Bore-out: weg uit de comfortzone?

[MasterMind]

Hoewel ik tot voor kort eigenlijk bepaalde vooroordelen had over mensen die thuis zaten met een bore-out, merk ik dat het misschien wel een groter probleem is dan ik dacht en er nu misschien zelf naar toe aan het gaan ben.
Ook lang getwijfeld om hier een topic aan te maken, omdat ik dacht dat het gewoon tijdelijk een dood moment is (iedereen met vakantie, weinig druk, ...), maar ik denk dat er toch meer aan de hand is.

Zonder teveel in detail te treden, maar toch om enige context te geven:
Master diploma, goed betaalde job op mijn 30 jaar (4500 in Finance), quasi heel mijn leven is een modeltraject qua studies, jeugd, ... dus eigenlijk niet veel om te klagen.

In het begin van mijn carrière ben ik consultant geweest, dus veel variatie in het werk, veel verschillende bedrijven gezien, ....
Vervolgens voor een interne functie gegaan waar mijn opgedane kennis zeker van pas kwam.
In no time heb ik mijzelf daar geprofileerd als de persoon die de link kon leggen tussen de boekhouding en de business en bestaande processen kon optimaliseren/automatiseren.
Twee jaar lang zat ik vol motivatie om dat bedrijf naar het volgende niveau te tillen.
Tot ik mijn eerst echte evaluatiemoment had rond mijn anderhalf jaar dienst en waar ik vroeg om opslag gezien mijn prestaties.
Klassieke antwoord: "Super tevreden van u, kunnen niet zonder u, maar we kunnen niet aan uw vraag voldoen want random excuse X en Y".
Gevolg: motivatie keldert en ik begin te solliciteren.

Ik ben nogal een introvert, dus ik kan mijzelf dan ook niet zo goed verkopen om zulke discussies om te buigen in mijn voordeel.
Ik lijst alle feiten op, concrete verwezenlijkingen, dat benchmarks aantonen dat ik minstens 4750-5000+ zou moeten verdienen, ...
De CFO blijft dan bij zijn standpunt dat hij dat allemaal enorm waardeert, maar dat het maximum X euro kan zijn.
Tja, met waardering alleen kan ik mijn lening niet betalen.

Dan ander werk gevonden, met 250 bruto meer.
Opnieuw word ik opgehemeld door de CFO en andere managementleden, maar buiten een shitload aan complimenten krijg ik 0,0 perspectief op financieel vlak.
Ik was bijna 1 jaar in dienst bij de jaarlijkse evaluaties, maar aangezien ik op die tijd al zoveel concreet bereikt had toch gevraagd of een opslag bespreekbaar is.
CFO in eerste instantie zeker positief hierover, tot puntje bij paaltje kwam en "er algemeen beslist is dat nieuwkomers dit jaar geen opslag krijgen. Maar volgend jaar wel hoor!!!"
Ok, lame excuse, maar aangezien ik nog wel gemotiveerd was met mijn huidige takenpakket zal ik nog een jaar afwachten.
Begin juli dan een informeel gesprek gehad met de CFO waarin ik vroeg welk perspectief ik krijg voor volgende jaren financieel gezien.
In mijn functie kan ik alle opslagen zien (ze passeren via ons) van elke werknemer, dus ik kon zien dat er binnen finance maximum 100 EUR bruto extra gegeven werd vorig jaar, dat weet de CFO ook natuurlijk.
Op die bijna 2 jaar dat ik er ben, ben ik nu al de persoon met de meeste ervaring, aangezien de andere rechtstreekse collega's zijn gaan lopen (loon als hoofdreden, maar ook sfeer of het gebrek aan).
Dus ik heb ook veel meer zelfvertrouwen gekregen in de sterke positie waarin ik mij nu bevind. Niemand is onvervangbaar natuurlijk, maar goed.
Vandaar dat ik gewoon vlakaf gevraagd heb voor een duidelijk perspectief en dat ik niet tevreden zal zijn met 100 of 200 bruto opslag bij het jaarlijkse rondje.
Hij ging het bekijken en mij de week nadien feedback geven. Intussen een maand verder en uiteraard geen nieuws.

Maar, en nu komt het , ik lijk steeds in hetzelfde patroon te hervallen:
Jaar 0-1: volle motivatie
Jaar 1-2: Nog steeds gemotiveerd maar er sluipt routine in (finance is 80% same shit, different company) en om die routine en ook mijn bijdragen die steeds verbaal bejubeld worden te compenseren verwacht ik meer loon, maar lijk ik niet te krijgen.
Jaar 3: op zoek naar een nieuwe job

In dat tweede jaar zit ik precies steeds in mijn comfortzone: ik trek bepaalde (nochtans intellectueel uitdagende) taken naar mij toe en door personeelsverloop, onkunde of desinteresse van collega's blijven die taken bij mij zitten tot het einde der tijden. Dus ik word er heel goed in om dat uit te voeren, maar het is ook eentonig, want ik heb het zodanig geautomatiseerd dat het ook weinig input van mij vraagt.
Buiten routinetaken is niemand van het management echt bezig met finance/rapportages, dus krijgen we ook niet veel ad hoc vragen.
Als die er wel komen, dan kan ik mij daar echt in vastbijten, maar als dat een halve dag is per week dan is het al veel.

Ik kan het bijgevolg echt niet opbrengen om, zeker thuiswerkend, iets van werk te verzetten.
Er is niemand geïnteresseerd in wat ik doe of kan (behalve 1x als ze hun maandelijkse cijfers krijgen), mijn motivatie is volledig weg net omdat ik ook geen financieel perspectief krijg. Waarom zit ik hier? Wat is mijn toekomst hier?
Ik kom er gewoon mee weg om tussen afsluitperiodes twee weken met mijn vingers te draaien en af en toe eens een mailtje te beantwoorden.
Op kantoor zou dat ook wel lukken, maar minder natuurlijk. Hoewel de tijd die ik verspeel aan small talk ipv productief te werken ook groter is.
Moest ik zo inefficiënt werken als andere collega's dan zou ik ook meer dan fulltime bezig zijn, maar dan kom je weer eerder in een burn-out terecht .
Ik maak het mijzelf zo efficiënt mogelijk, waardoor ik vaak zonder echt grote werkdruk zit.
Mijn vrouw vraagt zich dan af waarom ik klaag: dik betaald worden om niks te doen. Ja, dat is leuk voor een paar dagen, maar ik heb intellectuele uitdaging nodig of iets om mij in vast te bijten (op het werk).
Gezien mijn introvert karakter ga ik uit mijzelf ook geen grote projecten lanceren (bv het leven van de niet zo Excel-savvy accountants makkelijker maken, of de ERP eens opkuisen), want waarom zou ik? Ik haal mij nog meer ondankbaar werk op mijn hals en wordt er niet financieel voor beloond because nobody cares...

Ik heb die opslag precies nodig om aan mijzelf te bevestigen dat ik wel goed bezig ben en bij mijn huidige werkgever moet blijven omdat ze in mij geloven.
Maar gaat dat dan wel voldoende zijn om nog jaren te blijven? Wellicht niet.
Doorgroeimogelijkheden zijn er ook niet, ik rapporteer aan de CFO en ik wil (nu toch niet) geen manager worden. Dus wat is mijn toekomst hier dan, of in eender ander bedrijf for that matter? Voor wie zijn schoon ogen moet ik mijn best doen als ik er toch geen financieel voordeel uit haal?

Moet ik niet gewoon freelancer worden en voor het expert pad gaan ipv het management pad?
Ik kies zelf welke projecten ik aanneem, aan welke rate, meerdere bedrijven zien, kennis verrijken, zelf kiezen met welke auto ik rij ipv de zoveelste grijze bedrijfswagen,...
In mijn leven als consultant (op de payroll wel) vond ik het juist iets hebben om geen echte collega's te hebben, maar gewoon daar uw werk komen doen waarvoor ze u ingeschakeld hebben.

Het leven als freelancer lijkt mij de oplossing, maar dat wil dan zeggen dat ik mijn comfortzone moet verlaten.
Ik ken alles van A-Z op mijn huidig werk, ik ben "onmisbaar" geworden en gaan werken is op zich geen inspanning meer, maar wel een gevecht tegen verveling.
Ga ik voldoende projecten hebben aan de rate die ik voor ogen heb? Hoe flexibel ga ik moeten zijn qua regio? Ga ik dan mijn kinderen minder zien? Ga ik wel chille uren hebben zoals nu en kunnen thuiswerken? We gaan volgende maand beginnen met onze nieuwbouw, is het dan wel de moment om te switchen? Ben ik wel goed genoeg om in meerdere bedrijven te kunnen meedraaien? Ik ga mij voor elk project moeten leren verkopen en opnieuw bewijzen, ....

Zoveel vragen dus en ik zal van jullie zeker niet HET antwoord krijgen, maar ik ben benieuwd naar jullie ervaring en deskundige advies.

Disclaimer: Ik lees al even mee en besef dat er momenteel wat heisa is rond het typische profiel dat ik heb (diploma, goed loon, ...), maar het is zeker niet om te stoeffen dat ik hier post. Ik wil alleen weten of ik mij aanstel of echt richting bore-out aan het gaan ben.

Onderstaande checklist lijkt het wel te bevestigen:

Enkele symptomen van een bore-out zijn:

• Je ergert je en kan weinig verdragen Check: ik ben zeer snel gefrustreerd en ben zeer pessimistisch over mijn werkgever (bij collega's en vrienden)
• Je ervaart slaapproblemen en bent vermoeid In mindere mate, maar door de dag wel vermoeid van niets te doen. Slapen kan ik wel
• Je hebt nergens zin in en voelt je lusteloos Dit zeker en vast. Ik kan wel dingen doen, maar heb er gewoon de fut niet voor omdat niemand het toch belangrijk lijkt te vinden
• Je mijdt sociaal contact Ik ben sowieso niet al te sociaal, maar als niemand mij aanspreekt op kantoor/teams dan begin ik zelf ook geen gesprek
• Je bent op zoek naar een uitdaging een intellectuele uitdaging, zeker en vast.
• Je zelfbeeld verlaagt Zeker: "ben ik wel zo goed als ik denk dat ik ben, ten gevolge van die vele complimenten, of is het allemaal maar fake?" Waarom krijg ik geen opslag? Ik kan niets bedenken dat ik nog zou kunnen doen om hen meer te overtuigen dan nu al het geval is
• Je hebt een verminderde of net verhoogde eetlust Zeer schuldig aan emo-eten

Aangezien ik hetzelfde patroon heb als bij mijn vorige werkgever denk ik niet dat gewoon van job veranderen alles gaat oplossen.
Objectief gezien kan ik geen betere payroll job vinden in mijn expertise: de sector boeit mij, op 15min rijden van thuis, flexibele uren/thuiswerkdagen.
Alleen het gebrek aan perspectief en ook wel de sfeer die ontbreekt, maar dat is bij andere bedrijven ook vaak het geval en kom je pas te weten na een tijdje.
Dus tenzij jullie andere ideeën hebben hoop ik dat freelancer worden mijn werksleur doorbreekt...

Sorry voor de wall of text, moest het even kwijt

 

[Mulan]

Ik vraag me oprecht af of het wel om het geld gaat bij jou en je niet veel meer gemotiveerd zou zijn met echt iets dat "van jou" is. Iets waar je op creatief vlak je motivatie uit kan halen. Want die stijgende financiële curve is leuk natuurlijk, maar zou je ècht gelukkiger worden van identiek hetzelfde takenpakket maar met 200 netto meer op je rekening? Volgens mij niet.

Maak anders eens een afspraak met iemand van loopbaanbegeleiding/work coach of weet ik veel wat voor ronkende titels ze het nu geven?
Heb ik ook nog gedaan, ik moest een top 3 geven van zaken die ik essentieel vond voor een job. Geld stond daar niet op, maar mijn job toen scoorde ook maar 1/3.
Overgeschakeld naar een job met minder geld die 2.5/3 scoort en ik ga VEEL gelukkiger naar mijn werk nu!

(ik ben uiteindelijk heel zwaar gecrasht met een burn-out trouwens, omdat ik het gevoel had niet te "kunnen" veranderen... Omdat ik dan minder geld zou hebben, omdat ik geen andere kwalificaties had,... Nou, langdurig van een uitkering leven en intensieve therapie geeft je wel een andere blik op werken! )

 

[kilghard]

Ik snap de wall of text maar je haalt het zelf al aan. Geld gaat het hem niet doen.

Of je blijft job hoppen (in mijn ogen ook niks mis mee)
Of je ziet werk als een necessary evil, maakt het zo comfortabel mogelijk, en focust op iets buiten het werk.

Of je gaat voor freelance
Of je start zelf iets

Of combinatie van bovenstaande

Als je freelance ziet zitten zou ik daar voor gaan, het is een logische stap. Maar vergeet niet dat je daar even goed in een doodlopend straatje kan komen.


"Wat is your dream job? -> Why would I dream of a job?"

 

[Str8_6]

Zonder teveel in detail te treden.. Ik vraag me ad of de server genoeg capaciteit had moest je wel in detail getreden hebben.

Soms is het kiezen tussen geld en gelukkig zijn op je job.. Ik heb die keuze een half jaar geleden ook gemaakt. Qua loon zit ik een klein beetje beter maar mijn premies en andere voordelen ben ik wel kwijt. Maar ik sta weer gelukkig op om te gaan werken en dat was de laatste tijd niet meer het geval op mijn vorig werk.

En op de duur gaat dat op je privé doorwegen en dat is een paar 100 euro per maand niet waard.

 

[SharkyXTS]

Herkenbaar verhaal, maar dan als ITer. Begin van mijn carriere ook heel gedreven geweest, hele leuke en uitdagende projecten kunnen in binnen en buitenland. Veel vrijheid gekregen om projecten te leiden, had overal inspraak, collega's die als vrienden aanvoelen etc. Topjob eigenlijk, maar op het einde van de rit was er weinig verschil op financieel vlak tussen mezelf en anderen die dan gewoon hun 9 to 5 willen doen. De jaren nadien kort samengevat: vaak veranderd van job maar eigenlijk nooit nog de uitdaging gevonden die ik zocht. In het beste geval waren de eerste maanden van een nieuwe job interessant, maar daarna had ik altijd snel het "been there, done that" gevoel.

Advies dat ik indertijd ooit heb gekregen van een mentor was om:
- ofwel een heel jonge start-up te joinen of mee te helpen oprichten
- ofwel zelf iets op te starten

Momenteel is mijn doel dat laatste, al heb ik wel besloten om er mijn tijd voor te nemen en er pas ten volle voor te gaan als de kinderen wat groter zijn. In afwachting daarvan ben ik 3 jaar geleden wel als freelancer begonnen. Ook al doe ik in essentie hetzelfde werk als wat ik als werknemer altijd deed, de financiële surplus in combinatie met vrijheid van projecten heeft ervoor gezorgd dat ik mentaal een heel stuk rustiger ben dan vroeger (al kan dat ook aan mijn kinderen liggen die me elke dag keihard afmatten ). De projecten die ik aangeboden krijg zijn vaak ook interessanter dan eerst gedacht en ergens voel ik me wel meer "gerespecteerd" als freelancer dan als werknemer. (Maar zoals hierboven al gezegd: financiële extra's geven slechts tijdelijk een goed gevoel.)

Een "echte" bore-out met alle medische en psychische problemen zoals @Mulan heb ik nooit gehad, maar ik durf wel stellen dat ik vele jaren "bored" was (en nog steeds wel ben ). Ik ben van nature wel een type dat altijd moet bezig zijn en een uitdaging moet hebben, mocht ik bij wijze van spreken morgen stoppen met werken dan zou ik me bv. meteen inschrijven voor allerhande opleidingen voor koken of houtbewerking...

 

[MasterMind]

Bedankt voor de reacties!

Ik vraag me oprecht af of het wel om het geld gaat bij jou en je niet veel meer gemotiveerd zou zijn met echt iets dat "van jou" is. Iets waar je op creatief vlak je motivatie uit kan halen. Want die stijgende financiële curve is leuk natuurlijk, maar zou je ècht gelukkiger worden van identiek hetzelfde takenpakket maar met 200 netto meer op je rekening? Volgens mij niet.

Maak anders eens een afspraak met iemand van loopbaanbegeleiding/work coach of weet ik veel wat voor ronkende titels ze het nu geven?
Heb ik ook nog gedaan, ik moest een top 3 geven van zaken die ik essentieel vond voor een job. Geld stond daar niet op, maar mijn job toen scoorde ook maar 1/3.
Overgeschakeld naar een job met minder geld die 2.5/3 scoort en ik ga VEEL gelukkiger naar mijn werk nu!

(ik ben uiteindelijk heel zwaar gecrasht met een burn-out trouwens, omdat ik het gevoel had niet te "kunnen" veranderen... Omdat ik dan minder geld zou hebben, omdat ik geen andere kwalificaties had,... Nou, langdurig van een uitkering leven en intensieve therapie geeft je wel een andere blik op werken! )

Vandaar dat ik ook de gedachte om als freelancer te starten niet kan loslaten. Dan werk ik voor mijzelf, ik kan zelf boeiende projecten uitkiezen (of dat veronderstel ik toch), ...
Ik ga inderdaad eens nadenken over die top 3. Waardering, zowel schouderklopjes als financieel, zal wel op 1 staan vermoed ik.
Ik werk om te leven, dus mijn redelijk complexe jobinhoud moet wel correct vergoed worden.

Het klopt inderdaad wel dat een correct loon niet het enige is dat mij motiveert. Een aangename werksfeer is minstens even belangrijk.
Dat merk ik nu enorm, aangezien de toffe sfeer met mijn ex-collega's verdwenen is.

Ik snap de wall of text maar je haalt het zelf al aan. Geld gaat het hem niet doen.

Of je blijft job hoppen (in mijn ogen ook niks mis mee)
Of je ziet werk als een necessary evil, maakt het zo comfortabel mogelijk, en focust op iets buiten het werk.

Of je gaat voor freelance
Of je start zelf iets

Of combinatie van bovenstaande

Als je freelance ziet zitten zou ik daar voor gaan, het is een logische stap. Maar vergeet niet dat je daar even goed in een doodlopend straatje kan komen.


"Wat is your dream job? -> Why would I dream of a job?"

Ik heb voor mijzelf voorgenomen dat ik na deze job het ga proberen als freelancer. Het blijft maar in mijn gedachten zitten.
Als het mislukt kan ik nog altijd terug naar een payroll job...

Zonder teveel in detail te treden.. Ik vraag me ad of de server genoeg capaciteit had moest je wel in detail getreden hebben.

Soms is het kiezen tussen geld en gelukkig zijn op je job.. Ik heb die keuze een half jaar geleden ook gemaakt. Qua loon zit ik een klein beetje beter maar mijn premies en andere voordelen ben ik wel kwijt. Maar ik sta weer gelukkig op om te gaan werken en dat was de laatste tijd niet meer het geval op mijn vorig werk.

En op de duur gaat dat op je privé doorwegen en dat is een paar 100 euro per maand niet waard.

Touché

Die niet teveel details ging eigenlijk enkel over het zinnetje eronder

Het ding is dat ik hier wel gelukkig was en ook niet slecht verdien.
Alles om gelukkig te zijn (jobinhoud, sfeer, uitdaging, ...) is verdwenen, waardoor ik mij enkel kan vasthouden aan het geld.

Herkenbaar verhaal, maar dan als ITer. Begin van mijn carriere ook heel gedreven geweest, hele leuke en uitdagende projecten kunnen in binnen en buitenland. Veel vrijheid gekregen om projecten te leiden, had overal inspraak, collega's die als vrienden aanvoelen etc. Topjob eigenlijk, maar op het einde van de rit was er weinig verschil op financieel vlak tussen mezelf en anderen die dan gewoon hun 9 to 5 willen doen. De jaren nadien kort samengevat: vaak veranderd van job maar eigenlijk nooit nog de uitdaging gevonden die ik zocht. In het beste geval waren de eerste maanden van een nieuwe job interessant, maar daarna had ik altijd snel het "been there, done that" gevoel.

Advies dat ik indertijd ooit heb gekregen van een mentor was om:
- ofwel een heel jonge start-up te joinen of mee te helpen oprichten
- ofwel zelf iets op te starten

Momenteel is mijn doel dat laatste, al heb ik wel besloten om er mijn tijd voor te nemen en er pas ten volle voor te gaan als de kinderen wat groter zijn. In afwachting daarvan ben ik 3 jaar geleden wel als freelancer begonnen. Ook al doe ik in essentie hetzelfde werk als wat ik als werknemer altijd deed, de financiële surplus in combinatie met vrijheid van projecten heeft ervoor gezorgd dat ik mentaal een heel stuk rustiger ben dan vroeger (al kan dat ook aan mijn kinderen liggen die me elke dag keihard afmatten ). De projecten die ik aangeboden krijg zijn vaak ook interessanter dan eerst gedacht en ergens voel ik me wel meer "gerespecteerd" als freelancer dan als werknemer. (Maar zoals hierboven al gezegd: financiële extra's geven slechts tijdelijk een goed gevoel.)

Een "echte" bore-out met alle medische en psychische problemen zoals @Mulan heb ik nooit gehad, maar ik durf wel stellen dat ik vele jaren "bored" was (en nog steeds wel ben ). Ik ben van nature wel een type dat altijd moet bezig zijn en een uitdaging moet hebben, mocht ik bij wijze van spreken morgen stoppen met werken dan zou ik me bv. meteen inschrijven voor allerhande opleidingen voor koken of houtbewerking...

Inderdaad, zeer herkenbaar dus.

Medische en psychische problemen blijven hier ook uit, wellicht omdat ik ook nog wel genoeg kan relativeren. Maar het moet geen jaren meer blijven duren.

Ik denk dat ik het nog max een jaar geef om het wat tijd te geven, ook gelet op de timing vd bouw (of is dat misschien een excuus om de stap niet te moeten zetten uit angst voor het onbekende ), zien of ik het nog voor mijzelf boeiend kan maken hier en of ik tegen de verwachting in alsnog financieel vooruit kan gaan.

 

[anders.]

Herkenbaar verhaal, maar dan als ITer. Begin van mijn carriere ook heel gedreven geweest, hele leuke en uitdagende projecten kunnen in binnen en buitenland. Veel vrijheid gekregen om projecten te leiden, had overal inspraak, collega's die als vrienden aanvoelen etc. Topjob eigenlijk, maar op het einde van de rit was er weinig verschil op financieel vlak tussen mezelf en anderen die dan gewoon hun 9 to 5 willen doen. De jaren nadien kort samengevat: vaak veranderd van job maar eigenlijk nooit nog de uitdaging gevonden die ik zocht. In het beste geval waren de eerste maanden van een nieuwe job interessant, maar daarna had ik altijd snel het "been there, done that" gevoel.

Advies dat ik indertijd ooit heb gekregen van een mentor was om:
- ofwel een heel jonge start-up te joinen of mee te helpen oprichten
- ofwel zelf iets op te starten

Momenteel is mijn doel dat laatste, al heb ik wel besloten om er mijn tijd voor te nemen en er pas ten volle voor te gaan als de kinderen wat groter zijn. In afwachting daarvan ben ik 3 jaar geleden wel als freelancer begonnen. Ook al doe ik in essentie hetzelfde werk als wat ik als werknemer altijd deed, de financiële surplus in combinatie met vrijheid van projecten heeft ervoor gezorgd dat ik mentaal een heel stuk rustiger ben dan vroeger (al kan dat ook aan mijn kinderen liggen die me elke dag keihard afmatten ). De projecten die ik aangeboden krijg zijn vaak ook interessanter dan eerst gedacht en ergens voel ik me wel meer "gerespecteerd" als freelancer dan als werknemer. (Maar zoals hierboven al gezegd: financiële extra's geven slechts tijdelijk een goed gevoel.)

Een "echte" bore-out met alle medische en psychische problemen zoals @Mulan heb ik nooit gehad, maar ik durf wel stellen dat ik vele jaren "bored" was (en nog steeds wel ben ). Ik ben van nature wel een type dat altijd moet bezig zijn en een uitdaging moet hebben, mocht ik bij wijze van spreken morgen stoppen met werken dan zou ik me bv. meteen inschrijven voor allerhande opleidingen voor koken of houtbewerking...

Ik had hetzelfde, begonnen vol motivatie aan carriere, veel willen bijleren etc, veel projecten willen doen. En dan zie je vrij snel dat je op een niveau komt waarbij de "uitdaging" eigenlijk weg blijft. Als er iets uitdagend is, dan komt het er vooral op neer dat het gewoon meer werk is ipv iets dat je helemaal anders moet oplossen dan normaal. Ik ben dan ook freelancer geworden en mij geeft dat echt veel meer voldoening. Niet persé omdat ik andere projecten doe, maar eerder het feit dat alles wat je doet ook rechtstreeks "gewaardeerd" wordt. Als je een training volgt, dan kan je rate omhoog waardoor je een financiële incentive hebt. Als je iets "indrukwekkend" doet bij een klant, dan zal die ook niet lastig doen om de rate te bespreken etc.
Dat is een heel verschil met als werknemer, daar gebeuren die dingen ook, maar jij praat niet rechtstreeks met de klant over uw loon. Daar zit uw werkgever tussen, en die gaat zeker niet elke rate-verhoging doorbetalen in een loonsopslag. Hierdoor had ik énorm het gevoel dat ik soms veel extra dingen deed, en daar eigenlijk quasi niks voor terug kreeg.

 

[Chauffagist]

In loondienst zit je met de merde dat de beloning altijd na-ijlt op de inspanning. Je gaat bv 1,5 jaar je best doen en dan wauw 200 bruto er bij. Een andere merde is het feit dat er vaak niet genoeg werk is of dat je werk sneller kan afhebben dan de verplichte 8u. Geen enkele WG gaat zeggen amai, goed gewerkt ga nu maar naar huis om 14u, nee je kloot jezelf en mag nog wat werk bijdoen en zal er uiteindelijk niet geraken met je 8u. Moest dit laatste wel mogelijk zijn dan opent dit mogelijkheden om bij te verdienen, maar ik zie dit niet gebeuren, efficiënt werken zal altijd bestraft worden met meer workload, die niet in verhouding meer verloond wordt t.o.v. iemand die minder efficiënt werkt.

 

[ThomasMore]

Ik ben zelf freelancer en buiten het feit dat je je eigen keuzes kan maken rond alles wat een bedrijf anders voor je faciliteert verandert er inhoudelijk niet erg veel aan de job.

Ben dus niet zeker of het een oplossing is voor een bore-out.

Freelance werk is niet hetzelfde als ondernemen.

 

[Topgear]

Ik ben in mijn professioneel leven vergelijkbare cases tegengekomen. Ook ik was super ambitieus begonnen zo'n 6 jaar geleden. 6 jaar later ben ik nog steeds ambitieus maar wel alles stap voor stap en ik zal zeker niet meer pushen voor een promotie. Een 1ste jobhop zie ik wel nog eens gebeuren.

Er zijn projecten die super uitdagend zijn en waar ik serieus mijn best heb mogen doen en nu zit ik bv. op een project waar ik op momenten ook richting een bore-out ga. En dit terwijl ik veel beter betaald ben dan 6j geleden, de klant niets door heeft omdat ik op papier enorm veel werk heb en dus mijn consultancy bedrijf tevreden is. Ik heb voor mezelf uitgemaakt nog even te blijven (eind dit jaar is nog wel een leuke periode) en dan mogelijk opnieuw van project te veranderen. Dit terwijl enkele van mijn directe collega's bij de klant alle zeilen moeten bijzetten om de job rond te krijgen en op onze teammeetings maar al te veel vermelden hoe druk het wel niet is.. terwijl ik maar al te goed weet dat dit niet het geval is omdat ze gewoon... niet efficiënt werken en werk doen dat niet voor hen bedoeld is. Maar goed, dan zwijg ik wijselijk

Waarom zou je zoveel meer betaald moeten worden dan je peers? Die krijgen het werk ook gedaan. Ja, ze werken minder efficiënt en ja ze moeten misschien wel eens overuren doen. Maar ze leveren in se ook redelijk goed werk af? Je wordt betaald voor een 40h week.
Je zal moeten doorgroeien naar een hoger postje met meer verantwoordelijkheden en daar knelt het schoentje.

Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik ook gaan voor een consultant job (freelance/payroll). Je moet je tanden ergens kunnen inzetten en je wilt graag dat ze dat zien en appreciëren. Niet zozeer beloond worden met extra loon. Het is ook gewoon niet eenvoudig voor de CFO om u significant meer te geven tov. je peers. Eventueel een bonus laten uitbetalen bij een uitzonderlijke verwezenlijking, dat dan weer wel. Maar efficiënter werken dan je peers is geen uitzonderlijke verwezenlijking..

En oh ja. Als het om het geld te doen is in de finance wereld. Wat zit je dan nog in België te doen?

Succes!

 

[Herman De Croo]

Freelance gaat niets van je motivatieproblemen oplossen. Een klant geeft minder om jou dan een goede manager.
Geld lost geen problemen op.
Word geen zelfstandige als je mentaal niet helemaal oké bent
Blijven experimenteren met jobs en eens gewaagder van functie veranderen ipv same shit different company, of het geluk in iets buiten je job vinden

(gewoon om je te helpen)

 

[Lulplayer]

Heb ondertussen zelf ook twee jobs versleten, bij beide ging het ook altijd als volgt:

Fase 1: Spannend en veel bijleren
Fase 2: Verveling slaat toe, geen werkgeluk meer. Enkel nog opdagen voor het geld.
Fase 3: Uitweg zoeken, indien gevonden terug naar fase 1 anders frustratie, aversie en bore-out
Fase 4: Het spannende eindspel, twijfel hebben en daarna toch de grote opluchting er vanaf te zijn

Sommige mensen zijn gewoon niet gemaakt om heelder dagen fulltime achter dezelfde bureau te zitten en hetzelfde te doen. Terwijl andere mensen hun grote geluk de hele dag hetzelfde doen is in excel.

