Onderwijs in België

[kwistenbiebel]

Naar aanleiding van het recente artikels in het nieuws omtrent het niveau van het huidige onderwijs (https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/12/08/voorbeelvragen/), persoonlijke ervaringen met schoolgaande kinderen en belevingen van mede-ouders wil ik deze discussie toch is even op gang trekken.

Bij voorbaat wens ik te zeggen dat ik geen enkele link heb met het onderwijs heb als job, inzicht heb in eindtermen of dergelijke dus dit is veeleer een persoonlijke opinie die uiteraard voer voor discussie zal opleveren.

--

Hoeveel heb ik ouders al niet zien stressen om hun kinderen op tijd van school te kunnen halen. In moderne tijden met tweeverdieners vaak een logistieke puzzel waarbij vaak derden aan de pas moeten komen of naschoolse opvang noodzakelijk is. Ik zou graag een moderner schools systeem zien waarbij verschillende componenten dichter bij elkaar verweven worden. Waarbij kennis & ontspanning dichter bij elkaar staan en waar ruimte voor mentale rust aanwezig is.

Waarom geen schooluren van 9 to 5, complementair met de uren van de ouders waarbij we een splitsing kunnen maken tussen enerzijds kennis opdoen en anderzijds sport/cultuur & ontspanning. Breng de sport-, kunst- & muziekscholen mee in de dagelijkse activiteiten ipv extra activiteit 's avonds of in 't weekend. In ideale omstandigheden heb je dan een halve dag puur les waarna dan ruimte is tot verdieping voor degene die het willen of verduidelijking voor zij die het nodig hebben. Ik denk dan snel aan clubs zoals schaken, debateren, wiskunde maar ook dans & poëzie. Het helpt mijn inzien ook het beroep van leerkracht aantrekkelijker te maken: meer ruimte voor de leerlingen zelf. Het biedt ook werkgelegenheid aan allerlei andere mensen die nu niet noodzakelijk in 't onderwijs staan.

In mijn ogen zet dit ook heel sterk in op een andere zwakte die we hebben: integratie. Door al deze vormen van ontspanning mogelijk te maken vorm je een hechtere gemeenschap. Een goede integratie begint op school maar dan ook in de ruimere kern van het woord en de algemene beleving rond de school.

In deze visie hoort in mijn mening ook geen huiswerk. Laat kinderen na 5u ook gewoon tot rust komen net zoals ikzelf graag heb.

Meningen?

 

[Carrion]

Hier eveneens geen link met onderwijs.

Het hangt er uiteraard al vanaf over welke leeftijd je het hebt, lagere school of middelbaar. Maar in mijn ogen mag er in beide gevallen toch een duidelijk verschil zitten tussen school en ontspanning. Ik denk net dat een groot probleem is dat de laatste 10 jaar te fel gefocust is naar "het moet plezant zijn". Uiteraard moeten lessen boeiend zijn, maar er mag gerust afgestapt worden van het idee dat alles leuk moet zijn. Kinderen mogen gerust leren dat er soms ook niet leuke dingen gedaan moeten worden. Soms is dat thuis opruimen, de tafel mee afruimen en soms is dat op school uw wiskunde formules en Franse woordjes leren.

Hoe wil je precies die extra activiteiten gaan mengen? Je kan hobbies als voetbal, tennis, basketbal, chiro, etc niet naar de scholen brengen. Hetzelfde met dans, poëzie, schaken, dat zijn niet de zaken waar de meerderheid van kinderen in geïnteresseerd is. Heel veel zaken als voetbaltrainingen, tennisles, etc worden gegeven door mensen na hun vaste uren. Die kunnen niet plots vanaf 12:30 hun training komen geven.

De lessen beperken tot een halve dag om nadien ontspanning te hebben terwijl het niveau jaar na jaar achteruit gaat lijkt mij alles behalve de oplossing. Want je gaat fameus moeten snoeien in de uren van bepaalde vakken om dat voor elkaar te krijgen en dan krijg je enkel nog meer achterstand.

Bij het huiswerk heb ik een dubbel gevoel. Langs de ene kant ben ik voorstander van enkel oefeningen die tijdens de les niet afraken te laten oplossen. Dus pak dat de leerkracht wiskunde zegt "het laatste half uur werken jullie aan oefening 1-7, wat niet af is maken jullie thuis tegen de volgende les". Daar ben ik op zich wel voorstander van. Maar langs de andere kant vrees ik dat wanneer huiswerk niet meer verplicht is de leerlingen die al meer moeite hebben er nog minder mee bezig gaan zijn.

 

[kwistenbiebel]

Goh, het hangt er grotendeels vanaf waardoor juist de achterstand komt. Komt dat door een gebrek aan tijd, een gebrek aan differentiatie of nog andere oorzaken?

