Er zijn zo heel sporadisch van die bommetjes die Nintendo uit het niets dropt. Dit was ook het geval bij de laatste Nintendo Direct. Wie de geruchtenmolen de afgelopen jaren in de gaten hield, wist dat deze Metroid Prime-remaster waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd was, maar toch wist Nintendo ons allemaal te verrassen met deze fantastische release, want iedereen ging ervan uit dat deze Nintendo Direct in teken zou staan van de volgende Zelda-game. Je kon de digitale versie van het spel meteen na de Nintendo Direct downloaden. Ik trok grote ogen bij het zien van de trailer en kon niet wachten om terug in de huid van mijn favoriete vrouwelijke protagonist, Samus Aran, te kruipen.
De originele Metroid Prime-release dateert inmiddels al van 2002 (ik voel me vreselijk oud als ik dit neerpen), en was één van de absolute pareltjes op de Nintendo GameCube. Ontwikkelaar Retro Studios slaagde er toen in om waar te maken wat niemand voor mogelijk hield: de klassieke en erg geliefde 2D Metroid-formule omzetten naar een 3D-omgeving. Ik herinner me dat de scepsis voor de release erg groot was, maar wat volgde, verbaasde vriend en vijand. Het is niet zonder reden dat dit spel nog steeds hoog op de Metacritic ranglijst prijkt met een gemiddelde score van maar liefst 97 procent. Haalt Metroid Prime Remastered
hetzelfde gemiddelde?
Meesterlijke, desolate sfeer
Nintendo houdt van ongecompliceerde plots waar ze genoeg vertrouwen in hebben om er meermaals op terug te vallen. Zo zal Mario gegarandeerd Princess Peach nog tal van keren uit de klauwen van Bowser bevrijden en zal Link driehoekjes in elkaar puzzelen tot een volwaardige Triforce, terwijl hij Zelda van een duister lot behoedt in een wereld die Ganondorf in zijn greep heeft. Samus Aran is een premiejager (een soort van collega van Boba Fett dus) die gewoonlijk haar nieuwsgierigheid tegen beter weten in de vrije loop laat wanneer ze verontrustende distress signals ontvangt van vreemde planeten of ruimteschepen. Dit gebeurt ook in Metroid Prime, en na een introductielevel op een schip van de space pirates, komt ze na een achtervolging op slechterik Ridley terecht op de planeet Tallon IV, waar de rest van het spel zich zal afspelen.
De desolate sfeer wordt op deze planeet meteen meesterlijk neergezet. Daar zorgen de zeer bevreemdende, futuristische soundtrack voor, maar vooral ook de subliem vormgegeven omgevingen. Je voelt dat je ergens rondloopt waar je niet hoort te zijn, je ervaart het eenzame bestaan van Samus, en dreiging schuilt in alle hoeken. Je begeeft je doorheen ruïnes die afstammen van de vergane Chozo-beschaving, maar tegelijk kom je ook regelmatig hypertechnologische apparatuur en laboratoria tegen wat dan weer op de huidige bezetting van de space pirates duidt. Tijdens de eerdere confrontatie met The Parasite Queen op het ruimteschip, verloor Samus bijna al haar vaardigheden. Je eerste prioriteit op planeet Tallon IV zal dus het systematisch verzamelen van je verloren gadgets worden. Deze mysterieuze planeet geeft met mondjesmaat veel achtergrondinformatie vrij, voor wie daar interesse in heeft. Dit wordt niet opgedrongen aan de speler. Je moet daarvoor met je scanner in je omgeving op zoek gaan naar objecten die de geschiedenis van Tallon IV en diens verloren beschaving prijsgeven.
De eerste metroidvania in drie dimensies
De term ‘metroidvania’ kennen we intussen allemaal, maar ten tijde van Metroid Prime was dit nog geen gekend begrip. Het duidt op een vrij specifieke formule die spellen als Hollow Knight en Ori recent nog met groot succes hanteerden. Het is ook een term die we vooral associëren met 2D-games, zelfs vandaag nog, dus het is opvallend dat Metroid Prime deze formule zo succesvol wist toe te passen op een 3D-omgeving. Concreet betekent het dat je een grote wereld verkent waar je vooral in het begin continu op ontoegankelijke en onbereikbare doorgangen botst. Door gaandeweg nieuwe vaardigheden te verkrijgen, kun je later dan toch langs die doorgangen navigeren. Dit principe gaat gepaard met platforming en actie. Nadat de Metroid-reeks eigenhandig een genre op poten kon zetten (want dat is wel degelijk de verdienste van Metroid. Castlevania volgde deze formule pas een hele tijd later), trokken ze de lijn gewoon door in de Prime-trilogie.
Ik durf me nogal te verliezen in achtergrondinformatie, dus even ter zake: Metroid Prime Remastered is alles en meer dan ik ooit had durven hopen. Maar al te vaak krijgen we bij dergelijke releases slechts een lichtjes opgepoetste versie van een oud spel, waar we al blij mogen zijn als de textures een upgrade kregen. Zo denk ik bijvoorbeeld aan Shadow Man Remastered dat vorig jaar uit kwam (heel toevallig wordt dat soms beschouwd als de eerste metroidvania in 3D). Daar heb ik toen wel van genoten omdat het een dijk van een spel blijft, maar puur als remaster schoot dat toch erg tekort op alle vlakken. Retro Studios is ook hoofdverantwoordelijke voor de Metroid Prime-remaster, een taak die vaak afgeschoven wordt op kleinere studio’s. Wel lieten ze zich assisteren door enkele andere ontwikkelaars zoals Iron Galaxy Studios. Tijdens de eerste minuten dat ik Metroid Prime Remastered speelde, vielen twee dingen al meteen op: de controls zijn godzijdank aangepast naar hedendaagse normen, en het spel ziet er buitengewoon prachtig uit. Alle elementen in dit spel kregen een volledige grafische upgrade. Er werden niet zomaar betere textures en een hogere resolutie toegepast, alles werd vanaf nul terug ontworpen. Dat valt nog het meeste op bij vijanden en boss fights. Ik kon amper geloven dat ik op een Nintendo Switch aan het spelen was, dit is met gemak een van de mooiste spellen die ik op deze console al aanschouwd heb. Dat is ook wel de verdienste van de art direction, want het is de algemene vormgeving van de wereld die je verkent die zo machtig is.
Een tijdloze klassieker
De besturing is erg soepel en aangenaam. Standaard kun je aan de slag met de inmiddels klassieke besturing waarbij je de linkse stick gebruikt om te lopen en de rechtse stick om rond te kijken. Men heeft nog een aantal alternatieve besturingsopties voorzien. Zo kun je het spel ook spelen zoals de Wii re-release waarin je kon rondkijken met de Wiimote. Hier kun je dat doen met de Joy-Cons. Ten slotte kun je het ook spelen zoals de oorspronkelijke GameCube versie, maar die besturing voelt nu wel hopeloos verouderd aan. Ikzelf speelde 90% van het spel in tv-modus met de Pro Controller, en de overige tijd handheld, wat trouwens net zo vloeiend loopt als wanneer je Switch in zijn docking station zit.
Tijdens mijn vele uren dat ik Tallon IV herontdekt heb, ervaarde ik niet één frame-dip. Het spel klokt af op een solide zestig frames per seconde, en wijkt daar niet van af. Metroid Prime Remastered speelt als een droom. Er zijn maar weinig elementen die verraden dat het hier om een spel gaat dat inmiddels meer dan twintig jaar oud is. Het gebrek aan checkpoints is daar eentje van. Omdat je je Switch gewoon in stand-by kunt zetten, was ik eerst geneigd om de save-stations links te laten liggen, maar als Samus sneuvelt tijdens een gevecht, moet je verder spelen vanaf je laatste save. Ik heb er dus een goede gewoonte van gemaakt om steeds mijn vooruitgang te bewaren als ik een save-station passeerde. De audio klinkt heel helder, en dan valt des te meer op dat de synthesizer-deuntjes soms wat ‘goedkoop’ klinken, maar eigenlijk heeft dit wel een zekere retro-charme. De soundtrack is dan ook zodanig goed dat dit helemaal niks uitmaakt.