Dat complimenten gedoe is vaak niet meer dan de wortel die managers hun werknemers voor houden om ze gemotiveerd te houden, zonder ze meer te moeten betalen. Heb zelf complimenten genoeg gekregen, maar als je dan zelf iets vraagt dan zijn ze doof.

Voor de rest kan je best je werk ook relativeren, uiteindelijk is het "maar" werk en er zijn jobs genoeg.

 

[REpute]

Ik had hetzelfde, begonnen vol motivatie aan carriere, veel willen bijleren etc, veel projecten willen doen. En dan zie je vrij snel dat je op een niveau komt waarbij de "uitdaging" eigenlijk weg blijft. Als er iets uitdagend is, dan komt het er vooral op neer dat het gewoon meer werk is ipv iets dat je helemaal anders moet oplossen dan normaal. Ik ben dan ook freelancer geworden en mij geeft dat echt veel meer voldoening. Niet persé omdat ik andere projecten doe, maar eerder het feit dat alles wat je doet ook rechtstreeks "gewaardeerd" wordt. Als je een training volgt, dan kan je rate omhoog waardoor je een financiële incentive hebt. Als je iets "indrukwekkend" doet bij een klant, dan zal die ook niet lastig doen om de rate te bespreken etc.
Dat is een heel verschil met als werknemer, daar gebeuren die dingen ook, maar jij praat niet rechtstreeks met de klant over uw loon. Daar zit uw werkgever tussen, en die gaat zeker niet elke rate-verhoging doorbetalen in een loonsopslag. Hierdoor had ik énorm het gevoel dat ik soms veel extra dingen deed, en daar eigenlijk quasi niks voor terug kreeg.

Maar eigenlijk herleid je hier alle voordelen gewoon naar financiële incentives? Gaat dit dan wel het probleem van de topic starter oplossen?

Vanuit mijn eigen ervaring heb ik toch vooral ondervonden dat vanaf je een bepaalde graad van verloning bereikt, die verloning net een stuk minder belangrijk wordt als motivator. In mijn omgeving zie ik ook van die freelancers (eigenlijk schijnzelfstandigen) die meewerken met de rest van het team. En ja, die zullen netto onder de streep een stukje meer overhouden dan mij, maar missen dan ook een aantal zaken (zoals bv beslissingkracht) die ik net meer en meer belangrijk ga vinden naarmate mijn carrière gevorderd is.

 

[anders.]

Maar eigenlijk herleid je hier alle voordelen gewoon naar financiële incentives? Gaat dit dan wel het probleem van de topic starter oplossen?

Vanuit mijn eigen ervaring heb ik toch vooral ondervonden dat vanaf je een bepaalde graad van verloning bereikt, die verloning net een stuk minder belangrijk wordt als motivator. In mijn omgeving zie ik ook van die freelancers (eigenlijk schijnzelfstandigen) die meewerken met de rest van het team. En ja, die zullen netto onder de streep een stukje meer overhouden dan mij, maar missen dan ook een aantal zaken (zoals bv beslissingkracht) die ik net meer en meer belangrijk ga vinden naarmate mijn carrière gevorderd is.

Op zich is het niet het puur financiële, maar de directe link die voor mij een groot verschil maken. Ik vond het absurd dat ik tijdens evaluaties te horen kreeg "dat ik heel goed bezig was en opslag verdiende, maar dat internationaal beslist was om geen opslag te geven". Dat haalt de motivatie gewoon volledig onderuit. Die beslissingskracht, dat is bvb 1 van de dingen die ik eigenlijk net niet wil. Ik ben expert in het bedenken en bouwen van oplossingen, iemand anders mag van mij gerust beslissen of die oplossingen niet te duur zijn etc.
Ik vind het als consultant ook net leuk om met een "helikopterview" (bullshit-bingo!) feedback te kunnen geven over de werking van bedrijven.

Maar als ik de TS zijn post goed begrijp, is zijn irritatie ook vooral het feit dat er geen verschil is of hij nu zijn best doet of niet. En dat is iets dat je enkel kan oplossen door van werkgever te veranderen, of door zelfstandige te worden. En in mijn ervaring zijn er weinig werkgevers waar het anders loopt, eens je "goed genoeg" bent in uw job.

 

[MasterMind]

Ik had hetzelfde, begonnen vol motivatie aan carriere, veel willen bijleren etc, veel projecten willen doen. En dan zie je vrij snel dat je op een niveau komt waarbij de "uitdaging" eigenlijk weg blijft. Als er iets uitdagend is, dan komt het er vooral op neer dat het gewoon meer werk is ipv iets dat je helemaal anders moet oplossen dan normaal. Ik ben dan ook freelancer geworden en mij geeft dat echt veel meer voldoening. Niet persé omdat ik andere projecten doe, maar eerder het feit dat alles wat je doet ook rechtstreeks "gewaardeerd" wordt. Als je een training volgt, dan kan je rate omhoog waardoor je een financiële incentive hebt. Als je iets "indrukwekkend" doet bij een klant, dan zal die ook niet lastig doen om de rate te bespreken etc.
Dat is een heel verschil met als werknemer, daar gebeuren die dingen ook, maar jij praat niet rechtstreeks met de klant over uw loon. Daar zit uw werkgever tussen, en die gaat zeker niet elke rate-verhoging doorbetalen in een loonsopslag. Hierdoor had ik énorm het gevoel dat ik soms veel extra dingen deed, en daar eigenlijk quasi niks voor terug kreeg.

