Kiezen voor kinderen of niet

[Aprella]

Een beetje noem je dit?

Hoe kan jij nu weten hoe pessimistisch ik ben als ik verder niet meer uitleg heb gegeven?

maar doen alsof uw leven gedaan is eens je aan kinderen begint en geen tijd meer voor uzelf hebt is toch ook een stap te ver.

Ik denk dat niemand hier al gezegd heeft dat het leven eindigt met kinderen. Mijn levensstijl en wat ik uit het leven wil zal heel moeilijk combineerbaar zijn met kinderen. Er is in mijn leven geen plaats voor kinderen en ik wil hier ook geen plaats voor maken.
Ik hoor genoeg verhalen van familie en vrienden en collega's over hun kinderen. Zowel de leuke als minder leuke zaken.

Uw wereld bloeit net op veel vlakken open, de liefde die je van uw kinderen krijgt is onbeschrijfelijk, nieuwe vriendengroepen die ontstaan met de ouders,...

Dat mag wel zo zijn, maar mijn leven is compleet zonder onbeschrijfelijke liefde. En dat openbloeien? Daar heb ik geen kinderen voor nodig.

 

[Horse]

Alle respect voor mensen zonder kinderen, geen enkel slecht woord over, iedereen kiest wat hij/zij wilt,
maar doen alsof uw leven gedaan is eens je aan kinderen begint en geen tijd meer voor uzelf hebt is toch ook een stap te ver.
Uw wereld bloeit net op veel vlakken open, de liefde die je van uw kinderen krijgt is onbeschrijfelijk, nieuwe vriendengroepen die ontstaan met de ouders,...
Beide heeft zijn voordeel, maar 1 ding is zeker: Wil je geen kinderen, begin er niet aan is enkel nefast voor u en voor het kind.

Kinderen hebben geeft vele voordelen, maar onbeschrijfelijke liefde van je kinderen krijgen? Daar moet je toch geluk mee hebben. De periode tussen 14j en 20j zal toch niet allemaal rozengeur en maneschijn zijn. Het KAN, uiteraard, maar het kan ook de hel zijn. Alsof iedere 16 jarige een poeslief kind is dat zijn ouders doodgraag ziet. Ik wens het iedereen toe maar je kan dit niet veralgemenen.

Net zoals huwelijksfeesten ook altijd enorm leuk zijn, maar niemand weet of dat koppel 10 jaar later nog bijeen is.

 

[kaydoh]

Ik zei dat vroeger ook altijd dat ik geen kinderen miste, en dat het mijn leven niet zou vervolledigen, want ik had alles al.
Ik was verkeerd.

Hiermee wil ik niet iemand anders z'n rekening maken, spreek puur uit persoonlijke ervaring.

 

[Castil]

Kinderen hebben geeft vele voordelen, maar onbeschrijfelijke liefde van je kinderen krijgen? Daar moet je toch geluk mee hebben. De periode tussen 14j en 20j zal toch niet allemaal rozengeur en maneschijn zijn. Het KAN, uiteraard, maar het kan ook de hel zijn. Alsof iedere 16 jarige een poeslief kind is dat zijn ouders doodgraag ziet. Ik wens het iedereen toe maar je kan dit niet veralgemenen.

Net zoals huwelijksfeesten ook altijd enorm leuk zijn, maar niemand weet of dat koppel 10 jaar later nog bijeen is.

Hoe kan jij nu weten hoe pessimistisch ik ben als ik verder niet meer uitleg heb gegeven?

Ik denk dat niemand hier al gezegd heeft dat het leven eindigt met kinderen. Mijn levensstijl en wat ik uit het leven wil zal heel moeilijk combineerbaar zijn met kinderen. Er is in mijn leven geen plaats voor kinderen en ik wil hier ook geen plaats voor maken.
Ik hoor genoeg verhalen van familie en vrienden en collega's over hun kinderen. Zowel de leuke als minder leuke zaken.

Dat mag wel zo zijn, maar mijn leven is compleet zonder onbeschrijfelijke liefde. En dat openbloeien? Daar heb ik geen kinderen voor nodig.

Beetje een non discussie nee?
Jullie kennen 1 kant van het verhaal en willen dit niet opgeven, groot gelijk.
De andere kant ken je niet dus kan je er niets zinnigs over zeggen buiten dat je het niet wilt, tja.

De liefde voor/van je kind kan je op voorhand niet vatten.

 

[anonymousMF]

Ik vind dat we in België nog een goede balans hebben tussen mensen de vrijheid geven wel of geen kinderen te hebben.

Al merk ik wel dat bij onze derde sommige al hun opinies hebben. Maar nooit echt in een heel negatieve manier (niet dat de opinie van een rando mij iets uitmaakt. Eerder als observatie). Bij de eerste & tweede krijg je overal proficiat en bij de derde zie je sommigen denken 'ah nog eentje' .

Benieuwd wat de 4e geeft.

 

[iamhollywood]

Hebben mensen zonder kinderwens ook al eens stil gestaan wie er voor hun gaat zorgen op oudere leeftijd? Geen verwijt, een oprechte vraag.

Als ik zie hoe mijn ouders/schoonouders lopen voor hun ouder in het rusthuis sta ik daar zelf ook wel vaker bij stil dat onze dag ook komt . (Vooral dat ik zo sukkelend niet wil oud worden ma bon dat is een ander discussie)
Mijn stiefvader zijn dementerende stiefvader heeft zelf geen eigen kinderen, moest mijn stiefvader en zijn zus niet zo in de weer zijn voor hun stiefvader zou het een vogel voor de kat zijn. Hij is recent slecht gevallen, dan in revalidatie stevige corona-infectie opgelopen.. mijn stiefvader en mama zitten daar praktisch dagelijks en regelen alles voor hem.

 

[BG123]

Hebben mensen zonder kinderwens ook al eens stil gestaan wie er voor hun gaat zorgen op oudere leeftijd? Geen verwijt, een oprechte vraag.

Als ik zie hoe mijn ouders/schoonouders lopen voor hun ouder in het rusthuis sta ik daar zelf ook wel vaker bij stil dat onze dag ook komt . (Vooral dat ik zo sukkelend niet wil oud worden ma bon dat is een ander discussie)
Mijn stiefvader zijn dementerende stiefvader heeft zelf geen eigen kinderen, moest mijn stiefvader en zijn zus niet zo in de weer zijn voor hun stiefvader zou het een vogel voor de kat zijn. Hij is recent slecht gevallen, dan in revalidatie stevige corona-infectie opgelopen.. mijn stiefvader en mama zitten daar praktisch dagelijks en regelen alles voor hem.

Want wél kinderen hebben betekend per definitie dat ze voor je gaan zorgen later? Er zitten genoeg ouderen in rusthuisen die wel kinderen hebben waar niet naar omgekeken wordt. "Ik wil kinderen want ze moeten voor mij zorgen later" is imo een redelijk zwakke reden om er aan te beginnen.

 

[iamhollywood]

Want wél kinderen hebben betekend per definitie dat ze voor je gaan zorgen later? Er zitten genoeg ouderen in rusthuisen die wel kinderen hebben waar niet naar omgekeken wordt. "Ik wil kinderen want ze moeten voor mij zorgen later" is imo een redelijk zwakke reden om er aan te beginnen.

Ik zeg niet dat het een reden moet zijn om toch voor kinderen te kiezen. Ik vraag mij af of ze de bedenking gemaakt hebben wie er voor hun zal zorgen later, of ze daar maatregelen voor getroffen hebben (extra spaarpot om externe hulp te bekostigen?).

 

[Sylverscythe]

Ik zeg niet dat het een reden moet zijn om toch voor kinderen te kiezen. Ik vraag mij af of ze de bedenking gemaakt hebben wie er voor hun zal zorgen later, of ze daar maatregelen voor getroffen hebben (extra spaarpot om externe hulp te bekostigen?).

Heb jij dat? Want uiteindelijk is dat met kinderen geen zekerheid. Die discussie is hier al gevoerd toch?

 

[Aprella]

Hebben mensen zonder kinderwens ook al eens stil gestaan wie er voor hun gaat zorgen op oudere leeftijd? Geen verwijt, een oprechte vraag.

Goh... Daar heb ik al wel eens aan gedacht maar ik zie wel. Misschien wordt ik niet zo oud. Ik zie het nut niet in van nu al te veel denken over later.

