Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

[taste like summer]

Ik word er 33 dit jaar en we verwachten als alles goed blijft gaan ons eerste en enige kind op het einde van de zomervakantie.
Wij kijken hier heel rationeel naar. Elk jaar dat ik ouder word, is meer risico op een miskraam of een kind met een beperking. Dat is een risico dat wij niet willen nemen.
Het excuus van een speelkameraadje vind ik trouwens flauw. Wij wonen in een actieve buurt met veel kinderen. En een enig kind hoeft niet noodzakelijk een verwend nest te zijn.

 

[Mr.Anderson]

Dat op zich heeft nooit meegespeeld want 3 was nooit een optie, maar het is wel iets waarvan ik nu zeg: ik heb het enorm graag gedaan, maar ik zou het nu niet meer kunnen. Maar goed, ik ben er dan ook 40 en de laatste keer ligt al 8 jaar achter ons, dus we hebben ook minder en minder beperkingen.

Maar het was bij ons tweede inderdaad wel wennen om weer helemaal aan de cyclus te herbeginnen.

't Is vooral omdat de kleinste net 3 geworden is dat het voor ons emotioneel begint te worden. De baby is weg. Als ik kijk naar mijn dochter is dat een dame aan het worden, niet meer mijn knoddig klein dik waggelend onverstaanbaar peutertje die veel te schattig is.

Let op, iedere leeftijd heeft z'n charmes.

Wij hebben van ons eerste ook gewoon nooit kunnen genieten van de babyfase door de problemen die er waren. Bij het 2de ging dat wel, maar strooide ook nr. 1 daar dan weer roet in het eten.

 

[anonymousMF]

Drie hier. Het is vooral het leeftijdsverschil dat hier pittig maakt(e).
Er zit drie jaar en drie maand tussen de oudste en de jongste. Nu ze wat ouder zijn, valt dat allemaal wat beter mee maar in't begin waren die twee oudsten gewoon nog klein en vrij hulpbehoevend toen de jongste er bij kwam. Nu trekken ze alle drie meer en meer hun plan.

Qua kosten valt het allemaal wel mee imo. Hier ruimte genoeg voor een extra slaapkamer en er zat een people carrier in m'n lijst van beschikbare bedrijfswagens. Financieel was het wel uitdagend wanneer er twee tegelijk naar de crèche gingen. Niet dat we zwaar op de centen moesten letten maar zotte dingen werden wel beperkt.

Het waren/zijn vooral praktische zaken: bv een uitstapje nr de Efteling. De twee oudsten willen op de rollercoaster, jongste kan er ni op.
Dan moeten we opsplitsen: twee kindjes mee met één ouder op de attractie. De andere blijft wachten. Maar je kan dan maar met twee in zo'n karretje, dus moet er één kind apart zitten. Ofwel moeten ze er één voor één in, met één ouder maar dat betekent dan dat het allemaal wat langer duurt. Niks onoverkomelijk maar gewoon soms wat onhandig

Dat is wel heel kort opeen . Langs de andere kant dan ben je er wel snel door.

Wij hebben nu 2 jaar tussen de 2, en dachten om nu een 3 jaar gap te hebben, en dan terug 2 mogelijks. Nu bezig met de verbouwing zodat er genoeg kamers zijn dus dat houd ons wel bezig om dat extra jaartje er tussen te laten.

Tot nu toe blijven de kinderen relatief goedkoop. Enkel de crèche was een wat grotere post (heel even bijna 2x600 de maand). Maar in de kleuterklas valt dat terug weg. Ook alles van kleren gekregen en tonnen speelgoed gratis gekregen tot nu toe en voor de rest schuimt mijn vrouw uit hobby het tweedehands internet af.

Verwacht pas tegen de pubertijd dat kinderen terug wat meer beginnen kosten, of onderschat ik dat dan ?

Kwa vakanties is het ook niet echt duurder tot nu toe omdat bv een skivakantie gewoon niet te doen is met zo klein mannen (zelfs niet naar kost gekeken), en in de zomer gaan we op verlof naar de schoonouders in het buitenland en met mijn ouders waar zij er dan op staan om alle verblijf te betalen. Meer tijd is er ook gewoon niet voor verlof.

 

[Khyl@ris]

Hier blijft het ook bij eentje, zelfde redenen als Avondland. We staan wel op een lijst voor een hondje, dus dan groeit ze daar maar mee op .

 

[Avondland]

Hier blijft het ook bij eentje, zelfde redenen als Avondland. We staan wel op een lijst voor een hondje, dus dan groeit ze daar maar mee op .

Dat zegt mijn vrouw ook, haha! "Als ze later zaagt voor een broertje of zusje kopen we een hond".

