Ongeveer twee jaar geleden werd Erica uitgebracht voor de PlayStation 4. Hoewel de interactieve thriller FMV-game toen niet echt potten brak, konden we de game ook geen flop noemen. Nu Erica eindelijk zijn weg gevonden heeft naar het pc-platform, onderwierpen we deze game aan een review om uit te zoeken wat ontwikkelaar en tevens uitgever Flavourworks hier zowel goed als minder goed deed.
Her Story, The Infectious Madness of Doctor Dekker, Miazma en diens prequel Yoomurjak’s Ring, The Shapeshifting Detective, de Simulacra-serie, … Ik kan mezelf niet meer voordoen als onervaren in het FMV-genre. Uiteindelijk speel ik elke FMV-game in mijn bezit ooit wel eens uit, afhankelijk van hoe sterk deze me boeit. De hoofdingrediënten van een geslaagde FMV zijn voor mij onder meer een boeiend of sterk plot, verschillende geloofwaardige of schokkende wendingen en dat er weinig tot geen bugs zijn. Hét belangrijkste ingrediënt echter is dat je keuzes voldoende impact hebben op het verdere verloop van het verhaal, waardoor je totaal verschillende eindes kunt vrijspelen. Ik was dus benieuwd of Erica op elk van deze criteria wat punten scoort!
Intrigerende start
In de introductiefase van de game leer je via haar vader dat Erica over paranormale krachten beschikt die het haar mogelijk maken om in de toekomst te kijken. Zowel zij als haar moeder - over wie in het verleden gepraat wordt, dus als overleden beschouwd – hebben een vreemde moedervlek op hun arm in de vorm van een vlinder, die zou bijdragen aan deze speciale gave. Al binnen de eerste minuten slaat de sfeer echter om wanneer Erica ’s nachts haar vader levenloos in de leefruimte terugvindt, met een speciaal symbool gekrast in zijn borstkas. Meteen daarop bedreigt een onbekende vrouw ook Erica zelf met een pistool en een bebloed mes, waarna Erica zovele jaren later badend in het zweet uit deze nachtmerrie wakker schiet. Niet veel later krijgt ze per post een doos met een afgehakte hand die een amulet vasthoudt met hetzelfde symbool dat in haar vader zijn borstkas gekerfd was.
Als speler word je hierdoor al snel met een aantal vragen opgezadeld. Wat is er met Erica’s moeder gebeurd? Wie is de vrouw die Erica’s vader vermoord lijkt te hebben, en waarom deed ze dat dan? Beschikt Erica echt over dezelfde speciale krachten zoals haar moeder? Wat betekent het symbool? Van wie is de afgehakte hand? Of is gewoon alles een nachtmerrie, een illusie? Het begin van de game is wel intrigerend, temeer omdat de acteerprestaties niet ontgoochelen. Hier wordt een pluspuntje verdiend dus.
Bizarre wendingen
Hierna echter stelde ik toch wat mindere zaken vast. Vooreerst wat de wendingen in het plot betreft, is de logica serieus zoek. Zowel je vader als je moeder werkten in dezelfde psychiatrische instelling, genaamd Delphi House. Om één of andere reden beslist sergeant Blake, belast met het onderzoek naar de afgehakte hand, al snel dat Delphi House voor Erica de veiligste plaats is voor haar om vanaf nu te verblijven. Waarom is dat zo? Niemand legt het aan je uit. Zeker wanneer je vaststelt dat de griezel alleen maar toeneemt éénmaal je daar verblijft.
En toch blijft deze bizarre wending te aanvaarden, want qua sfeer en spanning zit de game wel goed. Zo gaat het eigenlijk de ganse tijd door. Geregeld gebeuren er bizarre dingen die gewoon voorzien werden om het spannend houden, maar die in feite echt geen steek houden. En oké, het gaat dan wel om een surrealistische game, toch zijn er nog steeds bepaalde wetten en regels te respecteren die ervoor zorgen dat de speler (of de kijker) zich werkelijk wil identificeren met het verhaal en met de protagonist(e)... Helaas slaat Erica hier de bal wat mis, vind ik persoonlijk, dus een minpuntje hier.
