Iedereen die gamet heeft wel enkele favorieten. Ook in onze redactie is dit het geval. In deze special sommen we niet onze all-time favorites op, maar kijken we terug naar wat het jaar 2023 ons te bieden had. De een kiest voor een spel dat een pak prijzen in de wacht sleepte, de ander kiest voor een spel waar de helft het bestaan niet van af wist. Ik presenteer jullie met enige fierheid onze Games of the Year van 2023. Een jaar dat op gamevlak ontzettend veel te bieden had!
Joeri
Super Mario Bros. Wonder
Wat een gamejaar was dit. Met spellen als Marvel's Spider Man, Star Wars Jedi: Survivor, Baldur's Gate 3, Hogwarts Legacy ... Het kon niet op! Toch moet er een moeilijke keuze gemaakt worden om er slechts één als favoriet aan te duiden. Al moet ik eigenlijk wel eerlijk bekennen dat de keuze snel was gemaakt. Hoewel ik meestal voor PlayStation-exclusieve games ga, breek ik daar dit jaar mee. Ik kies namelijk voor het schitterende Super Mario Bros. Wonder. De keuze is erg eenvoudig. Die game kwam uit het niets en wist me op alle mogelijke vlakken te verrassen. Hoewel de franchise al ontzettend lang meegaat, is Nintendo erin geslaagd om er zodanig veel vernieuwing in te steken dat ik op bepaalde momenten niet meer wist waar ik het had. Hoewel je de mogelijkheid hebt om met meerdere spelers (nogal chaotisch) aan de slag te gaan, genoot ik het meest van een solo-avontuur. Super Mario Bros. Wonder moet je gewoonweg gespeeld hebben, al is het 'maar' voor de schitterende muziek en unieke eindbaasgevechten. Het is trouwens Nintendo's mooiste game ooit.Eervolle vermeldingen: Marvel's Spider-Man 2, Hogwarts Legacy, Star Wars Jedi: Survivor
DaRmaZat
RoboCop: Rogue City
Hoewel ik me de eerste drie RoboCop-films amper kon herinneren voor ik het spel aanvatte, heeft RoboCop: Rogue City mij absoluut weten te verrassen dit jaar. Deze first-person shooter voelde eigenlijk heel wat completer aan dan de gemiddelde AAA-titel, doordat er overduidelijk veel aandacht besteed werd aan de details. Ik had geregeld moeite om een grijns te onderdrukken tijdens de vele idiote situaties, met die kurkdroge humor en over-the-top actie als rode draad. Zelfs de bugs waren eigenlijk hilarisch. Dit terwijl het meeslepende plot tegelijkertijd niet schuwde om af en toe wat drama te introduceren. Maar ook de combat wist me telkens opnieuw uit te dagen, met als persoonlijke hoogtepunt de gevechten tegen ED-209. Ik vond het in ieder geval geweldig om, als in een flashback, de gezichten en stemmen van de originele acteurs nog eens aan te treffen in een game én om te vertoeven op de oorspronkelijke filmsets. Old Detroit vond ik trouwens bijzonder mooi ogen, onder meer dankzij de fantastische reflecties via Unreal Engine 5’s Lumen-technologie. Kortom, dit jaar haalde ik uit geen enkele game meer spelplezier, en daarom is RoboCop: Rogue City oververdiend mijn Game of The Year 2023.Eervolle vermeldingen: Cyberpunk 2077: Phantom Liberty, Baldur’s Gate 3
Cerulean
Metroid Prime Remastered
Over mijn Game of the Year moest ik niet lang nadenken. Dat een reviewer een spel een perfecte score geeft, gebeurt niet erg vaak, maar ik deed het wel bij Metroid Prime Remastered voor Nintendo Switch. Doordat het hier om een herwerkte versie ging van een twintig jaar oud spel, was hier niet noemenswaardig veel rond te doen, maar deze eersteklas klassieker voelt dankzij de opgefriste graphics en besturing nog geen dag verouderd aan. Wat een magistrale ervaring, van begin tot eind. 2D metroidvania's zijn op huidige consoles uitgegroeid tot een prominent en populair genre, maar het loopt zelden goed af wanneer de vertaling naar een 3D-omgeving gebeurt. Toch slaagde Metroid Prime daar in, en met glans. De sfeer is bijna tastbaar, de gevechten engagerend, de bazen spectaculair en de muziek om duimen en vingers af te likken. Ik ben vast niet de enige die 2023 een topjaar vond. Ik zou dan ook tien eervolle vermeldingen kunnen opsommen, maar ga dit wijselijk beperken tot een spel dat verplichte kost is voor fans van oude RPG's in de stijl van Chrono Trigger en een game die wederom op haar best is.Eervolle vermeldingen: Sea of Stars, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom
FreakyJP
Baldur's Gate 3
Wie had ooit kunnen dromen dat de meest gelauwerde game van het jaar van eigen bodem zou komen? De mannen van Larian Studios hebben het toch maar geflikt! Zelfs ik, die het normaal eerder heeft voor Japanse rollenspellen, was deze zomer helemaal in de ban van dit weergaloze avontuur in het Dungeons and Dragons-universum. Het feit dat we hier bij BeyondGaming de game tweemaal een perfecte score hebben gegeven, spreekt ook boekdelen natuurlijk. Op zowat alle vlakken is Baldur’s Gate 3 een absoluut meesterwerk en zelfs na de release nam Larian geen genoegen met het resultaat, want ze brachten nog enkele indrukwekkende updates uit voor het spel. Wie geen schrik heeft van een game waarin hij zich volledig kan verliezen in een adembenemende fantasiewereld met ontzettend veel keuzevrijheid en boeiende personages, mag Baldur’s Gate 3 niet aan zich voorbij laten gaan.Eervolle vermeldingen: Super Mario Bros. Wonder, Alan Wake II, Armored Core VI: Fires of Rubicon
iCruysberghs
Alan Wake II
Zelden kan een gamestudio mij keer op keer verrassen zoals Remedy Entertainment dat doet. Control is een van de beste spellen die ik de afgelopen jaren gespeeld heb, en daar zaten redelijk wat verwijzingen in naar Alan Wake II. De sfeer die in deze game gezet wordt is ongezien. Het narratief grijpt je vanaf de eerste seconde en laat je niet meer los. Buiten soms wat verwarrende gameplay en een teleurstellend einde kan ik weinig slecht zeggen over Alan Wake 2. Spelen dus!Eervolle vermeldingen: Baldur’s Gate 3, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Resident Evil 4 Remake
Killjoy
Resident Evil 4 Remake
Nee, dit was niet de game die ik in gedachten had voor dit eindejaarslijstje. Ik was er rotsvast van overtuigd dat Hogwarts Legacy zich wingardium leviosa-gewijs zich naar deze feature ging bewegen. Alleen valt, zodra je de roze bril van Luna Lovegood afzet, nogal hard op dat onder dat Wizarding World-sausje er een verdomd ouderwetse openwereldgame schuilgaat, eentje die je meer tijd laat spenderen in de nietszeggende dorpjes en velden rond Hogwarts, dan het mythische kasteel zelf. Nee, laat me dan maar gewoon voor een echte 'blast from the past' gaan.Dit voorjaar kregen we namelijk niet één, maar twee ijzersterke remakes van enge klassiekers uit lang vervlogen tijden. Dead Space was uitstekend uiteraard, maar de kroon blijft na al die jaren nog steeds fier pronken op het gruwelijk goede snoetje van Resident Evil 4. Deze remake zet dan ook de standaard voor wat een remake hoort te zijn. De drukkende sfeer komt uiteraard beter dan ooit uit de verf dankzij alle moderne toeters en bellen, maar ook de besturing en verbeterde AI zorgen voor een ervaring die geen moment de oorspronkelijke leeftijd van de game doet voelen. De vele grote en kleine tweaks, zoals een meer open leveldesign en het schrappen van die gehate quicktime-events zorgen dan ook voor een frissere blik die nieuwe facetten van een absolute klassieker toont. Na al die jaren staat Resident Evil 4 dan ook wederom waar het thuis hoort, in een lijst met de allerbeste games van het jaar.
Eervolle vermeldingen: Hi-Fi RUSH, Baldur's Gate 3, Alan Wake II
MicVlaD
Pizza Tower
Wanneer Nintendo een nieuwe Mario-game voorbereidt – of wanneer SEGA voor een keer iets à la Sonic Mania goedkeurt – zou je automatisch aannemen dat één van hen de kroon van “beste platformer van 2023” zou dragen. De ontwikkelaars bij Tour de Pizza staken hier echter een stokje voor toen ze in januari hun knettergekke debuut voltooiden: Pizza Tower, in mijn ogen de ware (doch officieuze) opvolger van Wario Land 4! Dat het overeenkomsten met deze sublieme Game Boy Advance-klassieker vertoont, is niet de enige reden waarom ik het ten zeerste apprecieer, want er zijn veel aspecten waar dit pracht van een spel in uitblinkt. Met Pizza Tower maakte het verantwoordelijke team een meesterwerk op het vlak van tweedimensionale pixel art-animatie, welke de extreme stijl van cartoons uit de jaren ‘90 glansrijk emuleert. Met dit soort voorkomen zorgt de game niet alleen voor quasi eindeloze slapstick komedie, maar ook voor massa’s variatie omtrent het eigenlijke platforming, door middel van tientallen thematische power-ups en gimmicks.Per level verlegt men telkens de grenzen van zulke geïsoleerde mechanics en de pret gaat drastisch de hoogte in zodra de tijdslimiet start, wat inhoudt dat je vliegensvlug terug naar het begin moet lopen, met spontane wendingen daarbovenop. Deze urgente fixatie doet gelukkig nooit het spel zinken, want er bestaan nagenoeg geen frustraties dankzij de flexibele mobiliteit van Peppino Spaghetti, plus zijn smetteloze besturing. Ik amuseerde me zelfs te pletter toen ik de strikte P-Ranks wou behalen, omdat men vooral hier het bedachtzame ontwerp van de levels des te meer benadrukt. Oh, en ik vergat nog de net zo uitgelaten soundtrack op te hemelen, boordevol eclectische muziek van voortreffelijke kwaliteit! Bijna iedere maand barstte van de geweldige titels en uiteraard heb ik (net als de meesten onder ons) veel van zulke magnifieke aanbiedingen gemist. Daar had ik eerlijk gezegd noch de tijd noch het geld voor. Voor mij komen nauwelijks een handvol potentiële kandidaten echter in aanmerking die Pizza Tower van diens troon kunnen stoten, ongeacht het genre; zo overtuigend kwam de manische platformer uit de bus!
Eervolle vermeldingen: Street Fighter 6, Hi-Fi Rush, Risk of Rain Returns, Resident Evil 4 (inclusief Separate Ways)
Squidward
Trenches
Indiegames zijn altijd een goudmijn voor vernieuwende ideeën, er zijn creatieve kronkels die beter hun ding kunnen doen als er geen Mega Game Corp Inc Ltd of gelijkaardig over je schouder kijkt. Toen Trenches in de lijst kwam om te proberen, was ik eigenlijk direct verkocht aan het concept. Steelkrill Studios ligt in handen van slechts één ontwikkelaar en bracht al Backrooms 1998 - als je tieners hebt, is het beeld van de gelige neverending doolhof aan (hopelijk) lege kamers geen onbekend beeld - en Customers From Hell (bestaan er andere? #askingforafriend). Ryan Portelli is pas sinds 2020 voltijds bezig met zijn eenmanszaak maar als we kijken naar de viral value van zijn Backrooms én het superslimme Trenches dan voorzie ik echt enkel een mooie toekomst. Soit, Trenches dus! De game neemt ons mee naar de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. De speler is James R Johnson en het jaar is 1917. Er hang sowieso al een nare sfeer in de nachtelijke loopgraven, met het geschreeuw en - nog erger - plots zwijgen van je brothers in arms, maar er is meer. ‘Iets’ maar wat? In je zoektocht naar een uitgang kom je vreselijke taferelen tegen die hoegenaamd niet stroken met wat mogelijk is onder mensen. Het beklemmende gevoel niet alleen te zijn stijgt enkel hoe langer je ronddoolt. Wat is er aan de hand in de mistige duisternis?Trenches is geen perfecte game, verre van. Wat mij bekoorde was de originaliteit van het idee en de toch wel erg goed gevonden ‘pointe’ van het slot. Je mag dit spel niet spelen met een oog op al wat het niet is, maar met een vermogen om te zien wat het kan worden. Onze Grote Oorlogen blijven fascinerend - doch verwerpelijk - en Trenches neemt je mee binnen een welbepaalde ervaring die je echt niemand zou toewensen. Voor wie een game wil die al eens ‘anders’ binnenkomt.Quentin
Laika: Aged Through Blood
