Review: Tomb Raider I-II-III Remastered

Eigenlijk moet ik mij verontschuldigen aan juffrouw Lara Croft. Jaren terug, toen ik mijn allereerste desktop kocht, kreeg men daar nog een hele collectie cd-roms bij en daar zat van alles wel wat tussen (zelfs FIFA) waaronder dus Tomb Raider III. Ik vond de game op zich leuk en daar vertel je dan al eens over. Een meisje dat ik indertijd kende was kennelijk al langer ingewijd in de wereld van het schattenjagen en was bepaald niet onder de indruk van hoeveel tijd haar vriendje ermee bezig was. Ik heb dus een heel aantal jaren naar Miss Croft verwezen als … triangle tits … Niet alleen is deze benaming al jaren niet meer van toepassing, het was misschien ook niet zo heel beleefd. Dus bij deze: sorry, Lara!

Het jeugdsentiment in de vorm van Tomb Raider I, II en III is nu in remastered versie te spelen op PlayStation 4 en 5, Xbox X|S en Xbox One, pc en Nintendo Switch. Prijzen durven al wat variëren dus doe je research vooraleer tot kopen over te gaan!

Hold infinity in the palm of your hand​

Gaming heeft een lange en rijke traditie van mooie vrouwen. Die vrouwen zijn dan ook nog vaker en vaker absolute kick-ass boss babes (ik ben hélemaal mee met de moderne archetypes van de vrouw), maar eentje is – voor mij, toch, don’t @ me – grondlegster en iconisch en dat is Lara Croft. Ik denk oprecht ook niet dat er iemand echt oneens mee zou zijn. Ook al werd ze geboren in de hogere regionen van de Britse aristocratie, na een twee weken durende lijdensweg in de Himalaya (vliegtuigcrash) besloot Lady Croft om haar voorbestemde leventje achter zich te laten en zich te smijten in een veel meer avontuurlijk bestaan. Ook al is er over de jaren al een aantal keer een andere draai gegeven aan het hoe en waarom Lara de persoon is geworden die ze is, het van hoge geboorte zijn blijft een constante. Het persoonlijke fortuin dat haar toelaat om haar passie met alle middelen te volgen, ook.

Er is al een dikke zeven jaar sprake van een ‘komende’ nieuwe Tomb Raider-game, maar meer dan ‘jep’ hebben we al een hele tijd niet meer gekregen. Is de remaster van de originele trilogie misschien een aftasten om te zien of er nog zin is in nieuwe avonturen voor de dapperste aller jonkvrouwen? Misschien wel, misschien is er na dertig plus jaar wel oprecht twijfel of de wereld nog Lara-minded is, misschien is geen enkel icoon nog iconisch genoeg? Niet bij mij, ik blijf ons madam genegen, maar hoe staat de jongere/nieuwere generatie gamers tegenover het concept van de sexy avonturierster? En is het heruitbrengen van hoe het allemaal begon de beste manier om de waters te testen? Amai, veel vragen!

Aspyr-e to greatness​

Ik speelde indertijd zo veel Tomb Raider, dat ik bij het sluiten van mijn ogen nog steeds tempels zag. Indertijd was het dan ook wel erg mooi om zien, je voelde jezelf gewoon echt in de jungle of een geheime mythische locatie. Als ik dan nu terug kijk naar - schitterend voorbeeld - een tijger die arme Lara aanviel ten midden de wildernis ... Je kan niet anders dan in lachen uitbarsten, zelfs Minecraft zou van deze tijger zeggen "toch niet fantastisch, hoor". Nochtans, de details van tempels en ruïnes waren oprecht van een niveau waar we met bewondering naar keken. Ik liep tijden rond zonder veel te doen, gewoon kijken en onder de indruk zijn. Op dat vlak zijn deze remasters dan ook indrukwekkend. Natuurlijk zijn het remasters en geen remakes, dus natuurlijk blijft het duidelijk dat dit geen recente spellen zijn. Howeverrr, Aspyr en Crystal Dynamics hebben hard gewerkt en met indrukwekkende resultaten. Er zit nu een diepte in de texturen, de oude 2D-objecten zijn nu 3D en ook de personages zijn grafisch geüpdatet. De speler kan afwisselen tussen klassieke graphics en de vernieuwde stijl, waardoor je heel erg goed kan zien hoe véél beter het wel geworden is. Lara Croft gaat op zoek naar de Scion van Atlantis, de Dolk van Xian en vijf delen van een meteoriet (de Infada steen, Element 115, de Dolk van Ora, het Oog van Isis en de Hand van Rathmore) met een nu merkbaar on-driehoekige voorgevel.

