Bore-out: weg uit de comfortzone?

Ik zit nu aan mijn 6e job (in finance ook) want ik verander om de 2-3 jaar van functie. Ik heb die bore-out ook altijd voor, in het begin vlieg ik er supergemotiveerd in en na 1 a 2 jaar heb ik het echt wel gezien. Ik heb al gedacht om de consultancy in te gaan, dan heb je veel meer afwisseling, maar voorlopig blijf ik aan de slag op mijn huidige job.

Een loonsverhoging gaat daar ook niet zoveel aan veranderen, het gros gaat toch naar de staat aan belastingen.
 
Ander perspectief: lijkt me dat je in een KMO werkt waar je al op het 'toppunt' zit qua finance (want je rapporteert aan de CFO van die KMO). Al eens gedacht om over te gaan naar een grote multinational en je daar op te werken binnen de finance functie?
Zo veel verandering gaat dat nu ook niet brengen, de structuur van een finance departement en de taakverdeling is quasi overal analoog binnen multinationals. Bij een bank heb je wel meer afwisseling qua finance, maar die zitten het laatste decennium wel in besparingsmodus en je hebt meer outflow dan inflow (buiten compliance stukken).
 
Ligt die Bore-out ook niet aan het feit dat mensen eigenlijk gemaakt zijn om op hun benen te staan en niet om op hun gat te zitten?

Hele dagen tokkelen aan een computertje, dat is toch nog maar iets van de laatste 30/40 jaar? De PC ging ons werk eenvoudiger maken, maar ook saaier. Jullie finance cijferwerk geeft geen zichtbaar resultaat, dat is hetgeen het saai maakt en een bore-out veroorzaakt. Mensen moeten tastbare dingen kunnen creëren en verwezenlijken, dat kan volgens mij niet door alleen aan een computertje te tokkelen en met het muisje te spelen.
 
Ik herken mij zeer hard in u. Ik deed consulting om net grotere uitdagingen te krijgen om minder bore out gevoel te krijgen. En dat klopt wel zo bij consulting dat de uitdagingen groter zijn en dus minder snel dat gevoel krijgt.

Maar bij mij na jaren bleef ik dat gevoel hebben. Heb dan mijn boel verkocht in België en in Londen gaan wonen/werken. Daar is heel andere wereld open gegaan voor mij. Veel meer uitdagingen op het werk, veel beter betaalt en transparanter. Uw jaarloon /12 is uw maandloon, niet zoals in België.

Veel harder en veel meer competitie maar bore out nooit meer gehad. Nu heel andere carrière switch gedaan en momenteel wonende in Zuid Afrika.

Maar mijn laatste job in Londen was expert consulting. Jaarloon was 150K, 100k aan options, 800 per maand aan mobiliteits budget, reizen binnenland economy +, international business class, dag bij de klant in de UK was een per diem aan 15 gbp voor lunch. Dus broodje heb je nog 10 extra per dag op uw wedde.

Als je openstaat voor België te verlaten zijn er echt wel meer spannende zaken en landen die u veel meer prikkels gaan geven dan de KMO rond de kerktoren
 
Ligt die Bore-out ook niet aan het feit dat mensen eigenlijk gemaakt zijn om op hun benen te staan en niet om op hun gat te zitten?

Hele dagen tokkelen aan een computertje, dat is toch nog maar iets van de laatste 30/40 jaar? De PC ging ons werk eenvoudiger maken, maar ook saaier. Jullie finance cijferwerk geeft geen zichtbaar resultaat, dat is hetgeen het saai maakt en een bore-out veroorzaakt. Mensen moeten tastbare dingen kunnen creëren en verwezenlijken, dat kan volgens mij niet door alleen aan een computertje te tokkelen en met het muisje te spelen.
En totaal weer niet met een toontje.


Ik ga maandag weer met mijn muusje spelen en een veelvoud van je gefrustreerd loon verdienen.
 
En totaal weer niet met een toontje.


Ik ga maandag weer met mijn muusje spelen en een veelvoud van je gefrustreerd loon verdienen.
Toontje? Nooit vergeten dat ik ook nog bureauwerk gedaan heb en met het muisje gespeeld heb. Met je zin geef je zelf aan dat geld de motivatie is om met je gefrustreerd muisje te gaan spelen en "veelvoud", ook niet overdrijven hé...
 