Weinig impact, weinig bugs
Tijdens de diverse dialogen krijg je vaak de keuze uit meerdere opties die - achteraf bekeken - weinig verschil uitmaken. Tevens worden je een aantal simpele opdrachten voorgeschoteld zoals het slepen van de muis in de aangegeven richtingen, waarbij de controls helaas niet altijd intuïtief werken of duidelijk zijn. Gelukkig zijn niet alle opdrachten tijdsgebonden, dus er is wel wat ruimte om dingen uit te proberen. Toch kan deze verplichte trial-and-error op den duur wel wat tegen gaan steken. De herspeelbaarheid van de game blijkt ook eerder laag. De reden hiervan is dat de verschillende eindes allemaal pas in het laatste gedeelte uitgelokt kunnen worden, waardoor alle eerder gemaakte keuzes eigenlijk nutteloos zijn. Weeral een minpuntje dus.
Finaal, wat de bugs betreft, zing ik wel terug in een positievere noot. Soms krijg je ondertitels te zien voor een dialoog welke niet verteld wordt in de game, maar dat is het zowat. Verder had ik geen rare dingen voor (zoals crashes of vastlopers) met Erica. Het verhaal wordt ook wel mooi in beeld gebracht en de muziek past goed. Er zijn zeker voldoende griezelige momenten te beleven in Erica, maar geen enkele deed mij van mijn stoel vallen. Dat is echter niet de focus van deze game. Ik raad sowieso wel aan om de game ‘s nachts te spelen en met de koptelefoon op, want dan komt de enge ondertoon van de game het meest tot zijn recht.
Her Story, The Infectious Madness of Doctor Dekker, Miazma en diens prequel Yoomurjak’s Ring, The Shapeshifting Detective, de Simulacra-serie, … Ik kan mezelf niet meer voordoen als onervaren in het FMV-genre. Uiteindelijk speel ik elke FMV-game in mijn bezit ooit wel eens uit, afhankelijk van hoe sterk deze me boeit. De hoofdingrediënten van een geslaagde FMV zijn voor mij onder meer een boeiend of sterk plot, verschillende geloofwaardige of schokkende wendingen en dat er weinig tot geen bugs zijn. Hét belangrijkste ingrediënt echter is dat je keuzes voldoende impact hebben op het verdere verloop van het verhaal, waardoor je totaal verschillende eindes kunt vrijspelen. Ik was dus benieuwd of Erica op elk van deze criteria wat punten scoort!
Intrigerende start
In de introductiefase van de game leer je via haar vader dat Erica over paranormale krachten beschikt die het haar mogelijk maken om in de toekomst te kijken. Zowel zij als haar moeder - over wie in het verleden gepraat wordt, dus als overleden beschouwd – hebben een vreemde moedervlek op hun arm in de vorm van een vlinder, die zou bijdragen aan deze speciale gave. Al binnen de eerste minuten slaat de sfeer echter om wanneer Erica ’s nachts haar vader levenloos in de leefruimte terugvindt, met een speciaal symbool gekrast in zijn borstkas. Meteen daarop bedreigt een onbekende vrouw ook Erica zelf met een pistool en een bebloed mes, waarna Erica zovele jaren later badend in het zweet uit deze nachtmerrie wakker schiet. Niet veel later krijgt ze per post een doos met een afgehakte hand die een amulet vasthoudt met hetzelfde symbool dat in haar vader zijn borstkas gekerfd was.
Als speler word je hierdoor al snel met een aantal vragen opgezadeld. Wat is er met Erica’s moeder gebeurd? Wie is de vrouw die Erica’s vader vermoord lijkt te hebben, en waarom deed ze dat dan? Beschikt Erica echt over dezelfde speciale krachten zoals haar moeder? Wat betekent het symbool? Van wie is de afgehakte hand? Of is gewoon alles een nachtmerrie, een illusie? Het begin van de game is wel intrigerend, temeer omdat de acteerprestaties niet ontgoochelen. Hier wordt een pluspuntje verdiend dus.
Bizarre wendingen
Hierna echter stelde ik toch wat mindere zaken vast. Vooreerst wat de wendingen in het plot betreft, is de logica serieus zoek. Zowel je vader als je moeder werkten in dezelfde psychiatrische instelling, genaamd Delphi House. Om één of andere reden beslist sergeant Blake, belast met het onderzoek naar de afgehakte hand, al snel dat Delphi House voor Erica de veiligste plaats is voor haar om vanaf nu te verblijven. Waarom is dat zo? Niemand legt het aan je uit. Zeker wanneer je vaststelt dat de griezel alleen maar toeneemt éénmaal je daar verblijft.
De sfeer en spanning worden overheerst door bizarre plotwendingen.
En toch blijft deze bizarre wending te aanvaarden, want qua sfeer en spanning zit de game wel goed. Zo gaat het eigenlijk de ganse tijd door. Geregeld gebeuren er bizarre dingen die gewoon voorzien werden om het spannend houden, maar die in feite echt geen steek houden. En oké, het gaat dan wel om een surrealistische game, toch zijn er nog steeds bepaalde wetten en regels te respecteren die ervoor zorgen dat de speler (of de kijker) zich werkelijk wil identificeren met het verhaal en met de protagonist(e)... Helaas slaat Erica hier de bal wat mis, vind ik persoonlijk, dus een minpuntje hier.
Weinig impact, weinig bugs
Tijdens de diverse dialogen krijg je vaak de keuze uit meerdere opties die - achteraf bekeken - weinig verschil uitmaken. Tevens worden je een aantal simpele opdrachten voorgeschoteld zoals het slepen van de muis in de aangegeven richtingen, waarbij de controls helaas niet altijd intuïtief werken of duidelijk zijn. Gelukkig zijn niet alle opdrachten tijdsgebonden, dus er is wel wat ruimte om dingen uit te proberen. Toch kan deze verplichte trial-and-error op den duur wel wat tegen gaan steken. De herspeelbaarheid van de game blijkt ook eerder laag. De reden hiervan is dat de verschillende eindes allemaal pas in het laatste gedeelte uitgelokt kunnen worden, waardoor alle eerder gemaakte keuzes eigenlijk nutteloos zijn. Weeral een minpuntje dus.
Helaas beslissen enkel de finale keuzes over de alternatieve eindes...
Finaal, wat de bugs betreft, zing ik wel terug in een positievere noot. Soms krijg je ondertitels te zien voor een dialoog welke niet verteld wordt in de game, maar dat is het zowat. Verder had ik geen rare dingen voor (zoals crashes of vastlopers) met Erica. Het verhaal wordt ook wel mooi in beeld gebracht en de muziek past goed. Er zijn zeker voldoende griezelige momenten te beleven in Erica, maar geen enkele deed mij van mijn stoel vallen. Dat is echter niet de focus van deze game. Ik raad sowieso wel aan om de game ‘s nachts te spelen en met de koptelefoon op, want dan komt de enge ondertoon van de game het meest tot zijn recht.
Conclusie
Erica heeft zeker in het begin een intrigerende sfeer en setting. De plotwendingen die volgen zijn vaak nogal bizar, en toch zijn deze zodanig opgezet dat het verhaal wel spannend blijft. De acteerprestaties zijn dan ook prima. Het is vooral jammer dat enkel de keuzes die gemaakt worden in de finale fase het meeste impact hebben op het einde van het verhaal. Toch denk ik dat veel fanaten van het psychologische thriller-genre wel plezier aan Erica zullen beleven.
Pro
- Prima acteerprestaties
- Enge sfeer
Con
- Bizarre plotwendingen
- Verschillende eindes komen pas vrij met de finale keuzes
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
25 mei 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
Ontwikkelaar
- Flavourworks
Uitgever
- Flavourworks
Website
Forumlink
Laatst bewerkt:
