Kiezen voor kinderen of niet

[Tonerider]

Dat klopt, maar dat gaat dan ook maar over een heel beperkte periode in je leven hé. De gemiddelde verblijfstijd in een rusthuis is wat, 6 maanden? Te verwaarlozen bij de rest van je leven.

als ze u in het rusthuis niet opzoeken, gaan ze het daarvoor waarschijnlijk ook niet gedaan hebben he.

Nu, ook genoeg ouderen die kinderen, kleinkinderen of zelfs achterkleinkinderen regelmatig zien. Dat op zich moet dan wel weer een fantastisch gevoel geven als je zo heel je familie kan zien groeien, vermoed ik. Zeker als het een hechte familie is en je hebt een groots familiefeest, dan moet je wel glunderen. Spijtig genoeg heb ik ook al dikwijls gezien dat de ouders eigenlijk alles zijn wat de familie nog bindt en zodra die dood zijn, is er geen of amper contact tussen broers en zussen (en met wat tegenslag is er nog ruzie om de erfenis). Maar goed, dat weet ge dan als ouder natuurlijk ook niet meer, want ge zijt in pierenland.

Het blijft gewoon een onzeker iets. Je kan dat een beetje sturen door te proberen een goede band aan te kweken met uw kinderen, maar er zijn zoveel meer factoren die gaan beslissen of je ze als oudje nog regelmatig gaat zien.
Maar ik kan ergens wel begrijpen dat iemand die graag kinderen wenst, die kans als groot inschat en het voor hen dus een pro reden is. Ikzelf ben te negatief ingesteld en zou het geen reden vinden om me te overtuigen (als ik zou twijfelen of ik kinderen zou willen)

 

[anonymousMF]

als ze u in het rusthuis niet opzoeken, gaan ze het daarvoor waarschijnlijk ook niet gedaan hebben he.

Nu, ook genoeg ouderen die kinderen, kleinkinderen of zelfs achterkleinkinderen regelmatig zien. Dat op zich moet dan wel weer een fantastisch gevoel geven als je zo heel je familie kan zien groeien, vermoed ik. Zeker als het een hechte familie is en je hebt een groots familiefeest, dan moet je wel glunderen. Spijtig genoeg heb ik ook al dikwijls gezien dat de ouders eigenlijk alles zijn wat de familie nog bindt en zodra die dood zijn, is er geen of amper contact tussen broers en zussen (en met wat tegenslag is er nog ruzie om de erfenis). Maar goed, dat weet ge dan als ouder natuurlijk ook niet meer, want ge zijt in pierenland.

Het blijft gewoon een onzeker iets. Je kan dat een beetje sturen door te proberen een goede band aan te kweken met uw kinderen, maar er zijn zoveel meer factoren die gaan beslissen of je ze als oudje nog regelmatig gaat zien.
Maar ik kan ergens wel begrijpen dat iemand die graag kinderen wenst, die kans als groot inschat en het voor hen dus een pro reden is. Ikzelf ben te negatief ingesteld en zou het geen reden vinden om me te overtuigen (als ik zou twijfelen of ik kinderen zou willen)

Ook naast de echt oudjes jaren waar je niet echt zelfstandig bent heb je nog 30 andere jaren waarbij je kinderen volwassen zijn en jij nog zelfstandig en waar je ook contact met hun hebt.

Gezamenlijke vakanties, kleinkinderen, bezoeken, etc.

Ik ga toch nog meer als jaarlijks op verlof met mijn ouders en/of broers en zussen met mijn gezin. Zelfde langs de kant van mijn vrouw. Mijn ouders zien ook wekelijks hun kleinkinderen.

 

[MrKend54l]

Dat klopt, maar dat gaat dan ook maar over een heel beperkte periode in je leven hé. De gemiddelde verblijfstijd in een rusthuis is wat, 6 maanden? Te verwaarlozen bij de rest van je leven.

Maak daar eerder 2,9 jaar van.

Maar los van het woonzorgcentrum zijn er nog genoeg argumenten aan te dragen tegen het gevoel van “dan ben ik niet alleen”.
Als je het zuiver daarvoor doet dan maak je uwzelf dingen wijs.

Een kind opvoeden, een gezin hebben is echt zeer mooi. Daar kan je heel veel geluk uit putten.
Maar het is niet het enige waar je geluk uit kan putten, en je kan een net zo goed leven hebben zonder ooit ouder geweest te zijn. En in sommige gevallen zelfs een beter leven hebben.

Ik ken mensen met een prachtig leven als ouder. Die heel gelukkig zijn.
Ik ken mensen die een heel armtierig leven hebben als ouder. En die echt niet gelukkig zijn.
Ik ken ook gelukkige en ongelukkige mensen die geen kinderen hebben. Er is meer dan alleen maar kinderen, en gelukkig ook maar.

