Hoe omgaan met een toxische manager?

Voor een starter , lijkt me toch wel een erg mooi bedrag, vooral als het dan bij een "big four" is. Waar je ambitie hebt om door te groeien.

Akkoord, die uren zijn er over, maar dat was ook helemaal niet besproken bij het sollicitatiegesprek natuurlijk. Daar werd wellicht op 40 uur and that's it gesproken.
Doorgroeien naar een externe managersfunctie waar ge nog steeds geen leven hebt, mkay.
 
3e job in 4j en telkens hetzelfde probleem?

Ligt het dan ook niet een beetje aan de verwachtingen van jou en je vrouw? (Zoals cege al zei)
 
3e job in 4j en telkens hetzelfde probleem?

Ligt het dan ook niet een beetje aan de verwachtingen van jou en je vrouw? (Zoals cege al zei)
Ik weet ook niet hoe ambitieus ze is natuurlijk.

Want voor gewone assistentie bij een KMO (dispatching)
of een boekhouding van een KMO bij staan,
ik zeg nu maar wat, daar kan ze toch ook makkelijk aan de slag. Dan moet je het natuurlijk met heel wat minder doen, maar heb je ook een veel lagere work load, en ook veel meer vrije tijd voor het gezin.

Dus bottom line, ik vrees ook ergens wel dat ze een keuze zal moeten maken tussen :
hoge workload, veel uren, hoog loon
of lagere workload, minder uren, en lager loon.
 
3e job in 4j en telkens hetzelfde probleem?

Ligt het dan ook niet een beetje aan de verwachtingen van jou en je vrouw? (Zoals cege al zei)
Neen, ik denk het niet.

De eerste job is ze na 2 jaar weggegaan omdat het kantoor verhuisde naar Rotterdam. Er werd gevraagd om nog steeds 2 dagen aanwezig te zijn per week. Dat ging gewoon niet. Wel jammer, want daar had ze een goede work-life balance anders. Jobinhoudelijk en qua salaris was het ook interessant.

Dan is bij een big four terecht gekomen. Daar was het de combinatie jobinhoudelijk en werkdruk die haar niet lag. 60 uur per week werk doen dat je niet interesseert.. (audit)

Nu werkgever 3 is het jobinhoudelijk fantastisch. De werkdruk zou hierdoor wel dragelijk zijn moest het zich beperken tot 50 uur, met af en toe een uitschieter van 60 uur. Maar het is vooral de mentaliteit van de manager en haar onrealistische verwachtingen dat het heel lastig maakt.
 
Mijn partner heeft helaas ook het "talent" om door toxische managers te worden aangeworven. Eentje heeft het zelfs tot een artikel in The Guardian geschopt over de "sweat shop" die de manager in kwestie runde. Just get the fuck out, de kans op een positieve uitkomst voor je vrouw is miniem.

"Ja, maar het hoge loon, dat kan ik nergens anders krijgen.", was hier ook een argument dat uiteindelijk toch BS bleek. Geen geld ter wereld kan de druk die dit op je gezin zet compenseren. Op naar ander en beter, mogelijk zelfs op financieel vlak.
 
Mijn partner heeft helaas ook het "talent" om door toxische managers te worden aangeworven. Eentje heeft het zelfs tot een artikel in The Guardian geschopt over de "sweat shop" die de manager in kwestie runde. Just get the fuck out, de kans op een positieve uitkomst voor je vrouw is miniem.

"Ja, maar het hoge loon, dat kan ik nergens anders krijgen.", was hier ook een argument dat uiteindelijk toch BS bleek. Geen geld ter wereld kan de druk die dit op je gezin zet compenseren. Op naar ander en beter, mogelijk zelfs op financieel vlak.
²nd.

Wel frappant, ook uw vrouw is buitenlands (Italiaans).
Het begint toch wel wat op te vallen dat veel bedrijven , buitenlanders uitbuiten hé.
Ik dacht dat dit alleen op arbeidersvlak zo was, maar dat lijkt toch een utopie te zijn.
 
Het begint toch wel wat op te vallen dat veel bedrijven , buitenlanders uitbuiten hé.
Ik dacht dat dit alleen op arbeidersvlak zo was, maar dat lijkt toch een utopie te zijn.
Het is meer dan één keer gebeurd, in meerdere landen en met managers van verschillende nationaliteiten (Italianen inclusief). Ik vermoed eerder dat dat soort managers het heel snel aanvoelen wanneer ze een geschikt slachtoffer voor zich hebben.
 
