Allrighty then, zoals al gezegd: Howly fuck dit greep me direct bij de ballen. Mijn grootste algemeen (positief) punt bij dit album is toch echt wel
The Tempter is echt zo een ongelooflijk dikke schijf dat ik dat specifiek nummer al een aantal keer opnieuw heb op gezet. Niet elk nummer blijft datzelfde niveau vasthouden imo, maar all in all is het wel een goed album.
Ik ben echt wel mee met de altijd zware gitaar, het ritme dat als een trein vooruit stuift, de zang, en de dikke sfeer, en het blijft ten alle tijde
Ik haak wel af op de m.i. foute mixing, die de zang begraaft onder de rest.
Over die zang dan:
Stemtimbre van de zanger, Ozzy met een iets te krappe ballenknijper, trekt me niet helemaal over de streep
Op sommige momenten deden de vocals van die Eric Wagner mij enorm denken aan Dee Snider. Alsof ik naar een twisted versie van Twisted Sister aan 't luisteren was. En dat is niet noodzakelijk slecht.
Nog iemand die dat er wat in hoort?
De ene zegt Ozzy met een ballenknijper, ik zeg Axl Rose in zijn gouden dagen.
Ik hoor er toch vooral Ozzy in (al dan niet met ballenknijper). Maar in tegenstelling tot
@willydrama, kan ik het uiterst goed smaken
.
Ik zou die mannen graag eens live gezien hebben. Ik kan me perfect voorstellen om daar te staan, pintje in de hand, rustig mee te headbangen met mijn weelderige haardos (ahum
), om dan luid te roepen
Wat ik ook opmerkelijk vind als ik door de replies lees: Veel mensen halen andere nummers eruit als hun beste. Dat is ergens ook wel een mark of greatness imo.
Uiteraard kan er maar eentje juist zijn, and this guy gets it
:
Ja vette sound wel. Favorieten voorlopig de opener, Bastards Will Pay en The Fall Of Lucifer.
Helemaal ook mijn selectie van beste nummers.
Dus over de nummers:
- The great (= added to Spotify playlist):
- The Tempter: Godmiljaar wat een schijf. Zoals het moet zwaar, rechtoe rechtaan en ni te complex. Gewoon een lekker nummerke, wow die versnelling , en echt coole zang. Ik hoor hier ook heel wat Sabbath in, maar met betere zang (cuz fuck Ozzy)
- Bastards Will Pay: Direct blazen out of the gate en niet stoppen, echt dik fucking nummer
- Fall of Lucifer: Lekker ritme, lekkere vertraging en lekkere versnelling, groovy
- The good:
- Revelation: Lekker zwaar begin, en losgaan op die drum miljaar , coole solo, maar ... zang is hier echt ondermaats (als enige nummer)
- Psalm 9
- Tales of Brave Ulysses
- The OK:
- Victim of the Insane: Begint heel erg lekker, maar de rest is maar gewoon "ok"
- The meh:
- Assasin: Jammer dat dit het 2e nummer is, trok mijn goesting direct naar onder
- Endtime: Rare tempo switches imo, waardoor het clunky & amateuristisch overkomt
En dan nog wat losse dingen:
Voor mij klinkt het uiteraard heel schatplichtig aan het grondwerk dat Black Sabbath in de jaren '70 gelegd heeft.
Ik weet dat ik niet mag vergelijken en dat deze band op heel eigen hoogte staat maar ik ga het toch doen: het lijkt zo weggeplukt uit één van de betere Black Sabbath platen.
Agreed
Maar het blijft zoals 6 hot dogs achtereen eten, de laatste 3 smaken minder dan de eerste drie
Cool !!
Op basis van uw posts had ik geen tekenaar verwacht bij u? Kunnen we dingen aanvragen?
ik had een halve crush op Ayco Duyster puur op basis van haar stem. Je kon niet zomaar een prentje van haar google'en (of altavista'en, want google kwam pas veel later op) dus in mijn hoofd was dat gewoon Christina Applegate met een zwoele stem en goede muzieksmaak.
En hoe beviel de realiteit?
Sta mij dan nog toe te eindigen met: