Afsluiten van een jaar betekent een overvloed aan spijs en drank, bedenken van goede voornemens voor het volgende jaar, maar ook de tijd van de overzichtslijstjes! Naar jaarlijkse gewoonte gingen we ook bij onze redactie ten rade en polsten we naar hun topfilms van het afgelopen jaar. Benieuwd of je enkele pareltjes gemist hebt? Lees dan zeker onderstaande special en vergeet ook zeker niet je eigen aanraders mee te geven in de comments!
Aeyenah
Fallen Leaves
Dit jaar heb ik drie films beoordeeld met een perfecte score. Van deze drie moest er één worden gekozen als de absolute favoriet, terwijl de andere twee een eervolle vermelding krijgen. Hoewel het een uitdagende taak was om uit deze selectie de absolute favoriet te kiezen, heb ik uiteindelijk mijn hart laten spreken en mijn keuze laten vallen op Fallen Leaves van regisseur Aki Kaurismäki.Fallen Leaves neemt ons mee in het leven van Ansa en Holappa, twee individuen die niet alleen worstelen om financieel rond te komen, maar ook met de alledaagse uitdagingen van het leven. Het verhaal is doordrenkt met droge humor maar ook sensitiviteit, waardoor het zowel luchtig als diepgaand aanvoelt. Kaurismäki slaagt er op meesterlijke wijze in om een ogenschijnlijk eenvoudig verhaal te transformeren tot een zelfverzekerd en verfijnd werk, dat met zijn 81 minuten speelduur een uitstekend gebalanceerde cinematografische ervaring biedt. De kracht van de film schuilt niet in grootschalige actie, dramatische gebeurtenissen of sensationele effecten; in plaats daarvan spreken de cinematografie en de acteerprestaties voor zich. Aki Kaurismäki heeft met deze film een tijdloos stukje cinema gecreëerd dat de perfecte balans vindt tussen humor, tederheid en cinematografische finesse.
Eervolle vermeldingen: Jeanne du Barry en All of Us Strangers
fre1509
Gran Turismo
Mijn favoriete film van het jaar is direct ook de grootste verrassing, aangezien ik na het zien van de trailer helemaal niet meer uitkeek naar de film. Je kon al in mijn review lezen hoe fantastisch ik Gran Turismo vind, dit komt door de gegronde en fantastische cinematografie en levensechte autostunts. De hele cinema beefde toen de auto’s voorbij raasden en ik was helemaal ondergedompeld in het waargebeurde verhaal van Jann Mardenborough. Neill Blomkamp’s terugkeer naar Hollywood is een statement dat we meer films van hem nodig hebben. Gran Turismo is ook een van de beste videogame verfilmingen ooit gemaakt en ik hoop dat er een gelijkaardig vervolg, of nog een race-game verfilming komt.Eervolle vermeldingen: Guardians of the Galaxy Volume 3 en Air
Sassenach
Barbie
Dat de Barbie-film mij niet zou teleurstellen, wist ik al van zodra ik de videoclip van ‘I’m Just Ken’ zag. Margot Robbie als Barbie en Ryan Gosling als Ken … Het klopt gewoon. De film nam me mee op een twee uur durende rollercoaster van allerlei emoties. Barbie matcht volledig met het soort humor dat ik zo hard apprecieer. De manier waarop Ryan de hele tijd, maar dan bedoel ik ook de hele tijd, in zijn rol blijft en hoe hij deze uitvoert, is mag-ni-fiek. Elke gezichtsuitdrukking, elke intonatie, elke handeling … het klopt gewoonweg. Evenals Margot Robbies interpretatie van Barbie. Dan denk ik bijvoorbeeld aan hoe ze van de glijbaan komt gegleden of hoe ze omver rolt als ze huilt. Er werd niet alleen door de acteurs, maar ook door regisseur Greta Gerwig zo hard gelet op details dat – je weet het alvast – het gewoon klopt. Greta Gerwig leverde een geweldig product en mag terecht trots zijn op haar creatie. In Barbie wordt de realiteit niet enkel aangekaart door middel van humor, maar ook door scènes die toch wel enkele gevoelige snaren hebben geraakt omdat ze pijnlijk herkenbaar zijn. Dat ik deze emoties ook bij andere vrouwen heb teruggezien, raakt me waarschijnlijk nog het meest. Je kan jezelf dan afvragen hoe krachtig een film is als het dit allemaal kan losmaken? En dan ben ik oprecht dankbaar dat ik Gerwigs hilarische, maar ook confronterende, werk heb mogen aanschouwen dit jaar. Het klopt gewoon. #ImkenoughEervolle vermeldingen: Wil, Renfield, The Little Mermaid en The Lost King
FreakyJP
Infinity Pool
