Kiezen voor kinderen of niet
- Onderwerp starter Karton
- Startdatum
Het lijkt me nog altijd hoog, maar goed het is nogal een gok duidelijk. Ik denk dat een deel van die zaken (verslaving bv.) ook wel een iets lagere kans toebedeeld kunnen krijgen als je in een stabiel gezin opgroeit.
Ik heb ook wel de indruk dat zoals bij veel zaken het de rationele mensen zijn die alles (teveel?) afwegen die dan uiteindelijk of geen kinderen krijgen, of het later doen waardoor er allerhande problemen kunnen opduiken.
Gohja, die persoon heeft het vorige gelijkaardige topic ook doen ontsporen, dus gewoon negeren is waarschijnlijk het beste.Meestal moet ik zelf lachen wanneer er mensen komen trollen (en volgens sommigen hier doe ik dat zelf ook (soms)), maar ik denk dat in dit geval die pé er echt van overtuigd is dat je vrouwen (bijna) moet dwingen om voor hun 30e zwanger te geraken.
Ik denk dat we moeten denken aan de wijze les dat Meneer De Burgermeester ons heeft bijgeleerd:
Ahum Ahum Ahum,
Aan allen die kinderen hebben proficiat,
Aan allen die geen kinderen hebben, ook proficiat.
Leef en laat leven zou ik zeggen, moet ieder voor zich uitmaken.
Mijn vriendin wou zelf op haar 25 jaar kinderen (we waren toen al 8 jaar samen, vaste job, een huis,...) maar uiteindelijk via IVF pas op ons 31 ons eerste kind en 34 ons tweede kind.
Ik kan wel zeggen dat ik blij was dat we na ons 30ste kinderen hebben gekregen maar again, dat moet ieder voor zich uitmaken.
Ahum Ahum Ahum,
Aan allen die kinderen hebben proficiat,
Aan allen die geen kinderen hebben, ook proficiat.
Leef en laat leven zou ik zeggen, moet ieder voor zich uitmaken.
Mijn vriendin wou zelf op haar 25 jaar kinderen (we waren toen al 8 jaar samen, vaste job, een huis,...) maar uiteindelijk via IVF pas op ons 31 ons eerste kind en 34 ons tweede kind.
Ik kan wel zeggen dat ik blij was dat we na ons 30ste kinderen hebben gekregen maar again, dat moet ieder voor zich uitmaken.
Kwestie van nog eens een andere insteek te geven:
Mijn vorige ex wou kinderen en ik had eerder zoiets van "goh ja, waarom niet?", die houding is dan mettertijd gegroeid naar ook een kinderwens.
En toen bleek ik onvruchtbaar te zijn... Lang verhaal kort: zij heeft mij laten zitten voor een ander en gaf als reden haar kinderwens (in hoeverre dat die reden de volle lading dekt laat ik in het midden, dit is daar niet het juiste topic voor)
Ik ben daarna van mindset veranderd want als je der geen kan krijgen moet je u ofwel daarbij neerleggen ofwel gaan adopteren of met een spermadonor gaan werken. Aangezien ik single was, is het de mindsetverandering geworden. Daarna heb ik terug iemand leren kennen en die had ook geen kinderwens dus op dat gebied kwamen we overeen. Wij hebben veel zaken gedaan die onmogelijk, of toch zeker erg onpraktisch, hadden geweest met kinderen (jaar in een ander land gewoond, veel gereisd, veel weekendjes weg, veel zware avonden,...) en toen mijn vriendin mentaal wat problemen kreeg was ik zeker blij dat er nooit kinderen waren in ons leven.
Die relatie is eveneens gestopt en sinds enkele maanden heb ik nu een nieuwe vriendin en die heeft al kinderen... Ik heb lang getwijfeld of ik meer wou dan af en toe een nacht plezier omwille van die kinderen. Uiteindelijk is het er toch van gekomen en het is een serieuze opgave. Je moet gewoon met zoveel meer rekening houden, vooral zaken waar ik hoegenaamd niet bij stil sta. Ik merk dat zij die kleine lawaaimakers enorm graag ziet, er veel voor over heeft en gemeend gelukkig is als die gasten blij zijn maar ik merk ook dat ze vaak op haar tandvlees zit. Ik sta er nog altijd grotendeels buiten dus ik merk vooral de negatieve kanten van kinderen hebben natuurlijk aangezien de positieve kanten niet van toepassing zijn op mij. Maar als ik haar zie opfleuren als de kleinste terug thuis komt van zijn week bij de vader en superblij is om mama te zien begrijp ik plots wel terug de kinderwens van veel mensen.
Mijn vorige ex wou kinderen en ik had eerder zoiets van "goh ja, waarom niet?", die houding is dan mettertijd gegroeid naar ook een kinderwens.
En toen bleek ik onvruchtbaar te zijn... Lang verhaal kort: zij heeft mij laten zitten voor een ander en gaf als reden haar kinderwens (in hoeverre dat die reden de volle lading dekt laat ik in het midden, dit is daar niet het juiste topic voor)
Ik ben daarna van mindset veranderd want als je der geen kan krijgen moet je u ofwel daarbij neerleggen ofwel gaan adopteren of met een spermadonor gaan werken. Aangezien ik single was, is het de mindsetverandering geworden. Daarna heb ik terug iemand leren kennen en die had ook geen kinderwens dus op dat gebied kwamen we overeen. Wij hebben veel zaken gedaan die onmogelijk, of toch zeker erg onpraktisch, hadden geweest met kinderen (jaar in een ander land gewoond, veel gereisd, veel weekendjes weg, veel zware avonden,...) en toen mijn vriendin mentaal wat problemen kreeg was ik zeker blij dat er nooit kinderen waren in ons leven.
Die relatie is eveneens gestopt en sinds enkele maanden heb ik nu een nieuwe vriendin en die heeft al kinderen... Ik heb lang getwijfeld of ik meer wou dan af en toe een nacht plezier omwille van die kinderen. Uiteindelijk is het er toch van gekomen en het is een serieuze opgave. Je moet gewoon met zoveel meer rekening houden, vooral zaken waar ik hoegenaamd niet bij stil sta. Ik merk dat zij die kleine lawaaimakers enorm graag ziet, er veel voor over heeft en gemeend gelukkig is als die gasten blij zijn maar ik merk ook dat ze vaak op haar tandvlees zit. Ik sta er nog altijd grotendeels buiten dus ik merk vooral de negatieve kanten van kinderen hebben natuurlijk aangezien de positieve kanten niet van toepassing zijn op mij. Maar als ik haar zie opfleuren als de kleinste terug thuis komt van zijn week bij de vader en superblij is om mama te zien begrijp ik plots wel terug de kinderwens van veel mensen.
D
Deleted member 3056
Guest
Hoe sta je daar tegenover naar de toekomst toe als in zie je jezelf soort van betrokken bij de opvoeding en zou je graag een (actief) deel willen uitmaken van dat gezin of heb je zoiets van 'yuuu bekijk het maar, ik sta hier prima zo'.
En wat bedoel je met de negatieve en positieve kanten?
D
Deleted member 3056
Guest
Ik had altijd een grote kinderwens en liefst van al veel kinderen maar dan iemand leren kennen die al een kind had uit een eerder huwelijk.
Hij was er zelf een beetje klaar mee. Zelf ben ik van dag 1 eerlijk geweest en gezegd dat ik nog wel een kinderwens had en hem ook gelijk duidelijk gemaakt dat ik die kinderwens in vervulling zag gaan en het dus aan hem lag of hij verder wou.
Na een paar jaar en veel gesprekken dan besloten om voor 1 kindje te gaan en eigenlijk is dat ook het enige wat te doen is icm met ons hectisch leven, drukke banen etc.
Zijn dochter speelt ook een veel te grote rol in ons leven en met veel kinderen kunnen we haar niet de aandacht en liefde geven die ze verdient en nodig heeft. We hebben 2 kinderen en het is goed zo.
