stowaway
Active member
Super!
Vastgelopen in professioneel leven: geen voldoening, op weg naar een bore-out?
- Onderwerp starter Embo
- Startdatum
Super!
Mijn laatste job in de privé was een aansturende management positite in IT. Dagen van minstens 10-12 uur waren niet ongewoon en ik had constant het gevoel dat ik geen controle had en altijd achter de feiten aanliep.
Nu sinds 2 jaar bij de overheid. Totaal pakket financieel is minder maar ik heb veel veel meer balans in mijn privé - werkleven.
Nu sinds 2 jaar bij de overheid. Totaal pakket financieel is minder maar ik heb veel veel meer balans in mijn privé - werkleven.
Hier ook langzaam het idee aan het laten rijpen om iets anders te doen.
Leidinggevende van (on)rechtstreeks 20 mensen. Mijn tijd gaat op aan aandacht geven aan, luisteren, plannen ,daarnaast mijn eigen werk en dat van een langdurig zieke collega.
Nadeel is dat ik een “gever” ben, maar weinig terugkrijg. Mijn baas boven mij is zo goed als afwezig waardoor ik zelf geen klankbord heb. En ook steeds zelf mijn plan moet trekken.
Als ik ‘s morgens mijn gsm hoor, weet ik al van X of Y is ziek (pas op dat kan natuurlijk), maar steeds die zorg dan van die planning.
Idem in weekend.
Heb ik het leidinggevende onderschat? Ja.
Paar jaar terug en mooie promotie kunnen maken, maar ik heb heimwee naar mijn vorige job, kleiner team, minder kopzorgen. Mijn werk doen en naar huis !
Enige wat mij wat blokkeert is dat, als ik in bedrijf blijf, ik het zal zien als een degradatie.
Leidinggevende van (on)rechtstreeks 20 mensen. Mijn tijd gaat op aan aandacht geven aan, luisteren, plannen ,daarnaast mijn eigen werk en dat van een langdurig zieke collega.
Nadeel is dat ik een “gever” ben, maar weinig terugkrijg. Mijn baas boven mij is zo goed als afwezig waardoor ik zelf geen klankbord heb. En ook steeds zelf mijn plan moet trekken.
Als ik ‘s morgens mijn gsm hoor, weet ik al van X of Y is ziek (pas op dat kan natuurlijk), maar steeds die zorg dan van die planning.
Idem in weekend.
Heb ik het leidinggevende onderschat? Ja.
Paar jaar terug en mooie promotie kunnen maken, maar ik heb heimwee naar mijn vorige job, kleiner team, minder kopzorgen. Mijn werk doen en naar huis !
Enige wat mij wat blokkeert is dat, als ik in bedrijf blijf, ik het zal zien als een degradatie.
Hoe zeldzaam dit ook in je hoofd lijkt, het is het niet. Je bent 18 en moet plots kiezen wat je voor de rest van je leven wil doen. Natuurlijk lukt dat niet. Het is plots september en je weet het nog niet. Lichtjes paniek...en dan komen de voorstellen van anderen: ''Ik heb gehoord dat dit/dat... Zou je niet dit of dat...'' Of iets totaal anders: 'Ja, ze hebben altijd gezegd dat je opleiding X toch niet aankon, probeer Y' En dan begin je opeens aan je opleiding met een slechte insteek en hopla...voor je het weet ben je wat jaren verder en sta je (hopelijk) met je diploma te zwaaien. Vanaf het eerste jaar op je nieuw werk besef je feitelijk al dat er 'iets' mis is, in het begin wuif je dat nog weg. En wederom: opeens ben je 5-10 of 20 jaar ver en sta je daar nog steeds. Het aloude verhaal van heel wat mensen. Niets om je over te schamen.
De grootste uitdaging, achteraf bekeken, is dan niet om je diploma te halen...neen: het is om tijdens de 'gemaakte' carriere een switch te maken naar iets wat je wel graag doet.