Het is een multinational. De manager is Amerikaans. Dat verklaart wellicht deels de mentaliteit.

Mijn vrouw is ook geen Belg van origine, ze heeft intussen wel de nationaliteit . De manager is ook heel open over het feit dat ze de voorkeur heeft om buitenlanders aan te nemen boven Belgen. Zo zijn er een aantal expats in het team. Die werken naar haar ervaring harder (lees: makkelijker uit te buiten).

Naast wat ik al eerder zei: loon noch nationaliteit zijn een vrijgeleide om te doen wat die manager doet. If anything, zeker op die leeftijd (maar eigenlijk altijd) is een goede baas één van de meest belangrijke zaken voor je huidige en toekomstige carrière. Run!
 
Bij kennissen van mij hebben ze dat ook allemaal gedaan. Ze beloven je vanalles, als je enkele jaren meer doet dan normaal dan kan je jezelf opwerken naar top management, ...

Die beloftes werken wel degelijk, tot je na enkele jaren beseft dat ze je die promotie nooit gaan geven. En dan nemen ze gewoon de volgende die staat te wachten in de rij. Soms zijn dat triestige verhalen. Hoop & ambitie kan veel doen met een mens.
 
Ik heb het al eens eerder gedeeld. €4400 per maand met alle voordelen op 27 met 4 jaar ervaring (inclusief 2 zwangerschappen). Zeker goed betaald, maar nu ook niet volledig van de pot gerukt.

Waarom niet een paar jaar een standaard admin jobje doen met minder shit en minder verantwoordelijkheden voor 1000 euro minder per maand. Ze heeft daarna nog 35y om haren nikkel af te draaien.

Of werk 3/5 of 4/5 als je het niet rond krijgt met de kinderen en heel de zwets.

Of begin eens met ongeveer 40h per week te werken (ik zeg niet dat je niet flexible moet zijn, maar standaard 50-60 is retarded). Waarom eigenlijk die zotte uren. Ze heeft geen ancienniteit, het is niet dat je een sociaal passief van 200 300k te verliezen hebt als je zelf vertrekt (die je zou cashen bij ontslag). Ze is geen 50 jaar, dus ze vindt wel wat anders als het moet. Dus waarom eigenlijk ? Wil ze nog rapper rapper rapper naar boven en nog minder tijd hebben?

Ik kan spreken uit ervaring. Het is niet dat er met carriere maken en meer centen plots minder verantwoordelijkheden bijkomen. Aan het verhaal te horen zal een CEO rol er niet in zitten. Dus ooit komt er een plateau. Of je dan op je 35 40 of 45 uitplateaut, dat doet er niet echt toe...

Hoe je het draait of keert, een 27 met 4400 en alle voordelen, daar zou ik ook veel van verwachten. Realiteit is dat je op je 27 (en zeker met het gehop van de madam) nu eenmaal nog niet voldoende shit van belangrijk kunt filteren. Niet voldoende de bedrijfs hoekjes kent van A kan mij hierbij helpen, B kan mij nooit helpen wegens te achterlijk om hooi te fretten, C is dead-end manager en ligt buiten binnen paar maanden die negeer ik, D wordt grote baas binnen 2y en daar moet ik strategisch mijn wagonnetje aan vasthangen.

Gevolg is dat je door een pijnlijk leerproces moet waar je ofwel iedereen probeert te plezieren en dus 50-60h werkt OF op je strepen staat, de juiste fights moet picken en de helft van de tijd mag corporate bitch fighten. Optie B kun je enkel comfortabel voeren als je het gepaste karakter hebt en corporate ervaring en een plekje hebt om tot rust te komen.... Just my 2 cents.


OK OK - ik weet dat ik aan het ranten ben, maar het was allemaal nogal voorspelbaar dat dit ging gebeuren.

Het is een multinational. De manager is Amerikaans. Dat verklaart wellicht deels de mentaliteit. Het zit vol huurlingen die mensen onder de bus flikkeren voor hun eigen bonus

Fixed that for you.

Mijn vrouw is ook geen Belg van origine, ze heeft intussen wel de nationaliteit . De manager is ook heel open over het feit dat ze de voorkeur heeft om buitenlanders aan te nemen boven Belgen. Zo zijn er een aantal expats in het team. Die werken naar haar ervaring harder (lees: makkelijker uit te buiten).