Metroid Prime Remastered is doorspekt met kleine details die er samen voor zorgen dat je echt in het spel gezogen wordt. Bij explosies zie je soms een flits van Samus haar gezicht in de reflectie van je helm. Stoom zorgt ervoor dat minuscule waterpareltjes verzamelen op je vizier. Regendruppels rollen op een realistische manier van je wapen. De belichting is spectaculair, zeker naar Switch-normen, en vormt een van de grootste verbeteringen ten opzichte van het origineel. Er is duidelijk onnoemelijk veel zorg en werk gekropen in het opnieuw tot leven brengen van deze tijdloze klassieker. De grootmeesters bij Nintendo wisten met de Metroid-reeks een nieuw genre uit te vinden, en Retro Studios slaagde er onder toeziend ook van diezelfde grootmeesters in om hiervan een adembenemende 3D-ervaring te creëren. Twintig jaar later is dit spel dankzij deze remaster nog net zo goed als toen.
De originele Metroid Prime-release dateert inmiddels al van 2002 (ik voel me vreselijk oud als ik dit neerpen), en was één van de absolute pareltjes op de Nintendo GameCube. Ontwikkelaar Retro Studios slaagde er toen in om waar te maken wat niemand voor mogelijk hield: de klassieke en erg geliefde 2D Metroid-formule omzetten naar een 3D-omgeving. Ik herinner me dat de scepsis voor de release erg groot was, maar wat volgde, verbaasde vriend en vijand. Het is niet zonder reden dat dit spel nog steeds hoog op de Metacritic ranglijst prijkt met een gemiddelde score van maar liefst 97 procent. Haalt Metroid Prime Remastered
Meesterlijke, desolate sfeer
Nintendo houdt van ongecompliceerde plots waar ze genoeg vertrouwen in hebben om er meermaals op terug te vallen. Zo zal Mario gegarandeerd Princess Peach nog tal van keren uit de klauwen van Bowser bevrijden en zal Link driehoekjes in elkaar puzzelen tot een volwaardige Triforce, terwijl hij Zelda van een duister lot behoedt in een wereld die Ganondorf in zijn greep heeft. Samus Aran is een premiejager (een soort van collega van Boba Fett dus) die gewoonlijk haar nieuwsgierigheid tegen beter weten in de vrije loop laat wanneer ze verontrustende distress signals ontvangt van vreemde planeten of ruimteschepen. Dit gebeurt ook in Metroid Prime, en na een introductielevel op een schip van de space pirates, komt ze na een achtervolging op slechterik Ridley terecht op de planeet Tallon IV, waar de rest van het spel zich zal afspelen.
Metroid Prime Remastered is alles en meer dan ik ooit had durven hopen.
De desolate sfeer wordt op deze planeet meteen meesterlijk neergezet. Daar zorgen de zeer bevreemdende, futuristische soundtrack voor, maar vooral ook de subliem vormgegeven omgevingen. Je voelt dat je ergens rondloopt waar je niet hoort te zijn, je ervaart het eenzame bestaan van Samus, en dreiging schuilt in alle hoeken. Je begeeft je doorheen ruïnes die afstammen van de vergane Chozo-beschaving, maar tegelijk kom je ook regelmatig hypertechnologische apparatuur en laboratoria tegen wat dan weer op de huidige bezetting van de space pirates duidt. Tijdens de eerdere confrontatie met The Parasite Queen op het ruimteschip, verloor Samus bijna al haar vaardigheden. Je eerste prioriteit op planeet Tallon IV zal dus het systematisch verzamelen van je verloren gadgets worden. Deze mysterieuze planeet geeft met mondjesmaat veel achtergrondinformatie vrij, voor wie daar interesse in heeft. Dit wordt niet opgedrongen aan de speler. Je moet daarvoor met je scanner in je omgeving op zoek gaan naar objecten die de geschiedenis van Tallon IV en diens verloren beschaving prijsgeven.
