Werk Je portie dagelijkse ergernissen op het werk

België moet toch een van de weinige landen zijn waar openbaar vervoer zo duur is. Jeezes, en die diablo toeslag slaat toch echt nergens op. kost bijna even veel als je treinticket! (6.70 <-> 10) euro.
Dus het is 90€ met een gratis camionet en gratis naft en dus 13€ duurder dan OV. En dan klaag jij over dat het nergens op slaat dat het OV zo duur is?

Opnieuw... je hebt geen geld moeten geven voor verzekering, naft, onderhoud,... en zelfs DAN nog is het alternatief duurder. Lijkt mij dat je dat standpunt wel een klein beetje mag relativeren.

Daarnaast vind je het raar dat je zoveel diablo toeslag moet betalen. Terwijl de oorzaak gewoon normaal is. Een private firma heeft die diablo lijn gefinancierd. Juist omdat we het niet wilden of kunnen betalen met belastingsgeld.
Private investeerders willen winst zien. Die gaan dat geld niet spenderen voor uw of mijn mooie ogen.

Het laat dan ook duidelijk zien dat we mogelijks eens wat meer moeten afstappen van de liberalisering van kerntaken van de maatschappij.
 
Gij noemt dat problemen.

Ik moet mijn evaluatie digitaal ondertekenen.

20 min. verder en nog steeds smartcard wordt niet herkend 😬


---
Onlangs ene ontmoet uit mijn middelbaar. Heeft toen zijn middelbaar diploma niet behaald.

Die werkt als heftruckchauffeur. En dat gaat die gewoon blijven doen wsl tot zijn pensioen.
Routine zonder gezever aan zijn hoofd, steeds in zijn rijdend cabinetje.
Bij een groot bedrijf vlakbij zijn thuis.

Is mss nog het beste af van allemaal :D
Het kan ook gewoon eenvoudig.
Kameraad is van vrachtwagenchauffeur ('s morgens vertrekken, 's avonds weer thuis) naar een kantoorjob gegaan puur door het isolement. Niet iedereen is gemaakt om een ganse dag alleen te zijn in een cabine en enkel een babbeltje te doen met de locaties waar je levert...

Kan leuk zijn voor enkele dagen maar doe dat een paar jaar en dan moet je toch wel heel introvert zijn om dat aan te blijven kunnen. Of voldoende hobby's/interesses hebben dat je na de werkuren je sociale interacties kunt inhalen.

Maar zo is het gras altijd wel ergens groener :)
 
Mijn megaproject die al meermaals vertragingen heeft opgelopen nadert nu definitief zijn einde, maar iedere keer dat het binnen handbereik ligt komt er nog ergens iets tussen. :angry: :angry:

Omwille van alle complexiteiten moet de opstart perfect gesynchroniseerd verlopen met andere diensten van andere bedrijven. Omwille van de complexiteiten en de urgentie kan dit niet lang op voorhand ingepland worden. Het is dus telkens alles klaarzetten om morgen in te schakelen. Ah neen, toch niet, daar komt nog iets tussen. Repeat. Repeat. Heel vaak ook zaken die niet bij ons noch bij onze aannemer liggen trouwens. Maar dat neemt niet weg dat het uitstel van opstart recent voor cashflowproblemen heeft gezorgd op het project waarbij de bank voor extra equity moest zorgen. De zenuwachtigheid op alle niveau's is dus enorm.

Afgelopen dinsdag nogmaals aan het voorbereiden om eind deze week op te starten. Bevestiging gevraagd aan aannemer. Aannemer: "all systems go". Alles afgevinkt. Ik communiceer dinsdagavond naar C-level van onze klant met heel mijn hiërarchie in CC. Nu gaat het echt gebeuren!
Vanmorgen telefoon van mijn aannemer: "Ah neen, toch niet. Interne communicatiefout waardoor we geen rekening hebben gehouden met x." Gooi daarbovenop nog eens het stomme toeval dat het in Duitsland morgen verlof is en we zitten alweer op volgende week dinsdag.

En omdat het deze keer aan "onze" aannemer ligt, krijg ik nu alle stront over mij heen natuurlijk. 100% een ander zijn fout, maar hey, jij hebt de aannemer aangesteld dus fungeer jij maar een beetje als publieke pispaal met gans uw hiërarchie in CC! Dat zal u leren.
Wat een ongelofelijke strontjob, dit. Al die stress, je loopt ganser dagen de voeten vanonder uw lijf, 's avonds doorwerken, ... Om dan bij een ander zijn fout alle stront over je heen te krijgen. Satisfying. :love::love::love:
En ik moest aan diezelfde klant nog meerwerken betaald zien te krijgen. Want als je dacht dat dat voor Sales is, dan heb je het verkeerd. Nu heeft de klant natuurlijk de perfecte reden gevonden om daar niet mee akkoord te gaan. Dan kan ik bij mijn volgende opvolgingsgesprek met mijn baas weer uitleggen waarom het project over budget is gegaan. Again, satisfying! :love: :love: :love:

*Pling* Mailtje van HR: "Recordaantal vacatures! We vinden geen mensen!". Fret. Kak. Ik word camionchauffeur.
Ik vraag me oprecht af waarom je die job blijft uitoefenen. Alles wat je schrijft en hoe je het schrijft is een pure brok aan frustratie en woede. Als je daar zo ongelukkig bent, honest question, why not move on to something else?

Daarnaast toch even nuanceren dat wat je daar omschrijft echt niet uniek is aan jouw specifieke job. Dit is letterlijk dagelijkse kost voor iedereen die iet ofwat verantwoordelijkheden moet opnemen. Ook al is het een ander zijn schuld, JIJ draagt de eindverantwoordelijkheid binnen die functie dus JIJ bent degene die dan uiteraard de shit over zich krijgt als het misloopt. Wil je dat niet? Dan moet je lager op de ladder gaan werken en minder verantwoordelijkheden opnemen. Niets mis mee maar als je duidelijk niet goed kan functioneren in een high stress omgeving, moet je dat ook niet doen. Work/life balance heeft ook wel value natuurlijk.
 
Kameraad is van vrachtwagenchauffeur ('s morgens vertrekken, 's avonds weer thuis) naar een kantoorjob gegaan puur door het isolement. Niet iedereen is gemaakt om een ganse dag alleen te zijn in een cabine en enkel een babbeltje te doen met de locaties waar je levert...

Kan leuk zijn voor enkele dagen maar doe dat een paar jaar en dan moet je toch wel heel introvert zijn om dat aan te blijven kunnen. Of voldoende hobby's/interesses hebben dat je na de werkuren je sociale interacties kunt inhalen.

Maar zo is het gras altijd wel ergens groener :)
Als vrachtwagenchauffeur ja.
Maar geldt toch een pak minder voor een heftruckchauffeur.😆
 
Sinds een week heeft mijn collega (niet de kutcollega, maar iemand die hier sinds december begonnen is) een deel van mijn taken overgenomen: lead acquisitie.
En sinds een week zijn het aantal leads serieus terug-gevallen...nog maar 20% aanvragen tov de cijfers van de voorbije 3 maand :hurrr:.
Ook geen idee wat ze anders doet of niet...maar na al de shit van afgelopen maanden vind ik het best wel een leuke knipoog
 
Ik vraag me oprecht af waarom je die job blijft uitoefenen. Alles wat je schrijft en hoe je het schrijft is een pure brok aan frustratie en woede. Als je daar zo ongelukkig bent, honest question, why not move on to something else?

Daarnaast toch even nuanceren dat wat je daar omschrijft echt niet uniek is aan jouw specifieke job. Dit is letterlijk dagelijkse kost voor iedereen die iet ofwat verantwoordelijkheden moet opnemen. Ook al is het een ander zijn schuld, JIJ draagt de eindverantwoordelijkheid binnen die functie dus JIJ bent degene die dan uiteraard de shit over zich krijgt als het misloopt. Wil je dat niet? Dan moet je lager op de ladder gaan werken en minder verantwoordelijkheden opnemen. Niets mis mee maar als je duidelijk niet goed kan functioneren in een high stress omgeving, moet je dat ook niet doen. Work/life balance heeft ook wel value natuurlijk.
Dit toch wel. Carrière maken en omhoog klimmen geeft je een leuker loonpakket, maar je hebt wel verantwoordelijkheden die je moet opnemen en dat geeft stress. Als je dat niet aankan, moet je een stap terugnemen of elders iets gaan zoeken. Je moet het 40-45 jaar lang doen, werken. En als ik zie hoe moeilijk de thuissituatie is bij @mac-bc is actie ondernemen in zijn carrière toch wel noodzakelijk om de boel samen te houden. Hij zit in de tropenjaren met twee kleine kinderen die nu eenmaal véél aandacht vragen. Al die balletjes in de lucht houden wordt op den duur onhoudbaar en je moet ergens die balans zien te vinden.
 
Dit toch wel. Carrière maken en omhoog klimmen geeft je een leuker loonpakket, maar je hebt wel verantwoordelijkheden die je moet opnemen en dat geeft stress. Als je dat niet aankan, moet je een stap terugnemen of elders iets gaan zoeken. Je moet het 40-45 jaar lang doen, werken. En als ik zie hoe moeilijk de thuissituatie is bij @mac-bc is actie ondernemen in zijn carrière toch wel noodzakelijk om de boel samen te houden. Hij zit in de tropenjaren met twee kleine kinderen die nu eenmaal véél aandacht vragen. Al die balletjes in de lucht houden wordt op den duur onhoudbaar en je moet ergens die balans zien te vinden.
Er zijn natuurlijk ook wel randfactoren zoals de bedrijfscultuur, de sector, ... Ik heb de indruk dat het riedeltje "competitieve sector" in deze toch wel wordt gebruikt om veel niet-standaard zaken goed te praten, waarvoor je elders misschien meer ondersteuning/loon zou krijgen.

Ik vind het een beetje gemakkelijk om al die zaken dagelijkse kost te noemen en eigen aan verantwoordelijkheid opnemen. Hij is de bedrijfsleider niet uiteindelijk, dat je geen paar dagen verlof kan nemen zonder allerhande overhandigingsprocedures op te starten is toch echt wel van de pot gerukt bijvoorbeeld. Dit valt ook wat samen met de algemene verzuchtingen die mensen hier wel eens plaatsen over de cliché-KMO waar de baas denkt dat iedereen voor de zaak moet leven zoals hij. Er komt een punt dat je ook eens mag denken of het elders niet beter is.

Verder compleet akkoord dat je niet alles tegelijkertijd kan of moet kunnen. Met jonge kinderen lange dagen trekken en altijd "on call" zijn betekent dat je de zorg moet afwentelen op de partner of outsourcen. Dat is zeker niet optimaal in veel situaties.
 
Laatst bewerkt:
Steeds weer diezelfde collega die Teams groepschat als de bedrijfsversie van Smoelboek beschouwt:

"Lieve collega's, ik vertrek nu naar kantoor."
"Lieve collega's ik ben vroeger dan verwacht op kantoor."
"Ik ga nu X bestellen bij leverancier Y via hun webportaal." (elke, maar dan ook élke keer als dat nodig is bij die leverancier, wat quasi dagelijks is :cry:)
"Ik ben nu klaar met bestellen bij leverancier Y.' (tien minuten later).
"Dag iedereen, ik ga nu naar huis. 👋" (om half zes als bijna niemand nog werkt).
"Dag collega's. nu ben ik écht weg. Ik moest nog even een mail doen. 🤭" (om twintig voor zes als er nóg minder mensen werken)

Valt voor de rest wel mee, die collega, maar is zo vermoeiend om den duur. Je kan zo'n dingen wel eens zeggen, maar continu dat doen, is van het goede te veel...
 
Er zijn natuurlijk ook wel randfactoren zoals de bedrijfscultuur, de sector, ... Ik heb de indruk dat het riedeltje "competitieve sector" in deze toch wel wordt gebruikt om veel niet-standaard zaken goed te praten, waarvoor je elders misschien meer ondersteuning/loon zou krijgen.

Ik vind het een beetje gemakkelijk om al die zaken dagelijkse kost te noemen en eigen aan verantwoordelijkheid opnemen. Hij is de bedrijfsleider niet uiteindelijk, dat je geen paar dagen verlof kan nemen zonder allerhande overhandigingsprocedures op te starten is toch echt wel van de pot gerukt bijvoorbeeld. Dit valt ook wat samen met de algemene verzuchtingen die mensen hier wel eens plaatsen over de cliché-KMO waar de baas denkt dat iedereen voor de zaak moet leven zoals hij. Er komt een punt dat je ook eens mag denken of het elders niet beter is.

Verder compleet akkoord dat je niet alles tegelijkertijd kan of moet kunnen. Met jonge kinderen lange dagen trekken en altijd "on call" zijn betekent dat je de zorg moet afwentelen op de partner of outsourcen. Dat is zeker niet optimaal in veel situaties.
Zeker als beide ouders een carrière nastreven is dat voor kleine kinderen eerder nefast. Kinderen om 7u dumpen in de vooropvang en pas ophalen om 17u45 om ze dan nog snel eten te geven en misschien nog naar de voetbal te gaan en dan in bed zwieren om de dag nadien dezelfde rat race aan te gaan. Financieel begrijp ik dat tweeverdienerschap natuurlijk en daar zit ik momenteel ook in, maar ik heb de indruk dat veel mensen het én-én-verhaal willen en zich daardoor hopeloos in een stressvolle situatie jagen. Dat is niet alleen nefast voor die kinderen, maar ook voor die koppels en ook voor die mensen zelf. Ik heb zelf ook moeite met al die balletjes (kind - relatie - carrière - zelfzorg - sociaal leven) in de lucht te houden, dat is voor iedereen zo.
 
Zeker als beide ouders een carrière nastreven is dat voor kleine kinderen eerder nefast. Kinderen om 7u dumpen in de vooropvang en pas ophalen om 17u45 om ze dan nog snel eten te geven en misschien nog naar de voetbal te gaan en dan in bed zwieren om de dag nadien dezelfde rat race aan te gaan. Financieel begrijp ik dat tweeverdienerschap natuurlijk en daar zit ik momenteel ook in, maar ik heb de indruk dat veel mensen het én-én-verhaal willen en zich daardoor hopeloos in een stressvolle situatie jagen. Dat is niet alleen nefast voor die kinderen, maar ook voor die koppels en ook voor die mensen zelf. Ik heb zelf ook moeite met al die balletjes (kind - relatie - carrière - zelfzorg - sociaal leven) in de lucht te houden, dat is voor iedereen zo.
Ja daarover zijn we het gewoon eens natuurlijk. Ik denk dat er ook wel wat gezinnen zijn waar minder werken en meer zelf instaan voor de kinderen financieel zeker haalbaar is, maar in onze maatschappij wordt "ploeteren" vaak als de standaard gezien, waardoor die optie al snel van tafel wordt geveegd.

Natuurlijk, er zijn evengoed hopen gezinnen waar minder werken geen optie is, en als er "een" partner minder moet werken gaat het al snel over de vrouw, dus het is genuanceerder dan dat. Maar ik ben er bijlange niet van overtuigd dat de genormaliseerde manier waarop we met onze kinderen omgaan in de huidige Belgische samenleving nu echt zo optimaal is voor de kinderen zelf. Soms worden "zelfontplooiing" en "carrière" een beetje dogma's heb ik het gevoel. Zeg in de doorsnee vriendenkring eens dat je graag zou thuisblijven of niet voltijds werken voor de kinderen.

Als je dan ziet hoe ouderschapsverlof en flexibiliteit rond kinderen geregeld wordt in heel wat andere landen (de Scandinavische landen om enkele te noemen), dan kan je je ook afvragen of de typische Vlaamse "het is nu eenmaal zo" wel klopt.
 
Laatst bewerkt:
Mijn megaproject die al meermaals vertragingen heeft opgelopen nadert nu definitief zijn einde, maar iedere keer dat het binnen handbereik ligt komt er nog ergens iets tussen. :angry: :angry:

Ja belangrijk is het afkloppen van de items die strikt noodzakelijk zijn om de overhandiging mogelijk te maken. Waarbij je de restanten dan in de loop van de garantietermijn aanpakt.
Probleem van bouwheren is dat ze de uitvoeringstermijn gewoon veel te kort opstellen, wegens bepaalde interne redenen bij hen. En als sales de projectmanager niet betrekt bij het budgetteren van de timing en de kosten (en een reserve voorziet) dan krijg je gewoon irrealistische timings.

En mag de projectmanager "de bonen fretten". Dat hoort er gewoon bij, als je hierin open gecommuniceerd hebt naar uw verantwoordelijke, en dit ook duidelijk van het begin gedaan hebt dan zou die daar in principe geen problemen van mogen maken. Doet die dat toch, dan kan ik u enkel zeggen zoek iets anders. Aangezien men op voldoende plaatsen werkvolk zoekt. Zeker als je dan ook nog specifieke nuttige ervaring hebt.

Alternatief is aan de andere kant van de tafel gaan zitten, en dat wil daarom niet noodzakelijk zeggen ambtenaar, ook in de private sector zoekt men dat soort profielen. En velen zien het als voordeel om de praktijk te hebben ervaren vanuit de aannemerszijde. Aangezien je dan vanuit uw expertise die zaken kan temperen.

Afgelopen dinsdag nogmaals aan het voorbereiden om eind deze week op te starten. Bevestiging gevraagd aan aannemer. Aannemer: "all systems go". Alles afgevinkt. Ik communiceer dinsdagavond naar C-level van onze klant met heel mijn hiërarchie in CC. Nu gaat het echt gebeuren!
Vanmorgen telefoon van mijn aannemer: "Ah neen, toch niet. Interne communicatiefout waardoor we geen rekening hebben gehouden met x." Gooi daarbovenop nog eens het stomme toeval dat het in Duitsland morgen verlof is en we zitten alweer op volgende week dinsdag.

Crue gezegd, dat hoort erbij. Hetgeen de oudere persoon mij meldde toen ik startte en zo gung ho ging zoals u, om alles zeker vandaag te regelen. Was rustig jong veulen. Geef dat wat tijd. Als je iets moet regelen tegen het einde van de week, dan bereid je dat voor. De andere zijde moet dat nu ook eenmaal doen. Maar de effectieve go ahead geef je pas woensdagavond, donderdagmorgen ten laatste. Ze kunnen dan wat klagen en zagen over dat het kort dag was, maar op die manier heb je de meeste tijd om onverwachte tegenslagen die je in het begin van de week nog dacht van onder controle te zijn zonder gezichtsverlies naar boven of miserie voor uw eigen nog te kunnen voorkomen. Het kan dan nog altijd wel voorvallen, maar de kans is serieus gereduceerd. En dat neem je dan mee naar uw onderhandelingen met de aannemer. Niet als hard power (mes tussen de tanden), maar als soft power zodanig dat je iets als service voor het huidige of een ander toekomstig dossier kan regelen. Maar dat is dan enkel als je die als lange termijn contact ziet en niet enkel als partij om uit te persen.

Daarnaast in uw communicatie naar de klant toe neem je altijd reserve in de timing. Als je een dossier hebt waar iemand u vraagt van tegen wanneer is alles in orde. Dan bespreek je dit met de partij die dit effectief voor u doet. Je laat hem een realistische planning opstellen. En je lapt er wat reservetijd bij. Naar uw klant communiceer je die inclusief reservetermijn. Naar uw aannemer communiceer je die zonder reservetermijn. Heb je die mogelijkheid niet dan geef ik u de raad als je de mogelijkheid hebt om het project over te slaan en dit maar aan een andere verantwoordelijke te geven of van het begin te blijven duwen op het feit dat de timing veel te kort is als je het dossier niet kan doorgeven, dat je uw uiterste best gaat doen maar dat als de realiteit de planning inhaalt dat ze dan maar moeten kijken naar de sales.

Ik vond dat toen ik startte ook raar want hoezo klantvriendelijk? Ondertussen kan ik die raad enkel onderschrijven. En heeft het mij al veel frustraties en gedoe bespaard.

En omdat het deze keer aan "onze" aannemer ligt, krijg ik nu alle stront over mij heen natuurlijk. 100% een ander zijn fout, maar hey, jij hebt de aannemer aangesteld dus fungeer jij maar een beetje als publieke pispaal met gans uw hiërarchie in CC! Dat zal u leren.
Wat een ongelofelijke strontjob, dit. Al die stress, je loopt ganser dagen de voeten vanonder uw lijf, 's avonds doorwerken, ... Om dan bij een ander zijn fout alle stront over je heen te krijgen. Satisfying. :love::love::love:

Dat hoort nu eenmaal bij die verantwoordelijkheid als eindverantwoordelijke. Als je dat geen plaatsje kan geven, dan stel ik echt voor dat je een andere werkomgeving zoekt. En daarmee bedoel ik niet een andere werkgever maar een andere functieinhoud.
Het andere dat helpt is relativeren. Zeggen het is maar uw werk, vandaag is slecht gegaan morgen is beter. En voor de rest heb je een paar pagadders die op u wachten die u graag zien en die belangrijker zijn dan het feit dat je u vandaag als pispaal hebt laten behandelen.
Onder het principe van 1 oor in, het ander oor buiten. (i'm rubber you're glue)

En ik moest aan diezelfde klant nog meerwerken betaald zien te krijgen. Want als je dacht dat dat voor Sales is, dan heb je het verkeerd. Nu heeft de klant natuurlijk de perfecte reden gevonden om daar niet mee akkoord te gaan. Dan kan ik bij mijn volgende opvolgingsgesprek met mijn baas weer uitleggen waarom het project over budget is gegaan. Again, satisfying! :love: :love: :love:

Het te laat zijn is geen reden om niet akkoord te gaan met meerwerken. Maar dat kan wel een reden zijn om een korting te bedingen of de boeteclausule te activeren. Als die er is.
Maar dan nog, zoals onze staatsman De Haene meldde, problemen oplossen wanneer ze zich stellen. Uzelf niet zot maken met hypothetische problemen.

Als een commerciële geste op zijn plaats is, dan laat je dit behandelen door uw bazen. Daarvoor verdienen zij het extra geld. Zorg jij gewoon voor de correcte afhandeling in het geheel van het project en het basisbudget.

*Pling* Mailtje van HR: "Recordaantal vacatures! We vinden geen mensen!". Fret. Kak. Ik word camionchauffeur.

Het gras is niet noodzakelijk groener aan de andere kant. Alles heeft zijn nadelen. Het belangrijkste is dat je dat een plaats kan geven.
 
Ivm discussie werk-gezinbalans:
Mijn partner heeft recent de beslissing genomen om dichter bij huis te werken en redelijk zwaar in te boeten op loon. (+-400€ netto/maand minder)
Gevolg daarvan is dat ze ipv 4 weekdagen minstens 11u van huis weg te zijn voor het werk dit verandert naar 2 dagen 9u30 en 2 dagen thuiswerk.
Overuren zullen ook elke minuut worden bijgehouden om ze achteraf te recupereren ipv ze te werken voor de paus.

Het financiële bonkt in mijn hoofd, maar mogelijks neemt ze een juiste beslissing door dit te doen.
Een glazen bol om te voorspellen wat op lange termijn het gelukkigst maakt, bestaat helaas niet. 😅
 
Ivm discussie werk-gezinbalans:
Mijn partner heeft recent de beslissing genomen om dichter bij huis te werken en redelijk zwaar in te boeten op loon daardoor. (+-400€ netto/maand minder)
Gevolg daarvan is dat ze ipv 4 weekdagen minstens 11u van huis weg te zijn voor het werk dit verandert naar 2 dagen 9u30 en 2 dagen thuiswerk.
Overuren zullen ook elke minuut worden bijgehouden om ze achteraf te recupereren ipv ze te werken voor de paus.

Het financiële bonkt in mijn hoofd, maar mogelijks neemt ze een juiste beslissing door dit te doen.
Een glazen bol om te voorspellen wat op lange termijn het gelukkigst maakt, bestaat helaas niet. 😅
Ik heb het hier al gezegd, mijn vrouw werkt 30 u/week op 10 min stappen, met soms weekendwerk wat extra vrije weekdagen geeft. Dat is gewoon een zegen als je kinderen hebt. Als volgend jaar de dochter naar school gaat is dat een van de weinige werkende ouders die in om 15.30 aan de schoolpoort kan staan. Het is wel vroeg starten dus ik moet dan waarschijnlijk iets later beginnen werken om de dochter af te zetten (omdat ik ze niet als peuter in de vooropvang wil droppen voor meer dan een uur).
 
Ik heb het hier al gezegd, mijn vrouw werkt 30 u/week op 10 min stappen, met soms weekendwerk wat extra vrije weekdagen geeft. Dat is gewoon een zegen als je kinderen hebt. Als volgend jaar de dochter naar school gaat is dat een van de weinige werkende ouders die in om 15.30 aan de schoolpoort kan staan. Het is wel vroeg starten dus ik moet dan waarschijnlijk iets later beginnen werken om de dochter af te zetten (omdat ik ze niet als peuter in de vooropvang wil droppen voor meer dan een uur).
Je weet toch dat daarover geroddeld wordt? "Ge hebt dus van die ouders die om 15u30 aan de schoolpoort staan hé??? HOE DOEN DIE DAT?". :p
 
Zeker als beide ouders een carrière nastreven is dat voor kleine kinderen eerder nefast. Kinderen om 7u dumpen in de vooropvang en pas ophalen om 17u45 om ze dan nog snel eten te geven en misschien nog naar de voetbal te gaan en dan in bed zwieren om de dag nadien dezelfde rat race aan te gaan. Financieel begrijp ik dat tweeverdienerschap natuurlijk en daar zit ik momenteel ook in, maar ik heb de indruk dat veel mensen het én-én-verhaal willen en zich daardoor hopeloos in een stressvolle situatie jagen. Dat is niet alleen nefast voor die kinderen, maar ook voor die koppels en ook voor die mensen zelf. Ik heb zelf ook moeite met al die balletjes (kind - relatie - carrière - zelfzorg - sociaal leven) in de lucht te houden, dat is voor iedereen zo.

People care too much.

Ik kies bewust voor mijn relatieve kak job. Gewoon al de nonsense negeren en thanks for the money. Ik start 3-4d/w om 9h in mijn home office en stop om 17-18h. Daarna meestal nog een avond slot van 20.00 tot 21.00 22.00. Als ik 's avonds eens om de 3-4d een half uur kan puzzelen of een comp spel spelen, ben ik al content.

De kantoor dagen vertrek ik om 8h en ben ik tussen 18.00 en 19.00 thuis en werk ik 's avonds niet meer.

Ik sta om 6.25 op, douche in. Elke dag de kinderen uit bed, voeier ze, kleren aandoen en in de auto zetten. Om 8h kan de madam vertrekken naar school/creche/werk. Als ik thuiswerk, doe ik s morgens nog meestal de opruim, vaatwas, wasmachine opzetten, kleren plooien, whatever werk er te doen is.

Madam werkt naast de school en schoonouders wonen over school. Ofwel worden die om 15.30 afgehaald ofwel door de schoonouders.

Als ik thuiswerk, heb ik meestal doorheen de dag eten gemaakt. Indien kantoor dag, meestal leftovers van de dag ervoor, of frietkot of madam die eten maakt (altijd een risicovol avontuur).

En iedereen (incl de madam) zit altijd te kakken dat ik in mijn gouden kooi blijf. Maar aan de andere kant vergeten ze wel dat a) ik genoeg schep om geen financiele zorgen te hebben (de madam is vb op tijdskrediet nu voor 6 mnd) en b) een andere job een clusterfuck aan logistiek is. Het is nu al gezever als ik om 18.30 thuis ben door file. Imagine dat ik 4 of 5d per week naar kantoor mag gaan...

Ik heb me er al lang bij neergelegd dat ik nog een tijdje in dit apenbedrijf blijf werken. Elke dag wel spektakel om te observeren. Sociaal leven zal nog een tijdje onbestaand zijn en sporten is voorlopig ook niet aan de orde. Ik zou niet weten wanneer ik dat moet doen. Ik heb een puzzeltafel in mijn bureau. Om de zoveel tijd blijf ik daar eens 5 of 10 min hangen. Een puzzel raakt op een paar weken ook af op die manier. Dat is voorlopig mijn zelfzorg :laugh: Binnenkort is er s avonds licht tot 21 22h. Dan kan ik af en toe nog eens mijn gras afrijden als ontspanning.


Het zal wel beteren eens ze een beetje ouder zijn en zelf hun kleren ongeveer kunnen aan doen en ongeveer zelf kunnen eten. En langer dan tot 6h slapen in het weekend.
 
Terug
Bovenaan