De bewust werkloos / tijdelijke onderbreking / werk-sabbatical / ... thread

[Valkuil]

Dit topic is deels geïnspireerd door het "nu leven / plannen voor de toekomst" topic, waar een meerderheid "in het nu" zegt te leven. Hoewel ik dat ook probeer, zijn veel zaken niet te realiseren in combinatie met een "typische" job.

Binnenkort ben ik zonder noemenswaardige onderbreking 10 jaar aan het werk. Hoera!?

In die tien jaar was mijn langste vakantie 3 weken (maar meestal 2 weken), mijn langste "tussen twee jobs" 1 week, en dan helaas ook al eens 4 weken ziekte. Daarbuiten ben ik gelukkig nog vrij gezond en bleef de ziekte beperkt tot een handvol dagen.

Hoe langer ik daar over nadenk, hoe absurder het lijkt te zijn om continu in de job molen te zitten en continue te moeten presteren, prioritiseren, bijleren, verantwoorden, etc. Zelfs tijdens een verlof van 2-3 weken is het voor velen moeilijk om helemaal te ontkoppelen van het werk. Velen kijken in dat opzicht met nostalgie terug naar de twee maanden schoolvakantie waar vaak geen enkele noemenswaardige verplichting was. Hoewel die vakantie tegenwoordig ook al onder druk staat onder o.a. prestatiemaatschappij-gerichte voorwendsels die doorsijpelen naar de jeugd (maar dat is een andere discussie).

Hoe lang werken jullie al "ononderbroken", en wat was jouw langste onderbreking? Hebben jullie sinds jullie gestart zijn met werken (dus niet voor/tijdens/direct na studies) al eens moedwillig een "langere tijd" vrijaf genomen? Met een specifiek doel zoals een opleiding volgen, voor kinderen/ouders te zorgen, een wereldreis te maken, even te herbronnen, ... ? Dus niet omdat je ziek was, ontslagen werd, einde contract was en moeite had een nieuwe job te vinden, ...hoewel je ook in een dergelijke situatie misschien vrijwillig wat langer werkloos blijft, in dat geval kan een bijdrage hieromtrent zeker ook passen in dit topic.

Wat bepaalde die keuze? Heb je het gevoel dat alles perfect in balans is? Of is/was het zoals bij mezelf misschien eerder "go with the flow"?

Een template die ik zelf even invul om de discussie op gang te brengen:

Leeftijd: 33
Opleiding(sniveau): universitair
Aantal jaar aan het werk: 10
Arbeidsregime: voltijds (sinds één jaar 20% ouderschapsverlof)
Aantal jobs: 3
Langste onderbreking+motivatie: 3 weken verlof; omdat langer dan 3 weken vakantie niet toegestaan werd + beperkt aantal verlofdagen
Motivatie: dat is de vraag! Ik heb er tot recent niet bewust bij stil gestaan, je begint te werken en dan blijkt het normaal om daarmee door te gaan. Er heerst wat een taboe rond: er wordt weinig over gesproken en als het er al eens over gaat dan gaat het al snel over de gevaren van "het gat op je cv", "minder competitief profiel", etc., wat ontmoedigend werkt.

Soms vraag ik mij af waarom ik het niet zou doen gezien dit momenteel heel drukke jaren zijn (interessante maar veeleisende jobs, jonge kinderen, sociaal leven dat wat naar de achtergrond verdwijnt, anderzijds toch al enige financiële stabiliteit opgebouwd, enz.). Jaren die toch wat beginnen te wegen, ondanks bv. 20% ouderschapsverlof. Als man kreeg ik voor dat deeltijds ouderschapsverlof al commentaar, laat staan dat je eens zou beslissen om voltijds x maanden thuis te blijven; of nog erger: in volle bewustzijn een job op te zeggen om even niets carrièregericht te doen... Dus ergens houden "de gevaren" en "de norm" mij wel tegen.

 

[StevenP]

Niet helemaal wat je bedoelt maar als leerkracht heb ik het geluk om twee volle maanden per jaar alles volledig te kunnen loslaten, zonder dat ik aan iemand toelating moet vragen of verantwoording moet afleggen. Dit geldt niet voor elke leerkracht, veel collega's gebruiken de zomer om het nieuwe schooljaar voor te bereiden maar voor mij is het heel duidelijk: zodra de laatste dag van de termijn voor de beroepsprocedure is afgelopen gaat de laptop dicht om pas na de eerste personeelsvergadering eind augustus terug open te gaan. Mijn collega's en leidinggevende respecteren dit volledig. Mij geeft dit heel veel rust na een schooljaar wat verder heel hectisch kan zijn.

Was toen ik de omschakeling maakte een zeer bewuste keuze - ik ken ook de andere kant van de medaille waarbij mijn collega's me tijdens mijn verlof zo vroeg mogelijk 's ochtends wakker bellen met een "dringend probleem" (not) omdat ze niet konden verkroppen dat ik mijn verlof opnam. Zo kan je natuurlijk nooit ontspannen.

 

[JPV]

Leeftijd: 44
Opleiding(sniveau): universitair
Aantal jaar aan het werk: 20
Arbeidsregime: telt als voltijds (maar 34,25 uur/week)
Aantal jobs: euhm... véél.
Langste onderbreking+motivatie: Ik heb één keer een maand ouderschapsverlof genomen (in de zomer), verder altijd al gewerkt, maar bewust altijd gekozen voor jobs waar veel vrijaf te nemen was.
In het begin heb ik via interim gewerkt (als boekhouder), omdat ik nog aan het studeren was.
Daarna ook als interimmer (maar dat was eerder technisch) gewerkt bij sporza, waarbij ik shifts van 10-12 uur draaide en daardoor met 2-3 dagen per week zonder problemen rondkwam.
In 2006 ben ik bij de huidige "groep" beginnen te werken, waar er altijd al een serieuze arbeidsduurvermindering is. Afhankelijk van het systeem heb ik daar ofwel een vierdagenwerkweek ofwel heel veel extra vrij te nemen verlof (nu zo'n 70 dagen). Als ik ooit een andere job zou willen doen, is de vereiste dat ik 4/5e zou kunnen werken.
Motivatie: Het leven is te kort om geen tijd te hebben met je kinderen/vrije tijd. Ik verdien goed, dus gaat de rest van wat ik kan verdienen met alle plezier op aan verlof of mijn bijberoep, die ik ook als amusement zie.

Ik ben ook van plan om niet langer dan 62 te werken en liefst vanaf 55/57 jaar halftijds. Dat zal wat afhangen van de kinderlast, maar op het werk zal dat alvast niet echt een probleem zijn. Halftijds is voor mij nodig om een "vaste" bezigheid te hebben, maar mogelijks kan dat ook wat meer/minder zijn als ik een adere job zou doen.

Waarschijnlijk ga ik in de toekomst ook nog ouderschapsverlof nemen. De zoon is nu 9 jaar, dus ik heb nog enkele jaren om "zijn" ouderschapsverlof op te nemen. Dat zal dan wel voltijds moeten omwille van het bijberoep.

 

[Doxie]

Hier ook onderwijs en kan me ook niet voorstellen het maar met een paar weken te moeten doen inderdaad

 

[Pikachu]

Leeftijd: 33
Opleiding(sniveau): secundaire afgerond
Aantal jaar aan het werk: 13
Arbeidsregime: voltijds (sinds 2 jaar 20% loopbaanonderbreking)
Aantal jobs: 2
Langste onderbreking+motivatie: 1maand arbeidsongeval. Vorige job op 6 mei gestopt andere job op 7 mei gestart dus hier geen onderbreking had ik mss toen wel beter gedaan maar je zit met een hypotheek die je moet betalen.