Een Game of The Year moet voor mij aan drie criteria voldoen: uitmuntendheid in pure kwaliteit, mechanische - en, idealiter, ook ludonarratieve - innovatie, en een resonerende culturele relevantie. Een geweldig spel dat geen nieuwe wegen inslaat, verdient niet meer of minder erkenning dan een gedurfd spel vol innovatieve ideeën die ze onverfijnd achterlaat. Evenzeer is thematische leegte onvergeeflijk als we ernaar streven een kunstwerk te benoemen als "het beste van het jaar". Hoewel het geen geheim is dat 2023 een uitstekend jaar was voor videogames als geheel, blonk een hele reeks recente games uit op een of twee van deze criteria. Slechts één overtrof mijn verwachtingen in alle drie. Dat was Laika: Aged Through Blood, een gedurfde mix van genres die door zijn visionaire ontwikkelaars Brainwash Gang een "motorvania" genoemd wordt.Laika verweeft de verkenning, gevechten en het wereldontwerp van Metroidvania's met de adrenaline-aangedreven, pixel-precieze kinetiek van 2D-motocross-spellen zoals de Trials-serie, en biedt een verademing in een genre dat niet eens muf aanvoelde. Met een spijkerharde maar eerlijke moeilijkheidsgraad, frisse ideeën gecombineerd met goed uitgevoerde klassieke designparadigma's, voortdurend adembenemende 2D-kunst die een harde Tarantino-stijl met zachtere culturele invloeden mengt, en een ontgrendelbare soundtrack waar elk nummer uitblinkt, stond Laika al snel hoog in mijn lijst van topgames. Maar het is Laika's aangrijpende verhaal over een alleenstaande moeder die haar zoon en clan beschermt van kolonisten, dat druipt van intieme emotie, schrijnende pijn en sociaal commentaar, dat de game naar het volgende niveau tilt en het mijn overduidelijke GOTY maakt. Laika heeft ons veel te zeggen. Niet met dure woorden, maar met een bloederige schreeuw. En de wereld moet het horen.
Eervolle vermeldingen: Cocoon, Chants of Sennaar, Blasphemous II, Octopath Traveler II, Baldur's Gate 3
LezZ
The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom
Hoe kan het ook anders dan mijn eerste spel met een perfecte score tot mijn game of the year van 2023 uit te roepen. Dankzij The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom heb ik mijn Nintendo Switch terug veel vastgenomen of aangesloten op mijn televisie. Ook na mijn review is de drang om te spelen gebleven, want er bleven leuke dingen op mijn pad komen. Na al die uren gameplay zat de besturing ook goed in de vingers waardoor ik sneller kon bouwen wat ik voor ogen had. Naargelang de ervaring vorderde leerde je zelf enerzijds efficiënter te bouwen, maar anderzijds lukte het ook beter om grootse bouwwerken in elkaar te knutselen. Het bleef ook daar niet bij: kijken hoe inventief andere mensen zijn, via Youtube of andere platformen, brachten zoveel nieuwe ideeën dat ik ze telkens snel wou uittesten.Er zit heel wat content in de game maar als je het beu bent kan je, net als in de voorganger, sneller naar de eindbaas reizen en proberen het gevecht tot een goed einde te brengen. Doordat ik echter inspiratie bleef halen uit andere bronnen heb ik heel lang gewacht om het een eerste keer ‘uit te spelen’. Het blijft een ervaring die ongeëvenaard is op dit - laat ons eerlijk zijn - minder krachtig maar draagbaar platform. De combinatie van al die dingen en het feit dat er héél weinig bugs te vinden zijn zorgt ervoor dat ik mijn score zal blijven verdedigen. De glitches of andere problemen die dan toch boven kwamen drijven werden ook heel snel aangepakt. De kwaliteit is en blijft duidelijk een topprioriteit van de makers.
Eervolle vermeldingen: Atlas Fallen, Baldurs Gate 3
Tova
Song of Nunu: A League of Legends Story
Met het in elkaar flansen van de eindejaarslijstjes, komt er steeds een vlaag van nostalgie naar boven. Wat zijn er dit jaar weer een aantal toppers gelanceerd, maar waar ik naast de obvious AAA-titels het dit jaar extra warm van kreeg, was van Song of Nunu: A League of Legends Story. Als jonge vader ontbreekt het me sowieso standaard aan tijd om doorgedreven te gamen, waardoor een casual videogame de laatste tijd mijn voorkeur heeft. Song of Nunu heeft hard moeten opboksen tegen The Legend of Zelda, maar de League of Legends Champions hebben het ditmaal gehaald. Een reden te meer dat ik zeker wist dat Zelda sowieso aan bod kwam.Waar de League of Legends-franchise me tot hiervoor nooit wist te overtuigen, hebben de twee vrienden, Nunu en Willump, die ruimte gecreëerd. Een uitgekiende samenwerking tussen de twee protagonisten en het bovenhalen van die toverfluit zorgen ervoor dat je door deze platformgame heen wenst te walsen. Een zeer warme verhaallijn en vergevingsgezinde respawn-mode zorgen ervoor dat je laid back, onder een plaidje met een warme chocomelk (of in mijn geval een Triple Westmalle of Duvel), zeer warme wintertijden kan beleven.
Eervolle vermeldingen: The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Red Dead Redemption
fre1509
Assassin’s Creed Mirage
Ik moet toegeven dat ik al heel lang een enorme fan ben van Assassin’s Creed door de leuke open-world gameplay die gepaard gaat met een diepgang in verhaal en charismatische personages. Assassin’s Creed Mirage is mijn game of the year, maar tegelijkertijd ook niet de beste AC game die ik ooit gespeeld heb. Ubisoft wou met Mirage weer terug naar de roots van de eerste games door een kleine wereld te creëren die vol staat met parcours en dit in de prachtige stad Bagdad. Het verhaal volgt Basim, een koppige en vastberaden straatdief die gelooft dat hij een sluipmoordenaar kan worden. De game is veel korter dan de vorige in de serie met zo een twintig uur speeltijd in vergelijking met de 100+ van Odyssey en Valhalla, en dit zorgt ervoor dat zelfs de meest drukke werkers het spel kunnen uitspelen.Eervolle vermeldingen: Marvel’s Spider-Man 2, Hogwarts Legacy
Merlin
LEGO Fortnite
Omdat ik in een jaar zat waarin fysieke problemen, een drukke kleuter en voorbereidingen van mijn trouwfeest grote brokken tijd weghapten, moest ik het het afgelopen jaar doen met de wat kortere avonturen en heb ik noodgedwongen de grote releases naast mij neer moeten leggen. Daarom moest ik me voor deze keuze helaas beperken tot de gereviewde games die ik voor BeyondGaming heb mogen schrijven sinds ik juni dit jaar het reporterslegioen heb vervoegd. Althans, dat dacht ik toch. Want hoewel de Company of Heroes Collection op de Nintendo Switch lange tijd mijn winnaar van het jaar was, kwam de voorbije weken een nieuwe kandidaat in mijn gedachten gefietst. Sinds ik begin november mijn Nintendo Switch heb ingeruild voor een Playstation 5 (en het bijhorende Playstation Plus-abonnement) raak ik de console van Sony voornamelijk aan voor online gaming.Zo dook ik in het überpopulaire Fortnite, dat in november weer vele spelers en influencers lokte met Fortnite OG. Meteen werd ik in dit reteverslavende spelletje gezogen en na in de eerste potjes als overwinnaar uit de bus te komen, had de spelmodus me helemaal te pakken. Ware het niet dat sinds 7 december de survival- en craftingmode LEGO Fortnite aan de spelmodi is toegevoegd. Sinds de release van deze modus ben ik erdoor geobsedeerd: ik spendeer er haast al mijn vrije tijd aan, ik droom ervan en mijn gedwachten dwalen telkens af naar welk deel ik van de procedureel gegenereerde map tijdens mijn volgende avontuur zal ontdekken. Hoe kan het ook anders dat net LEGO (een van mijn favoriete hobby’s) Fortnite zich tot mijn winnaar van het jaar kroont? En nu ga ik afronden, want mijn vingers beginnen alweer te jeuken om heuse bouwwerken te maken en grondstoffen te verzamelen. Doei doei!
Eervolle vermeldingen: Company of Heroes Collection, Broforce Forever, Frank and Drake
Mrpoelie
Baldur's Gate 3
Na het fantastische Divinity Original Sin 2 gespeeld te hebben, keek ik reikhalzend uit naar de release van Larians volgende game. Baldur’s Gate 3 heeft dan ook al mijn verwachtingen doen uitkomen en nog zoveel meer. Er is zoveel te doen in het spel en er zijn zoveel keuzes die je als speler kan maken, waardoor geen enkele playthrough hetzelfde is. Zelf ben ik nu deze game al voor de tweede keer aan het spelen en ik kan alleen maar zeggen dat het fantastisch blijft en ik nog steeds nieuwe dingen ontdek. 2023 was een fantastisch jaar op gebied van gamereleases maar deze game prijkt bovenaan het lijstje voor mij. Ik ben al benieuwd wat we in de toekomst nog allemaal kunnen verwachten van Larian Studios. Door deze game voelt het toch wel een beetje speciaal aan om in ons Belgenlandje te wonen.Eervolle vermeldingen: The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Dave The Diver
) iedereen een andere game als favoriet heeft.
