Fusetea
Member
Beste AOTW-volk,
Deze keer stel ik jullie graag een Duits 70s jazzrock/prog/fusion/worldmusic… album voor (om maar weer die term niet te gebruiken
).
Muziek waaraan het hier jammer genoeg nog steeds aan aandacht ontbreekt, dus het leek mij de ideale gelegenheid om eens zo'n album onder de aandacht te brengen via AOTW.
Dan was er nog de vraag welke artiest ik zou kiezen, want sommige bands krijgen wél aandacht, zoals Amon Düül (II), Neu!, Faust, en zelfs de obscure Sand, mijn meestgedraaide band van vorig jaar.
Onder andere Eloy, Jane, Eroc, Birth Control, Wolfgang Reichmann (R.I.P.) en zijn voormalige band Streetmark, maar dus ook deze Kraan zijn daarentegen Duitse bands die nooit reactie krijgen. Daar moest dus maar eens verandering in komen!
Elk van deze bands heb ik overwogen als AOTW en uiteindelijk is het Kraan geworden.
Hier en daar plaats ik een paar quotes en ook uit reviews van personen die veel beter zijn in het omschrijven van deze muziek dan ikzelf.
Wat de absurde naam betreft:
Geen ding waar (drinkbaar) water uitkomt dus. (Na een tijdje wen je er wel aan.)
Kraan in 1971
Het is een band waar ik de laatste tijd veel naar luister. Weer zo een die ik al jaren kende, maar dat was het, tot een paar maanden terug.
Alleen was kiezen tussen 2 van hun albums niet zo simpel. De ene keer dacht ik aan ik deze S/T, de andere keer dan weer aan opvolger Wintrup. Beide albums vind ik erg goed en blijven altijd lang in mijn hoofd hangen.
Uiteindelijk heb ik dan toch voor het S/T album gekozen omdat daar meer in wordt geëxperimenteerd. Je hebt er ook een “band live in studio” gevoel bij. Het is een band die nog op zoek is naar welke richting het juist wil uitgaan.
De versie die ik jullie laat horen is een re-issue met demo’s van vier van de nummers.
Door zijn obscure status heeft dit album niet de beste productie, maar toch leek het mij de moeite waard jullie dit te laten horen.
De saxofoon klinkt om te beginnen heel fraai en melodisch en volgens mij is dit ook het belangrijkste instrument op dit album, en misschien wel van de band an sich. Al heb ik ook verregaande appreciatie gelezen voor de bassist:
De openingstrack Sarah’s Ritt Durch Den Schwarzwald klinkt het meest proggy op dit album. Het is meteen de enige Duitstalige track, al bestaan de lyrics uit misschien twee zinnen - die érg moeilijk te vinden zijn. Door de zangstijl van vocalist Peter Wolbrandt is het dan ook nog eens moeilijk te begrijpen wát hij juist zingt. Via een Duitse review op een obscure webpagina - hoe kon het ook anders - is het dan toch gelukt om één van de twee zinnen te vinden:
Ik heb er geen idee van of ik de andere zin ooit ergens online zal vinden. De kans om het door de mannen zelf te weten te komen is nog altijd groter denk ik.
Daarna volgt het epische M.C. Escher, een eerbetoon aan de kunstenaar - althans, daar ga ik toch vanuit. Escher “tekende” deze muziek echt volgens mij; iets wat ik een tijdje geleden heb bedacht. Zou hij nog geweten hebben dat er muziek bestaat die zijn werk “speelt”?
Het nummer blijft het meest van allemaal in mijn hoofd hangen en is alvast één van de hoogtepunten op dit album.
Kraan Arabia is een zwoel klinkend, instrumentaal nummer. Ik denk dat ik de wereldmuziekmensen hier blij mee maak.
Zoals de titel al zegt zijn er vooral oosterse invloeden te horen. (Het doet mij bijvoorbeeld denken aan dit nummer van Eloy, één van de eerder genoemde bands.)
Head is het langste en ook meest experimentele nummer op deze plaat met als intro een drumsolo. Een geweldige, fraaie jam met hier en daar wat gezang en een zalig riffje. Het duurt maar 18 minuten.
Ook de saxofoon is weer van de partij, om over te gaan op een wat meer onheilspellend geheel.
Afsluiter Sarah Auf Der Gansewies is dan weerprachtig kort, maar krachtig. Het meest fraaie instrumentale nummer op deze plaat wat mij betreft.
Dan zijn er nog de demo’s voor de liefhebbers. Ik kan ze alleen maar aanbevelen. Hier is het band live in studio-gevoel echt 100%. De Sarah’s Ritt Durch Den Schwarzwald-demo vind ik zelfs bijna beter dan het origineel.
Ik besef wel dat dit misschien niet voor iedereen het makkelijkste album is om naar te luisteren.
Wie toch fan is geworden raad ik nog eerdervernoemd album Wintrup aan, maar ook Let It Out (beide beter geproduceerd ook), en als laatste, dit diepgaande artikel in dit online psychedelic magazine.
Wie een paar gedetailleerde reviews wil lezen verwijs ik graag door naar de albumpagina op Progarchives, waaruit ik het merendeel van de quotes heb gehaald.
YouTube-link (beste kwaliteit volgens mij ):
Veel luisterplezier!
Fusetea
Overige bronnen: , https://www.alexgitlin.com/kraan.htm, https://www.rocktimes.info/Archiv/gesamt/k/kraan/kraan_same.html
Deze keer stel ik jullie graag een Duits 70s jazzrock/prog/fusion/worldmusic… album voor (om maar weer die term niet te gebruiken
).Muziek waaraan het hier jammer genoeg nog steeds aan aandacht ontbreekt, dus het leek mij de ideale gelegenheid om eens zo'n album onder de aandacht te brengen via AOTW.
Dan was er nog de vraag welke artiest ik zou kiezen, want sommige bands krijgen wél aandacht, zoals Amon Düül (II), Neu!, Faust, en zelfs de obscure Sand, mijn meestgedraaide band van vorig jaar.
Onder andere Eloy, Jane, Eroc, Birth Control, Wolfgang Reichmann (R.I.P.) en zijn voormalige band Streetmark, maar dus ook deze Kraan zijn daarentegen Duitse bands die nooit reactie krijgen. Daar moest dus maar eens verandering in komen!
Elk van deze bands heb ik overwogen als AOTW en uiteindelijk is het Kraan geworden.
Hier en daar plaats ik een paar quotes en ook uit reviews van personen die veel beter zijn in het omschrijven van deze muziek dan ikzelf.
Wat de absurde naam betreft:
Geen ding waar (drinkbaar) water uitkomt dus.
(Na een tijdje wen je er wel aan.)
Kraan in 1971
Het is een band waar ik de laatste tijd veel naar luister. Weer zo een die ik al jaren kende, maar dat was het, tot een paar maanden terug.
Alleen was kiezen tussen 2 van hun albums niet zo simpel. De ene keer dacht ik aan ik deze S/T, de andere keer dan weer aan opvolger Wintrup. Beide albums vind ik erg goed en blijven altijd lang in mijn hoofd hangen.
Uiteindelijk heb ik dan toch voor het S/T album gekozen omdat daar meer in wordt geëxperimenteerd. Je hebt er ook een “band live in studio” gevoel bij. Het is een band die nog op zoek is naar welke richting het juist wil uitgaan.
De versie die ik jullie laat horen is een re-issue met demo’s van vier van de nummers.
Door zijn obscure status heeft dit album niet de beste productie, maar toch leek het mij de moeite waard jullie dit te laten horen.
De saxofoon klinkt om te beginnen heel fraai en melodisch en volgens mij is dit ook het belangrijkste instrument op dit album, en misschien wel van de band an sich. Al heb ik ook verregaande appreciatie gelezen voor de bassist:
De openingstrack Sarah’s Ritt Durch Den Schwarzwald klinkt het meest proggy op dit album. Het is meteen de enige Duitstalige track, al bestaan de lyrics uit misschien twee zinnen - die érg moeilijk te vinden zijn. Door de zangstijl van vocalist Peter Wolbrandt is het dan ook nog eens moeilijk te begrijpen wát hij juist zingt. Via een Duitse review op een obscure webpagina - hoe kon het ook anders - is het dan toch gelukt om één van de twee zinnen te vinden:
Ik heb er geen idee van of ik de andere zin ooit ergens online zal vinden. De kans om het door de mannen zelf te weten te komen is nog altijd groter denk ik.
Daarna volgt het epische M.C. Escher, een eerbetoon aan de kunstenaar - althans, daar ga ik toch vanuit. Escher “tekende” deze muziek echt volgens mij; iets wat ik een tijdje geleden heb bedacht. Zou hij nog geweten hebben dat er muziek bestaat die zijn werk “speelt”?
Het nummer blijft het meest van allemaal in mijn hoofd hangen en is alvast één van de hoogtepunten op dit album.
Kraan Arabia is een zwoel klinkend, instrumentaal nummer. Ik denk dat ik de wereldmuziekmensen hier blij mee maak.
Zoals de titel al zegt zijn er vooral oosterse invloeden te horen. (Het doet mij bijvoorbeeld denken aan dit nummer van Eloy, één van de eerder genoemde bands.)
Head is het langste en ook meest experimentele nummer op deze plaat met als intro een drumsolo. Een geweldige, fraaie jam met hier en daar wat gezang en een zalig riffje. Het duurt maar 18 minuten.
Afsluiter Sarah Auf Der Gansewies is dan weer
Dan zijn er nog de demo’s voor de liefhebbers. Ik kan ze alleen maar aanbevelen. Hier is het band live in studio-gevoel echt 100%. De Sarah’s Ritt Durch Den Schwarzwald-demo vind ik zelfs bijna beter dan het origineel.
Ik besef wel dat dit misschien niet voor iedereen het makkelijkste album is om naar te luisteren.
Wie toch fan is geworden raad ik nog eerdervernoemd album Wintrup aan, maar ook Let It Out (beide beter geproduceerd ook), en als laatste, dit diepgaande artikel in dit online psychedelic magazine.
Wie een paar gedetailleerde reviews wil lezen verwijs ik graag door naar de albumpagina op Progarchives, waaruit ik het merendeel van de quotes heb gehaald.
YouTube-link (beste kwaliteit volgens mij
):Veel luisterplezier!
Fusetea
Overige bronnen: , https://www.alexgitlin.com/kraan.htm, https://www.rocktimes.info/Archiv/gesamt/k/kraan/kraan_same.html
:
)
.