Ook al had mijn man het onderwerp kinderen afgesloten heeft tot nu toe nog geen moment spijt gehad om zijn zaad te delen.
Geen idee wat ik zou doen moest hij er definitief geen meer willen.
Hij was er zelf een beetje klaar mee. Zelf ben ik van dag 1 eerlijk geweest en gezegd dat ik nog wel een kinderwens had en hem ook gelijk duidelijk gemaakt dat ik die kinderwens in vervulling zag gaan en het dus aan hem lag of hij verder wou.
Na een paar jaar en veel gesprekken dan besloten om voor 1 kindje te gaan en eigenlijk is dat ook het enige wat te doen is icm met ons hectisch leven, drukke banen etc.
Zijn dochter speelt ook een veel te grote rol in ons leven en met veel kinderen kunnen we haar niet de aandacht en liefde geven die ze verdient en nodig heeft. We hebben 2 kinderen en het is goed zo.
Ook al had mijn man het onderwerp kinderen afgesloten heeft tot nu toe nog geen moment spijt gehad om zijn zaad te delen.
Geen idee wat ik zou doen moest hij er definitief geen meer willen.
Daar ben ik nog niet uit. En eigenlijk zij ook niet.
Haar vorige relatie was enorm betrokken bij de opvoeding en dus full on pluspapa en ze weet nog hoegenaamd niet in hoeverre ze dat terug ziet zitten. Ik ben dan weer van het oordeel dat het haar kinderen zijn dus dat de keuzes qua opvoeding volledig door haar (en de vader) moeten gebeuren. Maar dat wil niet zeggen dat ik enkel bij haar op bezoek kom als de kinderen niet thuis zijn of slapen of dat ik die gasten compleet negeer.
kort door de bocht hier he:
negatief: kinderen kosten enorm veel tijd en geld. Het is vaak lastig afspreken of plannen om iets te doen want ofwel moet je een babysit voorzien en zorgen dat je het niet te bont maakt omdat om 7u de eerste al wakker is. Of je moet alles plannen in het kinderloos weekend waarin je eigenlijk gewoon ook eens wil uitslapen en je huis poetsen zonder dat er een 3-jarige in je weg loopt. Ik reis bv ook graag maar dat lijkt me ook niet zo simpel.
postief: je krijgt daar enorm veel liefde en andere goeie gevoelens voor terug. Maar dat is voor mij niet van toepassing omdat ik, bewust, nog afzijdig ben.
KingNine
Active member
Nooit echt een kinderwens gehad en mijn partner ook niet, ben zelf enorm individualistisch en gesteld op m'n vrijheid. Een genoeg druk sociaal leven en hobby's. Tijd tekort in de 24u, zie liever honden dan mensen. Ik reis dan ook nog eens graag de wereld rond en ben graag onafhankelijk, doe veel te graag m'n goesting om kinderen te hebben. Mijn ouders zijn reeds grootouders van 4 petotters van mijn zussen. Dat is het zowat. 
willydrama
Well-known member
Gelieve de standpunten van de ander eerlijk voor te stellen.
In mijn ervaring bestaan die wel, ze zijn vaak verbaal heel sterk en zitten onder de radar omdat ze niet van miserie van de brug springen maar in een neurotische roes aan zelfmedicatie doen, gaande van pillen tot compensatiegedrag. Ik zeg niet dat elke kinderloze vrouw zo is maar een gedeelte.
Ik propageer met dezelfde intensiteit van de kinderhaters een pro-kinder statement en dat maakt mij een trol die genegeerd moet worden. Self-fulfilling prophecy van dat koppel dat mentaal en fysiek jong blijft dankzij geen kinderen is evengoed subjectief. Heelder roedels mensen uit de arbeidersklasse en allochtone milieus zijn dus aan het broeden geslagen om de verkeerde redenen ? Of zijn upwardly mobile yuppies te veel met zichzelf bezig ?
