Film

In goede en slechte dagen, toch? Wanneer Will Spanns aanstaande ex-vrouw Lisa Spann ontvoerd wordt aan een benzinestation, verandert de welgestelde vastgoedmakelaar in een doorgewinterde spion en moordenaar. Wat we allemaal niet doen voor de liefde, hé. Last Seen Alive wijkt hierbij niet af van de succesformule van een misdaadthriller. De film opent met een intense scène die je meteen midden in het verhaal katapulteert. Nadien wordt het begin van het verhaal getoond en volgt de zoektocht van Will naar zijn vermiste vrouw en de reden van haar ontvoering. De flashbacks tussendoor schijnen licht op de huwelijksproblemen van Will en Lisa. Ondertussen luidt de vraag alsmaar meer: is Lisa echt ontvoerd door buitenstaanders of maakt Will deel uit van het complot?

Waar ben jij het meest bang van? Als existentiële vraag kan het tellen, en this ain't that kinda movie, bruv. Gewoon op vlak van film en televisie, wat kan jou het meeste angst aanjagen? Persoonlijk kruip ik voor alles dat onder body horror valt achter de zetel. Zelfs liefst de zetel in een huis zes straten verder. Een ander hier thuis krijgt dan weer helemaal de bibber van clowns. Er is alleszins voor ieder wat (on)wils op het scherm, niet louter in de periode rond Halloween natuurlijk, maar rond deze tijd van het jaar nog net iets meer dan anders. De makers van Men hebben gekozen voor het grootste schrikbarend element van heel de geschiedenis: mannen! Nee, nee, ik maak maar een grapje, ooit moet de Tyrannosaurus meer angst hebben ingeboezemd dan de gemiddelde man. Toch nog kwetsend? Ik kan jullie geruststellen: dat is niet de invalshoek van Men. Maar daarmee is ook het eerste en laatste geruststellende over de hele film gezegd.

In 1988 kwam de zaak van de verlaten kinderen van Sugamo (Sugamo Kodomo Okizari Jiken) aan het licht. Het betrof een tragisch familiedrama waarbij een moeder haar vier kinderen - allen van verschillende vaders - achterliet in hun appartement om bij haar nieuwe vriend te gaan wonen. De broers en zusjes probeerden te overleven en werden na negen maanden, dankzij een tip, gevonden. De politie vond drie zwaar ondervoede kinderen en één lijk in het appartement. Nobody Knows is gebaseerd op deze hartverscheurende gebeurtenis. Regisseur Hirokazu Kore-eda heeft deze film vanuit het oogpunt van de kinderen gefilmd en brengt in de eerste plaats hun overlevingsdrang en verbondenheid onder de aandacht.

Tijdens het bekijken van Dominion bekroop me het gevoel dat ik dit allemaal al eens eerder heb zien langskomen. De nieuwe trilogie die gebouwd is rond Jurassic World deelt dan ook behoorlijk wat kenmerken met de laatste drie Star Wars-films. De eerste uit 2015 zat tjokvol knipogen naar het origineel, maar vergat naast de tonnen aan nostalgische fanservice ook niet om gewoon een heel entertainende film te zijn die netjes op zichzelf kon staan voor nieuwkomers. Fallen Kingdom wist dan weer, net als The Last Jedi, de meningen te verdelen, omdat die het lef had om anders te zijn. Persoonlijk hield ik, net zoals bij Star Wars, van het middenluik. Het nam risico’s met een zekere aplomb en zette aan het eind de deur letterlijk open voor een slotstuk vol potentieel. Nu hebben we dus Dominion. Het is een film waarbij ze, net zoals bij The Rise of Skywalker, de originele filmmaker terug hebben gebracht en opnieuw met een overdaad aan nostalgie de plooien met de fans proberen glad te...

Ik had de poster noch de trailer van de horrorfilm Prey for The Devil gezien en dat bleek achteraf eerder een voordeel – ik was anders de bioscoopzaal nooit binnengestapt. Al vanaf de eerste minuut joeg deze film mij de stuipen op het lijf; in mijn reviews van Smile en X was het al duidelijk dat horror niet mijn sterkste kant is. Prey for the Devil is een religieuze horrorfilm, waar bezetenheid en exorcisme centraal staan.

Drie jaar na het succes van Girl, de debuutfilm van regisseur Lukas Dhont, brengt hij zijn tweede langspeelfilm Close uit. Dit ontroerend verhaal won de Grand Prix 2022 op het filmfestival van Cannes en kreeg een minutenlange staande ovatie. Close zal ook de openingsfilm zijn van het filmfestival van Gent op elf oktober en vanaf twee november is hij ook te bekijken in de bioscopen. Regisseur Dhont is een meester in het maken van puur menselijke verhalen; hij schreef dit script samen met Angelo Tijssens.

The Queen. Ik ben in dubio over The Queen. Vroeger, toen er nog wat mysterie hing rond vorstenhuizen, liet ze mij eerder koud. Ik wenste haar het beste, maar ach, of zij nou die kroon droeg of een ander? Toen kwam Diana en alles werd anders. De eerste Royal Superstar, een niveau van roem dat nooit eerder gezien was voor een prinses. Plots werd het laagje mysterie stukje bij beetje opgelost, het vernis kwam eraf. Over alles in verband met royalty kwamen documentaires, verhalen, roddels, … The Queen bleek ook maar een mens en de wereld schipperde tussen ‘wat een vrouw!’ en ‘wat een **** vrouw! Ondertussen is ‘de vrouw’ niet meer en blijven we achter met een berg aan materiaal en moeten we er onze eigen mening maar over gaan vormen.

Leila is veertig en woont bij haar bejaarde ouders. Ze heeft vier volwassen broers, maar toch is ze de enige die het gezin onderhoudt. Regisseur Saeed Roustayi, die zelf het scenario schreef, brengt met Leila's Brothers (Baradaran-e Leila) een meeslepend familiedrama waarin armoede centraal staat. Wanneer je zijn filmografie doorneemt, merk je dat hij voornamelijk zijn stempel wil drukken op films waarin het menselijke aspect en familiebanden in het middelpunt staan.

Slechte beslissingen leiden tot ernstige problemen, waarvan je de gevolgen moet dragen, of in een notendop: The Devil to Pay. Met deze titel vat regisseurskoppel Lane en Ruckus Skye hun nieuwste thriller eigenlijk al samen. De film had eerst de naam Reckoning gekregen maar is later aangepast naar The Devil to Pay.

Regisseur Matteo Garrone werd vooral bekend met zijn film Gomorra uit 2008, die gebaseerd is op het gelijknamige boek van Roberto Saviano. Een film waarmee hij meerdere awards won, waaronder de Grand Prix (Cannes Film Festival). In 2018 bracht Garrone opnieuw een donkere en gewelddadige misdaadfilm uit: Dogman, waarmee hij weer enkele grote nominaties en awards won. Deze film stond al geruime tijd op mijn “te zien”-lijstje en dankzij Sooner heb ik hem nu kunnen bekijken.