De eerste metroidvania in drie dimensies
De term ‘metroidvania’ kennen we intussen allemaal, maar ten tijde van Metroid Prime was dit nog geen gekend begrip. Het duidt op een vrij specifieke formule die spellen als Hollow Knight en Ori recent nog met groot succes hanteerden. Het is ook een term die we vooral associëren met 2D-games, zelfs vandaag nog, dus het is opvallend dat Metroid Prime deze formule zo succesvol wist toe te passen op een 3D-omgeving. Concreet betekent het dat je een grote wereld verkent waar je vooral in het begin continu op ontoegankelijke en onbereikbare doorgangen botst. Door gaandeweg nieuwe vaardigheden te verkrijgen, kun je later dan toch langs die doorgangen navigeren. Dit principe gaat gepaard met platforming en actie. Nadat de Metroid-reeks eigenhandig een genre op poten kon zetten (want dat is wel degelijk de verdienste van Metroid. Castlevania volgde deze formule pas een hele tijd later), trokken ze de lijn gewoon door in de Prime-trilogie.
Metroid Prime Remastered is doorspekt met kleine details die er samen voor zorgen dat je echt in het spel gezogen wordt.
Ik durf me nogal te verliezen in achtergrondinformatie, dus even ter zake: Metroid Prime Remastered is alles en meer dan ik ooit had durven hopen. Maar al te vaak krijgen we bij dergelijke releases slechts een lichtjes opgepoetste versie van een oud spel, waar we al blij mogen zijn als de textures een upgrade kregen. Zo denk ik bijvoorbeeld aan Shadow Man Remastered dat vorig jaar uit kwam (heel toevallig wordt dat soms beschouwd als de eerste metroidvania in 3D). Daar heb ik toen wel van genoten omdat het een dijk van een spel blijft, maar puur als remaster schoot dat toch erg tekort op alle vlakken. Retro Studios is ook hoofdverantwoordelijke voor de Metroid Prime-remaster, een taak die vaak afgeschoven wordt op kleinere studio’s. Wel lieten ze zich assisteren door enkele andere ontwikkelaars zoals Iron Galaxy Studios. Tijdens de eerste minuten dat ik Metroid Prime Remastered speelde, vielen twee dingen al meteen op: de controls zijn godzijdank aangepast naar hedendaagse normen, en het spel ziet er buitengewoon prachtig uit. Alle elementen in dit spel kregen een volledige grafische upgrade. Er werden niet zomaar betere textures en een hogere resolutie toegepast, alles werd vanaf nul terug ontworpen. Dat valt nog het meeste op bij vijanden en boss fights. Ik kon amper geloven dat ik op een Nintendo Switch aan het spelen was, dit is met gemak een van de mooiste spellen die ik op deze console al aanschouwd heb. Dat is ook wel de verdienste van de art direction, want het is de algemene vormgeving van de wereld die je verkent die zo machtig is.
Een tijdloze klassieker
De besturing is erg soepel en aangenaam. Standaard kun je aan de slag met de inmiddels klassieke besturing waarbij je de linkse stick gebruikt om te lopen en de rechtse stick om rond te kijken. Men heeft nog een aantal alternatieve besturingsopties voorzien. Zo kun je het spel ook spelen zoals de Wii re-release waarin je kon rondkijken met de Wiimote. Hier kun je dat doen met de Joy-Cons. Ten slotte kun je het ook spelen zoals de oorspronkelijke GameCube versie, maar die besturing voelt nu wel hopeloos verouderd aan. Ikzelf speelde 90% van het spel in tv-modus met de Pro Controller, en de overige tijd handheld, wat trouwens net zo vloeiend loopt als wanneer je Switch in zijn docking station zit.