De beste mop die ik onlangs hoorde was dat je enkel maar in het onderwijs kan staan als je zelf kinderen hebt. Want als je geen kinderen hebt dan moet je per definitie toch niks hebben van kinderen?
Sorry maar dan moet ik toch echt op mijn tong bijten hoor, onbegrijpelijk.

 

[Sylverscythe]

Net zoals jij nu hebben zij ook andere prioriteiten en zitten zij mee in de ratrace.
Ouders hebben is heel fijn, zolang ze u een nuttig doel dienen. Vanaf dat ze u niet meer kunnen helpen worden ze gewoon een last, een last is ambetant. Dat is cru maar het is wel de waarheid.
En het is tevens die waarheid die veel oudere mensen ook heel diep kwetst, maar het is wel de realiteit.

Niet iedereen kijkt natuurlijk zo utilitair naar een familieband. Ik zou zelfs enige correlatie verwachten, om niet te zeggen causaliteit, tussen de eenzaamheid van ouderen en het gebrek aan warmte tijdens de opvoeding toen de kinderen klein waren.

Cynisme kweekt cynisme.

 

[Bloembak]

Ik heb de indruk dat er toch heel veel mensen in dit topic uitspraken doen om hun eigen situatie te doen "kloppen". Mensen zijn sowieso erg slecht in kansberekening, en diegene die geen kinderen wil, schrijft dan al eens sneller dat de kans op een gehandicapt kind erg hoog is bijvoorbeeld. Dit forum is denk ik geen goede weerspiegeling van de realiteit/geen goede doorsnede van de bevolking om een evenwichtig beeld te krijgen op het krijgen van kinderen.

Enkele losse flodders door mijn hoofd waarom ik al dan niet kinderen zou willen:
- Ethisch/maatschappelijk: een kind opvoeden in Vlaanderen, waarom niet. Als je genoeg verdient, een sociaal netwerk hebt, uit het goede hout gesneden bent, etc. Zowel voor dat kind als de maatschappij zou het goed zijn dat het er is algemeen genomen. Op ecologisch vlak heb ik daar ook geen schrik voor, de aarde redt zich wel met of zonder mens, en beter hier een kind extra dan in een 3e of 4e wereldland.
- Existentieel: dat zou nu toch spijtig zijn dat uw voorouders zich al honderdduizenden/miljoenen jaren weten voort te planten, zo'n kleine kans dat jijzelf ooit maar bestaan zou hebben, en heel die historie zou dan stoppen bij jou. Weg bloedlijn en genen uit de genenpoel.
- Zingeving: zo eigen mini-me maken en die helpen opgroeien tot een eigen persoon is een mooie zingeving aan het leven. Voortgeven hetgeen jezelf allemaal geleerd hebt.
- Egoïsme: zo'n kleintje dat naar jou kijkt en jou vastpakt alsof je de hele wereld voor hen bent, dat moet een uniek gevoel zijn bij je eigen kind. Zelf heb ik geen kinderen, hopelijk ooit wel met de juiste vrouw, maar in mijn omgeving zijn er veel mensen met kleine kinderen. Ik kwam een vriendin met haar kind tegen in de winkel, en toen dat kindje mij opmerkte, kreeg ze de breedste smile en is ze 20m op mij afgelopen om dan in mijn armen te springen en mij niet meer los te laten. Het kon een plaatje uit een film zijn. Toen had ik toch ook een vochtig oog.

Mijn mening beperkt zich niet tot bovenstaande, maar nu is het tijd voor bier.

 

[Karton]

Niet iedereen kijkt natuurlijk zo utilitair naar een familieband. Ik zou zelfs enige correlatie verwachten, om niet te zeggen causaliteit, tussen de eenzaamheid van ouderen en het gebrek aan warmte tijdens de opvoeding toen de kinderen klein waren.

Cynisme kweekt cynisme.

In mijn persoonlijk geval is dat nu eigenlijk niet zo, ik bezoek mijn grootouders veel te weinig en dat ene uurtje om de twee/drie maanden gaat nu ook niet helpen tegen de eenzaamheid. Nochtans zie ik die wel graag en ben ik daar vroeger wel vaak geweest maar nu is mijn grootouders bezoeken voor mij precies geen prioriteit meer. Idem met mijn ouders, ik heb daar een goede band mee en ik zie die wel graag maar moesten zij niet af en toe mij vragen wanneer ik nog eens kom zou ik die waarschijnlijk ook maar heel weinig meer zien. Misschien dat ik er wel meer tijd ga insteken moesten ze ooit hulpbehoevend worden maar dat zal dan eerder meer van "moeten" zijn? Nochtans zie ik die heel graag he.