 

[Cerv.Be]

Bij ons idem. Mijn vrouw was de eerste 3 maanden na de geboorte "nooit meer", maar nu begint die wel echt een tweede te willen (niet voor direct voor de duidelijkheid). Voor mij was/is een tweede een optie, maar op dit moment is het toch een neen. Ik word 35 en heb sowieso gezegd dat het voor mijn 38 moet gebeurd zijn, want dat is voor mij de grens (zoals ik er nu naar kijk). Uiteraard kan alles nog veranderen. Wat mij vooral tegenhoudt, is dat ik 3 avonden alleen ben met de kleine, door haar werk en dan zijn het 2 kleine, wat ik niet zie zitten. Maar we zien het wel. Het is nog vroeg.

Haha, dat laatste ken ik. Ik ben 2 tot 4 avonden per week alleen thuis met de kinderen, wat ik vroeger zeker niet altijd leuk vond. Enfin, vanaf dat de jongste peuter werd maakte dat eigenlijk niet meer uit. Dan is de dynamiek ook helemaal anders.

 

[Mulan]

Dat zegt mijn vrouw ook, haha! "Als ze later zaagt voor een broertje of zusje kopen we een hond".

Hier is ze blij met de hond, maar zaagt nog steeds om een zusje.

 

[pardal]

We zijn met 4, telkens 2 jaar tussen. Toen we besloten voor kinderen te gaan was mijn enige gedacht meer dan 1.

De ene dag gaat al wat moeilijker dan de andere. Nachten beginnen eindelijk rustiger te worden, alleen is de griep in huis en heb deze nacht zowat elke kind weten wakker worden.

En favorieten? Niet, maar de jongste van 2 vraagt natuurlijk meer aandacht dan die van 8.

 

[starspike]

Op mn 43ste mn eerste baby in huis sinds half januari. Wel een supertof pluszoontje van bijna 10 die nu al zes jaar in mn leven is met tussen ons echt een vader/zoon band.
De nachten zijn eigenlijk ok als ik vergelijk met sommige horrorverhalen van andere ouders. Gemiddeld slaap ik op de nachten die ik moet doen toch een uur of 4.
Maar toch is het mentaal zwaar. Vrijgezel geweest tot mn 37ste en altijd kunnen doen wat ik wil. Uiteraard veranderde dat toen ik ging samenwonen met mijn vriendin en haar zoontje, maar uiteindelijk kon ik nog steeds op vrij veel vlakken doen wat ik wilde met uiteraard de beperking dat ik er minder tijd voor had gezien de tijd die ik aan mn gezin wilde geven. Maar nu is het toch ff allemaal op een zeeeeer laag pitje. En op zich geen probleem. Het is tijdelijk en wanneer ik snachts om 4 uur ofzo een flesje zit te geven en naar haar gezichtje kijk, smelt ge gewoon en doet ge dat met alle plezier. Maar toch is het verlies van onze en ook mijn avonden soms mentaal wel zwaar.

 

[anders.]

Op mn 43ste mn eerste baby in huis sinds half januari. Wel een supertof pluszoontje van bijna 10 die nu al zes jaar in mn leven is met tussen ons echt een vader/zoon band.
De nachten zijn eigenlijk ok als ik vergelijk met sommige horrorverhalen van andere ouders. Gemiddeld slaap ik op de nachten die ik moet doen toch een uur of 4.
Maar toch is het mentaal zwaar. Vrijgezel geweest tot mn 37ste en altijd kunnen doen wat ik wil. Uiteraard veranderde dat toen ik ging samenwonen met mijn vriendin en haar zoontje, maar uiteindelijk kon ik nog steeds op vrij veel vlakken doen wat ik wilde met uiteraard de beperking dat ik er minder tijd voor had gezien de tijd die ik aan mn gezin wilde geven. Maar nu is het toch ff allemaal op een zeeeeer laag pitje. En op zich geen probleem. Het is tijdelijk en wanneer ik snachts om 4 uur ofzo een flesje zit te geven en naar haar gezichtje kijk, smelt ge gewoon en doet ge dat met alle plezier. Maar toch is het verlies van onze en ook mijn avonden soms mentaal wel zwaar.

Wat ge voelt is echt doodnormaal ook. Het is gewoon een zware "opoffering" die je doet. Maar ik zou er nu ook niet van uit gaan dat het "tijdelijk" is. Want je gaat waarschijnlijk nooit meer uw oude leven terugkrijgen hoor

 

[starspike]

Wat ge voelt is echt doodnormaal ook. Het is gewoon een zware "opoffering" die je doet. Maar ik zou er nu ook niet van uit gaan dat het "tijdelijk" is. Want je gaat waarschijnlijk nooit meer uw oude leven terugkrijgen hoor

Mijn oude leven had ik al even niet meer gezien er nog ene rondloopt die op het begin van ons samenwonen ook al om zes uur aan ons bed stond en die er ook al voor gezorgd heeft dat weekends en individuele verlofdagen een pak minder betekenen Maar er zijn heel wat gradaties tussen "mijn oude leven" en "dit". Als ik al weer eens een avond met mijn vriendin in de zetel kan zitten zonder dat zij of ik quasi constant een baby in de armen moet houden en we met de kippen op stok moeten omdat we drie keer in de nacht wakker moeten worden, ben ik al zeer blij

 

[pardal]

Maar toch is het verlies van onze en ook mijn avonden soms mentaal wel zwaar.

