Album of the week Iron Butterfly - Heavy

[Deleted member 621]

Spoiler: (irrelevante informatie met o.a. een lijst van mogelijke albums)

Waar kan ik beginnen?

Vorige donderdag in de late namiddag was ik er pas aan uit. Weken heb ik hierover nagedacht. De stoner & doom-fans hier kennen mij natuurlijk al in het topic, maar ik ben ook grote fan van bluesrock, progressive en (hard) psychedelic rock en in dit laatste topic heb ik ook al verschillende keren gepost.

Ik had zelfs een lijstje gemaakt van mogelijke albums omdat ik er zoveel moeite mee had en mijn hoofd er maar over bleef breken.

Spoiler: Complete lijst met mogelijke albums

Arthur Brown - The Crazy World of Arthur Brown
Atomic Rooster - Death Walks Behind You
Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Blue Öyster Cult - titelloos of Secret Traities
Captain Beyond - titelloos
Deep Purple - Deep Purple In Rock
Earth & Fire - titelloos of Song Of The Marching Children
Fleetwood Mac - Peter Green's Fleetwood Mac
Frumpy - Frumpy 2
Jefferson Airplane - Surrealistic Pillow
Jethro Tull - Stand Up of Benefit
John Entwistle - Smash Your Head Against The Wall
Lucifer’s Friend - titelloos
Robin Trower - Bridge of Sighs
Scorpions - Fly To The Rainbow of In Trance
Shocking Blue - At Home
Spooky Tooth - Spooky Two
Stone Garden - titelloos
The Byrds - Fifth Dimension, Mr. Tambourine Man of The Notorius Byrd Brothers
Uriah Heep - Salisbury
Van Der Graaf Generator - H To He, Who Am The Only One

Helemaal in het begin dacht ik, ik kies Deep Purple In Rock met mijn favoriete “schreeuwer” Ian Gillan, maar ik had DP al genomineerd voor de classic artists-reeks én het is natuurlijk een bekende band.
(Wat niet maakt dat ze geen album van de week verdienen natuurlijk, maar ik wou toch de kans aan een minder bekende artiest/parel geven).

Betreft mijn andere geliefde stoner & doom: daar zijn hier al veel meer fans van zijn dan ik had gedacht, maar dit is misschien ook een te zwaar en donker genre voor de niet-stoners/metalheads, dus ik ik heb dit genre er bewust uit gelaten.

Uiteindelijk ging het nog tussen Benefit van Jethro Tull en Heavy van Iron Butterfly.
Ik was er bijna de hele tijd van overtuigd dat ik voor Jethro Tull ging kiezen. Meer voor de band zelf dan voor het album, omdat er gewoon geen enkele band is zoals Jethro Tull, ze ook niet de bekendste band zijn en ze wel wat (wat zeg ik VEEL) meer aandacht verdienen.
Zelfs iemand met een voorliefde voor “vergeten” en/of underground bands zoals ik kende ze niet zomaar.
De manier waarop zij folk, blues en zelfs een tikkeltje Sabbath-achtige gitaar mengen is gewoon fenomenaal. Als je Jethro Tull hoort zie je groen, ruik je bos, zie je bos.
Nu ja, ik toch.
Eerst had ik gedacht aan het album Stand Up, maar misschien was het te langdradig. Ik zou dan maar Benefit nemen, ook een sterk en iets korter album, maar er was toch nog één album dat ervoor zorgde dat ik enorm veel keuzestress kreeg van een artiest die volgens mij nog minder bekend is dan Jethro Tull:

Iron Butterfly met Heavy, uit 1968.

Het bezwerende album van de week!

Een album dat iets esoterisch, bezwerends en mystieks heeft, vooral het orgel. I LOVE IT!
Laat je niet afschrikken door de titel Heavy; ik zou dit genre omschrijven als een mix tussen hard psychedelic en progressive rock, maar zeker geen metal.

Aanraders zijn Possession, The Unconscious Power, You Can‘t Win, Fields Of Sun, maar het absolute hoogtepunt is voor mij het slotnummer Iron Butterfly Theme. Eveneens mijn favoriete instrumentale nummer. (Ooit?) Zeker op het moment dat dat orgel zot begin te doen.
Bezwerende en onheilspellend-klinkende instrumenten, een mystieke sfeer, creatieve uitspattingen,... Het is nogal mijn ding in muziek.

Meer weet ik niet te zeggen...

Veel plezier met het album van de week!