Motivatie: momenteel werk ik al 2 jaar 4/5de voor mijn zoon door co-ouderschap. Eerlijk gezegd twijfel ik of ik erna nog wel fulltime wil werken. Zoals je zegt krijg je vaak commentaar omdat je als man 4/5de werkt maar als je dan de reden uitlegt hebben vele hierna wel respect dat je alles opzij zet voor u kind en het niet aanpakt zoals vorige generaties waar je als vader eigenlijk enkel om het weekend papatje speelt. (Gelukkig zijn de tijden veranderd waar je als vader evenveel rechten hebt als de moeder)

Ik heb ook bewust nog een job gekozen waar ik vroeger op pensioen kan voorlopig 58 jaar omdat ik werk om te leven niet andersom. Moet ik deze job wel 30 jaar volhouden en twijfel of dit wel gaat lukken.


Er zijn veel mensen die wel een sabbat jaar willen maar het financieel gewoon niet aankunnen.

 

[Vega]

Leeftijd: 34
Opleiding(sniveau): Professionele Bachelor
Aantal jaar aan het werk: 12
Arbeidsregime: Voltijds (40u in realiteit allicht 45u à 46u)
Aantal jobs: Tussen 3 en 6 (hangt af van interpretatie, op zich slechts 2 werkgevers en nu zelfstandige doch varieerde de jobinhoud vaak).
Langste onderbreking+motivatie: 3 weken verlof gezien we dat eens wilden proberen, ik denk een jaar of twee terug. Afgelopen jaar niet echt verlof gehad buiten enkele keren 2 dagen aan het weekend gebreeën, laatste verlof was midden augustus 2022, over 2 weken is het wel weer zo ver... Gemiddeld ben ik jaarlijks een dag ziek.
Motivatie: Ik doe het graag en er is een hechte band met de andere collega's waardoor ik geen enkele dag in het jaar 's morgens met tegenzin ga werken. Het werken op zich is dan ook niet "zwaar" gezien ik veel voldoening haal uit het werk op zich, denk dat dit cruciaal is om dit 40j aan een stuk te blijven doen. Denk dat ik op m'n 50 misschien wel eens 4/5e zou kunnen werken (of misschien vroeger, wie weet) en dan te bekijken hoe lang ik het nog even graag blijf doen...

 

[Nesjamag]

Leeftijd: 38
Opleiding(sniveau): ASO, hogere studies niet afgerond
Aantal jaar aan het werk: ~6,2 (bijna anderhalf jaar in huidige)
Arbeidsregime: deeltijd (31u, woensdag werk ik niet)
Aantal jobs: 9 denk ik
Langste onderbreking: voorbije 2.5 jaar zal de langste onderbreking 2 weken zijn. Met woensdagen vrijaf heb ik weinig behoefte aan echt verlof. Daarvoor een onderbreking van een jaar tijdens covid, daarvoor een vijftal maand, daarvoor geregeld onderbrekingen via interim job, en daarvoor jaren werkloos geweest (ondanks honderden sollicitaties).
Motivatie: ik vind het leuk om ergens te komen en de work flow te optimaliseren. Ik ben nogal productief dankzij optimaliseren van work flow en processen. Daar haal ik motivatie uit, het is een vorm van uitdaging om iets nieuws te leren en vervolgens de productiviteit enorm op te drijven. Daarnaast doe ik het natuurlijk ook voor het inkomen.
Ik denk er wel aan met de 40 mss 3/5de te werken, maar daar ben ik nog niet uit. Hangt ook af van wat mijn carrière brengt natuurlijk. Moest alles saai worden, en ik geen kansen krijgen (wat mogelijk is gezien ik hogere studies niet afgewerkt heb en geen voltijds wil/aan kan) dan mss op pensioen ergens rond de 45-50.
Moest ik nog interessante uitdagingen vinden dan zou ik lang willen doorgaan.
Voltijds zou ik wel nooit meer doen. Imo ben ik meer productief met 4/5de werk.