Dat heb ik ook lang mee geworsteld, maar ben op zoek gegaan naar alternatieven om te doen, wat wel mogelijk waren voor mij.

Voor mij was dit vooral sporten: ipv naar de gym te gaan, wat gewichten gekocht om thuis te sporten, terwijl baby sliep of bij mij was.

Baby in de koets en meenemen tijdens het lopen...

Grootste boosdoener blijft het gebrek aan slaap, waardoor savonds de keuze was ofwel in de zetel liggen en binnen de 5 min slapen of sporten maar dan laat gaan slapen.

Andere dingen zijn er echt wel ingebleven. Gamen is bij mij echt wel zo goed als niets meer. Concerten/ uitgaan ook niet meer, maar dan eerder omdat ik het niet zag zitten tot een gat in de nacht weg te gaan en smorgens om 6h een hyperactief monster te hebben.

 

[starspike]

Concerten/ uitgaan ook niet meer, maar dan eerder omdat ik het niet zag zitten tot een gat in de nacht weg te gaan en smorgens om 6h een hyperactief monster te hebben.

Dat laatste is bij mij ook serieus teruggeschroefd toen de oudste er kwam. Ik spreek soms met mensen af, maar waar dat vroeger van pakweg 11 tot 3 ofzo was, is dat nu van 21 uur tot middernacht Gamen en sporten terug meer in mijn leven krijgen, wordt wel een zware evenwichtsoefening.

 

[pardal]

Dat laatste is bij mij ook serieus teruggeschroefd toen de oudste er kwam. Ik spreek soms met mensen af, maar waar dat vroeger van pakweg 11 tot 3 ofzo was, is dat nu van 21 uur tot middernacht Gamen en sporten terug meer in mijn leven krijgen, wordt wel een zware evenwichtsoefening.

Bij sporten hier het voor mij om dit te doen tijdens mijn middagpauze op het werk ( rondje in het park lopen)

Sporten tijdens de momenten dat de kinderen een hobby aan het doen zijn en ik moet wachten enz...

Gamen is van Playstation/ Pc veranderd naar switch zodat ik dat ook kan doen als ik ergens moet wachten.

 

[Avondland]

De vrijheid van het vrijgezellenbestaan mis ik wel. Gewoon je eigen ding doen, zelf koken wat je wil, op reis gaan wanneer je maar wil, geen agenda's om rekening mee te houden, controle hebben over het TV-kaske en niet semi-verplicht meekijken naar The Masked Singer ... Het getrouwde leven met gezin is toch altijd zo'n gepuzzel tussen kwaliteitsvolle gezinstijd, een hele resem verplichtingen en dan nog tijd voor jezelf. De ene vindt dat laatste minder belangrijk dan de andere, ieder het zijn erin. Ik heb dat wel nodig om positieve energie te tanken.

 

[Vrouwtje Theelepel]

Ik plan af en toe een verlofdag in op dagen dat de zoon naar school is zodat ik het huis voor mij alleen heb.
Dan kan ik echt genieten van de tijd voor mij alleen. Of dan plan ik een lunch in met vriendinnen of ik zit hele dag te luieren.
Dat heb ik wel af en toe nodig om op te laden.

 

[Avondland]

Ik plan af en toe een verlofdag in op dagen dat de zoon naar school is zodat ik het huis voor mij alleen heb.
Dan kan ik echt genieten van de tijd voor mij alleen. Of dan plan ik een lunch in met vriendinnen of ik zit hele dag te luieren.
Dat heb ik wel af en toe nodig om op te laden.

Als ik dat doe geeft mijn vrouw me een to do lijstje.

 

[Vrouwtje Theelepel]

Als ik dat doe geeft mijn vrouw me een to do lijstje.

Niet zeggen dat je verlof hebt

 

[Green Mamba]

Normaal wordt het verlof opgebruikt voor de vakantiedagen van de dochter. Echter, heb ik er dit jaar nog 125 uur opleidingsvakantie bij. Voor de examens eens een dag ingeschoten en een weekje voor mezelf. Ik ga daar eens van genieten.

 

[starspike]

Bij sporten hier het voor mij om dit te doen tijdens mijn middagpauze op het werk ( rondje in het park lopen)

Sporten tijdens de momenten dat de kinderen een hobby aan het doen zijn en ik moet wachten enz...

Gamen is van Playstation/ Pc veranderd naar switch zodat ik dat ook kan doen als ik ergens moet wachten.

Een paar jaar geleden liep ik ook en dat was wel makkelijk qua een goede opbrengst op korte tijd. Maar ondertussen al enkele jaren aan het sukkelen met mijn scheenbenen en kuiten, dus ik zou nu veel tijd moeten spenderen aan fitter worden op andere manieren zodat "gewicht" geen issue meer is om dan vermoedelijk een operatie te ondergaan en na de revalidatie dat lopen weer te kunnen opbouwen.
So basically I'm screwed for at least a few years