Inderdaad, het gevoel overheerst dat we hier enkel zitten om het top management rijker te maken.
Ergens logisch, het is hun bedrijf. Maar het knaagt als er geen budget is voor een deftig loonbeleid (algemeen geweten dat deze werkgever onderbetaald, maar dat kom je natuurlijk pas te weten nadien) en de CEO terwijl maar expenses blijft binnendoen (golfevent hier, resto daar, zijn vrouw (werkt hier ook in een zeer uitvoerende job) meer betalen dan eender wie op de ondersteunende diensten en een Audi Q5 als leasewagen), ...

Dat zal niet alleen hier zijn natuurlijk, maar in mijn functie kom ik zulke zaken uiteraard te weten. Dat vermindert de frustraties natuurlijk niet.
Zolang ik niet mijn eigen baas ben zal dit uiteraard altijd een rol spelen.

Ik ben zelf freelancer en buiten het feit dat je je eigen keuzes kan maken rond alles wat een bedrijf anders voor je faciliteert verandert er inhoudelijk niet erg veel aan de job.

Ben dus niet zeker of het een oplossing is voor een bore-out.

Freelance werk is niet hetzelfde als ondernemen.

Inhoudelijk hoeft er niet per se iets te veranderen. Het feit is gewoon dat ik dit na 1-2 jaar beu ben van zodra de routine er is ingekomen.
Ik ben goed in wat ik doe, ik haal veel energie uit die zaken, maar van zodra alles op punt staat of het moment dat niemand er eigenlijk nog van wakker ligt hoe vlot alles wel loopt nu, dan zakt mijn motivatie weg.
Dus ik denk wel dat een leven als consultant iets voor mij is, aangezien ik dan mijn ding kan doen en alles kan overdragen aan een interne wanneer het tijd is voor een nieuw project.

Waarom zou je zoveel meer betaald moeten worden dan je peers? Die krijgen het werk ook gedaan. Ja, ze werken minder efficiënt en ja ze moeten misschien wel eens overuren doen. Maar ze leveren in se ook redelijk goed werk af? Je wordt betaald voor een 40h week.
Je zal moeten doorgroeien naar een hoger postje met meer verantwoordelijkheden en daar knelt het schoentje.

Mijn peers (die naar andere werkgevers getrokken zijn) verdienen wel 5k bruto of meer.
De huidige collega's die ik nog heb (met dezelfde titel) zijn juniors (basically schoolverlaters) en kunnen niet zonder mij zelfstandig een closing doen of ad hoc analyses. Komt daarbij dat ik mij gespecialiseerd heb in het automatiseren van typische finance flows (reporting, provisies, analytische controles, ...), iets wat mijn peers vaak niet hebben (dus ook niet die dat weg zijn nu).
Dat maakt dat ik, tevens bevestigd door benchmarks, wel degelijk recht heb op een hoger loon.

Een management positie zie ik (momenteel) niet zitten, ik verdiep mij nog te graag in de cijfers en een manager is toch vooral het oplossen van miserie van anderen.

Als ik je verhaal zo lees, dan zou ik ook gaan voor een consultant job (freelance/payroll). Je moet je tanden ergens kunnen inzetten en je wilt graag dat ze dat zien en appreciëren. Niet zozeer beloond worden met extra loon. Het is ook gewoon niet eenvoudig voor de CFO om u significant meer te geven tov. je peers. Eventueel een bonus laten uitbetalen bij een uitzonderlijke verwezenlijking, dat dan weer wel. Maar efficiënter werken dan je peers is geen uitzonderlijke verwezenlijking..

En oh ja. Als het om het geld te doen is in de finance wereld. Wat zit je dan nog in België te doen?

Zoals hierboven aangehaald: ik denk het ook.

De CFO zegt steeds dat hij wel iets gaat moeten doen financieel, maar als puntje bij paaltje komt is het altijd een flauw excuus.
Het moet ook via de CEO en HR passeren en daar wringt het schoentje volgens mij.

Freelance gaat niets van je motivatieproblemen oplossen. Een klant geeft minder om jou dan een goede manager.
Geld lost geen problemen op.
Word geen zelfstandige als je mentaal niet helemaal oké bent
Blijven experimenteren met jobs en eens gewaagder van functie veranderen ipv same shit different company, of het geluk in iets buiten je job vinden

(gewoon om je te helpen)

De motivatie kan wel opgelost worden door frequent te veranderen van omgeving lijkt mij.
Mentaal denk ik wel ok te zijn hoor, ik zoek gewoon uitdaging in het professioneel leven.
Privé is er geen probleem, daar weet ik zeker wat doen. Alleen zit je minstens 8u op een plek die energie vreet ipv geeft.

Heb ondertussen zelf ook twee jobs versleten, bij beide ging het ook altijd als volgt:

Fase 1: Spannend en veel bijleren
Fase 2: Verveling slaat toe, geen werkgeluk meer. Enkel nog opdagen voor het geld.
Fase 3: Uitweg zoeken, indien gevonden terug naar fase 1 anders frustratie, aversie en bore-out
Fase 4: Het spannende eindspel, twijfel hebben en daarna toch de grote opluchting er vanaf te zijn

Sommige mensen zijn gewoon niet gemaakt om heelder dagen fulltime achter dezelfde bureau te zitten en hetzelfde te doen. Terwijl andere mensen hun grote geluk de hele dag hetzelfde doen is in excel.

Dat complimenten gedoe is vaak niet meer dan de wortel die managers hun werknemers voor houden om ze gemotiveerd te houden, zonder ze meer te moeten betalen. Heb zelf complimenten genoeg gekregen, maar als je dan zelf iets vraagt dan zijn ze doof.

Voor de rest kan je best je werk ook relativeren, uiteindelijk is het "maar" werk en er zijn jobs genoeg.

Zelfde cyclus dus inderdaad.


Het aantal complimenten dat ik kreeg werd zo frequent, dat ik ze in een aparte folder bewaar. Ik zou ze eigenlijk moeten afdrukken en op de bureau van de CFO leggen... echt geloofwaardig is het allemaal niet meer dan en inderdaad vooral lucht dus.

