervlakkig zijn, de gameplay is dat helemaal niet. Al vanaf de allereerste seconde merk je hoe rijkgevuld deze is, maar misschien is de emmer hier wel té vol.
Eerst en vooral lijkt de game erg op een replica van Doom Eternal. Glory Kill heet er Takedown, de Double Jump werd nog aangevuld met een Wall Run en een Wall Jump, er is een Gladiatorum waar je nieuwe wapens of speciale vaardigheden kan uitproberen op vijanden, ... Herkenbaarder kan haast niet, denk ik? Niet zoveel later in de campaign merk je dat er eveneens een vleugje Deus Ex (of Cyberpunk 2077, wat je maar verkiest) aan te pas komt. Je krijgt er immers de kans om bij de “Rogue Doc” de zogenaamde augmetic upgrades (zoals bionische armen, benen, chips en elektronica tot in je hersenen zelfs) te kopen voor zowel jezelf als voor je cyberhond Mastiff. Speciale krachten zijn natuurlijk ook aanwezig, zoals bijvoorbeeld de Heightened Senses (waren deze niet exclusief eigendom van The Witcher?), waardoor alles om je heen in slow-motion verloopt.
Wanneer je uiteindelijk de Grappling Hook vrijspeelt (ja, die van Batman), besef je pas helemaal dat Necromunda: Hired Gun wat de action gameplay betreft een allegaartje is van gestolen en voortgezette ideeën uit andere succesvolle franchises. En toch ga je mij niet horen zeggen dat de actie en de gun play van Necromunda: Hired gun zwak is. Integendeel, de game speelt als een Doom Eternal Light-editie en op zich is dat een compliment. Al zou het allemaal nog wel iets uitdagender mogen, want de vijanden blijven net iets té graag staan wanneer je een regen van kogels op hen afvuurt.
Verslavende weapon upgrades
Na elke missie kun je beslissen met welke loadout je verder gaat. Deze omvat zowel je wapens, kledij, status items als consumables. Op dat moment kun je dus de wapens welke je wil behouden in je inventory plaatsen en de andere inruilen voor cash, waarmee je weer bepaalde wapen of augmetic upgrades kunt aanschaffen. Voor mij was dit het meest verslavende en aldus beste aspect van de game: de continue mogelijkheid om tot in de details je krachten en wapens te upgraden, waarbij je bij die laatste ook effectief via het 3D-model de veranderingen ziet welke je keuzes met zich meebrachten. Er zitten echt wel zalige weapon upgrades bij. Enkele voorbeelden hiervan zijn geluksbrengers aan je wapens hangen, het toevoegen van archeotechs (een soort technische artifacts uit Warhammer), het modden van de loop, de lasers, de handgrepen, de kolven, het magazijn, optics, skins, … Elk van deze upgrades herbergen zoveel opties waardoor elke combinatie je aanvalsuitrusting iets meer uniek maakt.
Op veel locaties vind je overigens terminals waar je onder meer stimms kunt kopen. Terwijl medkits voor instant healing zijn, zijn stimms een soort continue (en vermijd je dus een game over). Wanneer je sterft en je hebt nog minstens één stimm in je inventory, zul je deze automatisch aanwenden om verder te kunnen vechten. Daarnaast is het Autosanguine-mechanisme handig wanneer de moeilijkheidsgraad wat opschaalt. Heel kort nadat je geraakt wordt, dien je een vijand terug te raken, waardoor je een stukje van je verloren health zal terugwinnen. Het hoeft niet uitgelegd te worden dat dit eveneens een heel interessante vaardigheid is om af en toe te upgraden.
Bugs en performantieproblemen
Helaas zien niet alle NPC-modellen en vijanden er grafisch even scherp of geslaagd uit, maar wat de omgevingen betreft en algemeen qua sfeer scoort Necromunda: Hired Gun wel punten. Necromunda is een gedetailleerde wereld waar de belichting prima in balans is met de duisternis, én ja, zelfs DLSS behoort tot de opties. Iedereen spreekt er wel met een plat Brits accent, maar de energieke rock (terug gepikt van Doom Eternal) deed mij dat gelukkig sneller vergeten.
Iets wat ik moeilijker kon vergeven echter, zijn de bugs met de stemmen van de NPC’s. Na een dialoog met een NPC te voeren, hoor je vaak nog de vorige zin continu herhalen in de achtergrond. Soms zegt een personage zelfs elkaar overlappende zinnen. Dit was enorm storend, en hetzelfde geldt voor de gebrekkige lip-sync: hier wordt het beperktere budget voor deze game duidelijk.
Heel vaak had ik in Necromunda: Hired Gun ook vaak te kampen met haperingen, waarbij het beeld voor een kleine seconde vasthing. Zeker in gevechten is dit absoluut niet aangenaam. Tevens vervelend is dat je in de multiple-choice dialogen telkens de muis moet gebruiken, want er zijn geen shortcut keys beschikbaar en de toetsenbordpijlen werken daar gewoonweg niet. Af en toe was mijn muiscursor zelfs onzichtbaar in dit dialoogmenu en moest ik eerst de game pauzeren vooraleer ik het gewenste antwoord kon kiezen. De weapon upgrades bevatten ook enkele duplicaten, al vermoed ik dat dit iets is wat makkelijker weggewerkt kan worden. Eerlijkheidshalve moet ik ten slotte nog vermelden dat ik op een gegeven moment zelfs al mijn savegames kwijt was na een update. Kortom, er is echt nog wat werk aan deze game.
Necromunda: Hired Gun werd op 1 juni voor de leeuwen gegooid op verschillende platformen, en voor mij was het eigenlijk vooraf al wat voorspelbaar wat er ging gebeuren. De game wordt niet de verrassing van het jaar en dit om verschillende redenen. Laten we gewoon snel in deze review duiken om alle details te weten te komen!
Simpel verhaal, gestolen gameplay
In Necromunda: Hired Gun vervul je de rol van een premiejager in de donkerste gebieden van de futuristische Necromunda-wereld uit de Warhammer-franchise. Jouw basiskamp bevindt zich in de Underhive en de hoofdopdracht is het elimineren van je targets voor geld. Veel dieper gaat de verhaallijn eigenlijk niet. Oh ja, al snel merk je dat de onderling rivaliserende bendes in Necromunda niet meer te tellen zijn, waardoor het vooral moeilijk wordt om hun namen te onthouden: Orlocks, Ambots, … Echte Warhammer-fanaten kunnen hier zeker en vast de waslijst veel beter aanvullen. Het verhaal mag dan wel oppervlakkig zijn, de gameplay is dat helemaal niet. Al vanaf de allereerste seconde merk je hoe rijkgevuld deze is, maar misschien is de emmer hier wel té vol.
Alles blijkt gepikt van Doom Eternal, maar gelukkig ook de goede aspecten.
Eerst en vooral lijkt de game erg op een replica van Doom Eternal. Glory Kill heet er Takedown, de Double Jump werd nog aangevuld met een Wall Run en een Wall Jump, er is een Gladiatorum waar je nieuwe wapens of speciale vaardigheden kan uitproberen op vijanden, ... Herkenbaarder kan haast niet, denk ik? Niet zoveel later in de campaign merk je dat er eveneens een vleugje Deus Ex (of Cyberpunk 2077, wat je maar verkiest) aan te pas komt. Je krijgt er immers de kans om bij de “Rogue Doc” de zogenaamde augmetic upgrades (zoals bionische armen, benen, chips en elektronica tot in je hersenen zelfs) te kopen voor zowel jezelf als voor je cyberhond Mastiff. Speciale krachten zijn natuurlijk ook aanwezig, zoals bijvoorbeeld de Heightened Senses (waren deze niet exclusief eigendom van The Witcher?), waardoor alles om je heen in slow-motion verloopt.
Wanneer je uiteindelijk de Grappling Hook vrijspeelt (ja, die van Batman), besef je pas helemaal dat Necromunda: Hired Gun wat de action gameplay betreft een allegaartje is van gestolen en voortgezette ideeën uit andere succesvolle franchises. En toch ga je mij niet horen zeggen dat de actie en de gun play van Necromunda: Hired gun zwak is. Integendeel, de game speelt als een Doom Eternal Light-editie en op zich is dat een compliment. Al zou het allemaal nog wel iets uitdagender mogen, want de vijanden blijven net iets té graag staan wanneer je een regen van kogels op hen afvuurt.
Verslavende weapon upgrades
Na elke missie kun je beslissen met welke loadout je verder gaat. Deze omvat zowel je wapens, kledij, status items als consumables. Op dat moment kun je dus de wapens welke je wil behouden in je inventory plaatsen en de andere inruilen voor cash, waarmee je weer bepaalde wapen of augmetic upgrades kunt aanschaffen. Voor mij was dit het meest verslavende en aldus beste aspect van de game: de continue mogelijkheid om tot in de details je krachten en wapens te upgraden, waarbij je bij die laatste ook effectief via het 3D-model de veranderingen ziet welke je keuzes met zich meebrachten. Er zitten echt wel zalige weapon upgrades bij. Enkele voorbeelden hiervan zijn geluksbrengers aan je wapens hangen, het toevoegen van archeotechs (een soort technische artifacts uit Warhammer), het modden van de loop, de lasers, de handgrepen, de kolven, het magazijn, optics, skins, … Elk van deze upgrades herbergen zoveel opties waardoor elke combinatie je aanvalsuitrusting iets meer uniek maakt.
Op veel locaties vind je overigens terminals waar je onder meer stimms kunt kopen. Terwijl medkits voor instant healing zijn, zijn stimms een soort continue (en vermijd je dus een game over). Wanneer je sterft en je hebt nog minstens één stimm in je inventory, zul je deze automatisch aanwenden om verder te kunnen vechten. Daarnaast is het Autosanguine-mechanisme handig wanneer de moeilijkheidsgraad wat opschaalt. Heel kort nadat je geraakt wordt, dien je een vijand terug te raken, waardoor je een stukje van je verloren health zal terugwinnen. Het hoeft niet uitgelegd te worden dat dit eveneens een heel interessante vaardigheid is om af en toe te upgraden.
Bugs en performantieproblemen
Helaas zien niet alle NPC-modellen en vijanden er grafisch even scherp of geslaagd uit, maar wat de omgevingen betreft en algemeen qua sfeer scoort Necromunda: Hired Gun wel punten. Necromunda is een gedetailleerde wereld waar de belichting prima in balans is met de duisternis, én ja, zelfs DLSS behoort tot de opties. Iedereen spreekt er wel met een plat Brits accent, maar de energieke rock (terug gepikt van Doom Eternal) deed mij dat gelukkig sneller vergeten.
Deze game kampt momenteel vooral met zichzelf, door allerhande bugs en performantieproblemen.
Iets wat ik moeilijker kon vergeven echter, zijn de bugs met de stemmen van de NPC’s. Na een dialoog met een NPC te voeren, hoor je vaak nog de vorige zin continu herhalen in de achtergrond. Soms zegt een personage zelfs elkaar overlappende zinnen. Dit was enorm storend, en hetzelfde geldt voor de gebrekkige lip-sync: hier wordt het beperktere budget voor deze game duidelijk.
Heel vaak had ik in Necromunda: Hired Gun ook vaak te kampen met haperingen, waarbij het beeld voor een kleine seconde vasthing. Zeker in gevechten is dit absoluut niet aangenaam. Tevens vervelend is dat je in de multiple-choice dialogen telkens de muis moet gebruiken, want er zijn geen shortcut keys beschikbaar en de toetsenbordpijlen werken daar gewoonweg niet. Af en toe was mijn muiscursor zelfs onzichtbaar in dit dialoogmenu en moest ik eerst de game pauzeren vooraleer ik het gewenste antwoord kon kiezen. De weapon upgrades bevatten ook enkele duplicaten, al vermoed ik dat dit iets is wat makkelijker weggewerkt kan worden. Eerlijkheidshalve moet ik ten slotte nog vermelden dat ik op een gegeven moment zelfs al mijn savegames kwijt was na een update. Kortom, er is echt nog wat werk aan deze game.
Conclusie
Ik beleefde kortstondig wel plezier aan Necromunda: Hired Gun, hoogstwaarschijnlijk doordat ik toch een ferme Doom-liefhebber ben. Gamers die Doom Eternal en gelijkaardige shooters met de bijhorende, talloze upgrade-opties dus té gek vinden, zouden in deze game wel eens iets van hun gading kunnen vinden, tenminste wanneer ze omheen de vervelende bugs kunnen kijken. Een aantal patches zullen mogelijks die pijn nog wat milderen, maar revolutionair of memorabel gaat Necromunda: Hired Gun helaas nooit worden.
Pro
- Mooie omgevingen, prima muziek
- Gestolen maar leuke gun play
- Zalig uitgebreide weapon upgrades
Con
- Performantie niet altijd top
- Veel bugs met audio en menu's
- Te makkelijk
- Inspiratieloze verhaallijn
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
1 juni 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Streum on Studio
Uitgever
- Focus Entertainment
Website
Laatst bewerkt:
