Album of the week Scraping Foetus Off the Wheel - Nail

[Obi-Jan]

Ik ben er nu naar aan het luisteren, maar het is echt mijn ding niet
dit soort drukke, eclectische, hysterische muziek heb ik altijd moeilijk mee, het is all over the place and het is gewoon vermoeiend om naar te luisteren eigenlijk.
Hier en daar passeert er wel eens een stuk dat nog wel cava is, maar het duurt nooit lang

En ook nog eens herhalen wat ze hierboven al gezegd hebben: veel sterkte! Neem in de eerste plaats maar tijd voor jezelf, je gezondheid is duizend keer belangrijker als een stom forumpje op het internet

 

[Kid_C]

Je gezondheid is duizend keer belangrijker als een stom forumpje op het internet

Je bent zelf een stom forumpje op het internet.

Maar idd, take care en neem je tijd, wij lopen niet weg en oordelen niet.

 

[nifelheim]

Speciaal sfeertje, zeker wel. Heb het gevoel dat dit in de 80's meer indruk zal gemaakt hebben en ook beter tot z'n recht kwam. De electronica is ondertussen al beter gedaan, industrial al veel luider en harder gebracht en de grenzen van eclecticisme zijn al veel verlegd op een verfijndere manier. Daarom vind ik het wat te weinig beef hebben om te overtuigen. Toch respect voor die mens zijn carrière en voor @Bauhaus zijn keuze.

 

[Deckard]

Interessante keuze. Inderdaad een eclectisch album en bij momenten misschien ook een beetje druk. Ik hoor ook wel de verwijzingen naar Tom Waits en Nick Cave. Zeker op vocaal vlak bij momenten. De muziek doet me soms wat aan Nitzer Ebb denken en Wang Chung on steroids. Heel af en toe herken ik er ook Pretty Hate Machine van NIN erin (of moet dat omgekeerd zijn ).

 

[BearPils]

Met zo'n bandname had ik één of de andere pig squealende grindcore verwacht

Ik dacht ook meteen aan dit ( vanaf min 2)

Ik heb het een kans gegeven maar deze is toch net iets TE voor mij...
Misschien dat een tweede luisterbeurt op een later tijdstip wat vlotter zal gaan.

 

[Bauhaus]

Heb getwijfeld om mijn situatie hier uit te leggen maar heb mijn relaas gepost in de thread Mentaal Welzijn waar het beter op zijn plaats is.

Met zo'n bandname had ik één of de andere pig squealende grindcore verwacht

Hehe, ik wist dat zo'n titel mensen zou afschrikken en heb nog getwijfeld om het gewoon Foetus te noemen maar ik wou eerlijk zijn.

Ik heb nooit echt een klik gemaak met industrial (natuurlijk ook een beetje een stomme verzamelterm voor redelijk uiteenlopende muziek), maar ik vind het goed als er wat elementen van gebruikt worden of als het op een vrij toegankelijke manier gebracht wordt zoals bij Nine Inch Nails. Dat laatste vind ik bij dit album eigenlijk ook wel het geval, misschien omdat ik veel van de aangehaalde bands in je openingspost die als aanknooppunt dienen al goed vond. Daardoor is de sprong naar dit niet zo heel groot, hoewel het toch een gekke plaat blijft. Ik ga Hole ook nog eens opzetten en misschien deze week industrial nog wat verder verkennen, nog wat tips @Bauhaus? Einsturzende Neubauten en vroege Swans ken ik redelijk en ik heb vroeger ook wel eens wat platen van Throbbing Gristle, Cop Shoot Cop en Skinny Puppy op gehad. Maar dat lag me toen minder.

Helemaal mee eens, de term industrial wordt tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt bij elk gothic/electro groepje. Ik denk zelfs niet of je echte industrial nog vind, de term werd bedacht door Throbbling Gristle en zij noemden het experimentele of zelfs anti muziek. Ik heb er al spijt van van industrial te vermelden bij Foetus want de man is veel gevarieerder dan dat. Ik denk zelfs dat hij kwaad zou zijn door zijn muziek industrial te noemen. Ik ben ook geen fan van die eerste industrial lichting, daar zaten vrij ontoegankelijke dingen tussen. Klassiekers uit die tijd die ik nog herinner zijn Coil - Scatology, SPK - Zamia Lehmanni, Test Dept - The Unacceptable Face Of Freedom, Laibach - Geburt Einer Nation & Macbeth. Van Scatology vind ik het creepy Tenderness of Wolves met Gavin Friday van Virgin Prunes (check out zijn album If I Die...I Die, aanrader !) het beste. Andere bekenden: Cabaret Voltaire, Clock dva, Armageddon Dildos, Chris & Cosey, Nurse With Wound (eveneens met Thirlwell), Godflesh, Pigface, Klinik,....
Als je Foetus goed vind moet je zeker eens luisteren naar zijn sideproject Flesh Volcano met Marc Almond, is muzikaal ook toegankelijker. Qua industrial zijn Pig - Praise the Lard en The Young Gods - l'eau rouge grote aanraders. De eerste is sterk beinvloed door Foetus. Een aparte groep is The Beatnigs met hun gelijknamig debuutalbum, een kruising tussen hip hop en industrial.
Qua industrial rock:
Frontline Assembly: Artificial Soldier en latere albums
Laibach: Jesus Christ Superstar
KMFDM: Symbols, Nihil, XTORT, Angst, Ruck
Gary Numan: Pure
Ministry: The Mind is a Terrible Thing to Taste, In Case You Didn't Feel Like Turning Up
Skinny Puppy: "The Greater Wrong of the Right" en latere albums.
Die Krupps: The Final Option, The Machinists of Joy, Odyssey of the Mind, Metal Machine Music,...
Cubanate: Barbarossa, Brutalism, Kolossus

Gash en Hole heb ik er ondertussen ook eens bijgehaald. Die laatste is echt dikke dikke dikke fun!!

Als totale niet-industrial kenner lijkt het me dat we als Belgen toch niet rond Front 242 kunnen. Die zijn toch behoorlijk invloedrijk geweest.


En dan persoonlijk ben ik volledig in de ban van de Coil-discografie geraakt. Hun eerste 2 zijn nog vrij 'zuiver industrial', wat dat ook mag zeggen natuurlijk. Verder worden ze compleet uniek!

Inderdaad, wij Belgen mogen best fier zijn op Front242, onze beste en unieke groep. En I'll Meet You in Poland is het enigste muzieknummer waarvan ik de tekst van buiten ken.

De cult van The Seer in een ander jasje.

Een begeleidende rondleiding in SM-club Black Lagoon.
Welkom in de wondere wereld van (woordenvolle) pijn.
"Yeah, I'm the one who gave the sandwich to Mama Cass." .

De vreemde geluiden uit een gayclub met vrouwenhatende Dahmers in afgescheiden hokjes, hun werk uitvoerend alsof ze Amerikanen behandelen in Slowakije.
Halverwege het overzicht van de moord-orgie, met de snaren van stukjes uitgetrokken zenuwen, die worden bespeeld.

Een overzichtskater van de nacht voordien met een afgestoken boutade volgt.

"Futility's a luxury when you sleep in blood s****
vomit and p***, huddling to the dead for support... jacking off for
warmth, swaddled in less than ashes and rags."
Meesterlijk .
Het type nummer dat de zanger je vastketent aan een stoel en in je oor fluistert.
Geraak je opgewonden, dan heb je verloren en ben je overgeleverd aan zijn genadeloze manier van spuwend vuur.

De gordijnen openen zich en zijn mede-buddy's dansen gelijk Dr. Frank-N-Furter, maar meer homo-erotischer.
Ze bekennen hun toekomstige moordpartij aan de geketende, die het met lede ogen aanschouwt.

'The Overture from Pigdom Come' => de slachtpartij.
'Private War' => het opbergen / vernietigen van de lijken.

Een eindmonoloog in het slot van de gestoorde musical.
"I can do anything" op het einde moet toch het tot appelmoes slaan zijn van een acteur?
Iedereen keert nadien huiswaarts met een groot WTF-gehalte.

Wat blijkt? Een week later staat in de krant dat er waarachtig werd gemoord en de musical realiteit was.
Een neo-post-modern luguber meesterwerk.

Om eerlijk te zijn luister ik niet naar lyrics, en waarschijnlijk zou ik zijn referenties toch niet snappen.

Speciaal sfeertje, zeker wel. Heb het gevoel dat dit in de 80's meer indruk zal gemaakt hebben en ook beter tot z'n recht kwam. De electronica is ondertussen al beter gedaan, industrial al veel luider en harder gebracht en de grenzen van eclecticisme zijn al veel verlegd op een verfijndere manier. Daarom vind ik het wat te weinig beef hebben om te overtuigen. Toch respect voor die mens zijn carrière en voor @Bauhaus zijn keuze.

Mjaa, het is niet echt industrial zoals ik hierboven heb aangehaald, het is eerder een mixed bag van muziekgenres.
Als je een album met meer beef wil luister eens naar zijn album Thaw.

Allesinds bedankt iedereen, ben blij dat de meeste reacties positief zijn.
En dat het soms hectisch en druk is kan ik begrijpen, je moet het genre een beetje gewoon zijn, maar toch bedankt om te luisteren.

 

[Hayrus]

Deze net opgelegd tijdens het koken. Zeer geestig met al die herkenbare samples erin. Klinkt wat als musicalmuziek vind ik. Ik kan me wel niet inbeelden in welke setting ik dit album nog eens zou opleggen. Het was goed voor een keer. Ik vond de openingspost ook heel interessant. Nu ga ik verder met mijn resterende driehonderdzevenenzestig AOTWs die ik nog moet inhalen.

 

[Creeping Death]

Not my cup of tea. Het begon niet slecht met die intro. The Throne of Agony was ook een leuk nummer dat sterker werd naar het einde toe.
So far, so good. Maar dan worden alle restricties over boord gegaan en gewoon helemaal los. Vanaf dan gaat het alle kanten op: zotte samples, random tempo wissels en dergelijke. Ik kan zo'n zaken wel smaken maar dan moet het goed en weloverwogen gebracht worden maar dat mankeert hier voor mij.

Er zitten heel leuke momenten, Descent into the Inferno komt spontaan bij me op maar het geheel is te eclictisch, te druk.
Ik mis een een soort rode draad, houvast als het ware, die er voor zorgt dat ik mee ben.