Ik verwijs hier bijvoorbeeld graag naar Finland (https://duurzaamonderwijs.com/2018/02/17/wat-kunnen-we-echt-leren-van-het-finse-onderwijs/)

In vergelijking met vele andere landen van de TALIS-studie geven Finse leerkrachten minder les en staan ze in relatief kleine klassen.

De school staat niet alleen: Sahlberg benadrukt dat de sterke prestaties van de Finse jongeren niet alleen aan de school te danken zijn. Scholen zijn in Finland ingebed in een sterk uitgebouwd weefsel van jeugdverenigingen, sportclubs en vrijetijdsbestedingen die allemaal – en vaak bewust – een steentje bijdragen tot de brede persoonlijkheidsontwikkeling van jongeren.

Activiteiten kan je volgens mij perfect combineren. Het ene sluit ook niet het andere uit. Ik zie hier vooral ruimte tot intro in bepaalde domeinen. Je kan inderdaad geen voetbalclub gaan oprichten als school maar je kan het wel organiseren net zoals ze nu zwemmen ook kunnen organiseren. Voor degene die het dan serieuzer willen doen kan dat nog altijd in clubverband na de schooluren ook als aanvulling. Het mag gewoon niet de enige manier zijn. Het biedt net een potentieel voor mensen die hun hobby het is om voetballes geven of dergelijke hier hun job van te maken. Dat is ook wat je wil, les krijgen van mensen met een passie voor het onderwerp.

 

[Deleted member 95]

Hier wel een link. SLO gedaan na mijn master en enkele maanden les gegeven vooraleer ik in de privé ben beland.
Enkele zaken uit de losse pols die hierbij belangrijk zijn imo;

* De stelling "alles moet leuk zijn" is een oversimplificatie en een verwarring. De nadruk in de pedagogiek ligt heel hard op het welbevinden en welzijn van leerlingen, maar dat is totaal niet hetzelfde. Een leerling moet zich goed voelen op school om tot goede prestaties te komen, en dat is ook gewoon zo (verschillende studies en metastudies tonen dit aan). In de populaire opinie wordt dit dan verbasterd tot een soort academische ivoren toren doctrine waarin elke les één of ander kampspel moet zijn, quod non.

* Leerlingen nemen leerstof het beste op wanneer de leerstof vertrekt vanuit hun leefwereld, niet per se wat zij leuk vinden maar wel iets waar ze voeling mee hebben, dat ze (her)kennen. Het klassieke voorbeeld hier dat ik zelf heb meegemaakt is een estheticaleerkracht die letterlijk een gans jaar, elke les opnieuw, opera's zat te tonen, dan nog in het Italiaans of Duits gezongen zonder ondertitels. Iedereen haakt gewoon op voorhand af, en dan maakt het niet meer uit hoe boeiend die opera wel of niet is. Net als het puntje hierboven wordt ook deze vaststelling vaak verdraaid tot "Ze krijgen alleen nog les over rap en games en al die andere leuke dingen maar voor serieuze onderwerpen is geen plaats meer", manifest onwaar. Punt is om bruggen te slaan tussen wat leerlingen wel kennen en niet kennen. In de wiskundeles begint ge toch ook niet meteen met derdegraadsvergelijkingen zonder ooit een tweedegraadsvergelijking gezien te hebben? Voor esthetica, godsdienst en co. geldt net hetzelfde. Net omdat veel leerkrachten (en helaas ook buitenstaanders) hier totaal geen besef van hebben, worden die vakken vaak als nutteloos gezien. Laat mij u verzekeren, indien goed gegeven is het tegendeel waar. Wat meer aandacht voor menswetenschappen zou het aantal debiele posts op legacy pol&actua aanzienlijk beperkt hebben.

* De enige mensen die nog echt leerkracht willen worden zijn vaak diegenen die er niet geschikt voor zijn. Een job als leerkracht te pakken krijgen hangt op geen enkel ogenblik van je competenties af, maar wel van sjans en goede connecties. Uw CV doet er letterlijk geen hol toe zolang er een lerarendiploma opstaat. Capabele leerkrachten moeten concurreren tegen elkaar én tegen een grote vijver incompetenten voor die paar posities, en of je het nu goed of slecht doet maakt in feite geen zak uit want 9/10 ben je die job toch weer kwijt na hooguit een jaar of twee. Excelleren in het onderwijs is al moeilijk voor leerlingen, voor jonge leerkrachten is het totaal onmogelijk. Heeft ook te maken met een maatschappij die totaal geen besef heeft van de waarde van een goede leerkracht.

* Het niveau van de SLO was tenenkrommend, en dat was dan nog voor masters he. Hoe het nu zit met de educatieve masters weet ik niet, en ik kan alleen maar het ergste vrezen wat die bacheloropleidingen betreft voor leraren. Die zijn toch ook al enkele keren in het nieuws geweest dat het toch niet je dat was... Zie vorig puntje; slecht onderwijs levert slechte leerkrachten af, wat dan weer het onderwijs doet verslechteren.

* Minder lesuren is absoluut geen oplossing, integendeel. Huiswerk kan over gediscussieerd worden, vooral de vorm en inhoud ervan laat vaak te wensen over, waardoor het meer bezigheidstherapie is dan iets anders.

* Maak kleuteronderwijs aub verplicht om iets aan de taalachterstanden te doen. Met een achterstand beginnen is dubbel hopeloos.

 

[Carrion]

De grote hoeveelheid leerlingen per leerkracht is eigenlijk nog een aparte discussie die meer met het budgettaire te maken heeft dan het niveau van het onderwijs. Het is geen geheim dat het beroep leerkracht in België weinig aantrekkingskracht heeft. Mede door zaken als vaste benoemingen waardoor jonge, gemotiveerde leerkrachten jaren lang mogen invallen voor 50-plussers die jaren op ziekenkas gaan. En daarbovenop komt ook nog eens het idee dat de leerkrachtenopleiding toch wel bekend staat als vuilbakrichting waar veel mensen aan beginnen die er gewoonweg niet thuis horen of er geen ambitie voor hebben. Zo'n beetje hetzelfde als het 1ste jaar informatica waar een hoop mensen zitten omdat ze graag gamen maar geen voeling hebben met de echte werking erachter.

Die intro naar bepaalde domeinen toe zijn er nu ook al. In de lessen LO beoefen je doorheen uw schoolcarrière toch wel een hoop verschillende sporten. Kunst en tekenen komen aan bod in de les Plastische Opvoeding en iedereen heeft wel het gedicht van De Spin Sebastiaan of Het Is Goed In Eigen Hert Te Kijken moeten memoriseren tijdens de les Nederlands. Ik zie absoluut niet de waarde om kinderen nu pakweg een hele namiddag te laten voetballen, tekenen of poëzie te laten lezen terwijl er een groot deel moeite heeft met een wiskunde vraagstuk op te lossen omdat ze niet deftig kunnen begrijpend lezen.

Ik heb de afgelopen jaren een hoop (draft) papers en teksten uit het hoger onderwijs onder mijn neus gekregen, en dat niveau is erbarmelijk. Gaande van de meest simplistische dt-fouten (ik wordt) tot fouten met de lange ij en korte ei.

 

[Deleted member 95]

Tja, de beginpost vat ook aan met "ik wil deze discussie is even op gang trekken"...

 

[Tweak37]

Vraag is vooral wat er achter die slechte cijfers schuil gaat. Is dit vooral een groeiend integratie- en ongelijkheidsprobleem? Daarvoor is de inkanteling van buitenschoolse activiteiten allicht een deel van een oplossing. Is het (ook) algemene achteruitgang? Dan is het heel wat moeilijker om de vinger op de wonde te leggen. Werken de klassieke recepten niet meer of zijn we er juist te veel van afgeweken?

 

[Deleted member 95]

Vraag is vooral wat er achter die slechte cijfers schuil gaat. Is dit vooral een groeiend integratie- en ongelijkheidsprobleem? Daarvoor is de inkanteling van buitenschoolse activiteiten allicht een deel van een oplossing. Is het (ook) algemene achteruitgang? Dan is het heel wat moeilijker om de vinger op de wonde te leggen. Werken de klassieke recepten niet meer of zijn we er juist te veel van afgeweken?

Het is zeker beide (en nog een reeks andere factoren ongetwijfeld), maar oorzaak en gevolg zijn bijzonder moeilijk van elkaar te onderscheiden.

 

[Sir.Killalot]

Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat we vooral moeten kijken naar het (opleidings)niveau en motivatie van de leerkrachten, en minder naar de huidige onderwijsfilosofie of naar de achtergrond van de leerlingen.

Ik ben ondertussen al een jaar of tien van de schoolbanken, maar mijn school was eigenlijk een ramp. De helft van dat lerarenkorps was incompetent, uitgeblust of beide. Tussen de vakleerkrachten en leerjaren was er geen enkele gedeelde visie, aanpak of overdracht. Dat het gemiddelde niveau voor bepaalde vakken op mijn school soms bedroevend laag was, lag echt niet aan de toen heersende onderwijsfilosofie of de leerlingen.