Uiteraard, die hebben hier geen kloten te doen behalve werken. Ik heb nog geen enkele expat gekend die niks anders doet dan werken. En meestal is het 'no job, no visa'. Denk je dat die terugblaffen? Wie werven ook cheap ass indiers aan voor shit jobkes en elke 6 maanden eens dreigen met 'no visa'. Hop hop hop en werken.

Je moet je waarde unlocken door geen arbeid grinder te zijn maar werk te doen wat waarde ontsluit dat anders is dan 'uren draaien'. Wederom, moeilijk als 27 jarige met niet al te veel jaren op de teller.

4400 euro bruto voor die uren, wtf. No offense maar hoe vinden ze die zotten.

I promise you big money later (of zoiets)

Ooit van de Big Four gehoord?

Ja, sweatshop met de grote S.

Zaaien. wind. storm. oogst. De enigste reden dat ik ooit een big4 zou aanwerven is omdat ik weet dat ze goedkoop uit te buiten zijn... Denk daar maar eens over na.

Die zou ik zonder verpinken pushen pushen pushen pushen in de wetenschap dat ze waarschijnlijk uit te persen zijn en niks erover zeggen.

Ik heb nu een report van 27y. Werkt 9mnd voor me. Vorige week heeft hij gemeld dat het te veel aan het worden is. Objectief en onderbouwd. We hebben samen een oplossing gezocht. Die heeft zich niet eerst tot 50-60h laten duwen en laten afblaffen.


Ik bedoelde eerder dat je daar mensen hebt die dezelfde uren kloppen voor een fractie van het (bruto)loon.

Tjah. Je hebt er in Afrika die voor 2 euro per dag 10 uren op een veld werken.

Of die in de bakkerij een flexijob werken en meer verdienen per uur dan je madam.

3e job in 4j en telkens hetzelfde probleem?

Ligt het dan ook niet een beetje aan de verwachtingen van jou en je vrouw? (Zoals cege al zei)

Ik denk dat jullie eens samen goed moeten nadenken als team. Wat willen jullie op korte termijn en op langere termijn ?

willen jullie alle 2 10k per maand verdienen en CEO worden. Goed bezig. Indien niet, eventjes op de rem.

Wij zijn nu vb 35 en 38. De madam heeft 0 ambitie om naar boven te klimmen. Ik heb 0 ambitie om nog verder naar boven te gaan qua loon en verantwoordelijkheden. We verdienen samen perfect genoeg om nooit nog meer te moeten/willen verdienen. Dat is gemakkelijk. Alles wat ik niet wil doen en niet onmiddellijk iets aan heb --> verticaal klasseren. Ik ga waarschijnlijk nooit promoveren of manager worden. I don't care. Misschien wil ik nog eens iets anders doen als horizontale move, allemaal goed. Maar ik ga niet relocaten, niet 20 man managen of nog meer avondshiften met Amerika doen.

De madam die doet niks anders dan 9 to 15.30.


Neen, ik denk het niet.

De eerste job is ze na 2 jaar weggegaan omdat het kantoor verhuisde naar Rotterdam. Er werd gevraagd om nog steeds 2 dagen aanwezig te zijn per week. Dat ging gewoon niet. Wel jammer, want daar had ze een goede work-life balance anders. Jobinhoudelijk en qua salaris was het ook interessant.

Dan is bij een big four terecht gekomen. Daar was het de combinatie jobinhoudelijk en werkdruk die haar niet lag. 60 uur per week werk doen dat je niet interesseert.. (audit)

Nu werkgever 3 is het jobinhoudelijk fantastisch. De werkdruk zou hierdoor wel dragelijk zijn moest het zich beperken tot 50 uur, met af en toe een uitschieter van 60 uur. Maar het is vooral de mentaliteit van de manager en haar onrealistische verwachtingen dat het heel lastig maakt.

Realiteit is dat het nergens perfect is. Maar sommige dingen zijn redelijk voorspelbaar.



--- Ik heb even oude posts teruggezocht over dit topic ---


Cege zegt dat Dogo en gezin zich vergalloperen door op jonge leeftijd telkens te jobhoppen voor paar euro's meer. Die komen met extra verantwoordelijkheid die niet/moeilijk te combineren zijn met kinderen.

