Beroep leerkracht aantrekkelijker maken
- Onderwerp starter Avondland
- Startdatum
Mulan
Well-known member
En veel kans dat je mensen met een lerarenopleiding maar die eruit gestapt zijn kan vinden om die administratie mee over te nemen.
Ivm die instabiliteit: voor mij werd met jarenlange ervaring ook bij interims gevraagd om lesvoorbereidingen door te mailen op wekelijkse of dagelijkse basis zelfs! Dus naast een voltijdse lesopdracht, 3u toezicht, 5u verbeterwerk per week, 2u agenda opstellen per week, mocht ik nog eens 3-8u/week bezig zijn om net zoals een stagiaire lesvoorbereidingen door te sturen terwijl een directeur veel beter zicht zou hebben op mijn kwaliteiten door af en toe eens onaangekondigd een les binnen te vallen...
Ook hier absoluut geen enkele intentie om ooit nog terug te keren om voor de klas te gaan staan.
Hayrus
Well-known member
Ik ben leraar (master wetenschappen) met een kleine 10 jaar ervaring en nu zoekende naar werk buiten het onderwijs. Ik ben dus het profiel dat Weyts zou willen helpen met zijn nieuwe maatregel en ik kan jullie zeggen dat ik alles behalve geneigd zou zijn om 10 jaar af te zien om daarna een waterkans te maken op dat ene postje voor een stuiver extra in de maand.
Desondanks zijn er wel een aantal zaken die hij correct ziet: vlakke loopbaan is een probleem (ik ben niet gemaakt om 10 jaar exact hetzelfde takenpakket uit te voeren) en loon is, in tegenstelling tot wat velen beweren, wel degelijk een probleem. Alleen moet je die zaken structureel aanpakken en niet met een maatregel ervoor zorgen dat de ene leraar meer verdient dan de andere.
En iets waar men waar weinig over wil of durft praten, maar wat voor mij hét grootste probleem is: de leerlingen. @Karton slaat de nagel op de kop (niet toevallig zelf leraar geweest): klasmanagement heeft de bovenhand genomen op de inhoud van mijn vak. Daarop haak ik af. Ik ben leraar geworden omwille van de inhoud van het vak en omdat ik het belangrijk vind leerlingen voor te bereiden op hoger onderwijs. Op een kleine 10 jaar zijn leerlingen mondig en arrogant geworden en kan het ze niks meer schelen wat een volwassene te vertellen heeft. Ik heb het altijd graag gedaan, maar me systematisch heel het weekend oppeppen omdat ik maandag weer die lastige klas heb, is onhoudbaar. Dit was 10 jaar geleden niet het geval. Een duidelijke oorzaak benoemen kan ik niet (corona? smartphone/social media? opvoeding?).
Ten slotte is die administratieve last waarvan sprake voor mij echt geen probleem hoor. Ik heb de indruk dat veel collega's die last gewoon zichzelf opleggen ("voor het geval dat...") of dat incompetente directies zulke dingen eisen van hun korps, terwijl dat wettelijk gezien helemaal niet moet. Er heeft van mij nog nooit iemand geëist dat ik dit of dat op papier moet zetten, laat staan dat ik mijn job erdoor zou verliezen. Goed lesgeven, dat is wat telt, maar daar krijg ik nu de kans niet meer toe.
En even off topic: de zoektocht naar werk verloopt moeizaam. 10 jaar onderwijservaring wordt in weinig functies als grote meerwaarde gezien, dus ik krijg vaak het startsalaris aangeboden... Zegt in mijn ogen ook iets over uw waarde als werknemer en hoe de maatschappij naar u kijkt.
Desondanks zijn er wel een aantal zaken die hij correct ziet: vlakke loopbaan is een probleem (ik ben niet gemaakt om 10 jaar exact hetzelfde takenpakket uit te voeren) en loon is, in tegenstelling tot wat velen beweren, wel degelijk een probleem. Alleen moet je die zaken structureel aanpakken en niet met een maatregel ervoor zorgen dat de ene leraar meer verdient dan de andere.
En iets waar men waar weinig over wil of durft praten, maar wat voor mij hét grootste probleem is: de leerlingen. @Karton slaat de nagel op de kop (niet toevallig zelf leraar geweest): klasmanagement heeft de bovenhand genomen op de inhoud van mijn vak. Daarop haak ik af. Ik ben leraar geworden omwille van de inhoud van het vak en omdat ik het belangrijk vind leerlingen voor te bereiden op hoger onderwijs. Op een kleine 10 jaar zijn leerlingen mondig en arrogant geworden en kan het ze niks meer schelen wat een volwassene te vertellen heeft. Ik heb het altijd graag gedaan, maar me systematisch heel het weekend oppeppen omdat ik maandag weer die lastige klas heb, is onhoudbaar. Dit was 10 jaar geleden niet het geval. Een duidelijke oorzaak benoemen kan ik niet (corona? smartphone/social media? opvoeding?).