Tonerider
Well-known member
Natuurlijk, onder elke situatie (mensen die bewust voor geen of wel kinderen hebben gekozen) zal je wel een percentage hebben dat het zich achteraf beklaagd dat ze die keuze hebben genomen. Dat is bij veel keuzes in het leven zo, geen idee waarom dat je daar zou over discussiëren. Daarom dat niemand kan zeggen welke keuze OP moet maken (en dus ook niet moet zeggen dat hij zijn partner moet pushen om voor haar 30ste te beginnen 'broeden'). Dat is iets waar ze zelf een keuze in gaan moeten maken. De meeste in dit topic hebben dit wel begrepen, heb ik toch de indruk.
Iedereen kan zijn keuze en hoe hij of zij dat beleefd heeft of nog steeds beleeft neerpennen, maar uiteindelijk gaan OP en zijn partner zelf knopen moeten doorhakken. En bij eenders welke richting ze uitgaan, samen of alleen: er is een kans dat ze na een tijd spijt krijgen of het gevoel van 'had ik maar' hebben. Maar er is minstens evenveel kans dat ze blij zijn dat ze wel die richting zijn uitgegaan. Dat is nu eenmaal het leven.
Iedereen kan zijn keuze en hoe hij of zij dat beleefd heeft of nog steeds beleeft neerpennen, maar uiteindelijk gaan OP en zijn partner zelf knopen moeten doorhakken. En bij eenders welke richting ze uitgaan, samen of alleen: er is een kans dat ze na een tijd spijt krijgen of het gevoel van 'had ik maar' hebben. Maar er is minstens evenveel kans dat ze blij zijn dat ze wel die richting zijn uitgegaan. Dat is nu eenmaal het leven.
REpute
Well-known member
/Advocaat van de duivel
Voor zij die geen kinderen willen omdat ze liever met zichzelf bezig zijn of de lasten niet willen hebben van het opvoeden van kinderen: Zouden jullie dan bv ook bereid willen zijn om afstand te doen van jullie pensioen? Want eigenlijk is het heel egoïstisch om deze "taak" op uw medeburger af te schuiven maar er wel de vruchten van willen plukken.
Voor zij die geen kinderen willen omdat ze liever met zichzelf bezig zijn of de lasten niet willen hebben van het opvoeden van kinderen: Zouden jullie dan bv ook bereid willen zijn om afstand te doen van jullie pensioen? Want eigenlijk is het heel egoïstisch om deze "taak" op uw medeburger af te schuiven maar er wel de vruchten van willen plukken.
anonymousMF
Well-known member
Iedereen kan op zijn eigen manier bijdragen aan de toekomst. Ik denk dat iemand met een dik bruto loon zonder kinderen meer bijdraagt aan de financiering van de jeugd dan een werkloze in armoede met 5 kinderen (aangezien die kinderen waarschijnlijk ook niet de beste bijdragers gaan worden).
Maar het is zeker een argument om kinderen niet als 100% eigen keuze te bestempelen met alle hulp van de overheid als unfaire zoals sommigen doen.
(Heb zelf kinderen trouwens)
/Advocaat van de duivel
Voor zij die kinderen willen omdat ze liever niet met zichzelf bezig zijn of de lasten graag erbij nemen: zouden jullie ook dan bv ook bereid willen zijn afstand te doen van kindergeld en enkel privé onderwijs zelf financieren? Want eigenlijk is het heel egoïstisch om deze "taak" op uw maatschappij af te schuiven maar er wel de vruchten van te willen plukken.
De hele pensioenregeling is toch gebasseerd op het feit dat ik nu belastingen betaal die de huidige gepensioneerden hun uitkering betaalt en dat de volgende generatie dat doet voor mij. Het zijn toch niet alleen je eigen kinderen die jouw pensioen betalen? Net zoals niet alleen mijn eigen (groot)ouders een pensioen krijgen van mijn belastingen.
En als je het wiskundig wil bekijken doe ik trouwens al afstand van een deel van mijn inkomen... ik heb namelijk geen kinderen om in te brengen dus ik heb geen enkel belastingsvoordeel.