Toontje? Nooit vergeten dat ik ook nog bureauwerk gedaan heb en met het muisje gespeeld heb. Met je zin geef je zelf aan dat geld de motivatie is om met je gefrustreerd muisje te gaan spelen en "veelvoud", ook niet overdrijven hé...
Maar sommige mensen voelen zich daar nu eenmaal top bij! Die zouden echt verpieteren bij het idee landbouwer, loodgieter, dakdekker,... Te zijn!
Het is geen one size fits all!
Mijn moeder heeft meer dan 40j niets anders gedaan, beroepsmatig, dan bobijnen op machines plaatsen en ze daarna terug afhalen. Ik heb als jobstudent ook aan de lopende band gestaan en ik wou zelfmoord plegen bij wijze van spreken, terwijl mijn moeder, toen ik werkte, meermaals heeft gezegd dat ze ZO blij was met haar job in vergelijking met mijn job (opvoedster op dat moment) omdat haar uren heel duidelijk afgelijnd waren en haar "doel" ook: zoveel productie draaien. Geen extra verantwoordelijkheid, geen vage doelstellingen met 101 hindernissen, gewoon een klein radartje zijn in 1 gigantisch proces en die was oprecht gelukkig met haar job.

En iedereen zou dat moeten hebben, los van bureauwerk of uitvoerend werk. Want elk heeft zijn talent en als dat correct benut wordt, heb je een rijk beroepsleven, los van geld, soort werk,...
 
Maar sommige mensen voelen zich daar nu eenmaal top bij! Die zouden echt verpieteren bij het idee landbouwer, loodgieter, dakdekker,... Te zijn!
Het is geen one size fits all!
Mijn moeder heeft meer dan 40j niets anders gedaan, beroepsmatig, dan bobijnen op machines plaatsen en ze daarna terug afhalen. Ik heb als jobstudent ook aan de lopende band gestaan en ik wou zelfmoord plegen bij wijze van spreken, terwijl mijn moeder, toen ik werkte, meermaals heeft gezegd dat ze ZO blij was met haar job in vergelijking met mijn job (opvoedster op dat moment) omdat haar uren heel duidelijk afgelijnd waren en haar "doel" ook: zoveel productie draaien. Geen extra verantwoordelijkheid, geen vage doelstellingen met 101 hindernissen, gewoon een klein radartje zijn in 1 gigantisch proces en die was oprecht gelukkig met haar job.

En iedereen zou dat moeten hebben, los van bureauwerk of uitvoerend werk. Want elk heeft zijn talent en als dat correct benut wordt, heb je een rijk beroepsleven, los van geld, soort werk,...
Goh, uiteindelijk werken de meesten toch voor het geld. Ik zie niet in waarom je anders deurwaarder, bankmedewerker, helpdeskmedewerker,... zou worden. Ik zou ook liever wat ijsjes verkopen tussen 2 en 4, maar ik word goed betaald voor een cava job.
 
Ligt die Bore-out ook niet aan het feit dat mensen eigenlijk gemaakt zijn om op hun benen te staan en niet om op hun gat te zitten?

Hele dagen tokkelen aan een computertje, dat is toch nog maar iets van de laatste 30/40 jaar? De PC ging ons werk eenvoudiger maken, maar ook saaier. Jullie finance cijferwerk geeft geen zichtbaar resultaat, dat is hetgeen het saai maakt en een bore-out veroorzaakt. Mensen moeten tastbare dingen kunnen creëren en verwezenlijken, dat kan volgens mij niet door alleen aan een computertje te tokkelen en met het muisje te spelen.

Toontje? Nooit vergeten dat ik ook nog bureauwerk gedaan heb en met het muisje gespeeld heb. Met je zin geef je zelf aan dat geld de motivatie is om met je gefrustreerd muisje te gaan spelen en "veelvoud", ook niet overdrijven hé...

Dat was dan omdat jouw job jou frustreerde? In al jouw posts komt trouwens steeds die frustratie rond verloning terug.
Je moet jouw wensen/problemen niet altijd projecteren op die van anderen. Er zijn heel wat bureaujobs die wel dingen creëren (denk maar aan een IT-er).
Maar ook in finance kan je concrete dingen doen hoor. Er staat ergens in Europa een fabriek, waarvan ik volledig zelfstandig het investeringsdossier heb uitgewerkt (zelfs de locatie). Of is dat niet concreet?
 
Goh, uiteindelijk werken de meesten toch voor het geld. Ik zie niet in waarom je anders deurwaarder, bankmedewerker, helpdeskmedewerker,... zou worden. Ik zou ook liever wat ijsjes verkopen tussen 2 en 4, maar ik word goed betaald voor een cava job.
Ben je daar zeker van? Ijsjes verkopen is volgens mij even saai? Met dan nog een aantal jengelde, zeurende kinderen rond je hoofd omdat ze iets extra willen dat ze van de mama niet krijgen.
 
