Dogo Argentino
Well-known member
Hallo,
Ik wil even de situatie van mijn vrouw schetsen. Ze werkt momenteel als communicatiemanager in het hoofdkantoor voor een Belgische multinational.
Ze is oa verantwoordelijk voor annual reporting, social media, website, communicatiemateriaal voor het management board, newsletters, webinars, presentaties etc.
Ze is enorm tevreden met de inhoud van haar job, de mensen in haar team en de visie/missie van het bedrijf. Dit wordt echter verbrot door haar manager, en de enorme werkdruk die zij legt op mijn vrouw.
Mijn vrouw is in deze functie terecht gekomen na een korte stint bij een Big Four bedrijf. Daar is ze vertrokken voor 1) de werkdruk en 2) de inhoud (audit lag haar echt niet). Toen ze voor haar huidig bedrijf solliciteerde heeft ze het ook dan heel duidelijk gemaakt dat ze absoluut op zoek is naar een bedrijf en functie die een gezonde work/life balans heeft. Ze heeft ook duidelijk gemaakt dat ze een mama is, en dat ze nog een kind wou hebben in de nabije toekomst (we hadden er toen 1, nu 2).
Haar manager zei dat ze daar bij bedrijf xxx heel veel respect voor hebben, en dat bedrijf xxx al meerdere malen werkgever van het jaar is geweest.
Mijn vrouw was bijna overtuigd dat ze de job niet ging krijgen omdat ze zo transparant is geweest over haar situatie en haar wensen ivm work/life balans. Toch heeft ze een aanbieding gekregen en heeft ze die geaccepteerd.
Ok, ze was nog geen maand aan het werk en daar was de eerste red flag al. Haar manager (die zelf een vrouw is met 2 kinderen en een stay at home husband) zegt tegen mijn vrouw dat ze niet zwanger mag worden tijdens de eerste jaren. Nu, het was onze wens om onze 2 kinderen zo dicht mogelijk bij 1 te hebben, dus die opmerking hebben we uiteraard gewoon genegeerd. Een maand later was ze zwanger. Haar manager feliciteerde haar toen ze het aankondigde, maar ze merkte toch dat er een behoorlijke frustratie was.
Tot haar zwangerschapsverlof ging het voor de rest relatief oké, alhoewel er richting het annual report wel een grote werkdruk was. Weken van 60+ uren waren geen uitzondering. Dit was echter nu beter te verdragen omdat ze wel voldoening haalt uit haar job (itt audit in haar vorige job).
Wanneer ze terugkwam van zwangerschapsverlof was het team serieus uitgebreid en had het team meer verantwoordelijkheden. Haar manager was nu verantwoordelijk voor 10+ mensen, en voorheen slechts 3.
De vibe die mijn vrouw van haar manager krijgt sinds haar terugkomst is op zijn zachtst uitgedrukt heel anders dan voordien. En de werkdruk blijft maar toenemen.
Enkele highlights:
-Weken van 60-70 uur zijn de norm
-Sommige projecten worden gemicromanaged tot ieder detail, andere projecten is het van "trekt uw plan en stop met advies vragen"
-Haar manager heeft om de 2 seconden een nieuw idee dat meteen prioriteit heeft.
-Mijn vrouw zegt dan dat dit er echt niet meer bijkan in haar agenda
-Vervolgens bekijkt de manager haar agenda en schuift dan een paar items op naar de week erna. Volgende week hetzelfde verhaal.
-Mijn vrouw heeft al een aantal keer aan de alarmbel getrokken, om dan opmerkingen te krijgen zoals "maybe you should work on your project management and organizational skills", "maybe you're just not cut out for this" (lol, ik ken echt niemand in mijn directe omgeving die zo hard werkt en goed georganiseerd is als mijn vrouw)
-Er zijn nog tal van passieve agressieve opmerkingen die worden gemaakt
-Dit blijft niet altijd binnen de grenzen van een 1-op-1. Het is al een aantal keer gebeurd dat mijn vrouw voor haar team vernederd wordt door haar manager.
-Dit gebeurt allemaal vanwege mijn vrouw haar "lef" om zich te uiten over haar work/life balans, niet over de kwaliteit voor haar werk (daar krijgt ze continu positieve feedback over van de mensen rond haar en zelf van haar N+2, lid van het management board)
-Uiteindelijk heeft ze dit bij HR gaan melden. HR contact opgenomen met haar manager. Manager gezegd dat alles onder controle is en er wellicht een of andere draai aan gegeven. Want nu komt HR terug met de boodschap "dat dit een periode is waar alle ambitieuze jonge moeders door moeten".
