Album of the week Cloven Hoof - Cloven Hoof (1984)

[Avondland]

1984. Een omineuze datum. George Orwell had er een weinig optimistisch boek over geschreven. Het is het jaar waar de accidentele vrijgave van 40 ton methylisocyanaat in Bhopal, India leidde tot de grootste industriële milieuramp dat we in de recente geschiedenis hebben meegemaakt. De gifwolk kostte in korte tijd meer dan 2.000 personen het leven en tastte de gezondheid van 150.000 tot mogelijk wel 600.000 andere mensen aan, van wie later nog 6.000 aan de gevolgen van de blootstelling zouden bezwijken. Verder zagen we een verdere escalatie in de oorlog tussen Iran en Irak, dat het hele decennium zou domineren. De Sovjets beleefden hun zwanenzang in Afghanistan en zouden uiteindelijk, net als de Amerikanen in 2011, roemloos terugkeren naar huis. In eigen land was de communistische terreurcel CCC actief en in Italië wogen de loden jaren ook door met een bomaanslag in de spoortunnel tussen Bologna en Firenze waar 40 onschuldige slachtoffers vielen. En dan had je nog die plezante Thatcher.

Maar dan heb je die muziek van die periode. Wauw! Véél interessanter dan de jaren '90, waar ik in opgegroeid ben. Maar het gaat zoals het gaat: als kind absorbeer wat je rondom je hoort en mijn ouders hadden geen uitgesproken muzikale smaak (Joe Cocker, James Last, Get Ready en René Froger come to mind ), dus mijn muzikaal ontwaken gebeurde pas bij aanvang van de nillies. Het duurde niet lang voor ik de smaak van zwaardere gitaren leerde appreciëren, via een welgekomen opstapje in de punkrock met dank aan American Pie 2. Iron Maiden en vooral het album Rock in Rio degusteerde ik volcontinu.

Pas enkele jaren later, in mijn "blekkie-periode", kwam ik een andere, ietwat vergeten, parel uit de NWOBHM tegen uit 1984. Het eerste album van de nog steeds actieve band Cloven Hoof raakte me midscheeps en regelmatig gebeurt het wel eens dat ik die loeihard opzet. Misschien geen all killer, no filler, maar het scheelt toch niet veel en de nummers die er uit steken zoals ik hieronder laat beschrijven zijn om de vingers en duimen van af te likken.

Het gekke is ook dat alleen deze plaat van de band me bevalt, latere albums vind ik minder goed. Als je naar de bezetting van de band kijkt zijn er zéér vaak wissels gebeurd, wat de discografie weinig consistent maakt. De latere albums zijn eerder klassieke "power" heavy metal en op zich is daar niets mis mee, maar de sfeer en de rauwheid van het eerste album is daar verdwenen. Dat heeft ook te maken met de zanger. David Potter, die op het eerste album zong, was voor Cloven Hoof wat Paul Di'Anno was voor Iron Maiden en dan heb ik het vooral over de zangstijl. Meer een hoek af, minder episch, wat ongepolijst, rauwer en agressief.

Klassieke muziek mag helder en afgeborsteld klinken, maar als het om gitaarmuziek gaat mag het wel een stuk vuiler en ruwer.

36 minuutjes in totaal ... dat valt mee!

Mijn favorieten op dit album:

Cloven Hoof (yes, door Cloven Hoof op het album Cloven Hoof). Deze commentaar op MetalArchives omschrijft het beter dan ik het op dit moment kan:

Of course, the real meat of the album lies in the longer songs, the first of which is the title track. This is, simply put, one of the greatest songs to ever come out of the NWOBHM scene. It’s a fucking monster, just dripping with joyous blasphemy and evil glee; the song describes the ritual performed to summon Satan (no, not the band), and captures the atmosphere perfectly. After a bit of a drum intro and an unusual, punkish opening riff (which never reappears), the main riff charges out with Potter’s proclamation of sacrilege riding on top. “THE HOUSE OF GOD HAS BEEN…VIOLATED!” Surely that’s one of the absolute best album-opening lines in all of metal. “CROSS UPTURNED, ALTAR…DESECRATED!” Sorry, I’ll stop now. Then comes a little interlude complete with spoken invocation, and the song builds up again with the choirs I mentioned earlier enhancing the evil atmosphere wonderfully. More chanting follows (that “eko eko” part is actually a “real” incantation called the Witch’s Rune), and after a heavy bit another interlude with more choral parts; finally the song builds back up into a massive crushing finish, in which the summoning is successful and the summoner carried off to hell. Did I mention the riffs? They’re all great, except maybe that slightly weird opening one, but it’s not bad and easily forgivable. Oh, and the whole thing is musically structured along with the narrative, which totally works.

Return of the Passover is ook zo'n episch nummer dat geen seconde verveelt. Gewéldige opbouw met riffs en solo's die de haren doen rijzen:

“Return of the Passover” is the third and final epic monster of the album, and I’d rate it second behind the title track, but ahead of “The Gates of Gehenna”. It’s also by far the longest, clocking in at nine and a half minutes; you might think it would get dull or boring, but you’d be dead fucking wrong. We’re talking “Satan’s Fall” level of greatness here, or (dare I say?) even slightly better, as “Satan’s Fall” has that somewhat boring section in the middle which “Return of Passover” thankfully lacks. It also has what’s probably the best double-guitar lead of the whole album; right smack in the middle of the song, that ascending one is just great. God, and that final section where the great riff is then overlaid by the great solo, which builds into the great double-guitar lead, which is then backed by the great choir…the way it starts out simple and builds in complexity and atmosphere until the grand finale is just, well, great! For a style as usually unsubtle as NWOBHM is, being able to build tension so well for a whole two minutes without changing the riff is just jaw-dropping; it brings to mind that fantastic section in “Phantom of the Opera” (you know the one), and I couldn’t think of a better way to end the album.

 

[Fusetea]

Leuk, een herontdekking! Ben zelfs vergeten hoe ze klinken.

 

[PBR Streetgang]

Paul Di'Anno, hear hear! Bruce Dickinson mag dan wel een piloot zijn, en ja, zijn stem is terecht dé stem van Iron Maiden geworden en ook een icoon binnen het heavy metalgenre. Maar in alle eerlijkheid, geef mij maar de rauwe rock 'n roll klank van de eerste twee albums.

Wat Cloven Hoof betreft, ik ken ze niet en ben benieuwd. Vooral omdat je een recensie citeert waar de vergelijking wordt gemaakt met niets minder dan The Phantom of the Opera, het Maiden nummer bij uitstek - zelfs Bruce Dickinson geeft het toe...

 

[Fusetea]

Paul Di'Anno dus. (Sorry @Avondland , heb je OP nog niet goed gelezen. Het is maandagmorgen en ik voel mij op dit moment nog steeds een beetje omver gereden door een camion.)

Toen ik het daarstraks opzette had ik dan toch geen aha-gevoel ondanks de naam mij goed bekend is. Dit klinkt wel heel anders dan Iron Maiden. Een soort van donkere, onheilspellende hardrock/metal, maar dan geen stoner & doom.
Savatage en Queensrÿcke zijn bands waar ik aan moet denken. Misschien ook een beetje Holocaust? (Voor alle duidelijkheid: het gaat hier over een band met die naam. )

Had ik niet geweten dat het Di'Anno was, ik weet niet of ik zijn stem had herkend. Klinkt toch wel anders dan in Iron Maiden vind ik.
EDIT: weer niet goed gelezen dus. Ik heb weer een ADHD-piek.

De afsluiter Return of the Passover heeft dan wél weer een Iron Maiden vibe. Beste nummer imo, en het zou mij niet verwonderen als anderen het met mij eens zouden zijn. Geweldige solo ook!

Zeker een leuk, crushing album, maar ik denk dat ik hier lang geleden nog wel grotere fan van was geweest aangezien ik de zogenaamde "80s metal" al lange tijd laat links liggen. Ik ben wel nog altijd fan van Iron Maiden's debuut, al draai ik ook dit veel minder dan een paar jaar geleden.

 

[PBR Streetgang]

De afsluiter Return of the Passover heeft dan wél weer een Iron Maiden vibe. Beste nummer imo, en het zou mij niet verwonderen als anderen het met mij eens zouden zijn. Geweldige solo ook!

Helemaal akkoord hiermee. Opener en afsluiter zijn de beste nummers op de plaat.

Ik ben wel nog altijd fan van Iron Maiden's debuut, al draai ik ook dit veel minder dan een paar jaar geleden.

Killers the goat

 

[CerumenCrevice]

klassieke metal in mij oren, toen het nog niet alle gitaargeluid door een diffuser gooide.
zeer jaren 80 vibe.

Ze durfden toen ook best 'hoog' gaan met hun gitaren en met zang (kopstem, persoonlijk geen fan van, integendeel zelfs)
De trend is hun drum zo simpel mogelijk te houden precies, genoeg variatie in gelukkig wel nog.
Bas mis ik altijd in jaren 80 producties, dus geen rekening mee gehouden, maar daardoor klinkt alles zo 'kil' en 'hol'.

groot en goed contrast met de hip-hop, rap en noise van de vorige entries, doch in mijn oren zeer gelijkaardig aan vorige entry.
qua gitaren vond ik de vorige beter, omdat het allemaal wat beter bij elkaar past. en de sax. ik mis de sax.
de ruwheid kon ik hier wel degelijk appreciëren , de gitaren klinken een pak minder gelikt.

 

[Kid_C]

Heel aangename verrassing! Bij het eerste geluid van de gitaren wist ik meteen waarom @Avondland dit een goed album vindt. Klinkt ergens wat far out richting een black metal sfeer. De plaat vloog voorbij (het is dan ook maar een dik halfuur), de zang was awesome, de riffs waren awesome, killer drumslagen bij momenten...

Jup, goedgekeurd, dikke merci voor de suggestie!

 

[Deckard]

Stevig riffen, de vocals vallen mij goed mee en gaat goed vooruit. Net wat ik nodig had na een ambetante werkdag. Na de eerste 2 luisterbeurten denk ik ook dat de opener en afsluiter de beste nummers zijn. Nog enkele keren opleggen deze week.

 

[Lint]

Ik zag Cloven Hoof van @Avondland, en het koud zweet brak mij al weer uit, met PTSD flitsen naar van die vorte trve kvlt black metal.
Maar dit bleek gewoon een deftig stukske heavy metal te zijn. Ik ken het niet, maar het is voorbij gevlamd en ik heb er van genoten.
Cloven Hoof zelf is veruit het beste en meest interessante nummer. Laying Down the Law was maar meh, en al de rest was gewoon goed.

Eigenlijk heb ik hier weinig over te zeggen. Het was gewoon goed zonder meer.











Of jawel, ik heb 1 ding te zeggen: Wat de actual fuck was hun bedoeling bij die album cover? Metal Ball Z?

 

[PBR Streetgang]

@Lint dat vroeg ik me ook al af, knotsgekke hoes. Ze wouden zich misschien vanaf dag één al branden als een long-forgotten heavy metal curiosity?

Maar ik vind het echt wel plezant eigenlijk, net nog eens opgezet se. Al denk ik niet dat ik hier na deze week nog naar ga terugkeren.

 

[Obi-Jan]

Ah Cloven Hoof, lang geleden dat ik hier nog eens naar geluisterd had. Maar zeker leuk om het nog eens op te zetten dit is wel het soort van heavy metal waar ik nog wel naar kan luisteren.
Eerste en laatste nummer zijn inderdaad wel de hoogtepunten, en gekke hoes inderdaad

 

[FlyingHorseman]

Klassieke heavy metal heb ik grotendeels aan me voorbij laten gaan, ik ben meteen voor de coolere metalvarianten gegaan. Nu dat ik deze beluisterd heb, vind ik dat misschien wel een beetje jammer want ik vond het een plezant halfuurtje en heb het al eens een tweede keer beluisterd. Vandaag ook voor het eerst in eeuwen nog eens wat Iron Maiden opgezet! Misschien nog eens wat klassiekers in het genre opsnorren.

Het moet niet altijd moeilijkdoenerij zijn, gewoon wat goeie riffs. Klinkt ook positief eighties.

Interessante bandafbeelding op hun wikipedia pagina ook! De onderste links lijkt op de zanger van Nickelback en die rechts lijkt op een soort goth Al Pacino.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Ik ben wel mee. Plaat balanceert mooi tussen iets agressief en iets episch in de stijl van Iron Maiden. Goeie riffs, goeie zanger. Gewoon een oerklassieke maar oerdegelijke heavy metal plaat

 

[Creeping Death]

Ik ben wel mee. Plaat balanceert mooi tussen iets agressief en iets episch in de stijl van Iron Maiden. Goeie riffs, goeie zanger. Gewoon een oerklassieke maar oerdegelijke heavy metal plaat

Helemaal mee eens!
Leuke, beukende plaat, die na een dik half uur is voorbij geraasd. Rek dat een uur en ik word het misschien wel wat beu maar dit was ideaal imo.
Goeie riffs, heel goeie zang. Top plaatje.

Nog even wat voorgangers bijtreden en zeggen dat Clovenhoof en Return Of The Passover de twee beste nummers van de plaat zijn.

 

[SnakeGodRovinin]

In zijn soort moet dit album dicht bij een 10/10 aanleunen.
Het dik anderhalf minuutje interlude past zelfs perfect.
Met alle goede wil van mijn omgeving, heb ik getracht een minpuntje te ontdekken, maar het is me niet gelukt.
Dat is natuurlijk niet moeilijk met dit soort muziek, je kan daar weinig fout mee doen.

 

[TRUMP]

Dit is wel mijn ding. Ik kende het eigenlijk niet, maar vind het wel een leuke plaat. Zonder fillers. Ik speelde hem op non stop.

 

[Avondland]

Wel tof dat die zo goed binnenkomt bij iedereen. Het is ook gewoon een toegankelijke en energieke eightiesplaat, geen obscure of abstracte moloch die maar weinig mensen kan bekoren.

Ook nog toffe ontdekkingen uit die tijd is History of a time to come van Sabbat en Tales of terror van Hallow's Eve.

 

[Hayrus]

Leuke en zeer toegankelijke plaat met enkele steengoeie riffs.

Bas mis ik altijd in jaren 80 producties, dus geen rekening mee gehouden, maar daardoor klinkt alles zo 'kil' en 'hol'.

Doordat je dit hebt gezegd, let ik daar nu op en dat is inderdaad wel het geval.

 

[clercqie]

Net zoals @shiftyke luister ik vooral veel tijdens het werk, tenminste als dat werk het me toelaat..

Het is er maw nog niet van gekomen om eens grondig in deze Cloven Hoof te duiken. Ik ben er al eens vluchtig doorgegaan en dat leek er op te wijzen dat dit het soort metal is dat minder mijn ding is. Beetje te clean en theatraal qua zang en met toch wat teveel technische uitspattingen qua solo's die voor mij altijd zorgen dat de flow van een nummer wat teveel wordt onderbroken.

Maar dus ik erken dat ik het nog niet echt een eerlijke kans heb gegeven en dat dit eerste oordeel niet echt veel waarde heeft. Ik probeer binnenkort nog eens wat meer tijd te maken!

 

[derp]

Ik heb geprobeerd om deze een kans te geven maar dit genre metal is een van de weinige dingen waar ge mij geen plezier mee kunt doen. Sorry @Avondland !