Toen ik afstudeerde als historicus, ging de helft van mijn medestudenten de SLO volgen. Niet omdat ze leerkracht wouden worden, maar om iets achter de hand te hebben moesten ze toch echt niets anders vinden. Voor mijn job moet ik intussen al jaren samenwerken met pas afgestudeerde SLO'ers en die hun mening over die opleiding (waar ze het ook gestudeerd hebben) is altijd unaniem. De bedroevenheid van die opleiding is gewoon een running joke.

En dan heb je nog het belabberde statuut van de beginnende leerkracht, waardoor zij die wél uit motivatie gekozen hebben voor die opleiding en dat beroep, die wél de nodige kwaliteiten hebben moeten wedijveren met de honderden die niet gemotiveerd zijn, die niet die kwaliteiten hebben. Die twee weken 3 uurtjes les mogen geven op school x en een maand 4 uur op school y. Geen enkele jobzekerheid tenzij je de lotto wint. En dan haken die af. Van pakweg de 10 medestudenten die echt wel de motivatie hadden voor leerkracht, zijn er nu zoveel jaar later misschien nog 2 effectief aan de slag als leerkracht. Dat zegt genoeg.

Enfin, tl;dr: of je nu terugkeert naar de onderwijsfilosofie van 50 jaar geleden of de huidige behoudt, of je nu in een elite of ghetto school zit... zonder competente en gemotiveerde leerkrachten gaat het niveau van de leerlingen altijd achteruitgaan. We zitten nu in een maatschappij waar de zwaksten ipv de sterksten onze nieuwe generatie opleiden. En ik zeg dat met alle respect voor al de leerkrachten die wél capabel en gemotiveerd zijn, want die zijn er wel degelijk. Ik werk er dagelijks mee samen. Maar ze zijn, naar mijn aanvoelen, een minderheid en in veel scholen is ook gewoon de structuur rot.

 

[Avi]

Het is anekdotisch maar ik herinner mij dat bij het afstuderen van het secundair ASO begin jaren 2000 we heel veel informatie kregen over de komende studiekeuze. Eindeloze stapels folders en uitstappen naar hogescholen en de universiteit hier in het Leuvense. Toen al werd eigenlijk met geen woord gerept over een opleiding tot leerkracht of een doorstroming daarnaar.

 

[Creeping Death]

Vraag is vooral wat er achter die slechte cijfers schuil gaat. Is dit vooral een groeiend integratie- en ongelijkheidsprobleem? Daarvoor is de inkanteling van buitenschoolse activiteiten allicht een deel van een oplossing. Is het (ook) algemene achteruitgang? Dan is het heel wat moeilijker om de vinger op de wonde te leggen. Werken de klassieke recepten niet meer of zijn we er juist te veel van afgeweken?

Het zal wel een "en-en" verhaal zijn. Sommigen wijzen inderdaad nog al snel op de negatieve gevolgen migratie/integratie op ons onderwijs.
Maar dat lijkt me te gemakkelijk. Blijkbaar is de top ook veel smaller geworden; vroeger waren er dus meer "slimme" leerlingen, dat kan toch niet alleen te wijten zijn aan feit dat er meer zwakkeren zijn bijgekomen?

Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat we vooral moeten kijken naar het (opleidings)niveau en motivatie van de leerkrachten, en minder naar de huidige onderwijsfilosofie of naar de achtergrond van de leerlingen.

Ik ben ondertussen al een jaar of tien van de schoolbanken, maar mijn school was eigenlijk een ramp. De helft van dat lerarenkorps was incompetent, uitgeblust of beide. Tussen de vakleerkrachten en leerjaren was er geen enkele gedeelde visie, aanpak of overdracht. Dat het gemiddelde niveau voor bepaalde vakken op mijn school soms bedroevend laag was, lag echt niet aan de toen heersende onderwijsfilosofie of de leerlingen.

Toen ik afstudeerde als historicus, ging de helft van mijn medestudenten de SLO volgen. Niet omdat ze leerkracht wouden worden, maar om iets achter de hand te hebben moesten ze toch echt niets anders vinden. Voor mijn job moet ik intussen al jaren samenwerken met pas afgestudeerde SLO'ers en die hun mening over die opleiding (waar ze het ook gestudeerd hebben) is altijd unaniem. De bedroevenheid van die opleiding is gewoon een running joke.

En dan heb je nog het belabberde statuut van de beginnende leerkracht, waardoor zij die wél uit motivatie gekozen hebben voor die opleiding en dat beroep, die wél de nodige kwaliteiten hebben moeten wedijveren met de honderden die niet gemotiveerd zijn, die niet die kwaliteiten hebben. Die twee weken 3 uurtjes les mogen geven op school x en een maand 4 uur op school y. Geen enkele jobzekerheid tenzij je de lotto wint. En dan haken die af. Van pakweg de 10 medestudenten die echt wel de motivatie hadden voor leerkracht, zijn er nu zoveel jaar later misschien nog 2 effectief aan de slag als leerkracht. Dat zegt genoeg.