Op zich is het niet het puur financiële, maar de directe link die voor mij een groot verschil maken. Ik vond het absurd dat ik tijdens evaluaties te horen kreeg "dat ik heel goed bezig was en opslag verdiende, maar dat internationaal beslist was om geen opslag te geven". Dat haalt de motivatie gewoon volledig onderuit. Die beslissingskracht, dat is bvb 1 van de dingen die ik eigenlijk net niet wil. Ik ben expert in het bedenken en bouwen van oplossingen, iemand anders mag van mij gerust beslissen of die oplossingen niet te duur zijn etc.
Ik vind het als consultant ook net leuk om met een "helikopterview" (bullshit-bingo!) feedback te kunnen geven over de werking van bedrijven.

Maar als ik de TS zijn post goed begrijp, is zijn irritatie ook vooral het feit dat er geen verschil is of hij nu zijn best doet of niet. En dat is iets dat je enkel kan oplossen door van werkgever te veranderen, of door zelfstandige te worden. En in mijn ervaring zijn er weinig werkgevers waar het anders loopt, eens je "goed genoeg" bent in uw job.

Dit helemaal dus.
Ik hoef ook geen leider te zijn, dat ligt niet in mijn karakter.
Geef mij een opdracht en ik zal ze met volle moed uitvoeren.
Daarom dat ik besef dat de expert track meer iets voor mij zal zijn dan manager worden.

Het feit dat ik (en mijn collega's niet) zoveel complimenten kreeg bouwde de verwachting op dat ik ook een serieuze opslag zou krijgen.
Dus ja, als ik dan hard tegen de muur vlieg dan ligt mijn motivatie ergens in de diepste kelder... Lijkt mij ook ergens normaal, nee?

 

[REpute]

Daarom dat ik besef dat de expert track meer iets voor mij zal zijn dan manager worden.

Maar expert / manager zijn heeft niets te maken met freelancen hè. Ik ben ook expert in mijn materie, maar gewoon interne werknemer. Sterker nog, had ik niet intern geweest had ik wellicht niet gestaan waar ik nu sta. Ik heb bij mijn werkgever een aantal keer een carrièreswitch gedaan en de kans gekregen om in bepaalde rollen te groeien. Als externe zou er dan verwacht worden dat je die expertise al vooraf opgebouwd hebt.

Dus wat dat betreft zit ik in een iets gemakkelijkere zetel, ik heb intern de laatste 10 jaar heel veel krediet opgebouwd en daar pluk ik nu de vruchten van. Dat is mij op dit moment in mijn carrière veel meer waard dan maandelijks wat extra centjes op de bankrekening die ik eigenlijk niet echt nodig heb.

 

[Mountain-Djinn]

Ander perspectief: lijkt me dat je in een KMO werkt waar je al op het 'toppunt' zit qua finance (want je rapporteert aan de CFO van die KMO). Al eens gedacht om over te gaan naar een grote multinational en je daar op te werken binnen de finance functie? Lijkt me realistisch dat je daar nog heel wat interessante projecten kunt gaan doen aangezien die globaal werken, globale systemen hebben, enz.

 

[Topgear]

Ander perspectief: lijkt me dat je in een KMO werkt waar je al op het 'toppunt' zit qua finance (want je rapporteert aan de CFO van die KMO). Al eens gedacht om over te gaan naar een grote multinational en je daar op te werken binnen de finance functie? Lijkt me realistisch dat je daar nog heel wat interessante projecten kunt gaan doen aangezien die globaal werken, globale systemen hebben, enz.

En ook met slimmere mensen moet samenwerken die elkaar pushen naar een hoger niveau.

 

[Topgear]

Mijn peers (die naar andere werkgevers getrokken zijn) verdienen wel 5k bruto of meer.
De huidige collega's die ik nog heb (met dezelfde titel) zijn juniors (basically schoolverlaters) en kunnen niet zonder mij zelfstandig een closing doen of ad hoc analyses. Komt daarbij dat ik mij gespecialiseerd heb in het automatiseren van typische finance flows (reporting, provisies, analytische controles, ...), iets wat mijn peers vaak niet hebben (dus ook niet die dat weg zijn nu).
Dat maakt dat ik, tevens bevestigd door benchmarks, wel degelijk recht heb op een hoger loon.

Uw peers intern zijn dus junior profielen en verdienen minder dan u? Dan is dat toch correct. Je wordt meer verloond omdat je zelfstandig een closing kan doen en de juniors van je kunnen leren. Ik zie het probleem niet.

Dat je ex-collega's kiezen voor een jobhop en daarbij vooruit gaan, is niet de zaak van je huidige werkgever. Jij hebt toch met je volle verstand dat contract getekend voor €4500?
Als dat het probleem is, ga dan uw ex-collega's achterna.
Maar zoals anderen hier ook terecht zeggen, dat gaat uw echte problemen niet oplossen.

Trouwens:
"Komt daarbij dat ik mij gespecialiseerd heb in het automatiseren van typische finance flows (reporting, provisies, analytische controles, ...), iets wat mijn peers vaak niet hebben (dus ook niet die dat weg zijn nu)."
Behoort dit tot je jobomschrijving of is dat een nice to have?

 

[tortoise]

Ander perspectief: lijkt me dat je in een KMO werkt waar je al op het 'toppunt' zit qua finance (want je rapporteert aan de CFO van die KMO). Al eens gedacht om over te gaan naar een grote multinational en je daar op te werken binnen de finance functie? Lijkt me realistisch dat je daar nog heel wat interessante projecten kunt gaan doen aangezien die globaal werken, globale systemen hebben, enz.

Goeie tip inderdaad. Of naar een bedrijf waar finance een veel belangrijkere factor is in de bedrijfsvoering: bv. banken, verzekeringsondernemingen, fintech spelers, ...
En daar kun je ook nog kiezen tussen big corporate (grootbanken), een kleinere spaarbank of een nichespeler (private banks). Of eerder iets meer startup/KMO achtig zoals Cashforce (zoeken wel meer IT profielen) ofzo.