Toen één van mijn grootouders in een rusthuis zat had ik de indruk dat die veel minder eenzaam was dan toen ze nog thuis zat. Initieel wou ze er niet naartoe maar toen ze er zat had ze daar vriendinnen gemaakt en was dat eigenlijk een veel betere situatie voor haar dan toen ze thuis zat te vereenzamen. Dat ziet er voor ons misschien soms triestig uit maar ik denk niet dat dat altijd zo moet zijn.

Het is misschien wel eens een goed idee om af en toe wat oudere mensen te bezoeken in een rusthuis en eens te luisteren naar hen, hoe zij dat ervaren, ook op vlak van kinderen. Oudere mensen zeggen altijd wat ze denken.

Ik heb de indruk dat er toch heel veel mensen in dit topic uitspraken doen om hun eigen situatie te doen "kloppen". Mensen zijn sowieso erg slecht in kansberekening, en diegene die geen kinderen wil, schrijft dan al eens sneller dat de kans op een gehandicapt kind erg hoog is bijvoorbeeld. Dit forum is denk ik geen goede weerspiegeling van de realiteit/geen goede doorsnede van de bevolking om een evenwichtig beeld te krijgen op het krijgen van kinderen.

Ik denk dat eigenlijk wel. Dit forum is zeker geen perfecte doorsnede van de maatschappij maar dat moet het ook niet zijn om waardevolle bijdrages te krijgen. Je zegt dat mensen hun situatie doen "kloppen" maar dat is in alles zo, sommige redenen wegen voor mensen zwaarder door dan andere en ongeacht je situatie kan je argumenten bedenken die ervoor zorgen dat je kan omgaan/tevreden bent met je situatie. En maar goed ook

 

[Sylverscythe]

In mijn persoonlijk geval is dat nu eigenlijk niet zo, ik bezoek mijn grootouders veel te weinig en dat ene uurtje om de twee maanden gaat nu ook niet helpen tegen de eenzaamheid. Nochtans zie ik die wel graag en ben ik daar vroeger wel vaak geweest, maar nu is mijn grootouders bezoeken voor mij precies geen prioriteit meer. Idem met mijn ouders, ik zie die wel graag, maar moesten zij niet af en toe mij vragen wanneer ik nog eens kom zou ik die waarschijnlijk ook maar heel weinig meer zien. Misschien dat ik er wel meer tijd ga insteken moesten ze ooit hulpbehoevend worden maar dat zal dan eerder meer van "moeten" zijn? Nochtans zie ik die heel graag he.

Ik denk dat het ook wat leeftijd/situatiegebonden is. Als late twintiger/vroege dertiger zei dat mij ook weinig om bij mijn vader te gaan zitten, maar nu ik zelf een kind heb vind ik het een gemis dat die connectie ontbreekt (en dan heb ik het niet over de praktische opvang).

Ik kan verkeerd zijn ook natuurlijk, en het zal niet 1:1 zijn ook niet. Maar ik denk wel dat een deel van die eenzame ouderen misschien zelf deels de oorzaak zijn.

 

[Guazala]

Ik vind het vooral speciaal om te willen genieten van de lusten zonder de lasten te willen dragen

Ik vind het vooral speciaal om een discussie te voeren op basis van zelf verzonnen regels. In onze maatschappij is pensioen gekoppeld aan gewerkte jaren, niet aan geworpen kinderen.
De lusten van kinderen zijn belastingvoordeel en kindergeld, niet pensioen

Je kan dat op algemeen niveau in acht nemen, dat er voldoende kinderen nodig zijn om ons maatschappijmodel draaiende te houden, maar niet op individueel niveau. Of vind jij dat zaken als onvruchtbaarheid of homoseksualiteit het recht op pensioen mee mogen bepalen?

Daarnaast is het nu eenmaal zo in een maatschappij dat we betalen voor veel lusten en de verdere lasten door een beperkte groep gedragen worden. We hebben ook geen beurtrol voor het leegmaken van publieke vuilbakjes, voorzien niet afzonderlijk opvang voor daklozen, vullen niet de putjes in de weg voor onze deur....

 

[derp]

Ik vind het een beetje spijtig dat dat hier weer ontaard is in een maatschappelijke discussie van voor- of tegen met argumenten. Enige dat hier nog mankeert is dat iemand hier nog eens over immigratie begint om het plaatje compleet te maken. Niet alles hoeft een debat te zijn dat ge vervolgens moet winnen.

 

[zarathustra]

Ouders hebben is heel fijn, zolang ze u een nuttig doel dienen. Vanaf dat ze u niet meer kunnen helpen worden ze gewoon een last, een last is ambetant. Dat is cru maar het is wel de waarheid.
En het is tevens die waarheid die veel oudere mensen ook heel diep kwetst, maar het is wel de realiteit.

Als we cynisch mogen zijn is dat gewoon de realiteit voor iedereen in uw leven.