De grootste uitdaging, achteraf bekeken, is dan niet om je diploma te halen...neen: het is om tijdens de 'gemaakte' carriere een switch te maken naar iets wat je wel graag doet.
Embo
Member
Ik heb uiteindelijk niet echt last minute een keuze gemaakt, maar mijn keuze na het middelbaar was inderdaad wel vooral ingegeven op basis van mijn omgeving. Bij mij kwam tijdens de opleiding al een besef dat de opleiding niet echt mijn ding was. Maar omdat het wel lukte, heb ik toch doorgezet. Onderliggend sluimerde er wel een gevoel dat er iets niet klopte
Nu de leeftijd van 30 daar is en ik de laatste jaren nooit echt gemotiveerd ben in mijn job slaat de paniek soms wel toe. "Wat doe ik dan wel graag?" Is een vraag waar ik maar geen antwoord op vind.
Mijn grootste wens is gewoon om een job te hebben die ik (de meeste dagen) met goesting en enthousiasme kan uitoefenen. Dat is nu niet het geval en dat geeft mij een gevoel van hopeloosheid. Ik zie nu ook veel vrienden rondom mij die echt hun draai hebben gevonden in hun carrière en grote stappen vooruitzetten. Ik vertel mijzelf dat vergelijken geen zin heeft, maar dat is gemakkelijk gezegd dan gedaan. Vooral als anderen echt met enthousiasme en passie vertellen over hun job, bekruipt mij een gevoel van tristesse en schaamte.
Chauffagist
Well-known member
Ik tel vooral weer af naar de herfstvakantie, Ardennen, bos, geen collega's en met rust gelaten...
cege
Well-known member
Zoals al 100x gepost hier, mensen verwachten te veel van het leven en zeker van het werk. Je moet je werk niet haten. Maar er is geen enkele reden dat je je werk superleuk moet vinden. School was toch ook maar een semi verplicht nummertje ? Soms leuk, soms niet leuk. Maar om 5h naar huis lopen en die Nintendo aan zetten.
Probeer in het professionele leven hetzelfde te doen. Vind iets naast je werk dat je leuk vindt (kinderen, sport, tuin, whatever) en kijk daar naar uit na het werk.
Ik ken er velen die om de 3y hun nieuwe droomjob gevonden hebben.... Of ze zijn SUPER CONTENT van hun nieuwe job en na 2y gaan ze op een sabbatical van een jaar... Het is bij iedereen hetzelfde hoor.
Zorg gewoon dat je iets vindt dat je voldoende uitdaagt, voldoende opbrengt en stop dan met telkens meer en hoger te willen.
Ik zit momenteel in een fase waar ik perfect kan zeggen. "Dit wil ik de komende 5-10y doen". 0,0 drang om "naar boven" te willen werken. Misschien dat ik binnen 5-10y eens iets anders wil doen in het bedrijf, maar dan zal een horizontale move zijn en geen verticale. De vertical drang van iedereen is echt iets vreemd. of de "carriere moeten maken". Wat wil dat zelfs zeggen? 90% van de jobs is gewoon werk dat moet gebeuren. Niet iedereen kan CEO zijn of elke dag iets anders doen...
Het is in veel gevallen echt niet leuk hoor om naar boven te schuiven en overgrote deel van de mensen kan het echt niet aan. Stop chasing it. Als je stress krijgt van te moeten kiezen wat je 's avonds gaat eten, dan moet je niet willen "manager van een team" worden, dat zul je stresserend vinden...
Yep, zeker eens er kinderen in het spel zijn en je op een middle manager/expert niveau komt waar het rondloopt met 40ers, zou je ervan versteld staan hoeveel volk er 5000-6000-7000-8000 euro naar huis sleurt en echt wel niet the extra mile gaat en gewoon werk ziet als een verplicht nummertje tussenin de andere activiteiten in een week.
Ik denk dat jonge mensen "passie" overschatten. Zucki en Musk en Tim Apple zijn van die passion freaks, maar dat is echt niet de realiteit voor 99% van de mensen.
Je weemoedigheid verrast me steeds opnieuw