 

[ugar]

Leeftijd: 54
Opleiding(sniveau): Universitair
Aantal jaar aan het werk: 29
Arbeidsregime: Voltijds (40u in realiteit 50-60u)
Aantal jobs: 2 werkgevers, ondertussen al 27 jaar bij mijn huidige werkgever, maar wel op 4 verschillende plaatsen gewerkt voor die werkgever
Langste onderbreking+motivatie: 3 weken verlof Nooit behoefte gehad aan meer dan die drie weken. Ook nooit meer dan één week ziek geweest in heel mijn carrière, daar ben ik vooral dankbaar voor.
Motivatie: Ik doe mijn werk graag en goed. Ik heb een goed contact met collega's en naaste medewerkers. Ik erger me soms wel aan de werkdruk, maar ik kan dat steeds beter van me afzetten, en ik zit echt wel op mijn plaats. 3-4 jaar geleden serieus overwogen om te veranderen van werk, maar uiteindelijk beslist dat ik deel uitmaak van het meubilair van mijn onderneming.

 

[Florenc]

Interessante vraag, waar ik hier en daar ook al wel eens mee gespeeld heb. Ik werk bij de overheid, dus loopbaanonderbreking zonder motivatie kan voorlopig nog. Ooit komt dat er wel eens van, de vraag is wanneer die 'ooit' gaan zijn.

Leeftijd: 35
Opleiding(sniveau): universitair
Aantal jaar aan het werk: 12
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 5 (9jaar in huidige job)
Langste onderbreking+motivatie: 2,5 weken verlof; recent 2 maanden thuis met een arbeidsongeval.

Je draait uiteindelijk toch een beetje mee in 'wat hoort' denk ik. Tussen mijn verschillende jobs heeft nooit meer dan een week tijd gezeten, geen enkele periode van werkloosheid of minder gewerkt dan voltijds.
Die twee maanden arbeidsongeval hebben me wel aan het denken gezet. Ik ben in jaren niet meer zo rustig en ontspannen geweest... En ondanks dat ik eigenlijk zou kunnen (financieel ruim voldoende buffer, geen kinderen), blijft die stap naar bijvoorbeeld een half jaar loopbaanonderbreking best wel groot. Het wordt bij ons op de werkvloer ook nooit opgenomen, behalve door de mensen die het gebruiken om volledig uit de sector te stappen en een andere job te 'proberen' tijdens die periode van loopbaanonderbreking, of voor een voltijdse opleiding.

 

[Tonerider]

Leeftijd: 47
Opleiding(sniveau): TSO
Aantal jaar aan het werk: 29 (holy moly, kverschiet er zelf van)
Arbeidsregime: fulltime, van 8h30 tot 17h, five days a week
Aantal jobs: eugh, ik heb mijn laatste CV de werkervaringen moeten bundelen om het geen twee bladzijde te laten zijn. Langste dat ik ergens gewerkt heb is vier jaar, maar meestal was het een jaar of twee. Magazijnier, postbode, rekkenvuller, poetsman, operator, call center (1207), IT-helpdesk ... ik kan beter opschrijven wat ik nog niet gedaan heb. (lijst is niet chronologisch).
Langste onderbreking: Opleiding: 1 keer 6 maanden voor systeem/netwerkbeheerder en laatste keer 1 jaar voor industrieel tekenaar, maar daarvoor ook wel een aantal keer thuis gezeten voor een aantal maanden vanwege werk/fietsongeval en ook een keer door depressie, maar dat waren geen keuzes natuurlijk. Ook een keer 3 maand werkonderbreking vanwege plannen om naar het buitenland te gaan, maar de ex is dan in een zware depressie gevallen, dus na een week stonden we weer thuis , maar kheb die drie maanden dan wel gewoon thuis uitgedaan, want zo kon ik haar elke dag bezoeken in de psychiatrie (niet dat ze er achteraf echt dankbaar voor was ) en daarna ben ik aan de opleiding systeembeheerder begonnen.
Motivatie: Alles wat ge nodig hebt om te overleven kost geld. En de inkomsten - uitgaven zijn net in balans, dus minder werken moet ik niet gaan doen en rentenieren nog minder .
Maar nu doe ik wel een job die ik echt graag doe, ondanks dat ik er soms ook wel op kanker, dus ik hoop dat ik dit tot mijn pensioen (of dood, wat het eerste komt) mag doen. In november gaat het twee jaar zijn, dus eenmaal dat gepasseerd is mijn magische grens doorbroken

 

[kilghard]