 

[Avondland]

Ik luister toch al een hele tijd naar dit soort muziek, maar deze plaat ben ik nog niet tegengekomen. Right up my alley! Ideale schijf ook met dit warmere weer, al had ik dit liever beluisterd in mijn lounge in den hof in plaats van achter mijn bureau tijdens het telewerken.

Nu even van de muziek genieten, mijn pensées over deze schijf volgen op een later tijdstip.

 

[Lint]

Hier ook helemaal right up my alley. Zeer goede keuze imo, heel toffe plaat .
En @FuseTea, volgende week is mijne tour, en ik ga u heel heel erg blij maken met mijn keuze gok ik (als ik de komende week niet nog 7 keer van gedacht verander, wat goed mogelijk is )

 

[Deleted member 95]

Ik zet hem vanavond op terwijl ik de BBQ aansteek, zou iets voor mij moeten zijn!

 

[Creeping Death]

Alright, ééntje waar ik naar uit kijk!
Ik ken er een beetje van dankzij The Simpsons Benieuwd naar meer.

 

[Lint]

Alright, ééntje waar ik naar uit kijk!
Ik ken er een beetje van dankzij The Simpsons Benieuwd naar meer.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Ooit eens een plaat van hun (zilvere hoes weet naam niet meer) gekregen en vond dat toen best ok dus ben benieuwd wat dit gaat geven

 

[Gavin]

Driewerf hoera, deze ken ik weer, simpel! En meer dan Aynsley Dunbar, dacht ik, maar dat viel achteraf toch wat tegen. Ik kende hier enkel Possession, Unconscious Power en Theme van. Fields of Sun misschien ook, maar da's toch al wat troebeler dan die eerste drie. Ook qua stijl is dit album iets lichter dan ik ze in gedachte had.

• Top
  • Get Out Of My Life Woman, You Can't Win, Look For The Sun, Fields Of Sun, Theme
• Goed
  • Possession, Unconscious Power, Gentle As It May Seem, Stamped Ideas,
• OK/skipbaar
  • So-Lo

Unconscious Power doet me altijd denken aan Daytripper van The Beatles, maar dan toch een mindere versie. Zelfde voor Possession zonder die The Beatles verwijzing, mist net iets. Van de onbekende nummers vind ik You Can't Win en Look For The Sun wel dik in orde! So-Lo is wel OK maar was me iets te kitscherig, maar als dat de bodem van uw album is, hebt ge goed gewerkt. Als ik dan toch iets negatief moet zeggen, is het dat ik het nét niet zwaar en catchy genoeg vind om echt te blijven hangen. Misschien meteen ook de reden dat ze buiten één nummer niet echt bekend zijn, ondanks de aanwezige kwaliteit? De meer uitgesmeerde elektrische gitaren zoals Get Out Of My Life Woman, of die epische nummers met veel lawaai van meer dan tien minuten, vind ik hun beste versie. De nieuwe tracks bij top ga ik wel bij in een playlist zetten, en ik kies dan Get Out Of My Life Woman of Fields Of Sun als de favs.

Om nog even terug te komen op de band in het geheel en ze kennen: Als ze niet tot mijn favoriete bands behoren, luister ik niet echt volledige albums en moet het dus van shuffle of een playlist komen. Ik heb even vlug geluisterd via de Spotifypreviews en de andere nummers die ik kende van hun andere albums, buiten In-A-Gadda-Da-Vida natuurlijk, waren Lonely Boy en In The Crowds van Ball, Are You Heavy van In-A-Gadda-Da-Vida, en New Day, Easy Rider en Butterfly Bleu van Metamorphosis. Zitten goede dingen tussen, en van monsters van een kwartier waren ze alleszins niet vies zeg. Dus zes nummers van hun discografie, ook weer minder dan gedacht op voorhand, en ik klasseer ze wel onder bekende naam voor mij. Ik was wel tevreden dat ze een pak meer dan één album hadden, vaak ziet ge toch rond die periode dat bands één sterk album maken en dan verdwijnen met de noorderzon! Ik zal komende dagen als ik klaar ben met Cave die andere platen wel eens opleggen.



Voor Atomic Rooster, Blue Cheer, Robin Trower, Spooky Tooth en Van Der Graaf Generator verdient ge een extra like IMO, ook al hebben ze dolf ondergespoten. Ik heb gezien dat er een thread is voor dit soort rock en, al zie ik daar wel @Kid_C in de openingspost goochelen met genres wat me wat afschrikt, ik zal er straks eens een post proberen plaatsen omdat ik denk dat ik mogelijk wat onbekende schijven kan aanleveren op dit vlak. Dikke keuze, @FuseTea, degene van de voorgestelde albums die me het meest ligt. Niet dat dat wat uitmaakt voor dit concept uiteindelijk.

 

[shiftyke]

Dit is zo'n cover die veel goeds voorspelt

 

[Kid_C]

Ik heb gezien dat er een thread is voor dit soort rock en, al zie ik daar wel @Kid_C in de openingspost goochelen met genres wat me wat afschrikt, ik zal er straks eens een post proberen plaatsen omdat ik denk dat ik mogelijk wat onbekende schijven kan aanleveren op dit vlak.

Don't be afraid, we have mushrooms.

 

[Deleted member 621]

Tof! Niet gedacht dat Iron Butterfly in The Simpsons zou voorkomen.

 

[Creeping Death]

Voor als ge van orgel solo's houdt btw:

 

[Bauhaus]

Ken de band enkel van In-A-Gadda-Da-Vida, kijk alvast uit naar dit album.

 

[willydrama]

Goeie keus, veel mooie momenten op de elpee. Ik ken veel versies van GOMLW maar deze cover is niet de allerstrakste, voor mij het minpuntje van het album. Uit die periode deden ze in de underground qua psychrock om ter zotst, hier blijft het proper compact, zou dat invloed van Atco zijn ? Zeker paar keer draaien deze week

 

[Lint]

Tof! Niet gedacht dat Iron Butterfly in The Simpsons zou voorkomen.

Door The Simpsons weigerde ik te geloven dat dat nummer "In-A-Gadda-Da-Vidal" heette ipv "In the Garden of Eden"... want laten we eerlijk zijn, which makes more sense?
Blijkbaar kwam dat omdat de zanger dronken was bij de opname en het niet tegoei kon uitspreken .

Ik ben trouwens geen giga fan van Iron Butterfly. Er is iets aan de zang van Ingle dat mij irriteert. Op deze plaat zingt hij maar op de helft van de nummers, so all good .

 

[Deleted member 621]

Voor als ge van orgel solo's houdt btw:

Nummer is een minuut bezig en ik hou er nu al van!

 

[Deleted member 621]

Hier ook helemaal right up my alley. Zeer goede keuze imo, heel toffe plaat .
En @FuseTea, volgende week is mijne tour, en ik ga u heel heel erg blij maken met mijn keuze gok ik (als ik de komende week niet nog 7 keer van gedacht verander, wat goed mogelijk is )

Ik tel alvast af naar volgende week!

 

[FlyingHorseman]

Ben net aan deze begonnen en ik heb de gewoonte om dan ook eens wat info over de band op te zoeken. Zo kwam ik deze schitterende anekdote tegen op wikipedia:

The band had been booked to play at Woodstock in August 1969 but got stuck at New York City's LaGuardia Airport. They explained their situation to the concert promoters and asked for patience. Their manager, however, sent a telegram demanding that Iron Butterfly be flown in by helicopter, whereupon they would "immediately" take the stage. After their set, they would be paid and flown back to the airport. According to drummer Bushy, "We went down to the Port Authority three times and waited for the helicopter, but it never showed up".[9]Woodstock Production Coordinator John Morris claims he sent the manager a telegram reading: "For reasons I can't go into / Until you are here / Clarifying your situation / Knowing you are having problems / You will have to find / Other transportation / Unless you plan not to come." The first letter of each line in the telegram spelled out the acrostic "Fuck You" making clear that the band was not welcome.

 

[Creeping Death]

Nummer is een minuut bezig en ik hou er nu al van!

Ik ben wel nen Danava fan en zeker van dit album (Hemisphere of Shadows).

Die spelen niet altijd even strak en juist, het is allemaal wat ongepolijst maar da's imo één van de charmes.

 

[FlyingHorseman]

Zo, klaar met m’n luisterbeurt. Ik kende de band ook enkel van In-A-Gadda-Da-Vida (via The Simpsons) en moet toegeven dat ik een beetje twijfelachtig stond tegenover het veelvuldig gebruik van een orgel door de band, dat is niet meteen mijn favoriete instrument. Dat viel al bij al nog wel goed mee. Het halfuurtje is eigenlijk vrij vlot gepasseerd en in de meeste nummers was het niet al te veel afleiding van de rest van de muziek. Die mocht van mij zelfs nog een beetje meer heavy zijn.

Dit is muziek waar ik niet zoveel naar luister, maar dit vond ik een tof plaatje. Na een eerste luisterbeurt kan ik niet echt veel uitschieters benoemen, maar geregeld zat er wel een goeie groove in een aantal nummers. Het laatste nummer sprong er misschien wel wat uit.