Noctilucus
Well-known member
Condooms?
Hangt af van de sector waarin je werkt
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Condooms?
Ma de camion mag niet mee naar huis.Gewoon doen Mac.
Gaat ge u niet beklagen, topjob.
Dus het is 90€ met een gratis camionet en gratis naft en dus 13€ duurder dan OV. En dan klaag jij over dat het nergens op slaat dat het OV zo duur is?België moet toch een van de weinige landen zijn waar openbaar vervoer zo duur is. Jeezes, en die diablo toeslag slaat toch echt nergens op. kost bijna even veel als je treinticket! (6.70 <-> 10) euro.
Kameraad is van vrachtwagenchauffeur ('s morgens vertrekken, 's avonds weer thuis) naar een kantoorjob gegaan puur door het isolement. Niet iedereen is gemaakt om een ganse dag alleen te zijn in een cabine en enkel een babbeltje te doen met de locaties waar je levert...Gij noemt dat problemen.
Ik moet mijn evaluatie digitaal ondertekenen.
20 min. verder en nog steeds smartcard wordt niet herkend
---
Onlangs ene ontmoet uit mijn middelbaar. Heeft toen zijn middelbaar diploma niet behaald.
Die werkt als heftruckchauffeur. En dat gaat die gewoon blijven doen wsl tot zijn pensioen.
Routine zonder gezever aan zijn hoofd, steeds in zijn rijdend cabinetje.
Bij een groot bedrijf vlakbij zijn thuis.
Is mss nog het beste af van allemaal
Het kan ook gewoon eenvoudig.
In een keer van die vervloekte bedrijfswagen af ook!Ma de camion mag niet mee naar huis.
Ik vraag me oprecht af waarom je die job blijft uitoefenen. Alles wat je schrijft en hoe je het schrijft is een pure brok aan frustratie en woede. Als je daar zo ongelukkig bent, honest question, why not move on to something else?Mijn megaproject die al meermaals vertragingen heeft opgelopen nadert nu definitief zijn einde, maar iedere keer dat het binnen handbereik ligt komt er nog ergens iets tussen.
Omwille van alle complexiteiten moet de opstart perfect gesynchroniseerd verlopen met andere diensten van andere bedrijven. Omwille van de complexiteiten en de urgentie kan dit niet lang op voorhand ingepland worden. Het is dus telkens alles klaarzetten om morgen in te schakelen. Ah neen, toch niet, daar komt nog iets tussen. Repeat. Repeat. Heel vaak ook zaken die niet bij ons noch bij onze aannemer liggen trouwens. Maar dat neemt niet weg dat het uitstel van opstart recent voor cashflowproblemen heeft gezorgd op het project waarbij de bank voor extra equity moest zorgen. De zenuwachtigheid op alle niveau's is dus enorm.
Afgelopen dinsdag nogmaals aan het voorbereiden om eind deze week op te starten. Bevestiging gevraagd aan aannemer. Aannemer: "all systems go". Alles afgevinkt. Ik communiceer dinsdagavond naar C-level van onze klant met heel mijn hiërarchie in CC. Nu gaat het echt gebeuren!
Vanmorgen telefoon van mijn aannemer: "Ah neen, toch niet. Interne communicatiefout waardoor we geen rekening hebben gehouden met x." Gooi daarbovenop nog eens het stomme toeval dat het in Duitsland morgen verlof is en we zitten alweer op volgende week dinsdag.
En omdat het deze keer aan "onze" aannemer ligt, krijg ik nu alle stront over mij heen natuurlijk. 100% een ander zijn fout, maar hey, jij hebt de aannemer aangesteld dus fungeer jij maar een beetje als publieke pispaal met gans uw hiërarchie in CC! Dat zal u leren.
Wat een ongelofelijke strontjob, dit. Al die stress, je loopt ganser dagen de voeten vanonder uw lijf, 's avonds doorwerken, ... Om dan bij een ander zijn fout alle stront over je heen te krijgen. Satisfying.
En ik moest aan diezelfde klant nog meerwerken betaald zien te krijgen. Want als je dacht dat dat voor Sales is, dan heb je het verkeerd. Nu heeft de klant natuurlijk de perfecte reden gevonden om daar niet mee akkoord te gaan. Dan kan ik bij mijn volgende opvolgingsgesprek met mijn baas weer uitleggen waarom het project over budget is gegaan. Again, satisfying!
*Pling* Mailtje van HR: "Recordaantal vacatures! We vinden geen mensen!". Fret. Kak. Ik word camionchauffeur.
Als vrachtwagenchauffeur ja.Kameraad is van vrachtwagenchauffeur ('s morgens vertrekken, 's avonds weer thuis) naar een kantoorjob gegaan puur door het isolement. Niet iedereen is gemaakt om een ganse dag alleen te zijn in een cabine en enkel een babbeltje te doen met de locaties waar je levert...
Kan leuk zijn voor enkele dagen maar doe dat een paar jaar en dan moet je toch wel heel introvert zijn om dat aan te blijven kunnen. Of voldoende hobby's/interesses hebben dat je na de werkuren je sociale interacties kunt inhalen.
Maar zo is het gras altijd wel ergens groener
Idd, de effectieve kilometerkost van een auto zit vlotjes boven de 30 cent / km.Opnieuw... je hebt geen geld moeten geven voor verzekering, naft, onderhoud,... en zelfs DAN nog is het alternatief duurder. Lijkt mij dat je dat standpunt wel een klein beetje mag relativeren.
Dit toch wel. Carrière maken en omhoog klimmen geeft je een leuker loonpakket, maar je hebt wel verantwoordelijkheden die je moet opnemen en dat geeft stress. Als je dat niet aankan, moet je een stap terugnemen of elders iets gaan zoeken. Je moet het 40-45 jaar lang doen, werken. En als ik zie hoe moeilijk de thuissituatie is bij @mac-bc is actie ondernemen in zijn carrière toch wel noodzakelijk om de boel samen te houden. Hij zit in de tropenjaren met twee kleine kinderen die nu eenmaal véél aandacht vragen. Al die balletjes in de lucht houden wordt op den duur onhoudbaar en je moet ergens die balans zien te vinden.Ik vraag me oprecht af waarom je die job blijft uitoefenen. Alles wat je schrijft en hoe je het schrijft is een pure brok aan frustratie en woede. Als je daar zo ongelukkig bent, honest question, why not move on to something else?
Daarnaast toch even nuanceren dat wat je daar omschrijft echt niet uniek is aan jouw specifieke job. Dit is letterlijk dagelijkse kost voor iedereen die iet ofwat verantwoordelijkheden moet opnemen. Ook al is het een ander zijn schuld, JIJ draagt de eindverantwoordelijkheid binnen die functie dus JIJ bent degene die dan uiteraard de shit over zich krijgt als het misloopt. Wil je dat niet? Dan moet je lager op de ladder gaan werken en minder verantwoordelijkheden opnemen. Niets mis mee maar als je duidelijk niet goed kan functioneren in een high stress omgeving, moet je dat ook niet doen. Work/life balance heeft ook wel value natuurlijk.
Er zijn natuurlijk ook wel randfactoren zoals de bedrijfscultuur, de sector, ... Ik heb de indruk dat het riedeltje "competitieve sector" in deze toch wel wordt gebruikt om veel niet-standaard zaken goed te praten, waarvoor je elders misschien meer ondersteuning/loon zou krijgen.Dit toch wel. Carrière maken en omhoog klimmen geeft je een leuker loonpakket, maar je hebt wel verantwoordelijkheden die je moet opnemen en dat geeft stress. Als je dat niet aankan, moet je een stap terugnemen of elders iets gaan zoeken. Je moet het 40-45 jaar lang doen, werken. En als ik zie hoe moeilijk de thuissituatie is bij @mac-bc is actie ondernemen in zijn carrière toch wel noodzakelijk om de boel samen te houden. Hij zit in de tropenjaren met twee kleine kinderen die nu eenmaal véél aandacht vragen. Al die balletjes in de lucht houden wordt op den duur onhoudbaar en je moet ergens die balans zien te vinden.