Ik moet oprecht zeggen dat ik best verbaasd ben van hoe kort hier de onderbrekingen zijn; Dat niet iedereen er even tussen uit pitst snap ik, maar is in mijn ogen toch echt een gemiste levenservaring. En ik snap uitraard dat het ook niet zo maar kan voor iedereen, maar als je nog "jong" bent zonder gezin en al te veel verantwoordelijkheid ... gewoon doen!
Al die bullshit over gat in je CV heb ik nog nooit iets van gemerkt, in tegendeel zelfs.
Lijkt me eerder dat je geen vrienden of kring hebt die je zou ondersteunen in je keuzes, hier ook veel naysayers gehad, maar achteraf allemaal jaloers en "oei ik zou het toch niet kunnen", tja oke dan.

Leeftijd: 31
Opleiding(sniveau): hogeschool
Aantal jaar aan het werk: 10
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 4
Langste onderbreking:
- 6 maanden, wereldreis met vriendin (was langer gepland maar covid ...)
- 3 maanden, toen nog single op reis in Azie
- Een jaar gehad met iedere maand een ander land (vaak wel < 1 week of lang weekend)
De "gewone" vakanties van 2 / 3 weken tel ik niet mee ...
Motivatie ... Vrijheid? Genieten? Ontdekken? Verbreden? Ik weet zelfs niet waar te beginnen ik leef(de) voor reizen



En het grootste doel nu met mijn vriendin (en eerste baby!) nu ons huist gezet is is er opnieuw tussenuit voor 1 jaar, al zal dat nog wel een aantal jaar duren. Liefst nog op een zeilboot ... al is de kans groter op de fiets.

Motivatie: Ik heb altijd graag en hard gewerkt, maar ik werk vooral om te leven en niet andersom. Eerste plaats is dus geld, maar er is ook zeker een aspect uitdaging, interesse en collegas. Al zou ik die heel snel laten vallen voor meer geld om meer van bovenstaande met mensen waar ik echt veel om geef te doen.

 

[C11]

Lijkt me eerder dat je geen vrienden of kring hebt die je zou ondersteunen in je keuzes, hier ook veel naysayers gehad, maar achteraf allemaal jaloers en "oei ik zou het toch niet kunnen", tja oke dan.

Ooit al over geld gehoord?
Het is echt wel een zéér kleine groep mensen, laat staan jongeren, die zomaar 3 tot 12 maanden zonder inkomen kunnen leven.

 

[Pan]

Leeftijd: 38
Opleiding(sniveau): Universiteit
Aantal jaar aan het werk: 15
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 4 steeds overheid
Langste onderbreking: 5 maanden 4/5 gewerkt. Vorig jaar eens een maand ouderschapsverlof genomen. Dit jaar 3 weken aaneensluitend gewoon verlof.

Motivatie: Momenteel zit ik in een kantelperiode naar een hogere rang. Wat op zich leuk is maar ik twijfel nog omdat langere afwezigheden dan niet meer mogelijk zijn. Vanaf 55j ga ik sowieso 1/2 werken als dat systeem binnen de overheid tegen dan nog bestaat en ik voldoende buffer heb.
Daarvoor hoop ik dat ik de ballen heb om een langdurige onderbreking op te nemen en enkele jaren als zelfstandige te werken. Zo rond mijn 45ste. Als ik goed geteld heb kan ik 10j wegblijven en nog terugkomen.

 

[ugar]

Ik moet oprecht zeggen dat ik best verbaasd ben van hoe kort hier de onderbrekingen zijn; Dat niet iedereen er even tussen uit pitst snap ik, maar is in mijn ogen toch echt een gemiste levenservaring. En ik snap uitraard dat het ook niet zo maar kan voor iedereen, maar als je nog "jong" bent zonder gezin en al te veel verantwoordelijkheid ... gewoon doen!
Al die bullshit over gat in je CV heb ik nog nooit iets van gemerkt, in tegendeel zelfs.
Lijkt me eerder dat je geen vrienden of kring hebt die je zou ondersteunen in je keuzes, hier ook veel naysayers gehad, maar achteraf allemaal jaloers en "oei ik zou het toch niet kunnen", tja oke dan.

