In dat tweede jaar zit ik precies steeds in mijn comfortzone: ik trek bepaalde (nochtans intellectueel uitdagende) taken naar mij toe en door personeelsverloop, onkunde of desinteresse van collega's blijven die taken bij mij zitten tot het einde der tijden.
Ik kan mijzelf zeer goed herkennen in dit verhaal en patroon. Ik stel vast dat ikzelf zeer gevoelig ben voor een bore-out en dat het inderdaad een vrij vicisieuze cirkel is.
Eerste jaar altijd zeer gedreven in een nieuwe job, tweede jaar treed gewenning op, en derde jaar wil ik iets anders gaan doen.
Heb zelfs geprobeerd om binnen verschillende domeinen te werken, zodat het "vernieuwingselement" sterker aanwezig is, maar het is steeds dezelfde cyclus.
Bij mij resulteert dit meestal in een twee/drietal verschillende functies binnen een bedrijf en dan na 5 jaar ben ik het zo beu dat ik ga jobhoppen, maar daarna start de cyclus opnieuw.
Na verloop van tijd, inderdaad tijd teveel over voor het takenpakket die ik moet vervullen, terwijl ik nu in huidige job, meerdere rollen op mij genomen heb (dan vraag ik mij soms af, waar sommige collega's met slechst beperkte verantwoordelijkheid hun dagen mee vullen). Ik twijfel dan soms om er nog een takenpakket bij te nemen, maar langs de andere kant wil ik er ook niets meer bijnemen, gezien ik nu reeds dubbele rol vervul en sommige andere collega's toch ook hetzelfde betaald worden, voor nog minder te doen.
Soms denk ik, ligt dit dan niet aan mijzelf, of misschien ben ik eigenlijk gewoon nooit tevreden, of heb ik een zeer lage vervelingsdrempel.
Vandaag opnieuw 5 jaar binnen zelfde bedrijf, en terug een gevoel van "onderwaardering" (financieel, carrïerermatig) buiten natuurlijk het prijzen van mijn capaciteiten op de evaluatiegesprekken, etc, maar inderdaad onvoldoende om mij gemotiveerd te houden.
Vandaag is ook wel de eerste keer dat ik echt twijfel om te veranderen (haalt het nog iets uit eigenlijk), financieel ben ik niet ontevreden (kan altijd beter natuurlijk) en misschien beter de beschikbare tijd en comfortzone gebruik om te focussen op "uitdagingen" buiten de werksfeer om.