 

[kaydoh]

Want wél kinderen hebben betekend per definitie dat ze voor je gaan zorgen later? Er zitten genoeg ouderen in rusthuisen die wel kinderen hebben waar niet naar omgekeken wordt. "Ik wil kinderen want ze moeten voor mij zorgen later" is imo een redelijk zwakke reden om er aan te beginnen.

Wat er bedoeld wordt, is dat er meer kans is dat er voor je gezorgd wordt, dan zonder kinderen.

Niet dat het de reden is om aan kinderen te beginnen.

 

[Horse]

Ik zeg niet dat het een reden moet zijn om toch voor kinderen te kiezen. Ik vraag mij af of ze de bedenking gemaakt hebben wie er voor hun zal zorgen later, of ze daar maatregelen voor getroffen hebben (extra spaarpot om externe hulp te bekostigen?).

Zonder kinderen kan je altijd uw huis op het einde verkopen, als dat nodig zou zijn. Qua spaarpot kan dat wel tellen.

 

[MisterV]

Zonder kinderen kan je altijd uw huis op het einde verkopen, als dat nodig zou zijn. Qua spaarpot kan dat wel tellen.

Met kinderen ook als je het op de juiste manier hebt geregeld voor overlijden.

 

[Tha_nOn]

Hoezo juiste manier geregeld, ge kunt gij altijd uw huis verkopen om uw rusthuis te betalen? Mogelijks is de helft van uw huis wel al van de kinderen (als uw partner reeds gestorven is en ge het normale stramien volgt) maar met de helft van een huis zult ge wel een paar jaar rusthuis kunnen betalen zeker?

Het financiële lijkt mij niet zozeer het probleem maar er zijn veel meer dingen die geregeld of gedaan worden door de kinderen - zelfs als ge al int rusthuis zit. Als ge geen kinderen hebt zult ge dus meer uw plan moeten trekken, taxi's regelen, meer gebruik maken van vrienden/kennissen/vrijwilligers, sneller zorgen dat ge in een serviceflat/rusthuis geraakt (wat ook al niet makkelijk is tenzij ge eigenlijk al zo zorgbehoevende zijt dat ge veel externe hulp nodig hebt) allemaal niet onoverkomelijk tot ge er zelf niet meer zo fris bij zijt. Ma bon, ook met kinderen is het laatste stadium van uw leven niet direct een feest.

 

[Tha_nOn]

Als ik mijn hond niet aankan, waarom zou ik dan aan kinderen moeten beginnen
ik bekijk dat beest niet meer, en het was ook allemaal grote liefde 10 jaar geleden hoor...

Ik denk dat veel mensen vertederd zijn door kleine puppy's of kittens en daar dan verder eigenlijk weinig band mee hebben. Ik ben zelf ook niet uitermate gehecht aan onze huisdieren maar uw kinderen is wel echt nog een ander verhaal (ookal omdat die ontwikkeling verder gaat en die afhankelijkheid van u niet blijft).

Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt natuurlijk maar ik denk dat het voor sommige ook gewoon een keuze is voor wat ze kennen tov het onbekende. Het is ook vrijwel onmogelijk om u in te beelden wat dat gaat zijn, kinderen.
(En ookal ben ik blij dat die van mij groter worden, ik ga die kleuter/peutertijd en die liefde altijd missen)

 

[iamhollywood]

Het financiële lijkt mij niet zozeer het probleem maar er zijn veel meer dingen die geregeld of gedaan worden door de kinderen - zelfs als ge al int rusthuis zit. Als ge geen kinderen hebt zult ge dus meer uw plan moeten trekken, taxi's regelen, meer gebruik maken van vrienden/kennissen/vrijwilligers, sneller zorgen dat ge in een serviceflat/rusthuis geraakt (wat ook al niet makkelijk is tenzij ge eigenlijk al zo zorgbehoevende zijt dat ge veel externe hulp nodig hebt) allemaal niet onoverkomelijk tot ge er zelf niet meer zo fris bij zijt. Ma bon, ook met kinderen is het laatste stadium van uw leven niet direct een feest.