Ik zie hier continue bedragen passeren van 5k bruto en meer. Daar kan ik alleen maar van dromen. Als dan de baas hier zegt: Makila werk eens wat harder want we betalen uw werkgever héél véél geld (ik ben consultant), dan denk ik: Serieus? Ik zit nog niet aan 4k als 46 jarige, dat is toch peanuts? :unsure: (Met een tarief onder de 700€/dag wat als ik zo rond mij hoor ook peanuts is)

Voor 5k+ wil ik ook wel ne bore-out krijgen sé! :tongue:
 
Goh, uiteindelijk werken de meesten toch voor het geld. Ik zie niet in waarom je anders deurwaarder, bankmedewerker, helpdeskmedewerker,... zou worden. Ik zou ook liever wat ijsjes verkopen tussen 2 en 4, maar ik word goed betaald voor een cava job.
Het is meestal een compromis tussen: leukheid, inkomen en verlof.
Dat was dan omdat jouw job jou frustreerde?
Ik was 25 en zat al tegen de 5K bruto in bediendencontract, ma-vrij werken. Laptop met 2 schermen en maintenance-campaigns op technisch vlak coördineren, dus veel inspectierapporten nazien, corrigeren, ingeven in een systeem en hieraan acties koppelen/prioriteit geven. Om de zoveel weken een meeting en alle resultaten presenteren. Er was maar 1 ding leuk aan die job en dat was op hotel gaan, gaan eten en die presentatie doen, zo dingen presenteren en presentaties maken doe ik wel graag,maar administratie jik zeg ...
In al jouw posts komt trouwens steeds die frustratie rond verloning terug.
Frustratie, cho ik verdien nu 2400-2700 netto,wat niet zo slecht is voor uitvoerend werk. Frustratie zit hem eerder in het niet allemaal kunnen hebben en het feit dat ik in de zomermaanden gewoon naar buiten moet, maar dat dit niet altijd gaat.
Je moet jouw wensen/problemen niet altijd projecteren op die van anderen. Er zijn heel wat bureaujobs die wel dingen creëren (denk maar aan een IT-er).
Maar ook in finance kan je concrete dingen doen hoor. Er staat ergens in Europa een fabriek, waarvan ik volledig zelfstandig het investeringsdossier heb uitgewerkt (zelfs de locatie). Of is dat niet concreet?
Dat is persoonlijk hé, ik denk dat velen wel iets anders willen doen, maar dat de verloning een grote rol speelt. Iedereen heeft wel iets waar hij van droomt, meestal onrealistisch en ook een beetje gebaseerd op het "gras is groener aan de overkant verhaaltje".
 
Ik heb een bore-out gehad op mijn 2e job. Was een tijdelijke opdracht van 6 maanden maar echt vreselijk saai.
Geen idee waarom ze mij daar ooit aangenomen hebben... Tegelijkertijd was er daar een finance management trainee aan de slag met zijn 1e opdracht, die zat daar ook van 'wtf doe ik met mijn leven'

Mijn takenpakket kon gedaan worden in 1 of 2 h per dag. Zat wel veel 'verantwoordelijkheid' aan vast aangezien het om gigantische bedragen ging (dagelijks leningen van >100mio geven en opvolgen).
Zelfs dan nog stelde ik het zoveel mogelijk uit wat niet urgent was.

Daarnaast heb ik mij ook verdiept in:
- bijhouden hoeveel % van mijn tijd ik effectief werkte en hoeveel ik aan het koffiemachien zat of op de wc zat.
- royco soepjes maken met 2/3 zakjes ipv 1. Soms ook combineren van verschillende smaken
- duolingo op het werk
- doen alsof je het druk hebt


mijn contract kon uiteindelijk nog 1j verlengd worden maar daar heb ik vriendelijk voor gepast :laugh:
 
Ik heb een bore-out gehad op mijn 2e job. Was een tijdelijke opdracht van 6 maanden maar echt vreselijk saai.
Geen idee waarom ze mij daar ooit aangenomen hebben... Tegelijkertijd was er daar een finance management trainee aan de slag met zijn 1e opdracht, die zat daar ook van 'wtf doe ik met mijn leven'
...

Ik heb hetzelfde meegemaakt als consultant bij een overheidsinstantie. Na 6 maand kon ik het niet meer aan heb ik mijn beklag gedaan en hebben ze mij vriendelijk bedankt en mooi uitbetaald. Snap nog altijd niet waarom ze daar iemand extra betaalden. Ik herken het om zelfs uit verveling soms gewoon op de pot op de gsm te gaan tokkelen.
 