Zeker als beide ouders een carrière nastreven is dat voor kleine kinderen eerder nefast. Kinderen om 7u dumpen in de vooropvang en pas ophalen om 17u45 om ze dan nog snel eten te geven en misschien nog naar de voetbal te gaan en dan in bed zwieren om de dag nadien dezelfde rat race aan te gaan. Financieel begrijp ik dat tweeverdienerschap natuurlijk en daar zit ik momenteel ook in, maar ik heb de indruk dat veel mensen het én-én-verhaal willen en zich daardoor hopeloos in een stressvolle situatie jagen. Dat is niet alleen nefast voor die kinderen, maar ook voor die koppels en ook voor die mensen zelf. Ik heb zelf ook moeite met al die balletjes (kind - relatie - carrière - zelfzorg - sociaal leven) in de lucht te houden, dat is voor iedereen zo.Er zijn natuurlijk ook wel randfactoren zoals de bedrijfscultuur, de sector, ... Ik heb de indruk dat het riedeltje "competitieve sector" in deze toch wel wordt gebruikt om veel niet-standaard zaken goed te praten, waarvoor je elders misschien meer ondersteuning/loon zou krijgen.
Ik vind het een beetje gemakkelijk om al die zaken dagelijkse kost te noemen en eigen aan verantwoordelijkheid opnemen. Hij is de bedrijfsleider niet uiteindelijk, dat je geen paar dagen verlof kan nemen zonder allerhande overhandigingsprocedures op te starten is toch echt wel van de pot gerukt bijvoorbeeld. Dit valt ook wat samen met de algemene verzuchtingen die mensen hier wel eens plaatsen over de cliché-KMO waar de baas denkt dat iedereen voor de zaak moet leven zoals hij. Er komt een punt dat je ook eens mag denken of het elders niet beter is.
Verder compleet akkoord dat je niet alles tegelijkertijd kan of moet kunnen. Met jonge kinderen lange dagen trekken en altijd "on call" zijn betekent dat je de zorg moet afwentelen op de partner of outsourcen. Dat is zeker niet optimaal in veel situaties.
Ja daarover zijn we het gewoon eens natuurlijk. Ik denk dat er ook wel wat gezinnen zijn waar minder werken en meer zelf instaan voor de kinderen financieel zeker haalbaar is, maar in onze maatschappij wordt "ploeteren" vaak als de standaard gezien, waardoor die optie al snel van tafel wordt geveegd.Zeker als beide ouders een carrière nastreven is dat voor kleine kinderen eerder nefast. Kinderen om 7u dumpen in de vooropvang en pas ophalen om 17u45 om ze dan nog snel eten te geven en misschien nog naar de voetbal te gaan en dan in bed zwieren om de dag nadien dezelfde rat race aan te gaan. Financieel begrijp ik dat tweeverdienerschap natuurlijk en daar zit ik momenteel ook in, maar ik heb de indruk dat veel mensen het én-én-verhaal willen en zich daardoor hopeloos in een stressvolle situatie jagen. Dat is niet alleen nefast voor die kinderen, maar ook voor die koppels en ook voor die mensen zelf. Ik heb zelf ook moeite met al die balletjes (kind - relatie - carrière - zelfzorg - sociaal leven) in de lucht te houden, dat is voor iedereen zo.
Mijn megaproject die al meermaals vertragingen heeft opgelopen nadert nu definitief zijn einde, maar iedere keer dat het binnen handbereik ligt komt er nog ergens iets tussen.
Afgelopen dinsdag nogmaals aan het voorbereiden om eind deze week op te starten. Bevestiging gevraagd aan aannemer. Aannemer: "all systems go". Alles afgevinkt. Ik communiceer dinsdagavond naar C-level van onze klant met heel mijn hiërarchie in CC. Nu gaat het echt gebeuren!
Vanmorgen telefoon van mijn aannemer: "Ah neen, toch niet. Interne communicatiefout waardoor we geen rekening hebben gehouden met x." Gooi daarbovenop nog eens het stomme toeval dat het in Duitsland morgen verlof is en we zitten alweer op volgende week dinsdag.
En omdat het deze keer aan "onze" aannemer ligt, krijg ik nu alle stront over mij heen natuurlijk. 100% een ander zijn fout, maar hey, jij hebt de aannemer aangesteld dus fungeer jij maar een beetje als publieke pispaal met gans uw hiërarchie in CC! Dat zal u leren.
Wat een ongelofelijke strontjob, dit. Al die stress, je loopt ganser dagen de voeten vanonder uw lijf, 's avonds doorwerken, ... Om dan bij een ander zijn fout alle stront over je heen te krijgen. Satisfying.
En ik moest aan diezelfde klant nog meerwerken betaald zien te krijgen. Want als je dacht dat dat voor Sales is, dan heb je het verkeerd. Nu heeft de klant natuurlijk de perfecte reden gevonden om daar niet mee akkoord te gaan. Dan kan ik bij mijn volgende opvolgingsgesprek met mijn baas weer uitleggen waarom het project over budget is gegaan. Again, satisfying!
*Pling* Mailtje van HR: "Recordaantal vacatures! We vinden geen mensen!". Fret. Kak. Ik word camionchauffeur.
Ik heb het hier al gezegd, mijn vrouw werkt 30 u/week op 10 min stappen, met soms weekendwerk wat extra vrije weekdagen geeft. Dat is gewoon een zegen als je kinderen hebt. Als volgend jaar de dochter naar school gaat is dat een van de weinige werkende ouders die in om 15.30 aan de schoolpoort kan staan. Het is wel vroeg starten dus ik moet dan waarschijnlijk iets later beginnen werken om de dochter af te zetten (omdat ik ze niet als peuter in de vooropvang wil droppen voor meer dan een uur).Ivm discussie werk-gezinbalans:
Mijn partner heeft recent de beslissing genomen om dichter bij huis te werken en redelijk zwaar in te boeten op loon daardoor. (+-400€ netto/maand minder)
Gevolg daarvan is dat ze ipv 4 weekdagen minstens 11u van huis weg te zijn voor het werk dit verandert naar 2 dagen 9u30 en 2 dagen thuiswerk.
Overuren zullen ook elke minuut worden bijgehouden om ze achteraf te recupereren ipv ze te werken voor de paus.
Het financiële bonkt in mijn hoofd, maar mogelijks neemt ze een juiste beslissing door dit te doen.
Een glazen bol om te voorspellen wat op lange termijn het gelukkigst maakt, bestaat helaas niet.
Je weet toch dat daarover geroddeld wordt? "Ge hebt dus van die ouders die om 15u30 aan de schoolpoort staan hé??? HOE DOEN DIE DAT?".Ik heb het hier al gezegd, mijn vrouw werkt 30 u/week op 10 min stappen, met soms weekendwerk wat extra vrije weekdagen geeft. Dat is gewoon een zegen als je kinderen hebt. Als volgend jaar de dochter naar school gaat is dat een van de weinige werkende ouders die in om 15.30 aan de schoolpoort kan staan. Het is wel vroeg starten dus ik moet dan waarschijnlijk iets later beginnen werken om de dochter af te zetten (omdat ik ze niet als peuter in de vooropvang wil droppen voor meer dan een uur).
Allemaal doppers!!Je weet toch dat daarover geroddeld wordt? "Ge hebt dus van die ouders die om 15u30 aan de schoolpoort staan hé??? HOE DOEN DIE DAT?".
Zeker als beide ouders een carrière nastreven is dat voor kleine kinderen eerder nefast. Kinderen om 7u dumpen in de vooropvang en pas ophalen om 17u45 om ze dan nog snel eten te geven en misschien nog naar de voetbal te gaan en dan in bed zwieren om de dag nadien dezelfde rat race aan te gaan. Financieel begrijp ik dat tweeverdienerschap natuurlijk en daar zit ik momenteel ook in, maar ik heb de indruk dat veel mensen het én-én-verhaal willen en zich daardoor hopeloos in een stressvolle situatie jagen. Dat is niet alleen nefast voor die kinderen, maar ook voor die koppels en ook voor die mensen zelf. Ik heb zelf ook moeite met al die balletjes (kind - relatie - carrière - zelfzorg - sociaal leven) in de lucht te houden, dat is voor iedereen zo.