Op zich vraag ik toch wel af waar sommigen naar luisteren: alles wat gewoon 'goed' of 'leuk' is maar niets bijzonders of zo, wordt hier weg gezet als 'ik ga er nooit meer naar luisteren'.
Dat is een oprechte vraag en ik wil niemand viseren (hoewel ik dus de laatste post quote).
Er zijn hier mensen zoals ik met honderden cd's/albums in bezit. Die zijn toch niet allemaal vernieuwend of toppers? Zetten jullie dan nooit albums die gewoon 'poppy' of 'leuk' zijn op?
Nogmaals: oprechte vraag, geen verwijt.
Ik vind dat net een bijzonder interessante vraag eigenlijk en het is een beetje wat ik dacht dat de "Hoe luister jij naar muziek?" topic zou zijn, maar dat bleek dan jammer genoeg enkel over het verschil tussen Spotify, youtube en vinyl te gaan.
Iedereen zoekt andere dingen in muziek. Ge hebt er hier die er op kicken om zo veel mogelijk nieuwe dingen te leren kennen, terwijl anderen bij wijze van spreken dagelijks tien keer eenzelfde album opzetten. Opnieuw en opnieuw, tot ge elke nuance, elke toeter en bel die de artiest er heeft ingestoken hebt gehoord (ik behoor zelf eerder tot deze categorie
). Maar dat werpt niet bij elk album evenveel vruchten af. Nog anderen willen gewoon dansen, strijken of koken en doen dat liever niet in stilte dus ze zetten maar 'iets' op dat ze leuk vinden en dat niet te veel de aandacht afleidt van de patatjes op het vuur.
Voor mij moet muziek zeker een ziel hebben, zoals Avondland zegt, maar behalve dat hecht ik ook enorm veel waarde aan een hoorbare virtuositeit of talent. Dat kan zich op vele vlakken uiten (tot de productie toe, het hoeft zelfs niet over instrumenten of gezang te gaan). Ik hou van artiesten die nog écht componeren in plaats van "een liedje schrijven", of van muzikanten die jammen en waar je het spelplezier en de organische creatieve processen hoort plaatsvinden. Oprechte emotie of een zekere meditatieve of spirituele kwaliteit kan echter ook voldoende zijn om te blijven hangen, zie bv. mijn liefde voor Amenra of Om, twee bands die ge toch moeilijk virtuoos kunt noemen maar zeer hoog in mijn ranking staan.
Als ik alle bovenstaande criteria bekijk, is het niet zo verwonderlijk dat hedendaagse pop vaak (maar niet bij voorbaat) afvalt. Dat is ook de reden dat ik in de auto naar Klara luister.
.