Dit . Oud worden is geen pretje, maar ik kan mij niet inbeelden hoe het voelt als je volledig afhankelijk bent van derden. Dat moet een zeer eenzaam einde zijn :/.
Kinderen zijn geen garantie op hulp maar dat een ouder-kind band verwatert is imo eerder uitzonderlijk, denk dat de meesten wel gaan voor een goede verstandhouding met zijn/haar kinderen.

Ik zie het vandaag van dichtbij bij mijn stiefvader zijn kinderloze stiefvader, vandaar het besef. Die man heeft zo’n angst alleen te eindigen en is zo dankbaar dat zijn stiefkinderen het nodige doen.

 

[Sylverscythe]

Dit . Oud worden is geen pretje, maar ik kan mij niet inbeelden hoe het voelt als je volledig afhankelijk bent van derden. Dat moet een zeer eenzaam einde zijn :/.
Kinderen zijn geen garantie op hulp maar dat een ouder-kind band verwatert is imo eerder uitzonderlijk, denk dat de meesten wel gaan voor een goede verstandhouding met zijn/haar kinderen.

Ik zie het vandaag van dichtbij bij mijn stiefvader zijn kinderloze stiefvader, vandaar het besef. Die man heeft zo’n angst alleen te eindigen en is zo dankbaar dat zijn stiefkinderen het nodige doen.

Ik heb één dochter. Het gaat daar naar alle waarschijnlijkheid bij blijven. Als onze relatie goed blijft, wat ik natuurlijk ten alle tijden ga proberen te verzekeren, hoop ik dat zij mij een beetje zal helpen. Maar stel, mijn vrouw en ik worden beiden oud, in hoeverre is het dan natuurlijk fair om te steunen op dat ene kind dat hopelijk ook haar eigen leven aan het opbouwen zal zijn. Ik vind het moeilijk om dat als argument te zien.

 

[Avondland]

Ik heb één dochter. Het gaat daar naar alle waarschijnlijkheid bij blijven. Als onze relatie goed blijft, wat ik natuurlijk ten alle tijden ga proberen te verzekeren, hoop ik dat zij mij een beetje zal helpen. Maar stel, mijn vrouw en ik worden beiden oud, in hoeverre is het dan natuurlijk fair om te steunen op dat ene kind dat hopelijk ook haar eigen leven aan het opbouwen zal zijn. Ik vind het moeilijk om dat als argument te zien.

Kinderen krijgen om hulp te krijgen op je oude dag klinkt inderdaad al een vreemd argument maar het is natuurlijk wel zo dat het een voordeel is, maar je mag die hulp niet beschouwen als iets vanzelfsprekend. Zo zijn er jonge ouders die hun ouders beschouwen als goedkope babysits voor hun kinderen. Een gezonde relatie is kwestie van geven en nemen en zorg dragen voor elkaar, maar het leven kan gewoon vreemde wendingen nemen. Als ik daarover te hard ga nadenken is dat een rabbithole vol donkere gedachten genre every birth is a death sentence. We verlaten allemaal de wereld en ooit zit mijn dochter aan mijn sterfbed en dat is een absurde gedachte. Nog absurder is dat ik me soms inbeeld dat ik een dodelijk auto-ongeval krijg en dat ik mijn dochter helemaal in de war aan mijn graf zie staan met de vraag waar haar papa nu is.

Allez. Misschien wijk ik teveel af. Hoewel ik vrede neem met mijn eigen sterfelijkheid, hoop ik toch dat het min of meer binnen mijn verwachtingen pas op hoge leeftijd mag gebeuren na een lang en gelukkig leven, maar het leven neemt nu eenmaal vreemde wendingen. Kerngezonde mensen die op 43-jarige leeftijd plots acute leukemie krijgen en na enkele weken onder de grond zitten. Of een stom auto-ongeluk of een misstap tijdens een wandeltocht in de bergen.

 

[iamhollywood]

Ik heb één dochter. Het gaat daar naar alle waarschijnlijkheid bij blijven. Als onze relatie goed blijft, wat ik natuurlijk ten alle tijden ga proberen te verzekeren, hoop ik dat zij mij een beetje zal helpen. Maar stel, mijn vrouw en ik worden beiden oud, in hoeverre is het dan natuurlijk fair om te steunen op dat ene kind dat hopelijk ook haar eigen leven aan het opbouwen zal zijn. Ik vind het moeilijk om dat als argument te zien.