Laatst bewerkt:
Kwestie van mee kort door de bocht te gaan: zonder volgende generatie moet ik toch werken tot ik doodval en krijg ik dus nooit pensioen.
Er gaan altijd mensen bereid zijn om kinderen te maken he, je wordt nu gewoon niet meer als een paria bekeken als je van jezelf vindt dat jij niet tot die categorie behoord.
Het hele punt van kindergeld, belastingvermindering en kortingen voor grote gezinnen is imo voldoende om die 'last' te dekken die ervoor zorgt dat jouw kinderen mee voor mijn pensioen mogen betalen. Zoals hierboven ook gezegd betaal ik oa mee voor dat kindergeld en hun onderwijs, medische zorgen etc.
TNTim
Crew Member
Tegenwoordig is het eerder andersom aan het worden heb ik de indruk. Velen verklaren u gek om kinderen te willen.
Als anekdotisch bewijs, zie de vele post van @Oldskooler dat hij een fantastische filmavond/weekend/vakantie had zonder gezaag aan zijn hoofd van kinderen.
Later mag hij hopelijk wel vele jaren genieten van een relatief hoog ambtenarenpensioen, betaald door de kinderen van diegene die hij nu uitlacht.
(@Oldskooler : No hard feelings, maar ik had een duidelijk voorbeeld nodig.
)Hoe meer mensen (zeker hoogopgeleiden) ervoor kiezen om kinderloos te blijven, hoe moeilijker de maatschappij het later zal hebben om alles te blijven betalen. Een last die op de kinderen van nu hun schouders zal vallen.
Ik zeg niet dat er aan de huidige regeling iets dient te veranderen, maar mocht het financieel makkelijker zijn mét kinderen dan hadden wij bijvoorbeeld wel meer dan 2 kinderen gehad. Financiële onzekerheid vonden we te hoog bij een groter gezin.
Beide bijna fulltime blijven werken zou onmogelijk zijn -> inkomensverlies én tegelijkertijd hogere kosten.
Uiteindelijk hebben we voor een maatschappij gekozen waar allerhande kosten door de hele gemeenschap worden gedragen, en waar het individu daarin toch wel redelijk vrij is. Ik vind het dan ook logisch dat mensen wel voordelen genieten ook al hebben ze geen kinderen. Uiteindelijk dragen ze bij tot de pot die de maatschappij laat draaien, enkel laten ze de bevolking niet groeien.
Net zoals ik ook bijdraag aan het onderwijs van mensen die uiteindelijk daar niets mee aanvangen, of bijdraag aan de kosten van de gezondheidszorg voor een roker die longkanker heeft.
Ik heb ook nog niemand weten zeggen dat ze kinderen hebben omdat ze zich daartoe verplicht voelen voor de toekomst van de maatschappij.
Ik ben van mening dat het altijd maar zwaarder wordt aangezien iedereen wordt geacht voltijds te gaan werken ondanks kinderen. Maar ik denk ook dat er altijd wel stimuli zullen zijn (misschien meer in de toekomst) om mensen aan te zetten tot het krijgen van kinderen.
Laat ons dat idd anekdotisch noemen.
Het hele feit dat men zich afvraagt waarom je kinderen wilt vind ik persoonlijk eerder positief dan negatief. Niks verandert je leven zo hard als een kind dus dat daar nu beter over nagedacht wordt of, en wanneer, je die stap wil zetten gaat er imo eerder voor zorgen dat er meer gelukkige ouders en kinderen zijn dan vroeger waar je gewoon verwacht werd om op je 20 te beginnen kweken, consequences be damned.
Ik heb geen kinderen maar zal niemand gek verklaren omwille van het pure feit dat ze er wel hebben of willen.
Ik beweer ook nergens dat je financieel voordeel haalt uit kinderen hebben he.
Ik zeg gewoon dat ik mijn steentje nu mee bijdraag aan de opvoeding van jouw kinderen zodat zijn later mee kunnen betalen voor mijn pensioen.