Ten slotte is die administratieve last waarvan sprake voor mij echt geen probleem hoor. Ik heb de indruk dat veel collega's die last gewoon zichzelf opleggen ("voor het geval dat...") of dat incompetente directies zulke dingen eisen van hun korps, terwijl dat wettelijk gezien helemaal niet moet. Er heeft van mij nog nooit iemand geëist dat ik dit of dat op papier moet zetten, laat staan dat ik mijn job erdoor zou verliezen. Goed lesgeven, dat is wat telt, maar daar krijg ik nu de kans niet meer toe.
En even off topic: de zoektocht naar werk verloopt moeizaam. 10 jaar onderwijservaring wordt in weinig functies als grote meerwaarde gezien, dus ik krijg vaak het startsalaris aangeboden... Zegt in mijn ogen ook iets over uw waarde als werknemer en hoe de maatschappij naar u kijkt.
Renegadexxripxx
Well-known member
Maar is dat geen verkeerd standpunt ?
Hetgeen ik vooral hoor is dat het een merde is als startende. Eens dat je echter een vaste klas/school hebt is er nog altijd miserie (vooral de omgang met ouders van het principe mijn kind, schoon kind). Maar alles heeft wel ergens miserie.
Zou het dan ook voor uw eigen (op lange termijn) niet beter zijn om leerkracht te zijn, zowel loonsgewijs als work-life balance? En door die bittere smaak van het begin heen te bijten ?
Mulan
Well-known member
Ik ben met een burn-out gecrasht na 11j onderwijs, welke work-life balans? Welk "begin waar je door moet bijten"?
Leerkrachten worden al decennia als wegwerpgoederen gebruikt: buiten gooien voor ze in aanmerking komen voor TADD waardoor je steeds van Scholengroep naar Scholengroep hopt.
(Mijn burn-out kwam, voor alle duidelijkheid, niet door de administratieve lasten. Maar het zijn "vele" problemen samen die daarvoor hebben gezorgd: geen stabiliteit, heel moeilijke klassen (vooral dit was de moeilijkste voor mij), weinig appreciatie,...)
Mijn vrouw is al 21 jaar startende dan
. (en ze is al 19 jaar deels/volledig vastbenoemd (laatste 15 jaar volledig))
Ik doe het werk ondertussen al 20 jaar. Daarvan zijn : 10 jaar gesukkel tussen elke school in bovenste helft van de prov. Antwerpen, 10 jaar in een school voor jongeren met autisme. Ik heb ondertussen extra opleidingen gevolgd voor het vak Wiskunde (ik geraakte niet aan genoeg werk in mijn eerste 10 jaar, go figure) en een postgraduaat "expert jongeren met autisme in de klas".
Mijn grootste zorgen waren in het begin de werkvastheid, het bijhorende loon (halftijds loon, daar leef je niet van) en het "binnengeraken" in een schoolomgeving waar iedereen voorrang heeft. Nu ik al 10 jaar "vast" werk wens ik ook wel wat doorgroeimogelijkheden, iets waardoor mijn opleidingen kunnen opbrengen, maar dat hoeft niet onmiddellijk want mijn gezin gaat nog altijd voor.
De maatregel van Weyts is een lachertje, een aantal hondebrokjes gooien in een kennel. Daar hebben enkel een paar willekeurige mensen voordeel mee. Ik zal waarschijnlijk ook nooit ergens een lijst, of checklist, vinden van eisen waaraan je aan moet voldoen om aanspraak te kunnen maken. Er hebben bij ons maar 3 mensen per 3 jaar recht op die regel. Eigenlijk is dat weer een media campagne van Ben voor de perceptie wat op te krikken, waar bijna NIEMAND iets mee wint.
Mijn grootste zorgen waren in het begin de werkvastheid, het bijhorende loon (halftijds loon, daar leef je niet van) en het "binnengeraken" in een schoolomgeving waar iedereen voorrang heeft. Nu ik al 10 jaar "vast" werk wens ik ook wel wat doorgroeimogelijkheden, iets waardoor mijn opleidingen kunnen opbrengen, maar dat hoeft niet onmiddellijk want mijn gezin gaat nog altijd voor.
De maatregel van Weyts is een lachertje, een aantal hondebrokjes gooien in een kennel. Daar hebben enkel een paar willekeurige mensen voordeel mee. Ik zal waarschijnlijk ook nooit ergens een lijst, of checklist, vinden van eisen waaraan je aan moet voldoen om aanspraak te kunnen maken. Er hebben bij ons maar 3 mensen per 3 jaar recht op die regel. Eigenlijk is dat weer een media campagne van Ben voor de perceptie wat op te krikken, waar bijna NIEMAND iets mee wint.
Dit is ook een pijnlijke waarheid.
Laatst bewerkt:
Met een wetenschappelijke master is dat ook logisch. Dat zijn meestal gegeerde profielen die in de privé een pak meer zouden verdienen, met meer voordelen. En daar kon men vroeger dan nog enig prestige als leerkracht tegenover zetten, terwijl dit nu zowat het omgekeerde is.
Als je al gewoon dit forum leest is de teneur over leerkachten eerder negatief, en dat gaat dan zowel over nieuwsfeiten zoals het dalende niveau, maar ook over posts in andere threads waar men toch vaak neerkijkt op leerkrachten.
Eerlijk: hoe kunnen kinderen/tieners dit niet opmerken? Het is gewoon overduidelijk dat terwijl er vroeger enig gezag en prestige gekoppeld was aan leerkracht zijn, je nu eigenlijk al in een negatieve positie vertrekt op vlak van maatschappelijk respect.
Ik ben zelf geen echte leerkracht (universiteit), maar heb wel de indruk dat die last stijgt, al is het deels inderdaad zelf opgelegd "voor het geval dat". In principe moeten wij bv. ook een matrix hebben liggen waar voor al onze examenvragen wordt aangegeven welke competenties/leerdoelen we er net mee testen. Natuurlijk, of je dat effectief hebt liggen wordt (nog) niet gecontroleerd.
Dit dus hé. Ik ben er sterk van overtuigd dat heel ons dalend onderwijsniveau enige wisselwerking vertoont met hoe men in de brede maatschappij leerkrachten bekijkt, en om het breder te nemen: elke rol met enige authoriteit of expertise. Ik heb ook een kennis in het onderwijs waar ik van denk dat ze te dom is om te helpen donderen (en ook een vriend die gewoon een topleerkracht is), maar algemeen moeten mensen ook eens naar hun eigen gedrag kijken wanneer de plaat wordt opgezet dat "de jeugd geen respect meer heeft". Als je thuis van jongsaf hoort hoe men je leerkracht lager onderwijs toch maar als een domme gans beschouwt, want papa en mama verdienen met hun masters een pak meer, en men daarna commentaar heeft op pakweg de leerkracht wiskunde omdat die zogezegd iets slecht uitlegt, wat verwacht je dan?
contextbinder
Well-known member
Mooie post met terechte verzuchtingen, maar toch een paar vragen:
- exact hetzelfde takenpakket, ik neem aan dat daar enerzijds toch wat variatie in zit (inhoud, evolutie ...) - inzake functie is het natuurlijk wel effectief lesgeven - maar dat geld voor miljoenen mensen in héél veel jobs.
- loon is een probleem: je bent master - ik vermoed dat dit loonschaal 501 is dan, dat is +/- 5000 €/maand na 10 jaar ervaring - denk je dat de gemiddelde master dat zal overtreffen (ik zou ook durven stellen dat het pensioen een deftig deel van het gegeerde voordeel van een wagen zou compenseren).
- niet ervoor zorgen dat de ene leraar meer verdient dan de andere: is dat net niet de oorzaak van het mogelijke loonprobleem dat je aankaart: ik zie een master geschiedenis geen 6K/maand verdienen na 20 jaar in de privé sector waar men steeds naar verwijst. Of wordt er verwacht dat men dezelfde standaard handhaaft voor het beroep van leraar - namelijk de hoogste: 10-20K/maand want er zijn zeker masters wiskunde die dat loon hebben elders? Of neemt men een gemiddelde van wat diverse masters in meer reguliere jobs betaald krijgen?
Het grootste probleem is blijkbaar dat jonge leerkrachten van school naar school moeten hoppen.
A) Hoe komt dat?
B) Hoe kan je dat veranderen?
Loon lijkt me in combinatie met de vakantie geen knelpunt te zijn.
Arrogantie en brutaliteit van de kinderen (prinsjes en prinsesjes) die geen opvoeding meer krijgen, daar kan ik mij wel wat bij voorstellen. Kijk hier maar eens in de topics hoe soft er opgevoed wordt.
A) Hoe komt dat?
B) Hoe kan je dat veranderen?
Loon lijkt me in combinatie met de vakantie geen knelpunt te zijn.
Arrogantie en brutaliteit van de kinderen (prinsjes en prinsesjes) die geen opvoeding meer krijgen, daar kan ik mij wel wat bij voorstellen. Kijk hier maar eens in de topics hoe soft er opgevoed wordt.
1) Omdat zwangerschappen en ziektes nu eenmaal niet levenslang duren. Net zoals vastbenoemden elk jaar kunnen kiezen of ze nog wat uurtjes extra willen of niet.
2) Niet.
Dat is overal zo vrees ik. Heb zelf de overstap gemaakt van logistiek naar IT -- mijn jarenlange ervaring en ontwikkelde soft skills was ook van geen tel. Startsalaris, dat kan je krijgen. Heb zelfs al situaties gehad waarbij ik als IT analist solliciteerde voor een andere functie als IT analist voor een bepaald framework, maar men wilde enkel startsalaris aanbieden want "je hebt geen ervaring met framework X specifiek" (hoewel een beetje analist zich dat vrij snel eigen kan maken).
Soit, dit lijkt nog een ander probleem te zijn. Werkgevers weigeren te betalen voor ervaring die niet direct functie-specifiek relevant is. Ook al is die ervaring weldegelijk een meerwaarde.
En in bedrijven komen geen zwangerschappen en ziektes voor? Daar heb je toch back-ups voor, tijdelijke herverdeling van taken, etc. Hoe is het onderwijs daar een uitzondering op?
Waarom schaffen ze dat niet af? Bij teveel weerstand: gewoon uitdoven?
Dat wil men je graag wijsmaken.
Een paar schokgolven door dat vastgeroest onderwijssysteem sturen, dat zou iedereen goed doen. Wat gaan ze doen? Staken?
- Dan zullen ze al goed moeten mikken om het niet per ongeluk op een verlofdag te doen (sorry, grapje die ik niet kon laten liggen)
- Als ik mijn omgeving mag geloven dan krijgt de helft nu al geen les in het middelbaar omwille van leerkrachtentekort dus die tijdelijke impact van een staking kan er ook nog wel bij.
Je merkt dat ik hier wat opstandig van word. En dat komt omdat ik onderwijs zo belangrijk vind. Het is onze toekomst, het is onze enige grondstof, het is onze levenslijn.
In bedrijven heb je daarvoor evengoed vervangingscontracten en interims. Maar als er 1 leerkracht uit valt, komen er dus een paar uren in de ene school vrij om te geven. Dat is echter niet genoeg voor voltijds (of je zou toevallig exact diezelfde vakken moeten kunnen geven). Eens dat vervangingscontract gedaan is, kan je niet zomaar op vacature.be kijken voor de volgende school met vervangingscontract he.
Dat is ondertussen zo, maar al diegenen die vastbenoemd zijn blijven dat recht nog behouden he...
Mulan
Well-known member
Nee, de TADD in de eerste plaats en benoemingen in de 2de plaats. Ik heb meermaals in open uren gestaan (pensioen of 50+'ers die definitief deeltijds wilden werken) waarbij na 2j (toen moest je nog 3j doen voor een TADD te hebben) er gewoon werd gezegd: "Je moet niet terug komen of je bent TADD en dat willen we niet". Niet dat er iets scheelde met mijn kwaliteiten, gewoon "we hebben al te veel TADD'ers".
Ook al "Gans de scholengroep heeft een TADD-stop dus noch ik, noch mijn collega's in deze scholengroep mogen je volgend jaar terug aannemen".
Ivm met pas 1 september weten of je uren zal hebben of niet: schaf TADD en benoemingen af en een directie kan kiezen wie welk vak zal geven en dat kan dan ruim voor 1 september.
Tuurlijk wel, het eerste jaar dat ik startte was er nog de onderwijspool. Had je geen interim, bleef je op school x of in scholengroep y ter ondersteuning. De ene school gebruikte die leerkrachten om kopietjes te maken en toezicht te doen (walgelijk gewoonweg), de andere om leerkrachten bij te staan, co-teaching dus.
Squidward
Redacteur
Vaste benoemingen zijn idd een draak. Dat moet gewoon met mogelijks te beëindigen contracten van onbepaalde duur gaan. De normale leerkracht van mijn zoon heeft een operatie aan de knie gehad de tweede week van september (want daarvoor is er geen tijd natuurlijk) en is een heel jaar met zes weken per keer toch nog steeds ‘te slecht om terug te komen’. Ondertussen heeft die klas een supergemotiveerde, lieve juf die op 30 juni mag terten.
Ik heb weliswaar ook een lang ziekteverlof gehad, maar mijn uren waren ‘vrij’ en ik heb geen vaste benoeming. De persoon die in mijn plaats kwam, is gewoon kunnen blijven. Maar hád ik die vaste, kon ik gewoon gezellig beslissen om het even wanneer terug te gaan en iemand anders op straat te laten zetten.
Indertijd rijgde ik ook de interims aan elkaar, altijd miserie voor vakanties die niet betaald werden of dan terug alles op orde krijgen als je zonder opdracht zat.
Op zich is het simpel, doe iets aan die planlast en geef ons de kans om les te geven. Dat kan toch niet dat je op een periode van 10 weken maar vier lesuren over zou houden en dat vier op de vijf redenen hiervoor citytrips, festivals, gastsprekers, etc zouden zijn.
Ik heb weliswaar ook een lang ziekteverlof gehad, maar mijn uren waren ‘vrij’ en ik heb geen vaste benoeming. De persoon die in mijn plaats kwam, is gewoon kunnen blijven. Maar hád ik die vaste, kon ik gewoon gezellig beslissen om het even wanneer terug te gaan en iemand anders op straat te laten zetten.
Indertijd rijgde ik ook de interims aan elkaar, altijd miserie voor vakanties die niet betaald werden of dan terug alles op orde krijgen als je zonder opdracht zat.
Op zich is het simpel, doe iets aan die planlast en geef ons de kans om les te geven. Dat kan toch niet dat je op een periode van 10 weken maar vier lesuren over zou houden en dat vier op de vijf redenen hiervoor citytrips, festivals, gastsprekers, etc zouden zijn.
Dit, dit, dit.
Zowel mijn vrouw (leerkracht) als ik (administratief) werken in het onderwijs. Beiden al vaak op het punt gezeten dat we beginnen solliciteren, en kéér op fucking kéér voelt ge zo de lucht uit de kamer gezogen worden als het begint te gaan over uw werkervaring.
Dus mensen die zeggen "waarom gaan ze niet weg als het zo slecht is?", welja, omdat niemand iemand uit het onderwijs nog wil aannemen. Het enige dat dat kan counteren, is zelf beginnen afgeven op het onderwijs in uw sollicitatiegesprek. Dan zijn ze plots weer geïnteresseerd in uw competenties.
Is dat niet schrijnend?
contextbinder
Well-known member
Is dat ook niet wat gebonden aan de job waarvoor je solliciteert - als een administratief bediende uit het onderwijs gaat solliciteren voor een job als administratief bediende bij Pfizer zal men daar toch wel interesse tonen meen ik, dat is toch gewoon relevant - ik geloof ook niet dat werkgevers structureel minachtend zouden zijn ten aanzien van werknemers uit onderwijs. Het specifieke karakter van het onderwijs is natuurlijk niet 1/1 te vertalen naar mogelijke andere jobs.
Dat niet alle ervaring overal naar waarde zal geschat worden kan best - maar dat geld ook voor mensen die bvb. in een KMO werken en gaan solliciteren bij een multinational, ook al zijn er raakpunten - er zijn ook grote verschillen en dat zal eerder een nadeel dan een voordeel zijn.
Een ex -klasgenoot van me is nu ongeveer 1 jaar lector en die wordt nog regelmatig gecontacteerd door bedrijven - daar is zeer sterke interesse voor zijn profiel.
1 jaar is ook gewoon niet lang hé. En dan is er nog een serieus verschil tussen lector zijn, zeker aan een richting genre technische graduaten, waar je dichter bij het werkveld staat (stages bv.), en leerkracht middelbaar.
Ik zou dat toch eens willen zien moest je kennis 10 jaar vakken hebben gegeven aan het middelbaar.
Is idd niet typisch voor het onderwijs, eerder een oerconservatieve risicomijdende Belgische arbeidsmarkt. Bij mijn “terugkeer“ uit Singapore werd ik door verschillende Britse bedrijven die duidelijk interesse hadden gecontacteerd voor een interview. Dat lag wel even anders in Belgie, omgekeerde cultuurschok zoals dat heet.