Ik denk dat het vooral moeilijk is dit in te beelden als je zelf niet hulpbehoevend bent. Ik denk dat je gelukkig bent als die naaste hulp er effectief is en je niet afhankelijk bent van derden.

Ik heb zelf 2,5 jaar voor mijn moeder gezorgd na een ernstig ongeluk, eveneens als enig kind. Dat voelde als geen last (het was niet altijd evident maar het was geen last), integendeel, ik was net blij dat ik de kans kreeg te helpen. En we hebben er eveneens warme en fijne herinneringen aan overgehouden.

Is het een argument om kinderen te hebben, neen, het is louter een bedenking.

 

[Sylverscythe]

Kinderen krijgen om hulp te krijgen op je oude dag klinkt inderdaad al een vreemd argument maar het is natuurlijk wel zo dat het een voordeel is, maar je mag die hulp niet beschouwen als iets vanzelfsprekend. Zo zijn er jonge ouders die hun ouders beschouwen als goedkope babysits voor hun kinderen. Een gezonde relatie is kwestie van geven en nemen en zorg dragen voor elkaar, maar het leven kan gewoon vreemde wendingen nemen. Als ik daarover te hard ga nadenken is dat een rabbithole vol donkere gedachten genre every birth is a death sentence. We verlaten allemaal de wereld en ooit zit mijn dochter aan mijn sterfbed en dat is een absurde gedachte. Nog absurder is dat ik me soms inbeeld dat ik een dodelijk auto-ongeval krijg en dat ik mijn dochter helemaal in de war aan mijn graf zie staan met de vraag waar haar papa nu is.

Allez. Misschien wijk ik teveel af. Hoewel ik vrede neem met mijn eigen sterfelijkheid, hoop ik toch dat het min of meer binnen mijn verwachtingen pas op hoge leeftijd mag gebeuren na een lang en gelukkig leven, maar het leven neemt nu eenmaal vreemde wendingen. Kerngezonde mensen die op 43-jarige leeftijd plots acute leukemie krijgen en na enkele weken onder de grond zitten. Of een stom auto-ongeluk of een misstap tijdens een wandeltocht in de bergen.

Natuurlijk, we hopen allemaal dat we op rijpe leeftijd pas overlijden, liefst zonder af te zien, en dat onze kinderen, met wie we een mooie relatie hebben, ons overleven. En we kennen ook allemaal tegenvoorbeelden.

Ik denk dat het vooral moeilijk is dit in te beelden als je zelf niet hulpbehoevend bent. Ik denk dat je gelukkig bent als die naaste hulp er effectief is en je niet afhankelijk bent van derden.

Ik heb zelf 2,5 jaar voor mijn moeder gezorgd na een ernstig ongeluk, eveneens als enig kind. Dat voelde als geen last (het was niet altijd evident maar het was geen last), integendeel, ik was net blij dat ik de kans kreeg te helpen. En we hebben er eveneens warme en fijne herinneringen aan overgehouden.

Is het een argument om kinderen te hebben, neen, het is louter een bedenking.

De reden dat ik er wat op in ga is omdat in andere, je zou kunnen zegge minder individualistische, culturen het idee van "mijn kinderen zullen voor mij zorgen" wel ingeburgerd is. Uiteindelijk is het hier ook nog niet zo lang geleden dat mensen 5+ kinderen hadden en een ongetrouwde dochter thuis bleef wonen, en zich dan zo nog nuttig kon maken.

Ik zie dat bij mijn vrouw, en haar vrienden en kennissen. Mijn schoonouders waren verre van ideale ouders, daar zijn dingen gebeurd die wij hier als kindermishandeling beschouwen, en nu voelen ze beiden aan dat ze niet altijd voor alles op hun kinderen gaan kunnen rekenen (zeker de vader wordt door verschillende kinderen gewoon genegeerd), en zijn ze daar niet zo tevreden mee. De schoonmoeder van een zus van mijn vrouw heeft nooit gewerkt, en vind het nu maar de plicht van haar zoon om haar levensstijl te bekostigen, want hij moet haar pensioen aanvullen.

Dat zijn allemaal zaken waar ik toch serieuze bedenkingen bij heb.