Niet slechts... Je kan inderdaad brute pech hebben. Ik denk dan aan harde ziektes zoals bv. kanker. Burnout is al één van die zaken die serieus op het randje liggen (collega van mijn vader had een burnout maar kon wel zijn huis intussen verbouwen, handig toch!).
Maar eigen keuzes spelen wel degelijk een rol. Dat geldt voor vele mensen, uiteraard niet slechts voor één persoon. Dus neen, je moet de racisme kaart hier niet proberen uit te spelen omdat één persoon in die reportage toevallig een kleurtje had.
Ik ben overigens even hard voor mezelf, als ik vroeger andere keuzes gemaakt had, stond ik er professioneel/privé nu wellicht ook beter voor. Zoals ik al eerder zei: ook voor andere mensen is het leven geen rozengeur en maneschijn. Ik neem mezelf dat ook kwalijk, maar zorg tenminste wel nog voor mezelf. Ik gééf ook meer dan één derde van mijn inkomen uit aan mijn woonbehoefte. Door wat geluk en spaardrang in het verleden is het wel voor mijn eigen woning en geen huurwoning, ik besef uiteraard dat dat een verschil maakt, maar ik moet financieel ook gen zotte dingen gaan doen.
Zoals ik zei: 3 kinderen komen er niet toevallig. Dat één ongelukje nog kan tot daar toe... 3 zijn overduidelijk een keuze.
Onder een stabiele/betrouwbare relatie versta ik een vader die zijn kinderen niet in de steek laat of er op z'n minst financieel voor kan instaan, mocht het toch mislopen. En ja, in deze tijden ook een vrouw die bereid is indien nodig voltijds te gaan werken. Een financiële ondergrens moet niet, maar kindergeld zou beter afgebouwd worden ten voordele van zaken als cheques voor opvang, gratis onderwijs, maaltijdcheques, etc. In plaats van een blote, onvoorwaardelijke som. Toch alleszins bij ouders die als je de som maakt van hetgeen ze bijdragen en hetgeen ze aan werkloosheid/invaliditeits-uitkeringen/kindergeld ontvangen negatief is. Dan is er geen gedoe meer over of werken nog loont versus de kost van extra opvang, of miserie met onbetaalde schoolfacturen.
Je kan de vraag ook omkeren: tot waar is de maatschappij verplicht jouw voortplantingsdrang te subsidiëren, want dat is waar dit op neerkomt?
Voor het welzijn van de kinderen die er uiteindelijk ook niet voor gekozen hebben om geboren te worden, heb ik er geen probleem mee dat de overheid bijspringt om hen wél een deftige toekomst te garanderen. Maar voorbeelden zoals die vrouw(en) in die Pano-reportage, mogen dan wel geresponsabiliseerd worden: ofwel voltijds werken ofwel voltijds een opleiding volgen en/of voltijds solliciteren. De volledige vrijheid om dan maar te kiezen wat te doen met dat kindergeld zou ik hen ook gerust uit handen durven nemen.