Enfin, tl;dr: of je nu terugkeert naar de onderwijsfilosofie van 50 jaar geleden of de huidige behoudt, of je nu in een elite of ghetto school zit... zonder competente en gemotiveerde leerkrachten gaat het niveau van de leerlingen altijd achteruitgaan. We zitten nu in een maatschappij waar de zwaksten ipv de sterksten onze nieuwe generatie opleiden. En ik zeg dat met alle respect voor al de leerkrachten die wél capabel en gemotiveerd zijn, want die zijn er wel degelijk. Ik werk er dagelijks mee samen. Maar ze zijn, naar mijn aanvoelen, een minderheid en in veel scholen is ook gewoon de structuur rot.

Voor het grote deel mee eens: de invulling en het beroep moeten eens grondig tegen het licht worden gehouden. Want zoals je aan haalt: heel die structuur is rot. Een vriendin van me werkt nu 5 jaar als leerkracht en die heeft nog altijd geen vaste plek.
Ik snap echt niet hoe het kan dat je als leerkracht je job kunt opzeggen, een jaar iets anders kunt doen om dan te zeggen dat je dat maar niks vindt en terug naar je oude job te gaan.

Het deel waar ik het niet mee eens ben is dat de onderwijs niets uit maakt. Als je bepaalde basiszaken niet of amper aanraakt, leidt dat toch gewoon tot problemen? Ik ben nooit fan geweest van zinsontleding maar dat heeft gewoon z'n nut?
Een tijdje terug hoorde ik op de radio dat dictees ook nog amper gedaan worden. Ik vind dat bizar, da's toch een ideale manier om taal te oefenen?

 

[Sir.Killalot]

Het zal wel een "en-en" verhaal zijn. Sommigen wijzen inderdaad nog al snel op de negatieve gevolgen migratie/integratie op ons onderwijs.
Maar dat lijkt me te gemakkelijk. Blijkbaar is de top ook veel smaller geworden; vroeger waren er dus meer "slimme" leerlingen, dat kan toch niet alleen te wijten zijn aan feit dat er meer zwakkeren zijn bijgekomen?


Voor het grote deel mee eens: de invulling en het beroep moeten eens grondig tegen het licht worden gehouden. Want zoals je aan haalt: heel die structuur is rot. Een vriendin van me werkt nu 5 jaar als leerkracht en die heeft nog altijd geen vaste plek.
Ik snap echt niet hoe het kan dat je als leerkracht je job kunt opzeggen, een jaar iets anders kunt doen om dan te zeggen dat je dat maar niks vindt en terug naar je oude job te gaan.

Het deel waar ik het niet mee eens ben is dat de onderwijs niets uit maakt. Als je bepaalde basiszaken niet of amper aanraakt, leidt dat toch gewoon tot problemen? Ik ben nooit fan geweest van zinsontleding maar dat heeft gewoon z'n nut?
Een tijdje terug hoorde ik op de radio dat dictees ook nog amper gedaan worden. Ik vind dat bizar, da's toch een ideale manier om taal te oefenen?

Het is niet dat het type onderwijs of onderwijsfilosofie niets uitmaakt he, dat heb ik niet gezegd. Maar wel dat je capabel personeel nodig hebt voor eender welke visie uit te voeren. Om het met een voetbalanalogie te illustreren: je kan je ploeg in mandekking of in zonedekking laten verdedigen, beide systemen hebben hun voor- en nadelen, maar als je ploeg FC De Kampioenen heet (sorry leerkrachten!) gaan de resultaten bij beide systemen even dramatisch zijn.

 

[Sylverscythe]

Ik geef les in het hoger onderwijs, en niet in het eerste jaar, wat toch nog wel wat anders is. Daar lijkt het de felixibilisering die toch een impact heeft. Er zijn nog altijd (heel) goede studenten, maar meer dan vroeger een "staart" die er volgens mij niet echt thuishoort, maar die wel na vele pogingen door de eerste jaren geraakt, en die men dan later gewoon niet meer kan/wil tegenhouden. Ook heb ik zo'n cursus gevolg over "beter lesgeven", wat als ik aan de proffen van tijdens mijn studies denk best welgekomen is, maar dat niveau was op bepaalde vlakken toch ook niet om over naar huis te schrijven.