Zelfs wie geen rookie meer is, ziet haar vaker schielijk ten onder gaan dan goed kan zijn voor de zenuwen.

Het gevoel van dertig jaar geleden is grotendeels wel intact gebleven. Tomb Raider was nooit een eenvoudige game, er zijn altijd weidse sprongen, platformen, diepe putten (met of zonder puntige stokken) en legio andere mogelijkheden om Lara naar de eeuwige jachtvelden te helpen en zelfs wie geen rookie meer is, ziet haar vaker schielijk ten onder gaan dan goed kan zijn voor de zenuwen. Indertijd speelde ik met het keyboard, nu probeerde ik voor het eerst een controller en ik heb - vrij zeker - mijn oude record voor 'hoeveel keer kan je een aristocrate van een klif doen storten?' gebroken. De 'klassieke' controls (tank controls noemt men dat) vond ik - persoonlijk - niet meer 'klikken' met hoe we al een aantal jaren games spelen. Dat kan absoluut een andere ervaring zijn voor wie al van in het begin console speelde! Voor mij was het lastig om de logica in de vingers te krijgen van 'ik richt rechts en Lara ... loopt ter plaatse tegen een muur te bonken?' dus koos ik voor de optie moderne controls. Puristen zullen mij vervloeken, maar het lukte voor mij echt beter. Enfin, iets beter. Een hele kleine iets. Ik zou nog steeds de begrafenissen niet willen bekostigen naar de hoeveelheid keren mijn Lara toch de dieperik instortte.

Congratulations Ms Croft​

85 miljoen exemplaren zijn er van de verschillende TR games al over de toonbank gegaan. In antwoord op de vele vragen in een vorige paragraaf kan ik zeggen dat deze remasters zeker niet tegen deze trend zullen ingaan. Sentiment voor de nineties kids onder ons en de gezonde nieuwsgierigheid naar een icoon van de populaire cultuur voor wie nieuwer is. Het is verre van perfect, dat zeker. De tank controls voelen bevreemdend aan, maar de moderne controls passen in wezen niet bij de gameplay van de late jaren negentig. Plús dat dit spel geen check-points heeft en je manueel moet gaan opslaan. Anders bestaat de kans dat je vlotjes een deftige afstand weet af te leggen, van een jammerlijke vensterbank afdondert en van voren af aan mag opnieuw beginnen. Ik zeg het, niet gezond voor de zenuwen! Je hebt wel nog steeds Croft Mansion met zijn oefenruimtes waar je naar hartenlust kan trainen voor je het avontuur begint. En de butler is altijd in de buurt met een sterk kopje thee.

De kleinigheden die net dat extra puntje voldoening kunnen geven, ontbreken.

Je kan gemiddeld op zestig tot vijfenzestig uur gameplay gaan rekenen. Voor de prijs (remember, shop around!) moet je dit dus echt niet laten. Al krijg je ook niet veel meer dan je drie spellen. Er zijn geen extra's (de filmmomenten tussenin zijn ook niet geremastered, wat wel een schril contrast vormt als je veelal de nieuwe graphics kiest te gebruiken) zoals misschien een tijdslijn voor de Tomb Raider-serie of enig artwork. De kleinigheden die net dat extra puntje voldoening kunnen geven, ontbreken. Dat is misschien niet ongewoon voor een uitgave die an sich niet 'nieuw' is, maar, ach, het was leuk geweest om iets te vinden (paaseitje?). Een troost die ik wel kan meegeven is dat de originele cheat codes (vroeger altijd zo cool om uit te proberen) nog steeds werken voor deze remasters! Je moet de tank controls gebruiken en dan ben je vertrokken. Ik ga - vanzelfsprekend - geen lijst publiceren (serious gamers only hier...) maar ongelimiteerde wapens, een hele level overslaan,... Het zou allemaal wel eens kunnen.