Lijkt mij typisch een veelvoorkomende situatie bij mensen in finance na een periode consultancy. In consultancy wordt de gewoonte aangeleerd dat elke extra inspanning, elk extraatje dat je bovenop jouw normale taken naar u toe trekt zal resulteren in een hogere rating en dus zal gereflecteerd worden in de jaarlijkse loonsverhoging/bonus.
Intern is dat niet het geval. Men gaat vrij snel naar de mentaliteit ‘dat is eigen aan die persoon’/‘dat is hoe hij werkt’. Men zal minder moeite doen het te belonen. Er is vaak ook budgettair minder ruimte toe. In consulting ben jij het werkkapitaal, intern ben je een ondersteunende dienst. Waardoor jij op termijn de overuren en extraatjes zal beperken tot het hoogstnoodzakelijke.
Je hebt geproefd van de afwisseling en intellectuele uitdaging, bij een jobhop zal je die opnieuw ervaren maar elke closing/budgetronde is hetzelfde en je zal vrij snel in routine wegroesten.
Ik kom zelf uit consulting en zie maar een minderheid van mijn collega’s langer dan 2 jaar blijven bij hun volgende werkgever. Diegene die blijven, blijven inderdaad vooral omwille van die comfortzone die keuzes buiten hun werk vergemakkelijken (intensievere hobby zoals triathlons, jonge moeders etc).

Ik heb dat evenzeer. Ik wisselde ook vaak van job omdat ik het vaak gezien had. Zelf in consulting binnen compliance ben je door de doorgedreven standaardisatie snel uitgekeken op de uitdaging.
Ik heb de stap gezet naar freelance en dat was voor mij de beste keuze die ik ooit gemaakt heb. Je kiest volledig zelf uw projecten, dan eens een functie als financial/business controller, accounting manager, finance manager, iets binnen consolidatie, ondersteuning bij ERP-implementatie, usgaap of ifrs omgeving, verandering van sector, mogelijks zelf in het buitenland etc. De keuze ligt volledig bij u, je kan altijd brainstormen welke skill je wil gaan ontwikkelen.

En zelf dan hoeft een project niet te lang voor mij te duren om in routine terecht te komen. Een jaar is meer dan voldoende, tenzij er speciale zijprojectjes aan uw functie worden toegevoegd natuurlijk.
Opdrachten kunnen gaan van 3 maand (vaak zwangerschapsvervanging) tot enkele maanden tot 1 jaar en langer. Maar meeste opdrachten zijn tijdelijke overbrugging na een ontslag tot zij zelf iemand vast hebben aangetrokken.

Als freelancer gaan uw inspanningen wel vertaald worden in een hogere dagrate bij een volgend project. Als jij bepaalde problemen naar u toetrekt ga je sowieso uzelf verder ontwikkelen. Goeie referenties gaan vaak uit zichzelf tot een volgend project leiden.

Binnen consultancy zal je geregeld een project moeten aanvaarden dat u minder ligt en kan de duurtijd oplopen. Je bent een kostcomponent dat moet opbrengen. Hoe langer en hoe sneller ze jou ergens kunnen plaatsen hoe beter. Ze moeten het doen met de klanten die ze kunnen bereiken.
Zelf kan je afhankelijk van uw buffers zelf bepalen hoe veel tijd je uzelf gunt om een volgend project te zoeken. Je kiest zelf of je een verlenging van jouw project ziet zitten. Maar de vraag is zo groot dat je tegen de einddatum van uw lopend project de volgende opdracht al hebt onderhandeld. Ik heb nog geen dag geen project gehad.
 
Ik zit nu aan mijn 6e job (in finance ook) want ik verander om de 2-3 jaar van functie. Ik heb die bore-out ook altijd voor, in het begin vlieg ik er supergemotiveerd in en na 1 a 2 jaar heb ik het echt wel gezien. Ik heb al gedacht om de consultancy in te gaan, dan heb je veel meer afwisseling, maar voorlopig blijf ik aan de slag op mijn huidige job.

Een loonsverhoging gaat daar ook niet zoveel aan veranderen, het gros gaat toch naar de staat aan belastingen.
Ik zit ook in finance en vroeg me af of elke jobwisseling met een opslag gepaard gaat ? Wissel je soms intern of enkel extern ?
 
Ik zit ook in finance en vroeg me af of elke jobwisseling met een opslag gepaard gaat ? Wissel je soms intern of enkel extern ?
Dat is het moment om net zoveel mogelijk opslag te bekomen want eens gestart zal je er jaar na jaar amper op vooruitgaan. Het is net bij een jobhop dat je eens een deftige loonsprong kan maken.
Uw eerste jaar zal vaak ook als excuus gebruikt worden om geen opslag te voorzien omdat je nog maar ‘ingewerkt bent’ of omdat ze het voorbije jaar al een financiële investering hebben moeten doen in uw aanwerving.
 
Terug
Bovenaan