Voor het middelbaar denk ik dat zoals hier al gezegd het gewoon een samengang van een hoop factoren zijn:

1. Het niveau van de leerkracht(opleiding). Ik heb als student van die inhaalcursussen gegeven tijdens de zomer en wat ik daar voor de eerste keer hoorde heb ik ondertussen nog al gehoord: "ik probeer eerst richting x, dan y, en als dat allemaal te moeilijk is ga ik voor een bachelor onderwijs". Ik denk dat de instroom gewoon minder goed is als vroeger, en dat komt voor een groot deel omdat het "prestige" van leerkracht zijn zowat verdwenen is denk ik. Lang geleden was "de leerkracht" iemand naar wie opgekeken werd, de schoolmeester, en dachten de primussen eraan om dit ook te worden. Nu heb ik echt de indruk dat het plan B of verder is voor mensen die toch "iets" willen studeren want dat moet zo.

2. Zoals hierboven al vaak beschreven, het hele systeem waarbij jonge, gemotiveerde leerkrachten eerst moeten afzien om iets van zekerheid te krijgen. Hadden ze een andere bachelor gestudeerd, of met hun master werk gevonden, was dit niet het geval. Je moet ook al echt willen lesgeven om als master in een exacte wetenschap gaan STEM-vakken te geven aan een bende ongeïnteresseerde pubers als je kans maakt op een andere job. Als ik dan hoor dat de kwaliteiten als leerkracht weinig impact hebben op een vaste opdracht, maakt dat het nog schrijnender.

3. Het is een wisselwerking met hierboven, maar dat lagere prestige komt ook tot uiting in de interactie met de ouders. Ik heb al vaak gehoord of gelezen dat ouders een leerkacht incapabel vinden en dit ook zo communiceren naar hun kinderen. En het kan, zie punt 1, maar zo ondermijn je gewoon het gezag. Vroeger kreeg je als leerkracht van de meeste ouders meer krediet, als je iemand straf gaf moest het zijn dat dit nodig was. Ik heb mijn moeder destijds maar 1 keer weten zeggen tegen mij dat ze niet akkoord was met een leerkracht, al de andere keren was het gewoon de wet. Nu lijkt het soms wel of het respect voor die idioot vooraan aan de klas met bakken vakantie ver te zoeken is.

Ik heb twee vrienden die in het onderwijs staan. De ene is iemand met een roeping om het zo te zeggen, die met zijn diploma industrieel ingenieur een mooie job buiten het onderwijs kon krijgen maar toch leerkracht wou worden. Die steekt er bakken tijd in, klaagt steen en been over de administratieve last en de gemeentepolitiek die zich mengt. Maar ik weet dat het gewoon iemand is waar ik ook graag les van zou hebben. De andere is iemand die met veel moeite en tot grote opluchting van de ouders uiteindelijk een bachelor onderwijs heeft gehaald, en nu zaken zoals hygiëne geeft in BSO. Dat is gewoon niet het grootste licht, en dat hoor je gewoon als ze over haar problemen met lesvoorbereidingen begint, of als je haar berichten leest die van een 12-jarige lijken te komen. Het sleutelwoord in elke werkgerelateerde discussie is ook "vakantie". Dat zijn dus twee uitersten, maar je ziet er wel aan waar het probleem ligt, beiden hebben een vaste opdracht en zijn verantwoordelijk voor de toekomst van mensen.

Trouwens, ik had vroeger het plan leerkracht te worden, en soms denk ik nog dat "the simple life" om hier in de buurt wiskunde/chemie/fysica/... te geven met mijn diploma wel wat moet zijn. Ik geef uiteindelijk wel graag les. En op zich, als master verdien je niet slecht in het onderwijs. Maar dan zou ik dus een SLO moeten volgen om vervolgens in onzekerheid te leven en hoogstwaarschijnlijk tussen enkele scholen te pendelen voor een hele tijd. Ik denk gewoon dat ons onderwijssysteem talent wegjaagt en het dan moet doen met de enkele koppigaards met een roeping, en veel "overschot".

 

[Kas de Kalebas]

Volgens mij is het probleem vooral dat de mentale bandbreedte van onze jeugd vandaag de dag wordt opgenomen door allerhande factoren die vroeger minder of niet bestonden. Ik bedenk er makkelijk een hoop:

• Complexere maatschappij: We leven in een geglobaliseerde samenleving waar waarden en normen in haast constante transitie lijken, die ook voor een pak existentiële uitdagingen staat zoals klimaatopwarming, economische crisissen, de achteruitgang van democratische waarden, en media die zodanig versnipperd zijn dat er haast geen universele waarheden meer lijken te bestaan. Het kan bijna niet anders of dat neemt een groter deel van de bandbreedte bij onze jeugd op dan vroeger.
• Complexere gezinssituaties: alleenstaande ouders en samengestelde gezinnen. Ik gok dat families vandaag met redelijk wat uitdagingen kampen die er vroeger minder waren.
• Groeiende kansarmoede bij kinderen; o.a. door migratie.
• complexere relatie tot technologie (smartphones en sociale media)
• Entertainmentindustrie die enorm gegroeid en geëvolueerd is; gedrag van gebruikers wordt psychologisch gestuurd, producten worden met wetenschappelijke nauwkeurigheid expres verslavend gemaakt. Dat staat tegenover een onderwijsssysteem dat nog quasi even aantrekkelijk is als 50 jaar geleden. Vroeger moest het onderwijs voor de aandacht van de jeugd concurreren met dobbelen en knikkeren. Nu met Raid: Shadow Legends en tiktok-algoritmes.

Het is al een mirakel dat de jeugd niet verder achteruitgaat.

 

[Sylverscythe]

Volgens mij is het probleem vooral dat de mentale bandbreedte van onze jeugd vandaag de dag wordt opgenomen door allerhande factoren die vroeger minder of niet bestonden. Ik bedenk er makkelijk een hoop:

• Complexere maatschappij: We leven in een geglobaliseerde samenleving waar waarden en normen in haast constante transitie lijken, die ook voor een pak existentiële uitdagingen staat zoals klimaatopwarming, economische crisissen, de achteruitgang van democratische waarden, en media die zodanig versnipperd zijn dat er haast geen universele waarheden meer lijken te bestaan. Het kan bijna niet anders of dat neemt een groter deel van de bandbreedte bij onze jeugd op dan vroeger.
• Complexere gezinssituaties: alleenstaande ouders en samengestelde gezinnen. Ik gok dat families vandaag met redelijk wat uitdagingen kampen die er vroeger minder waren.
• Groeiende kansarmoede bij kinderen; o.a. door migratie.
• complexere relatie tot technologie (smartphones en sociale media)
• Entertainmentindustrie die enorm gegroeid en geëvolueerd is; gedrag van gebruikers wordt psychologisch gestuurd, producten worden met wetenschappelijke nauwkeurigheid expres verslavend gemaakt. Dat staat tegenover een onderwijsssysteem dat nog quasi even aantrekkelijk is als 50 jaar geleden. Vroeger moest het onderwijs voor de aandacht van de jeugd concurreren met dobbelen en knikkeren. Nu met Raid: Shadow Legends en tiktok-algoritmes.

Het is al een mirakel dat de jeugd niet verder achteruitgaat.

Bij sommige van die zaken heb ik het gevoel dat elke generatie wel iets soortgelijk heeft. Bijvoorbeeld die gezinssituatie: ik kan mij inbeelden dat huiselijk geweld en ongelukkige huwelijken vroeger meer voorkwamen. Maar ik ben geen socioloog uiteindelijk, ik vermoed dat er daar wel studies over zijn.

Maar natuurlijk, zaken zoals sociale media zijn gemaakt om verslavend te zijn, en gaan zeker een invloed hebben. Eigenlijk zouden die gewoon uit de klas moeten geweerd worden. Daar zit dan soms wel het probleem dat bij de (soms onnodige, in mijn ogen) modernisering van middelen de leerlingen beter met zo'n zaken omkunnen dan de leerkracht. Als je iedereen een tablet geeft, wordt dat gevecht om aandacht volgens mij dan nog moeilijker.

Hoe ouder ik wordt hoe moeilijker ik het vind om me in te leven in de leefwereld van de huidige leerlingen, maar één ding merk ik zelf: de smartphone is de duivel

 

[Kas de Kalebas]

Maar natuurlijk, zaken zoals sociale media zijn gemaakt om verslavend te zijn, en gaan zeker een invloed hebben. Eigenlijk zouden die gewoon uit de klas moeten geweerd worden. Daar zit dan soms wel het probleem dat bij de (soms onnodige, in mijn ogen) modernisering van middelen de leerlingen beter met zo'n zaken omkunnen dan de leerkracht. Als je iedereen een tablet geeft, wordt dat gevecht om aandacht volgens mij dan nog moeilijker.

Het smartphonegebruik en digitale verslavingen zie ik misschien nog het somberst in van allemaal.

• Je kunt smartphones volledig uit de school weren, maar je kunt niet beletten dat kinderen er volop gebruik van maken buiten de lestijden. Al de nadelen zijn er nog steeds: kinderen krijgen een kortere aandachtspanne, en kunnen zodanig verslaafd zijn aan de dopamineshots die hun telefoon hen kan bieden dat ze minder goed functioneren in situaties waar meer moeite gevraagd wordt of waar slechts een subtielere mentale 'beloning' volgt (zoals de voldoening van een goed afgewerkte opdracht).
• Daarnaast kun je de omgekeerde tactiek toepassen en volop meegaan met in de 'gamification'. Je kunt veel moeite steken in het ontwikkelen van systemen die kinderen gaat motiveren om schoolwerk te verrichten door dezelfde psychologische trucjes toe te passen als de entertainmentindustrie. Dat zijn dingen die ook effectief geopperd worden. Het probleem is dat je dan effectief dingen kunt aanleren, maar je leert je leerlingen totaal niet de vaardigheid om complexe problemen aan te pakken en moeilijke onderwerpen te leren. Ze kunnen dan misschien wel zeer vlot oefeningen op redoxreacties maken in de chemieles met interactieve tools, maar dan komen ze ineens in het hoger onderwijs en krijgen ze een cursus van 300 pagina's over organische chemie voorgeschoteld. Slik.

 

[Tweak37]

Het is niet dat het type onderwijs of onderwijsfilosofie niets uitmaakt he, dat heb ik niet gezegd. Maar wel dat je capabel personeel nodig hebt voor eender welke visie uit te voeren. Om het met een voetbalanalogie te illustreren: je kan je ploeg in mandekking of in zonedekking laten verdedigen, beide systemen hebben hun voor- en nadelen, maar als je ploeg FC De Kampioenen heet (sorry leerkrachten!) gaan de resultaten bij beide systemen even dramatisch zijn.

Denk, zoals ook door anderen al is aangegeven, dat het gebrek aan capabel personeel vooral ligt aan de instroom en niet zozeer aan de opleidingen zelf. En dit zowel voor de bachelors als voor de SLO's. Veel mensen doen inderdaad een SLO zonder sterke (intrinsieke) motivatie en zijn dan naar mijn aanvoelen makkelijk nogal schamper over het "niveau" van de pedagogische vakken. Ik denk dat dit type studenten dan ook zelden ten volle gebruik maken van de materie en alle kapstokken en die hen worden aangereikt.

Wat de bachelors betreft is het denk ik geen geheim dat het niveau van de startende studenten te laag is. Is natuurlijk ook wel een kip/ei verhaal.

Anderzijds vraag ik me af of dit effectief zo'n grote rol speelt in het lager onderwijs (waar de huidige berichtgeving/slechte scores toch om gaan). Moeilijk om te analyseren/evalueren.

 

[Sir.Killalot]

Denk, zoals ook door anderen al is aangegeven, dat het gebrek aan capabel personeel vooral ligt aan de instroom en niet zozeer aan de opleidingen zelf. En dit zowel voor de bachelors als voor de SLO's. Veel mensen doen inderdaad een SLO zonder sterke (intrinsieke) motivatie en zijn dan naar mijn aanvoelen makkelijk nogal schamper over het "niveau" van de pedagogische vakken. Ik denk dat dit type studenten dan ook zelden ten volle gebruik maken van de materie en alle kapstokken en die hen worden aangereikt.

Wat de bachelors betreft is het denk ik geen geheim dat het niveau van de startende studenten te laag is. Is natuurlijk ook wel een kip/ei verhaal.

Anderzijds vraag ik me af of dit effectief zo'n grote rol speelt in het lager onderwijs (waar de huidige berichtgeving/slechte scores toch om gaan). Moeilijk om te analyseren/evalueren.

De SLO-opleidingen zelf laten echt wel te wensen over hoor. Ligt niet alleen aan de motivatie en de kwaliteiten van de instromers. Ze zouden daar beter een tweejarige master van maken, dan schop je er sowieso ook al de niet-gemotiveerden uit.

Voor de bachelors vrees ik dat het inderdaad meer met de instroom te maken heeft. Zeker wat betreft lager onderwijs.

 

[Pan]

Weyts speelt voor Sinterklaas/Kerstman tegelijk, 375.000.000€ voor laptops voor schoolkinderen.
Nog maar eens een nutteloze enquête over de herinrichting van de Grote Markt, men luistert toch niet naar het volk.
Weer een opstootje rond het treinstation, paar skaters die nodig moesten moeilijk doen.

Maar laptops voor leerkrachten? Dat ze t maar zelf kopen.

 

[Sylverscythe]

Maar laptops voor leerkrachten? Dat ze t maar zelf kopen.

Goh in tijden van COVID kan ik nu wel begrijpen dat zorgen dat de kansarmen toegang hebben tot een laptop belangrijker is dan leerkrachten hun laptop vervangen (die zullen er ondertussen al wel een hebben zeker). Maar hoe efficiënt het allemaal gaat dat weet ik niet, het is ook eind 2020 ondertussen.

Over het algemeen heb je natuurlijk gelijk, we behandelen ons onderwijs als niet-prioritair, en dan zijn we verbaasd wanneer de resultaten slechter worden.