Leeftijd: 31
Opleiding(sniveau): hogeschool
Aantal jaar aan het werk: 10
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 4
Langste onderbreking:
- 6 maanden, wereldreis met vriendin (was langer gepland maar covid ...)
- 3 maanden, toen nog single op reis in Azie
- Een jaar gehad met iedere maand een ander land (vaak wel < 1 week of lang weekend)
De "gewone" vakanties van 2 / 3 weken tel ik niet mee ...
Motivatie ... Vrijheid? Genieten? Ontdekken? Verbreden? Ik weet zelfs niet waar te beginnen ik leef(de) voor reizen



En het grootste doel nu met mijn vriendin (en eerste baby!) nu ons huist gezet is is er opnieuw tussenuit voor 1 jaar, al zal dat nog wel een aantal jaar duren. Liefst nog op een zeilboot ... al is de kans groter op de fiets.

Motivatie: Ik heb altijd graag en hard gewerkt, maar ik werk vooral om te leven en niet andersom. Eerste plaats is dus geld, maar er is ook zeker een aspect uitdaging, interesse en collegas. Al zou ik die heel snel laten vallen voor meer geld om meer van bovenstaande met mensen waar ik echt veel om geef te doen.

Je bekijkt dat dus echt wel door jouw bril, met jouw interesses, maar ik vind je tekst echt wel neerbuigend naar mensen die andere keuzes maken.
Een wereldreis zegt mij gewoon absoluut niets. Echt niet, interesseert me niet. Ik heb ook vrienden die 12 maanden met de fiets door Azië hebben gereisd en ik vind dat fijn voor hen, maar zegt mij dus absoluut niets.
Jij leeft om te reizen, anderen hebben andere doelstellingen in hun leven.

 

[anonymousMF]

Ik moet oprecht zeggen dat ik best verbaasd ben van hoe kort hier de onderbrekingen zijn; Dat niet iedereen er even tussen uit pitst snap ik, maar is in mijn ogen toch echt een gemiste levenservaring. En ik snap uitraard dat het ook niet zo maar kan voor iedereen, maar als je nog "jong" bent zonder gezin en al te veel verantwoordelijkheid ... gewoon doen!
Al die bullshit over gat in je CV heb ik nog nooit iets van gemerkt, in tegendeel zelfs.
Lijkt me eerder dat je geen vrienden of kring hebt die je zou ondersteunen in je keuzes, hier ook veel naysayers gehad, maar achteraf allemaal jaloers en "oei ik zou het toch niet kunnen", tja oke dan.

Leeftijd: 31
Opleiding(sniveau): hogeschool
Aantal jaar aan het werk: 10
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 4
Langste onderbreking:
- 6 maanden, wereldreis met vriendin (was langer gepland maar covid ...)
- 3 maanden, toen nog single op reis in Azie
- Een jaar gehad met iedere maand een ander land (vaak wel < 1 week of lang weekend)
De "gewone" vakanties van 2 / 3 weken tel ik niet mee ...
Motivatie ... Vrijheid? Genieten? Ontdekken? Verbreden? Ik weet zelfs niet waar te beginnen ik leef(de) voor reizen



En het grootste doel nu met mijn vriendin (en eerste baby!) nu ons huist gezet is is er opnieuw tussenuit voor 1 jaar, al zal dat nog wel een aantal jaar duren. Liefst nog op een zeilboot ... al is de kans groter op de fiets.

Motivatie: Ik heb altijd graag en hard gewerkt, maar ik werk vooral om te leven en niet andersom. Eerste plaats is dus geld, maar er is ook zeker een aspect uitdaging, interesse en collegas. Al zou ik die heel snel laten vallen voor meer geld om meer van bovenstaande met mensen waar ik echt veel om geef te doen.

Zo een lange onderbreking heb ik nooit echt nodig gevonden voor mezelf.
Na 2 weken ben ik genoeg gereset tot nu toe.
Heb sinds mijn 25 ook kinderen & een huis dus dat maakt een langere reis niet echt praktisch.
Ik probeer voldoening te vinden in het dagelijkse leven, familie, en de korte pauzes zoals bijvoorbeeld de weekends en vakanties.
Vroeger nam ik elk jaar drie weken verlof, maar tegenwoordig spreid ik het met max 2 weken aan 1 stuk (heb ongeveer 8 weken per jaar om op te nemen), omdat 3 weken wat onpraktisch lang is geworden (die laatste week bleek minder 'nuttig' + zo lang echt verlof weegt ook op de todo's & heb dan lang nodig erna om uit te rusten van het verlof en terug in de routine te komen)

Leeftijd: 29
Opleiding(sniveau): universiteit master
Aantal jaar aan het werk: 7, direct na mijn studies begonnen
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 1
Langste onderbreking: 3 weken vakantie/vaderschapsverlof

 

[kilghard]

Ooit al over geld gehoord?
Het is echt wel een zéér kleine groep mensen, laat staan jongeren, die zomaar 3 tot 12 maanden zonder inkomen kunnen leven.

Zie het wel even in context van dit forum en dit topic aub ...

Kans is heel groot dat als dat je no1 prioriteit is dat het echt wel kan, zoals hier onder fietsen door Azie hoeft niet veel te kosten.
Maar uiteraard moet je kiezen in het leven. Ik ken er genoeg (jongeren) die met quasi niets vertrokken zijn, kleine jobkes onderweg, belachelijk lage cost of living, etc; Maar goed ik ben hier niet om iemand te overtuigen ik sprak uit mijn ervaring.

Je bekijkt dat dus echt wel door jouw bril, met jouw interesses, maar ik vind je tekst echt wel neerbuigend naar mensen die andere keuzes maken.
Een wereldreis zegt mij gewoon absoluut niets. Echt niet, interesseert me niet. Ik heb ook vrienden die 12 maanden met de fiets door Azië hebben gereisd en ik vind dat fijn voor hen, maar zegt mij dus absoluut niets.
Jij leeft om te reizen, anderen hebben andere doelstellingen in hun leven.

Excuses was inderdaad wat te vlot neer getypt, maar neerbuigend vind ik wel wat ver gaan is inderdaad vanuit mijn bril ... en in een thread waar er expliciet naar gevraagd is.
Dat niet iedereen dezelfde dromen heeft, geen enkel probleem mee;

 

[Vega]

Ik moet oprecht zeggen dat ik best verbaasd ben van hoe kort hier de onderbrekingen zijn; Dat niet iedereen er even tussen uit pitst snap ik, maar is in mijn ogen toch echt een gemiste levenservaring. En ik snap uitraard dat het ook niet zo maar kan voor iedereen, maar als je nog "jong" bent zonder gezin en al te veel verantwoordelijkheid ... gewoon doen!
Al die bullshit over gat in je CV heb ik nog nooit iets van gemerkt, in tegendeel zelfs.
Lijkt me eerder dat je geen vrienden of kring hebt die je zou ondersteunen in je keuzes, hier ook veel naysayers gehad, maar achteraf allemaal jaloers en "oei ik zou het toch niet kunnen", tja oke dan.

Leeftijd: 31
Opleiding(sniveau): hogeschool
Aantal jaar aan het werk: 10
Arbeidsregime: voltijds
Aantal jobs: 4
Langste onderbreking:
- 6 maanden, wereldreis met vriendin (was langer gepland maar covid ...)
- 3 maanden, toen nog single op reis in Azie
- Een jaar gehad met iedere maand een ander land (vaak wel < 1 week of lang weekend)
De "gewone" vakanties van 2 / 3 weken tel ik niet mee ...
Motivatie ... Vrijheid? Genieten? Ontdekken? Verbreden? Ik weet zelfs niet waar te beginnen ik leef(de) voor reizen



En het grootste doel nu met mijn vriendin (en eerste baby!) nu ons huist gezet is is er opnieuw tussenuit voor 1 jaar, al zal dat nog wel een aantal jaar duren. Liefst nog op een zeilboot ... al is de kans groter op de fiets.

Motivatie: Ik heb altijd graag en hard gewerkt, maar ik werk vooral om te leven en niet andersom. Eerste plaats is dus geld, maar er is ook zeker een aspect uitdaging, interesse en collegas. Al zou ik die heel snel laten vallen voor meer geld om meer van bovenstaande met mensen waar ik echt veel om geef te doen.

Wat hierboven wordt gezegd + ik moet eerlijk zijn, ik wil mijn familie en vrienden ook geen 3 maanden moeten missen... Stel dat we met onze 2 kinderen 3 maanden ergens heen gaan dan zou ik me waarschijnlijk na een week of 2-3 al zeer eenzaam beginnen te voelen. Mensen die ik niet ken interesseren me ook niet en ik heb enkele maanden nodig om een vriendschap op te bouwen. Mijn ouders, mijn vriendin haar ouders, broers/zussen/vrienden/... Ik zie ze graag geregeld en vind het al vaak vervelend dat mijn zus in Zweden woont en ik ze 'slechts' om de 2/3 maanden zie.

Dat terzijde hebben we wel al enkele verre reizen gepland in de toekomst, meer dan 3/4 weken zal dit echter nooit zijn. Al hebben we daar het geld en de tijd voor, nee merci.

 

[kilghard]

Wat hierboven wordt gezegd + ik moet eerlijk zijn, ik wil mijn familie en vrienden ook geen 3 maanden moeten missen... Stel dat we met onze 2 kinderen 3 maanden ergens heen gaan dan zou ik me waarschijnlijk na een week of 2-3 al zeer eenzaam beginnen te voelen. Mensen die ik niet ken interesseren me ook niet en ik heb enkele maanden nodig om een vriendschap op te bouwen. Mijn ouders, mijn vriendin haar ouders, broers/zussen/vrienden/... Ik zie ze graag geregeld en vind het al vaak vervelend dat mijn zus in Zweden woont en ik ze 'slechts' om de 2/3 maanden zie.

Dat terzijde hebben we wel al enkele verre reizen gepland in de toekomst, meer dan 3/4 weken zal dit echter nooit zijn. Al hebben we daar het geld en de tijd voor, nee merci.

Heb mij precies toch zeer slecht uitgedrukt

"Ik ben verbaasd dat over een heel leven genomen er niet meer mensen zijn die langer dan 2/3 weken zijn weg geweest of even zijn gestopt met werken."

Dat er veel redenen, wensen of omstandigheden zijn waardoor het in bepaalde levens fases niet kan of wenselijk is wil ik niet betwisten, ik ben gewoon verbaasd over het absolute aantal tussen de replies tot nog toe in deze thread. Dat zal dan komen door mijn eigen echo chamber / kring.

 

[Vega]

Heb mij precies toch zeer slecht uitgedrukt

Ik ben verbaasd dat over je hele leven genomen er niet meer mensen zijn die langer dan 2/3 weken zijn weg geweest of even zijn gestopt met werken.

Dat er veel redenen, wensen of omstandigheden zijn waardoor het in bepaalde levens fases niet kan of wenselijk is wil ik niet betwisten, ik ben gewoon verbaasd over het absolute aantal tussen de replies tot nog toe in deze thread. Dat zal dan komen door mijn eigen echo chamber / kring.

Jij hebt andere prioriteiten/wensen in het leven, geen probleem natuurlijk hé

Kan me precies eens een gelijkaardige discussie een hele tijd geleden herinneren hier op BG, wat ik daar vooral van onthield was "leef en laat leven". Als iemand gelukkig wordt van 60u te werken per week, so be it, goed voor die persoon. Wordt iemand gelukkig van halftijds te werken en halftijds verlof te hebben, goed voor die persoon.

 

[Charon]

Ik heb op mijn 30ste een sabbatical genomen, die uiteindelijk 3 jaar geduurd heeft.

En al ons geld op.

Maar niet alles is verloren, we hebben er een buitenverblijf aan overgehouden in een zonnige regio ... vanwaaruit ik dit bericht typ aan het begin van 6 weken congé.