Er zijn weer heel wat geweldige films uitgekomen dit jaar, waaronder enkele die ik helaas nog niet heb kunnen zien. Zo is de kans groot dat ik hier de laatste film van Hayao Miyazaki zou hebben besproken, mocht ik hem al gezien hebben. De film die ik uiteindelijk heb gekozen, is de film die het langst is blijven nazinderen dit jaar en dat is Infinity Pool, de nieuwste "trip" van Brandon Cronenberg. In mijn review omschreef ik de film als een koortsdroomversie vol met seks en geweld van het concept "rijkeluisvakantie loopt verkeerd af". Het is een bevreemdende ervaring die je het beste ondergaat met zo weinig mogelijk voorkennis (de trailer laat eigenlijk al te veel zien) en die je naar alle waarschijnlijkheid verstomd zal achterlaten in je stoel. De film heeft enkele gebreken, maar wie Brandon Cronenberg volgt, merkt dat hij met zijn derde film na Antiviral en Possessor er enorm op vooruit gaat en hij intussen duidelijk niet meer hoeft onder te doen voor zijn vader.Eervolle vermeldingen: Oppenheimer en Suzume
Killjoy
Godzilla: Minus One
In een jaar gedomineerd door een grote staking die de Amerikaanse filmindustrie op zijn gat wist te schoppen en een resem aan grote films die teleurstelden op financieel en artistiek vlak waren er gelukkig nog meer dan voldoende lichtpuntjes. Accross the Spider-verse en Guardians of the Galaxy vol 3 bewezen dat er nog plaats is voor helden, zolang de emotionele kern en verhaalvertelling primeert op de actie. En Affleck toonde zich met Air nog steeds een uitstekende cineast. Er viel dus wederom, ondanks alle perikelen, meer dan genoeg kwaliteit te ontdekken op grote en kleine schermen.Mijn oorspronkelijke keuze voor meest amusante film van het jaar was voor het uitstekend entertainende Dead Reckoning- Part One, maar net zoals de jongste Mission Impossible aan de kassa werd weggeblazen door Barbenheimer, krijgt de film op de valreep ook nu weer een stevige schop onder de kont, van niemand minder dan Godzilla. Godzilla: Minus One toont dat ze in Japan nog steeds het mythische monster beter snappen dan ze in Hollywood ooit gaan kunnen, en de makers leveren op die manier een van de beste bioscoopfilms van het jaar op. Het slaagt er vooral in om je te doen geven om de menselijke personages die omgaan met schuldgevoelens en trauma in het naoorlogse Japan, terwijl de donkere schaduw van het monster steeds voelbaar blijft op de achtergrond. Dat zorgt ervoor dat elke dreunende stap die Godzilla zet een immense impact heeft, en elk verwoest schip of gebouw de zwaarte van getroffen mensenlevens met zich meedraagt. Het menselijke leed voelde nooit zo tastbaar in een Godzilla-film, als in dit Minus One. Godzilla is zelden zo angstaanjagend geweest als in dit Japanse pareltje, en dat heeft alles te maken met de sterke personages die je niet in de muil van het reusachtige monster wil zien verdwijnen. Minus One is één van de grootste filmverrassingen van het jaar geworden, door de brokstukken van het menselijke hart te laten primeren op die van de gebouwen.
Squidward
Napoleon
Laat op het jaar is deze nog op mijn deur komen kloppen. Ik ben eerlijk in dat het niet mijn nummer één film van het jaar is, neen, dat is ontegensprekelijk Oppenheimer (en ‘dishonor on your cow’ voor de collega die sneller was dan mij …) Máár, er zijn nog personages met een onuitwisbare indruk op de geschiedenis en dat is van Napoleon Bonaparte wel het minste wat we kunnen zeggen.De nieuwste spruit van Ridley Scott (Alien, Gladiator) brengt alles wat we van de man zijn gaan verwachten. Scott heeft heel duidelijke visies, dat zagen we al bij Gladiator, en Napoleon does not disappoint. Visueel is dit voor het overgrote deel episch. Zoals ik al aangaf in mijn - veel - langere review: laat mensen dit in VR ervaren en er staat een rij tot om de hoek. Frankrijk komt tot leven in al zijn post-revolutionaire volatiliteit, een bevolking die meester van het eigen schip is geworden en maar niet uit de woelige wateren geraakt. Het leger is net zo stuurloos, hopeloos achterop door een generale staf die helemaal niet meer mee is met de tijd of het superieure denken van het Engelse leger. Een rijk dat op elke manier rijp is om te plukken … door wie durft.
Joaquin Phoenix is altijd meester van het scherm en sinds The Crown groeit Vanessa Kirby in haar rol van screen siren, het is een ontegensprekelijk aantrekkelijk koppel. Maar de ‘vonk’, dat wat van Napoleon en Joséphine een iconisch liefdespaar maakte? Die miste ik. En ik niet alleen. Er is een disconnect tussen Napoleon-de-Keizer en Napoleon-de-Man, de cohesie van het verhaal is soms zoek. Die opmerking wordt trouwens veel gegeven. Apple Films geeft aan dat er nog meer dan anderhalf uur materiaal over is, het lijkt klaar dat dit een heel andere film zou kunnen opleveren. Veel Napoleon-kijkers hopen de kans te krijgen om die te zien. Zoals l’Empereur zelf de kans kreeg om het nog eens te proberen, zo ook misschien in 2024 redemptie voor de film. Maar pik hem toch mee als u de kans krijgt.
Stephy
Barbie
Op het moment dat ik mijn favoriete film van 2023 moest kiezen, was er bij mij niet veel twijfel. Vol overtuiging kies ik voor Barbie. Barbie was een van de populairste films van de zomer, eigenlijk al vanaf het moment dat Warner Bros. de film teasde met de welbesproken foto van Ryan Gosling als Ken zat ik vol ongeduld te wachten. Ik was dan ook heel excited toen ik de film eindelijk mocht gaan kijken. Voor mij klopt alles in deze film, de fantastische casting van Margot Robbie als Barbie kon niet beter. Ze is gewoon Barbie. En Ryan Gosling, ja ... die kan alles. De manier waarop hij Ken vertolkt, kon niemand anders hem nadoen. Het krachtigste van heel de film is de geladen boodschap die Greta Gerwig wilt overbrengen. De film is een uitstekende mix van humor, emotie en satire die ons met de neus op de feiten drukt over hoe onze maatschappij echt in elkaar zit. Kortom, Barbie was wat mij betreft de definitie van perfectie. I’m a Barbie girl!Eervolle vermeldingen: Guardians of the Galaxy Vol. 3, Sound of Freedom
iCruysberghs
Spider-Man: Across The Spiderverse
2023 was zo'n ongelofelijk filmjaar dat een favoriete film kiezen moeilijk bleek. Toch sprong er eentje met kop en schouders bovenuit, en dat was het heerlijke vervolg op Into The Spiderverse. De originele animatiestijl wordt hier verder gebruikt én uitgebreid. De film kijkt goed weg ondanks zijn toch wel lange duur en ik heb mij er geen seconde mee verveeld. Het enige nadeel was het abrupt einde. Nu moeten we weer lang wachten op het vervolg ...Eervolle vermeldingen: Past Lives, Oppenheimer, Killers of the Flower Moon
Quentin
Poor Things
Yorgos Lanthimos, regisseur van o.a. Dogtooth, The Killing of a Sacred Deer, The Lobster en The Favourite, levert met Poor Things zijn meest fantastische satire tot dusver. In dit absurd verhaal geïnspireerd door dat van Dr. Frankenstein en zijn monster, steelt Emma Stone de show, en heel wat wenkbrouwverhogende momenten, als Bella Baxter, een kleuter in het lichaam van een volwassen vrouw. Niet enkel is Lanthimos zijn singulaire visie en zin voor creatieve, gedurfde maar vastberaden cinematografische flair met deze komedie op zijn hoogtepunt, ook zijn alomtegenwoordige commentaar is rijker en sappiger dan ooit. Door de ogen van Stone's nieuwsgierige nymfomane deconstrueert Poor Things elk aspect van onze ´beschaafde samenleving´ zonder een greintje gêne. Waar Mary Shelley's klassieker de vraag stelt, "wie is nu echt het monster?", vraagt Poor Things eerder "wie is nu echt de vreemdste?"Eervolle vermelding: All of Us Strangers, Bottoms, The Teacher's Lounge, Barbie en Beau is Afraid
Karel-Jan
Past Lives
Zoals jullie eerder in mijn filmrecensie konden lezen gaf ik Past Lives een 9/10. Eindredacteur Sassenach vroeg me waarom ik het geen perfect score gaf, omdat er geen enkel minpunt vermeld stond. Achteraf moet ik haar gelijk geven en had Past Lives mijn allereerste 10/10 mogen krijgen. De film duikt in tal van eindejaarslijsten op als een van de beste films van dit jaar, en dat is uitermate terecht. Past Lives vertelt het verhaal van Na Young en Hae Sung, twee childhood sweethearts die vanwege het emigreren van Na Young contact met elkaar verliezen. Na twaalf jaar komen de twee terug in contact en lijkt het alsof ze nooit het contact verbroken hebben. Toch merkt Nora al snel op dat de afstand en hun relatie tussen haar ambities zal komen en beslist ze plots een einde te maken aan hun contact. Opnieuw verstrijkt er twaalf jaar en neemt Hae Sung, die Nora maar niet uit zijn hoofd kan krijgen, het initiatief om Nora op te gaan zoeken in New York, echter is ze inmiddels getrouwd met Arthur, een zachtaardige en begripvolle Amerikaanse schrijver. Past Lives is de debuutfilm van Celine Song en fungeert als een semi-autobiografisch verhaal. Iedereen vraagt zich weleens af hoe alles zou uitgedraaid zijn moest je op dit bepaalde moment een andere keuze gemaakt hebben. Past Lives brengt, los van alle clichés, een doodeerlijk verhaal die de herkenbare ‘What if?’-vragen, bijhorende gevoelens, jaloezie, melancholie en onzekerheid in het leven weergeeft.Eervolle vermeldingen: Poor Things, Perfect Days en Godzilla: Minus One
Joeri
Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves
Ik ga niet voor een van de toppers van afgelopen jaar, zoals Oppenheimer of (volgens sommigen toch wel) Napoleon. Simpelweg omdat ik beide films nog niet heb gezien. Barbie heb ik dan weer wel gezien, en hoewel ik er ontzettend van genoten heb, vond ik Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves toch nog een tikkeltje plezanter. Zelf heb ik weinig met Dungeons & Dragons, al ken ik het wereldje wel een beetje als fervent speler van diverse bordspellen. Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves neemt je mee in een reeks van clichés die regelmatig voor een glimlach op je gezicht zorgen. Oké, het scipt is wel een beetje voorspelbaar en je kunt dus wel deels verwachten wat je te zien zult krijgen, maar toch doet Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves wat je ervan verwacht. Je volgt gedurende meer dan twee uur een zooitje ongeregeld, bestaande uit onder andere een paladin, druid en mage, en hun avonturen. Elk hebben ze hun redenen om te ondernemen waarmee ze bezig zijn en dit wordt met een kwinkslag vertaald naar het televisiescherm. De humor is een element dat in de film z'n momenten heeft en mist, maar je wordt wel getrakteerd op een amusante film met onder andere Regé-Jean Page, Hugh Grant, Chris Pine en Michelle Rodriguez.Eervolle vermeldingen: The Super Mario Bros. Movie en Renfield
Merlin
Guardians of the Galaxy Vol. 3
Superhero fatigue, laat me niet lachen. Deze Engelse term wordt maar al te gemakkelijk gebruikt door studiobazen en CEO’s om de terugval van superheldenfilms in de box-office te verklaren. Volgens hen is het de schuld van de filmkijker, of wat dacht u? Ik vind het vooral een flauw excuus om te verdoezelen dat de laatste producten uit de Marvel- of DC-stal als films gewoonweg niet voldoende kwaliteit boden. Gelukkig zijn er nog uitzonderingen, zoals deze Guardians of the Galaxy Vol. 3. Een perfecte afsluiter voor de trilogie van regisseur James Gunn, die dit vehikel weer volpompt met hart, ziel en knotsgekke actie in de ruimte. Zelf kon ik een traan tijdens het bekijken van deze prent niet onderdrukken en misschien was dat ook door Gunns tussentijdse overstap naar DC, waar hij de touwtjes in handen heeft genomen wat superheldenfilms betreft. Een groot verlies voor het Marvel Cinematic Universe, dat zich nu dient heruit te vinden.Eervolle vermeldingen: Boston Strangler, Gran Turismo, Mission Impossible: Dead Reckoning Part One
Sir. K
Oppenheimer
Aaah, het Movies of the Year-lijstje! Eentje waar ik het altijd het moeilijkste mee heb. Hoewel ik dit jaar minder films heb gezien dan ik zou willen, heb ik toch van een aantal toppertjes kunnen genieten. De film die dit jaar voor mij de hoogste toppen schoor, is er eentje van mijn all-time favoriete regisseur Christopher Nolan. Jep, goed geraden, dit jaar is het voor mij Oppenheimer geworden. In deze biografische thriller volgen we het leven van J. Robert Oppenheimer, de natuurkundige die hielp bij de ontwikkeling van de eerste atoombom. Toegegeven, geen aangenaam thema, maar wel een fantastische verfilming. In deze drie uur durende prent weet Nolan als geen ander politiek, wetenschap, drama en spanning te combineren tot een absoluut meesterwerk. Het zou me alvast verbazen moesten hiermee geen Oscars gescoord worden.Eervolle vermeldingen: Past Lives en Napoleon