Ik zeg toch niet dat het een wedstrijd is? Iedereen beweegt op zijn eigen tempo. Ons tempo is gewoon snel. We forceren niks en laten alles zijn natuurlijke gang gaan. Ik snap echt niet wat je probleem is. Je komt echt over als een zeer pessimistische misgunner. En geloof me, ik herken die meteen, want ik verwijder zo’n mensen meteen uit ons leven.

beetje later loopt de madam tegen de big4 lamp en zoekt ze een andere job. Andere job is paar honder euro meer per maand maar "more for less work" *hoongelach*

Mijn vrouw:
Nieuwe functie, nieuw bedrijf. Veel betere work life balance en veel betere voorwaarden

Comment langs mijn kant dat in het begin focussen op voorwaarden pijnlijk kan worden

Als je telkens gaat springen voor 200 euro in het begin van je carriere, ja, dan zal 200 euro altijd een verschil maken.

Ik heb de eerste 5y van mijn werkcarriere niet geweten hoeveel ik verdiende - did not care. Toen ik mijn contract in de startup tekende, heb ik een blanco contract getekend met de mededeling "pay what you think is fair" en ik heb 3-4y mogen doen wat ik wou. Die eerste jaren, per uur was dat waarschijnlijk gene vetten. Pas daarna ben ik goed beginnen verdienen. Ik had waarschijnlijk paar keer kunnen springen voor 100 of 200 meer. Maar dan had ik waarschijnlijk nooit gezeten waar ik nu zit.

Gevolgd door volgende commentaar

Blijkbaar is alles wat ik doe verkeerd dan ;)
Blijkbaar moet je tot u 30 bij uw ouders blijven wonen en moet je zeker 10 relaties hebben gehad vooraleer je bij ene blijft (en dan wellicht op uw 40 scheiden en opnieuw beginnen)

Ik begrijp echt niet wat er verkeerd is aan jong trouwen, kinderen krijgen en een huis kopen. En ja, mijn vrouw en ik wonen quasi sinds het begin van ons relatie samen. Inderdaad van tijdens onze studies. <nvdr, daar is niks mis mee, wel in combi met EN werk van beide EN kinderen EN huis EN EN EN>

Het is gewoon een perfecte match. En aangezien jij daar zoveel problemen mee hebt, kan ik me alleen maar inbeelden dat jij veel gefaalde relaties hebt gehad.

Die uren dat ze nu moet draaien zullen wel effectief renderen op lange termijn. <aged like milk>

En totaalpakket? Ik ken niemand in mijn leeftijdsgroep die staan waar wij nu staan. Zowel op vlak van privé en carrière. Niet dat daar iets mis mee is, maar jij insinueert dat minstens 4,5k netto per maand als koppel van 24 en 26 niet schitterend is.. In welke wereld leef jij?

Ik ben er ondertussen bijna 40. De meeste van mijn vrienden hebben 2-3 kinderen, goeie jobs en een huis. Ik heb nog niemand horen klagen dat ze te weinig gewerkt hebben in het begin van hun carriere of dat ze nu op een punt in hun carriere staan waar ze denken "shit, MEEEER werken". Nope.

Dus "zo ver staan". Zo ver bij de afgrond ?



Luister voor 1 keer naar nonkel cege die voldoende ervaring heeft met debiele corporate toestanden. Chill.the.fuck.down en doe rustiger aan.

Als ze volledig op de grond ligt, ga je er 1-2-3y voor mogen zorgen, voor de kinderen quasi alleen zorgen en je goed betaalde job zal ook in de vuilbak liggen.
 
OK OK - ik weet dat ik aan het ranten ben

Dit dus :biglaugh:.

Geen zin dus om me te gaan moeien in iets dat tussen jullie onderling duidelijk al langer speelt, en ik zie je tussen de rant door ook terechte punten maken, but just stating one thing: kids en carrière sluiten elkaar niet per definitie uit (twee carrièrebeesten met twee kids hier) en up up up the foodchain is niet per definitie nog minder tijd (in tegendeel eerder I'd say, wil je dat overleven). Just that, that's the statement 😎.

Het laatste is trouwens uiteraard een conditio sine qua non voor het eerste.
And that being said: je moet idd bewust met wat zaken omgaan, op je bek durven gaan en daarvan leren, en niet MBA-gewijs denken dat je the next big thing op je 28ste bent. Van die laatsten zijn er, maar je kan ze per globale jaargang typisch op 1 hand tellen.
 
Dit dus :biglaugh:.

Geen zin dus om me te gaan moeien in iets dat tussen jullie onderling duidelijk al langer speelt, en ik zie je tussen de rant door ook terechte punten maken, but just stating one thing: kids en carrière sluiten elkaar niet per definitie uit (twee carrièrebeesten met twee kids hier) en up up up the foodchain is niet per definitie nog minder tijd (in tegendeel eerder I'd say, wil je dat overleven). Just that, that's the statement 😎.

Het laatste is trouwens uiteraard een conditio sine qua non voor het eerste.
And that being said: je moet idd bewust met wat zaken omgaan, op je bek durven gaan en daarvan leren, en niet MBA-gewijs denken dat je the next big thing op je 28ste bent. Van die laatsten zijn er, maar je kan ze per globale jaargang typisch op 1 hand tellen.

Allemaal fair enough.

Maar als je sinds begin van je carriere 3-4 jobs in evenveel jaar gedaan hebt en telkens na 3 mnd moeten komen posten 'ze zit op haar tandvlees', 'ze doet 60h per week'. Gevolgd door 3mnd later 'nieuwe job, meer geld, minder stress' en dan hetzelfde herhalen.

Dan moet je je toch eventjes de vraag stellen of je goed bezig bent en of je niet een andere weg moet inslaan....

Het zal overal iets zijn als je in up up up jobs zit. Kut-uren, travel naar buitenland, toxische manager, debiele collega's, misgelopen acquisities/integraties, ... Als je daar telkens half ligt van te sterven, dan zal het nog een lange carriere worden...
 
De eerste post van Cege is er boenk op. Er gaat geen magic bullet zijn die dat probleem oplost. Er gaan keuzes gemaakt moeten worden en die manager gaat wellicht nog lang blijven.
 
@cege thanks voor het advies. Ook al ben ik het niet met alles eens, weet ik dat het goed bedoeld is. Ik vertik wel te geloven dat er minstens 1 ouder een no-brain 9-15 admin job moet hebben om een deftig huishouden te kunnen hebben :) We zullen zien wat de toekomst brengt I guess.

Sommige opmerkingen van mij waren zeker wat naïef, maar ja als 24-jarige weet je gewoon nog niks. En wellicht zal ik dat binnen 2 jaar nog eens zeggen.

Het huishouden managen we perfect. Ik zet de kids een 2x per week af en haal ze meestal op. Mijn vrouw zet ze 3x per week af voordat ze trein neemt, en haalt ze af als ze trein niet mist. We maken ze iedere ochtend samen wakker, en steken ze bijna iedere avond samen in bad en in bed.

Ik vind nog de tijd om 4-5/week te gaan trainen (weights en bjj), en ben ook nog een master bedrijfskunde op het gemak aan het bij studeren. Tijdens examenperiode pak ik dan wat verlof. Gaat allemaal perfect.

Vrouw werkt 3 dagen on-site, 2 dagen thuis. Om 7u30 zit ze op de trein en werkt ze 45 mins tot ze aankomt. Dan 15 mins stappen en werken tot 16u45. Opnieuw trein nemen. Als er plaats is werkt ze opnieuw. Relatief frequent werkt ze dan nog wat als de kids in bed zitten. En heel af en toe in het weekend.

Het is veel, en soms wat te veel, maar op zich moest het hierbij stoppen zou het dragelijk zijn voor haar. Ze haalt veel voldoening uit het werk dat ze aflevert. Het is gewoon dit in combinatie met haar manager die nooit genoeg heeft, nooit positieve feedback kan geven en continu passieve agressieve opmerkingen maakt, die het ondraaglijk aan het maken is.

Morgen heeft ze een 1-op-1 met haar manager na de interventie met HR. Eens benieuwd waar ze nu mee gaat afkomen.
 
HR is er om het bedrijf te beschermen tegen jou, en niet omgekeerd. Volgens mij is het lot van haar carrière in die firma bezegeld door daar op het hondenfluitje te gaan blazen. Die boemerang gaat terug komen.

Ik vind het trouwens helemaal geen deftig loon voor die uren. In het brutoloon topic schreef je 2700 netto + EV met laadkaart. Laten we die wagen even gelijkschakelen met 1000 netto per maand. Dan heeft ze 3700 netto. 3700 / (70 uur per week x 4 weken per maand) = een netto uurloon van € 13,21. Tiens, zo prestigieus lijkt die job helemaal niet te zijn? Mijn broer die in de fabriek werkt houdt netto een stuk meer over per uur, en daar wordt alles mooi met de prikklok bijgehouden.