-Dit was allemaal via calls gebeurd. Mijn vrouw heeft alles nog eens samengevat op mail richting HR om een paper trail te hebben, en de ernst van de situatie te onderlijnen. Hopelijk volgende week een serieuzere reactie.
-Op de werkvloer had mijn vrouw geruchten opgevangen over haar voorganger. Deze had volgens haar manager ontslag genomen omdat de jobinhoud haar niet lag.
-Mijn vrouw heeft contact opgenomen met deze persoon. Dezelfde manager had deze persoon tijdens de annual reporting periode zo onder druk gezet, waardoor ze uiteindelijk in burn-out is geraakt. Deze persoon heeft ook een aantal keer aan de alarmbel getrokken, maar hier ook hetzelfde: de manager negeerde dit en draaide dit onmiddelijk om naar een conversatie over organisatie en project management skills. Deze persoon is dan uiteindelijk ontslagen tijdens haar burn-out.
Het is duidelijk dat deze situatie zo niet verder kan, maar mijn vrouw zit wel al met het imago van een jobhopper (3 jobs op 4 jaar) op haar CV.
Ik denk dat dit voor andere werkgevers al duidelijk is. Ze heeft zich al geregistreerd op een aantal vacatures die een perfecte match zijn met haar ervaring en achtergrond, maar haar applications worden genegeerd of niet-geselecteerd. We blijven proberen uiteraard.
Ze houdt ook haar ogen open voor interne mogelijkheden, maar die zijn er niet meteen. In andere teams is de werkdruk en sfeer gewoon wel normaal, en zelf zeer aangenaam. Zo jammer dat zij weer het ongeluk heeft om bij zo'n manager terecht te komen.
Zijn er mensen die in een dergelijke situatie hebben gezeten en niet meteen weg geraakten? Enig advies? Andere stappen die we kunnen/moeten ondernemen?
Onze last resort is arbeidongeschiktheid vanwege burn-out, maar blijkbaar vindt deze werkgever toch argumenten om mensen tijdens deze periode te ontslaan.
Ik wil even de situatie van mijn vrouw schetsen. Ze werkt momenteel als communicatiemanager in het hoofdkantoor voor een Belgische multinational.
Ze is oa verantwoordelijk voor annual reporting, social media, website, communicatiemateriaal voor het management board, newsletters, webinars, presentaties etc.
Ze is enorm tevreden met de inhoud van haar job, de mensen in haar team en de visie/missie van het bedrijf. Dit wordt echter verbrot door haar manager, en de enorme werkdruk die zij legt op mijn vrouw.
Mijn vrouw is in deze functie terecht gekomen na een korte stint bij een Big Four bedrijf. Daar is ze vertrokken voor 1) de werkdruk en 2) de inhoud (audit lag haar echt niet). Toen ze voor haar huidig bedrijf solliciteerde heeft ze het ook dan heel duidelijk gemaakt dat ze absoluut op zoek is naar een bedrijf en functie die een gezonde work/life balans heeft. Ze heeft ook duidelijk gemaakt dat ze een mama is, en dat ze nog een kind wou hebben in de nabije toekomst (we hadden er toen 1, nu 2).
Haar manager zei dat ze daar bij bedrijf xxx heel veel respect voor hebben, en dat bedrijf xxx al meerdere malen werkgever van het jaar is geweest.
Mijn vrouw was bijna overtuigd dat ze de job niet ging krijgen omdat ze zo transparant is geweest over haar situatie en haar wensen ivm work/life balans. Toch heeft ze een aanbieding gekregen en heeft ze die geaccepteerd.
Ok, ze was nog geen maand aan het werk en daar was de eerste red flag al. Haar manager (die zelf een vrouw is met 2 kinderen en een stay at home husband) zegt tegen mijn vrouw dat ze niet zwanger mag worden tijdens de eerste jaren. Nu, het was onze wens om onze 2 kinderen zo dicht mogelijk bij 1 te hebben, dus die opmerking hebben we uiteraard gewoon genegeerd. Een maand later was ze zwanger. Haar manager feliciteerde haar toen ze het aankondigde, maar ze merkte toch dat er een behoorlijke frustratie was.