Tijdens mijn vele uren dat ik Tallon IV herontdekt heb, ervaarde ik niet één frame-dip. Het spel klokt af op een solide zestig frames per seconde, en wijkt daar niet van af. Metroid Prime Remastered speelt als een droom. Er zijn maar weinig elementen die verraden dat het hier om een spel gaat dat inmiddels meer dan twintig jaar oud is. Het gebrek aan checkpoints is daar eentje van. Omdat je je Switch gewoon in stand-by kunt zetten, was ik eerst geneigd om de save-stations links te laten liggen, maar als Samus sneuvelt tijdens een gevecht, moet je verder spelen vanaf je laatste save. Ik heb er dus een goede gewoonte van gemaakt om steeds mijn vooruitgang te bewaren als ik een save-station passeerde. De audio klinkt heel helder, en dan valt des te meer op dat de synthesizer-deuntjes soms wat ‘goedkoop’ klinken, maar eigenlijk heeft dit wel een zekere retro-charme. De soundtrack is dan ook zodanig goed dat dit helemaal niks uitmaakt.
Metroid Prime Remastered is doorspekt met kleine details die er samen voor zorgen dat je echt in het spel gezogen wordt. Bij explosies zie je soms een flits van Samus haar gezicht in de reflectie van je helm. Stoom zorgt ervoor dat minuscule waterpareltjes verzamelen op je vizier. Regendruppels rollen op een realistische manier van je wapen. De belichting is spectaculair, zeker naar Switch-normen, en vormt een van de grootste verbeteringen ten opzichte van het origineel. Er is duidelijk onnoemelijk veel zorg en werk gekropen in het opnieuw tot leven brengen van deze tijdloze klassieker. De grootmeesters bij Nintendo wisten met de Metroid-reeks een nieuw genre uit te vinden, en Retro Studios slaagde er onder toeziend ook van diezelfde grootmeesters in om hiervan een adembenemende 3D-ervaring te creëren. Twintig jaar later is dit spel dankzij deze remaster nog net zo goed als toen.
Conclusie
Ik sluit deze lofbetuiging af met dit: als je een Nintendo Switch hebt, is dit spel net als Breath of the Wild en Super Mario Odyssey verplichte kost. Het is een console die soms wat in de schaduw staat van zijn veel krachtigere concurrenten, maar Nintendo-magie is iets unieks en ook hier weten ze met beperkte middelen iets indrukwekkend neer te zetten. Metroid Prime was al een quasi-perfect spel, en deze remaster ontpopt zich meteen als de ultieme Metroid-ervaring. Op de Wii zagen we al de Metroid Prime-trilogie waarin de twee GameCube-klassiekers dezelfde besturing meekregen als het laatste deel dat voor Nintendo Wii was ontwikkeld, maar daar bleven de spellen grafisch zo goed als onveranderd. Deze versie op de Switch is eentje voor de geschiedenisboeken, maar het is wel jammer dat hier de trilogie niet ineens gebundeld werd in één release. Ik reken erop dat de vervolgen het komende jaar ook nog hun opwachting maken, en verder is het reikhalzend uitkijken naar Metroid Prime 4, dat intussen al een tijdje in ontwikkeling is. Er is in mijn ogen slechts een handvol spellen dat een perfecte score verdient, dit is er zonder twijfel een van.
Pro
- Grafische upgrade is indrukwekkend
- Nog net zo goed als in 2002
- Sfeer, sfeer, sfeer!
- Soepele besturing
- Perfect startschot van de Metroid Prime revival
Con
- Gemiste kans om niet de hele trilogie ineens uit te brengen
10
Over
Beschikbaar vanaf
8 februari 2023
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Genre
- Action
- Adventure
- Platformer
- Shooter
Ontwikkelaar
- Retro Studios
Uitgever
- Nintendo
Meta Ridley vond ik toen ook al aartsmoeilijk met de controls...