 

[oxbow1]

Hier er lang over getwijfeld (beide) en na onze 30 ouders geworden.

Dus eerst wel kunnen genieten/reizen. En die kleine is echt een aanwinst.

We houden het wel maar op 1 kind, want 3 kinderen hebben, dat kan ik mij ook niet voorstellen…

Wat ik wel al meegemaakt heb, op de meest slechte dag van mijn leven draaide de glimlach van mijn dochter alles om.
Nooit beseft hoeveel liefde zo’n kind kan geven.

 

[MrKend54l]

Als we cynisch mogen zijn is dat gewoon de realiteit voor iedereen in uw leven.

klopt volledig. Daarom dat ik het ook een niet valabel argument vind om voor kinderen te gaan.

Net zoals “een kind geeft veel liefde en is afhankelijk van u”. Vooral bij jonge kinderen is dat het geval.
Pakweg de eerste 10-12 jaar. Daarna kan dat serieus draaien en zijn die eerste jaren ook weer vlug vergeten.

Ik ben daar heel realistisch in. Misschien dat dit ook meespeelt voor ons als koppel om niet voor kinderen te gaan.

 

[Horse]

Vrijdagavond gehoord: “wij hebben echt kutkinderen, ik snap niet waarom we dit ooit gedaan hebben, wij waren op verlof en hebben die geen seconde gemist”

True story, helaas

 

[nestorius]

Vrijdagavond gehoord: “wij hebben echt kutkinderen, ik snap niet waarom we dit ooit gedaan hebben, wij waren op verlof en hebben die geen seconde gemist”

True story, helaas

Moet wel hard zijn om uw ouders dat te horen zeggen.

 

[Bloembak]

Vrijdagavond gehoord: “wij hebben echt kutkinderen, ik snap niet waarom we dit ooit gedaan hebben, wij waren op verlof en hebben die geen seconde gemist”

True story, helaas

Haha bij zo'n uitspraken zou ik toch graag eens zien wie de ouders zijn en hoe geweldig zij zich bedreven hebben met de opvoeding.
Je hebt altijd uitzonderingen met een kutkind dat precies te weinig zuurstof gehad heeft tijdens de bevalling ofzo, maar dat blijven wel de uitzonderingen.

 

[Vrouwtje Theelepel]

Ik ken nu ook wel mensen die kutkinderen hebben...
Maar ja dat komt door de opvoeding denk ik: rot verwend, mogen alles, krijgen alles, moeten thuis niets doen, als de leerkracht straf geeft of iets negatief opmerkt staat de mama bij de directie om dat aan te vechten etc...

 

[Karton]

Aangezien ik deze thread heb gestart en heel veel mensen hun visie hebben gedeeld wou ik graag nog een update geven. Enkele weken geleden hebben mijn vriendin en ik besloten om omwille van dat verschil in visie op vlak van kinderen uit elkaar te gaan. Ze heeft recent een nieuw appartement gevonden en zal binnenkort verhuizen. De toekomst ligt nu terug open, goed of slecht, maar ik denk wel dat het zowel voor haar als voor mezelf de juiste beslissing was. De situatie aanhouden zoals hij was ging op termijn ook slecht afgelopen zijn.

 

[Horse]

Of je nu voor of tegen bent, je moet inderdaad beide dezelfde mening hebben.

 

[derp]

Aangezien ik deze thread heb gestart en heel veel mensen hun visie hebben gedeeld wou ik graag nog een update geven. Enkele weken geleden hebben mijn vriendin en ik besloten om omwille van dat verschil in visie op vlak van kinderen uit elkaar te gaan. Ze heeft recent een nieuw appartement gevonden en zal binnenkort verhuizen. De toekomst ligt nu terug open, goed of slecht, maar ik denk wel dat het zowel voor haar als voor mezelf de juiste beslissing was. De situatie aanhouden zoals hij was ging op termijn ook slecht afgelopen zijn.

das natuurlijk triestig om te lezen. Ge zijt gewoon eerlijk geweest over uw verwachtingen van het leven tegenover elkaar en in die zin denk ik dat jullie er goed aan doen om die moeilijke stap te zetten. Veel mensen durven al niet eerlijk zijn tegenover elkaar, laat staan vervolgens moeilijke knopen doorhakken.

Ik vind het moedig, en ik denk dat jullie er op termijn allebei als gelukkigere mensen uit gaan komen, omdat ge nu ook gewoon allebei een stuk beter weet wat ge nog hoopt uit het leven en uit een eventuele toekomstige relatie te halen.

Courage!

 

[Sloan]

Ik raad mijn zoon aan geen kinderen te krijgen maar ik zou mezelf schamen moest ik ooit denken er 'spijt' van te hebben. Eerder omdat ik niet geloof dat het goed gaat komen in de toekomst voor ons land.