Preview: Ripout

In het jaar 2084 zal de mensheid ongetwijfeld al meer grip hebben op de kosmos, maar voor even blijft de ruimte nog dat desolate, afgelegen gegeven. De roguelite first person shooter Ripout onderneemt een schuchtere poging om ons toch al even onder te dompelen in dat uitgestrekte universum vol nieuwe uitdagingen. Als een van de laatste soldaten op aarde, rust het lot van de mensheid in jouw handen. Kun je ons behoeden voor de ondergang, of zal het menselijke ras dan toch gewoon uitgeroeid worden door de Cel?

Voorlopig uitsluitend verkrijgbaar via Early Access op Steam, sleurt de game jou en je vrienden - want de focus ligt op co-op - mee in een intergalactische strijd, in een wereld waarin zogezegd verlaten ruimtestations en cryopods gemeengoed zijn, en waar achter elke donkere hoek iets onbekends op de loer ligt.

20231027180430_1.jpg

Een bijkomstig plot ...​

Bij het starten van het spel worden spelers getrakteerd op een fel flikkerende animatiescène, welke de narratieve toon tracht te zetten voor het actievolle en mysterieuze avontuur dat op zich wacht. Althans, zo voelt dat dan nog aan. Een paar muisklikken verder wordt dat zweverige idee eigenlijk al grotendeels verpletterd in het vacuüm van een gitzwarte kosmos. Er ontvouwen zich bitter weinig plotwendingen in Ripout, terwijl je het zoveelste procedureel gegenereerde ruimtestation doorkruist, de ingewanden van aliens aan flarden schietend, op zoek naar schakelaars en manieren om die vergrendelde deuren los te wrikken. Moederziel alleen, want de private en publieke multiplayeropties schuilen wat ongemakkelijk onder de gigantische Play-knop. Met in onze regio slechts twee actieve servers waarop er maximaal drie spelers toegelaten worden, is de multiplayerervaring momenteel ernstig beperkt en dat verklaart wellicht waarom de Solo-speelmodus standaard gelanceerd wordt.

De gameplay loop van Ripout volgt vooral die typische roguelite-formule: vecht, verzamel, sterf en herhaal. Dit net zolang tot je genoeg permanente upgrades verzamelt om de eindmeet te halen. Wanneer je sterft, krijg je de keuze om de dood te omarmen en de run opnieuw te proberen of, wanneer beschikbaar, om een reddend token te activeren, waardoor je de huidige run kan voortzetten. De missies en doelstellingen komen wat ongeïnspireerd over en missen vooral diepgang. Je wordt weer maar eens belast met die typische taken van een gamer na zijn of haar zware werkdag. Het vinden van logboeken, batterijen, het ontgrendelen van locaties en het verslaan van vijanden die net wat groter, breder én gemener zijn dan hun voorgangers. Zelf zit het plot ondertussen te klaverjassen op de achterbank, want er wordt nauwelijks extra spanning of intrige toegevoegd tijdens die allesbehalve onvergetelijke rit. Maar gelukkig draait het in dit spel dan ook om andere zaken.

20231027172640_1.jpg

... maar er is dat Pet Gun!​

Elke missie in Ripout wordt steevast gelanceerd vanaf je ruimteschip, na deze in te stellen in de Board Room. Je ruimtetuig staat gestationeerd in je hub, welke overigens sprekend lijkt op deze uit Doom Eternal. Starten doe je met basiswapens: een Assault Rifle, een pistool en een bijl. Deze kun je, zoals te verwachten, beter maken door mods te vervaardigen via allerhande te verzamelen componenten. Uniek zijn vooral de Critters, petieterige vijanden die eruitzien als een verminkte kreeft. Hiervan mag je telkens één exemplaar als huisdier meenemen. Elk specimen van dat half wapen half beest beschikt over een specifieke vaardigheid, welke weliswaar via een cooldown gelimiteerd wordt. Jouw Critter krijgt de veelzeggende bijnaam Pet Gun, een naam die echt niet gestolen werd, want ook hier geldt: You can pet the gun! Het voegt toch een vleugje lieflijkheid toe aan die voor het overige erg sombere atmosfeer. Daarnaast zijn er een aantal upgrades te verkrijgen voor je wapens, health of de Critter zelf, welke alleen werkzaam zijn tijdens de huidige run, om je wat weerbaarder te maken tijdens de pittige schermutselingen.

You can pet the gun!


Naast de te verwachten combat, is ook stealth soms je beste vriend in Ripout. Dat geldt in het bijzonder wanneer je nog niet klaar bent voor de confrontatie met bepaalde tegenstanders. De combinatie van de krappe, onderling verbonden ruimtes vol gevaren, zoals losgeslagen elektriciteit en fatale dieptes, draagt weliswaar zijn steentje bij aan het creëren van een intense atmosfeer, waardoor elke beweging een berekend risico is. Natuurlijk moet je in dit duistere spel noodgedwongen geregeld je zaklamp gebruiken. Extra batterijcapaciteit voor deze kun je plunderen van de verslagen vijanden of je kan, wanneer de kust veilig is, gewoon even in het donker blijven wachten tot de batterij zichzelf oplaadt. Verkenning en snel reageren bij gevaar zijn in Ripout de sleutel tot je overleving, terwijl je ondertussen dus op zoek bent naar kratten met extra gezondheid, munitie, mechanische componenten en batterijen.

20231027171816_1.jpg

"Work in progress"

Grafisch gezien brengt Ripout een unieke mix van enerzijds realistische scifi wat betreft zijn omgevingsontwerp, en anderzijds een stripboekstijl voor zijn vijanden en levenloze NPC's. Iets wat bij mij vergelijkingen oproept met de Borderlands-serie. Er is geen kaart voorhanden, maar gelukkig zijn er wel voldoende markeringen die je zowel horizontaal als verticaal aangeven waar je heen moet. Die lineariteit werkt onweerlegbaar wel voorspelbaarheid in de hand omdat deze je vaak naar steeds meer van dezelfde en telkens uitdagendere vijanden leidt. Maar de vijandelijke AI behoort toch niet tot de slimste van de klas. Neem nu een druk gevecht tegen meerdere ruimtewezens tegelijkertijd. Dat kun je in Ripout vaak wat makkelijker maken door terug te lopen naar een eerder verkende ruimte waardoor je ze één per één kan afmaken. De zombies, die er enigszins komisch uitzien, bewegen daarnaast zo langzaam dat ze nooit een echte dreiging vormen. Ja, je zult geregeld merken dat je voldoende tijd krijgt om gericht te mikken waardoor het spel soms wat minder spannend en intens aanvoelt dan het eigenlijk zou moeten. Precies als compensatie voor dit euvel, verschijnen vijanden soms zomaar uit het niets. Iets dat, wanneer het in je rug gebeurt, wel frustrerend kan zijn.

Een ander aspect waar ik wat marge voor verbetering zie, is de scanner. Deze is, naast voor het lanceren van je Pet Gun, bedoeld om je te helpen de kwetsbare plekken van een vijand te vinden. Hiervoor dien je echter de scanknop constant ingedrukt te houden waardoor je weerloos bent op dat moment. Een gebruiksvriendelijkere quick scan functie had voor mij hier echt de voorkeur gehad. Het apparaat kent ook geen zoomoptie en het vizier verandert niet van kleur om aan te geven wanneer je op een vijand mikt, wat een aanzienlijke belemmering kan vormen in de vele donkere omgevingen die het spel kent. Ook aan de audio van Ripout is er nog wat werk door zijn goedkoop klinkende wapeneffecten en repetitieve muziek die hinderlijk kan worden.

Conclusie

Ripout is overduidelijk een work in progress, en dat is wel aan een aantal aspecten van de gameplay en presentatie te merken. Het voornaamste plezier situeert zich in de co-op, maar ook de solocampagne bevat potentieel én de roadmap oogt ook nog eens veelbelovend. Tijdens deze Early Access-fase verwacht ik dan ook nog tal van verbeteringen, waardoor ik het spel allesbehalve wil afschrijven.

Over

Beschikbaar vanaf

24 oktober 2023

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Genre

  1. Action
  2. Roguelike
  3. Shooter

Ontwikkelaar

  1. Pet Project Games

Uitgever

  1. 3D Realms
 
Terug
Bovenaan