Je schreef elders dat het een BEL20 firma betreft, dus dat lijkt toch iets groot te zijn? Quid vakbondsvertegenwoordiging? Die kunnen het misschien nog wat rekken en de nodige onderhandelingen doen om met een (grotere) zak geld te vertrekken. In tussentijd solliciteer je al rond uiteraard. Ik zou deze keer wel focussen op TIJD die je spendeert op de job met als doel om zoveel mogelijk tijd over te houden voor het gezin. Pendeltijd? Pure verkwisting. Thuiswerkdagen? Zoveel mogelijk. En reken op voorhand uit hoeveel het reële netto uurloon dan eigenlijk is.
 
Allemaal fair enough.

Maar als je sinds begin van je carriere 3-4 jobs in evenveel jaar gedaan hebt en telkens na 3 mnd moeten komen posten 'ze zit op haar tandvlees', 'ze doet 60h per week'. Gevolgd door 3mnd later 'nieuwe job, meer geld, minder stress' en dan hetzelfde herhalen.

Dan moet je je toch eventjes de vraag stellen of je goed bezig bent en of je niet een andere weg moet inslaan....

Daarmee dat ik zeg, ik zie je goede punten maken en ik ben ook niet mee in de pre-historie, dus daar wil ik me niet in gaan moeien. Ik wou gewoon even dat andere statemen maken ;-)

Het zal overal iets zijn als je in up up up jobs zit. Kut-uren, travel naar buitenland, toxische manager, debiele collega's, misgelopen acquisities/integraties, ... Als je daar telkens half ligt van te sterven, dan zal het nog een lange carriere worden...

Het is onderdeel van dat op je bek gaan I'd say, en op die manier er ook mee om te leren gaan. Bullshit vs belangrijke zaken van elkaar leren onderscheiden, de politiek achter dingen leren herkennen en leren gebruiken.
Ik zit quasi met een voetbalploeg aan mentees, en als ik die één ding bijbreng, is het dat wel samen met nadenken over hun eigen vorming.
 
HR is er om het bedrijf te beschermen tegen jou, en niet omgekeerd. Volgens mij is het lot van haar carrière in die firma bezegeld door daar op het hondenfluitje te gaan blazen. Die boemerang gaat terug komen.

Dit hé, ik vrees dat er echt geen andere uitkomst kan zijn dan stoppen of ontslagen worden.

Ik begrijp perfect dat een toxische manager absoluut iets is dat je werk onmogelijk kan maken, maar ik heb wel wat de indruk, zoals ook @cege aangeeft, dat je vrouw een soort job ambieert waar wel gewoon meer van je verwacht wordt. En het is dan een keuze om dat soort job al dan niet te doen.

Daarnaast, hoe lang is ze ondertussen terug bezig na de zwangerschap? Is dat pas enkele maanden? Want dan vind ik persoonlijk dat ze toch iets langer had moeten volhouden en aanzien hebben hoe alles draait en evolueert alvorens naar HR te stappen en zo eigenlijk haar lot te hebben bezegeld. Wie weet draait die manager wel wat bij, wordt die zelf verplaatst, leert je vrouw andere mensen binnen het bedrijf goed kennen waardoor ze mss naar een ander team of afdeling kan,... soms moet je gewoon even door die bittere pil heen, zie je dan toch dat het niet verandert in de goede zin kan je nog steeds je conclusies trekken.

Natuurlijk, na 1 maand zeggen dat je niet zwanger mag worden is uiteraard compleet not done. Maar iemand aannemen die dan na 2 maand effectief zwanger is, is voor een manager of bedrijf ook niet fijn of ideaal, maar goed, dat is nu wel eenmaal het recht dat een vrouw heeft. Maar het zal wel al meteen de toon (negatief) gezet hebben.

Eerlijk, ik denk dat je vrouw de gedachte voor een "gerenommeerde" firma (Big4, Bel20 en consoorten...) te moeten/willen werken moet laten varen en ergens bij een gezellige KMO of zoiets werk moet zoeken. De kans dat daar een toxische manager zit die onrealistische zaken vraagt, die een hand boven het hoofd wordt gehouden of die gewoon zo kan doen omdat het bedrijf te groot is en de controle te laks, is gewoon veel kleiner. En de verwachtingen zijn doorgaans ook gewoon lager of realistischer.
 
Terug
Bovenaan