Conclusie

Het zal niet iedereen zijn meug zijn, grif toegegeven. De eerste drie Tomb Raider-games zijn zowel qua stijl als qua gameplay in feite hopeloos verouderd, 1996 kan voor games evengoed 1896 zijn. Maar toch is een kans niet onverdiend. Aspyr en Crystal Dynamics werkten echt serieus aan het remasteren van omgeving en personages. Natuurlijk niet op niveau Ultra HD zoals we nu gewoon zijn, het had verder doorgedreven mógen zijn, de soundtrack, de filmische clipjes, hadden er baat bij gehad om de ervaring fijner te maken en ook onder handen genomen te zijn. Maar de nostalgische duik wagen blijft toch wel een oké keuze. De mogelijkheid om te kiezen voor de klassieke controls of een moderne versie maakt het toegankelijk voor een breder publiek. Tomb Raider bood ook altijd voldoende uitdaging, niemand die ooit - bijna niemand die ooit - zal zeggen dat je er doorheen kan huppelen als ware het Dora the Explorer (copyright die cross-over). Verhalen van schattenjagers op exotische en mysterieuze locaties vol puzzels en valstrikken blijven een van de leukste thema's voor een game, met de belevenissen van Lara Croft ga je dan ook nog eens naar de (bijna) bron. De OG, zeg maar. Schoonheidsfoutjes, leeftijdsfoutjes, zijn hier absoluut te vergeven. Het is gewoon leuk dat deze trip vol herinneringen nog eens op de voorgrond komt en misschien de impuls zal geven voor een nieuwe reeks avonturen van de dame met het ijzeren karakter en de dikke portemonnee.

Pro

• Nostalgie
• Blijft een uitdagend spel
• Hard gewerkt aan de remaster

Con

• Ondanks alles vrij verouderd
• Oude controls niet zo handig, nieuwe controls niet zo geschikt

7

Over

Beschikbaar vanaf

14 februari 2024

Gespeeld op

1. PlayStation 5

Beschikbaar op

1. Nintendo Switch
2. PC
3. PlayStation 4
4. PlayStation 5
5. Xbox One
6. Xbox Series X|S

Genre

1. Action
2. Adventure
3. Fighter
4. Survival

Ontwikkelaar

1. Aspyr
2. Crystal Dynamics

Uitgever

1. Aspyr

Website

Officiële website

Forumlink

Forumlink

 

Ik snap het op een manier wel, maar vind het lastig om mee akkoord te gaan wel. De oude controls zijn eigenlijk helemaal niet onhandig, gewoon niet evident om snel aan gewoon te worden, eens die controls in uw handen zitten zijn die echt enorm vlot. Het verschil tussen mijn eerste playtrough na jaren of mijn 3de en 4de waren dag en nacht verschil. In mijn speedrun stond ik met moeite stil om mij te draaien voor een jump of een ander maneuver. Ik vind het dus dubbel, ik ga akkoord dat ze verouderd zijn, wat logisch is in een PS1 game maar ik ga niet akkoord dat ze niet handig zijn, want ze zijn letterlijke exact ontwikkeld voor het hele grid systeem van het spel en zijn echt wel smooth, gewoon traag en gewichtig.

 

Ik denk dat een PC review ook anders zou zijn dan een PS review, niet alleen wat betreft de controles. Zo is het als 'nostalgische' PC gamer bijna altijd een nadeel om geen manuele savegameoptie te hebben. Wij zijn er als het ware mee vergroeid. Die F5 knop zit in onze genen. Voor net dezelfde reden 'om geen hele sectie opnieuw te doen'...willen de meeste PC gamers dus net géén checkpoints Toch een mooie review van een leuk game. Bedankt!

 

Ik denk dat een PC review ook anders zou zijn dan een PS review, niet alleen wat betreft de controles. Zo is het als 'nostalgische' PC gamer bijna altijd een nadeel om geen manuele savegameoptie te hebben. Wij zijn er als het ware mee vergroeid. Die F5 knop zit in onze genen. Voor net dezelfde reden 'om geen hele sectie opnieuw te doen'...willen de meeste PC gamers dus net géén checkpoints Toch een mooie review van een leuk game. Bedankt!

Altijd mij aan gestoord. Want laten we eerlijk zijn, het is eigenlijk ez mode hé.

Checkpoints voelen hier nog steeds aan als overwinningen. Al is de originele Tomb Raider trilogy weldegelijk gebouwd rond die "save anywhere" optie.