Tot haar zwangerschapsverlof ging het voor de rest relatief oké, alhoewel er richting het annual report wel een grote werkdruk was. Weken van 60+ uren waren geen uitzondering. Dit was echter nu beter te verdragen omdat ze wel voldoening haalt uit haar job (itt audit in haar vorige job).
Wanneer ze terugkwam van zwangerschapsverlof was het team serieus uitgebreid en had het team meer verantwoordelijkheden. Haar manager was nu verantwoordelijk voor 10+ mensen, en voorheen slechts 3.
De vibe die mijn vrouw van haar manager krijgt sinds haar terugkomst is op zijn zachtst uitgedrukt heel anders dan voordien. En de werkdruk blijft maar toenemen.
Enkele highlights:
-Weken van 60-70 uur zijn de norm
-Sommige projecten worden gemicromanaged tot ieder detail, andere projecten is het van "trekt uw plan en stop met advies vragen"
-Haar manager heeft om de 2 seconden een nieuw idee dat meteen prioriteit heeft.
-Mijn vrouw zegt dan dat dit er echt niet meer bijkan in haar agenda
-Vervolgens bekijkt de manager haar agenda en schuift dan een paar items op naar de week erna. Volgende week hetzelfde verhaal.
-Mijn vrouw heeft al een aantal keer aan de alarmbel getrokken, om dan opmerkingen te krijgen zoals "maybe you should work on your project management and organizational skills", "maybe you're just not cut out for this" (lol, ik ken echt niemand in mijn directe omgeving die zo hard werkt en goed georganiseerd is als mijn vrouw)
-Er zijn nog tal van passieve agressieve opmerkingen die worden gemaakt
-Dit blijft niet altijd binnen de grenzen van een 1-op-1. Het is al een aantal keer gebeurd dat mijn vrouw voor haar team vernederd wordt door haar manager.
-Dit gebeurt allemaal vanwege mijn vrouw haar "lef" om zich te uiten over haar work/life balans, niet over de kwaliteit voor haar werk (daar krijgt ze continu positieve feedback over van de mensen rond haar en zelf van haar N+2, lid van het management board)
-Uiteindelijk heeft ze dit bij HR gaan melden. HR contact opgenomen met haar manager. Manager gezegd dat alles onder controle is en er wellicht een of andere draai aan gegeven. Want nu komt HR terug met de boodschap "dat dit een periode is waar alle ambitieuze jonge moeders door moeten".
-Dit was allemaal via calls gebeurd. Mijn vrouw heeft alles nog eens samengevat op mail richting HR om een paper trail te hebben, en de ernst van de situatie te onderlijnen. Hopelijk volgende week een serieuzere reactie.
-Op de werkvloer had mijn vrouw geruchten opgevangen over haar voorganger. Deze had volgens haar manager ontslag genomen omdat de jobinhoud haar niet lag.
-Mijn vrouw heeft contact opgenomen met deze persoon. Dezelfde manager had deze persoon tijdens de annual reporting periode zo onder druk gezet, waardoor ze uiteindelijk in burn-out is geraakt. Deze persoon heeft ook een aantal keer aan de alarmbel getrokken, maar hier ook hetzelfde: de manager negeerde dit en draaide dit onmiddelijk om naar een conversatie over organisatie en project management skills. Deze persoon is dan uiteindelijk ontslagen tijdens haar burn-out.
Het is duidelijk dat deze situatie zo niet verder kan, maar mijn vrouw zit wel al met het imago van een jobhopper (3 jobs op 4 jaar) op haar CV.
Ik denk dat dit voor andere werkgevers al duidelijk is. Ze heeft zich al geregistreerd op een aantal vacatures die een perfecte match zijn met haar ervaring en achtergrond, maar haar applications worden genegeerd of niet-geselecteerd. We blijven proberen uiteraard.
Ze houdt ook haar ogen open voor interne mogelijkheden, maar die zijn er niet meteen. In andere teams is de werkdruk en sfeer gewoon wel normaal, en zelf zeer aangenaam. Zo jammer dat zij weer het ongeluk heeft om bij zo'n manager terecht te komen.
Zijn er mensen die in een dergelijke situatie hebben gezeten en niet meteen weg geraakten? Enig advies? Andere stappen die we kunnen/moeten ondernemen?
Onze last resort is arbeidongeschiktheid vanwege burn-out, maar blijkbaar vindt deze werkgever toch argumenten om mensen tijdens deze periode te ontslaan.
Laatst bewerkt:
