Wat ge voelt is echt doodnormaal ook. Het is gewoon een zware "opoffering" die je doet. Maar ik zou er nu ook niet van uit gaan dat het "tijdelijk" is. Want je gaat waarschijnlijk nooit meer uw oude leven terugkrijgen hoor
Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's
- Onderwerp starter Joeri
- Startdatum
starspike
Well-known member
Wat ge voelt is echt doodnormaal ook. Het is gewoon een zware "opoffering" die je doet. Maar ik zou er nu ook niet van uit gaan dat het "tijdelijk" is. Want je gaat waarschijnlijk nooit meer uw oude leven terugkrijgen hoor
Mijn oude leven had ik al even niet meer gezien er nog ene rondloopt die op het begin van ons samenwonen ook al om zes uur aan ons bed stond en die er ook al voor gezorgd heeft dat weekends en individuele verlofdagen een pak minder betekenen
Maar er zijn heel wat gradaties tussen "mijn oude leven" en "dit". Als ik al weer eens een avond met mijn vriendin in de zetel kan zitten zonder dat zij of ik quasi constant een baby in de armen moet houden en we met de kippen op stok moeten omdat we drie keer in de nacht wakker moeten worden, ben ik al zeer blij 
pardal
Well-known member
Dat heb ik ook lang mee geworsteld, maar ben op zoek gegaan naar alternatieven om te doen, wat wel mogelijk waren voor mij.
Voor mij was dit vooral sporten: ipv naar de gym te gaan, wat gewichten gekocht om thuis te sporten, terwijl baby sliep of bij mij was.
Baby in de koets en meenemen tijdens het lopen...
Grootste boosdoener blijft het gebrek aan slaap, waardoor savonds de keuze was ofwel in de zetel liggen en binnen de 5 min slapen of sporten maar dan laat gaan slapen.
Andere dingen zijn er echt wel ingebleven. Gamen is bij mij echt wel zo goed als niets meer. Concerten/ uitgaan ook niet meer, maar dan eerder omdat ik het niet zag zitten tot een gat in de nacht weg te gaan en smorgens om 6h een hyperactief monster te hebben.
starspike
Well-known member
Dat laatste is bij mij ook serieus teruggeschroefd toen de oudste er kwam. Ik spreek soms met mensen af, maar waar dat vroeger van pakweg 11 tot 3 ofzo was, is dat nu van 21 uur tot middernacht
Gamen en sporten terug meer in mijn leven krijgen, wordt wel een zware evenwichtsoefening.
pardal
Well-known member
Bij sporten hier het voor mij om dit te doen tijdens mijn middagpauze op het werk ( rondje in het park lopen)Dat laatste is bij mij ook serieus teruggeschroefd toen de oudste er kwam. Ik spreek soms met mensen af, maar waar dat vroeger van pakweg 11 tot 3 ofzo was, is dat nu van 21 uur tot middernacht
Sporten tijdens de momenten dat de kinderen een hobby aan het doen zijn en ik moet wachten enz...
Gamen is van Playstation/ Pc veranderd naar switch zodat ik dat ook kan doen als ik ergens moet wachten.
Avondland
Well-known member
De vrijheid van het vrijgezellenbestaan mis ik wel. Gewoon je eigen ding doen, zelf koken wat je wil, op reis gaan wanneer je maar wil, geen agenda's om rekening mee te houden, controle hebben over het TV-kaske en niet semi-verplicht meekijken naar The Masked Singer ... Het getrouwde leven met gezin is toch altijd zo'n gepuzzel tussen kwaliteitsvolle gezinstijd, een hele resem verplichtingen en dan nog tijd voor jezelf. De ene vindt dat laatste minder belangrijk dan de andere, ieder het zijn erin. Ik heb dat wel nodig om positieve energie te tanken.
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Ik plan af en toe een verlofdag in op dagen dat de zoon naar school is zodat ik het huis voor mij alleen heb.
Dan kan ik echt genieten van de tijd voor mij alleen. Of dan plan ik een lunch in met vriendinnen of ik zit hele dag te luieren.
Dat heb ik wel af en toe nodig om op te laden.
Dan kan ik echt genieten van de tijd voor mij alleen. Of dan plan ik een lunch in met vriendinnen of ik zit hele dag te luieren.
Dat heb ik wel af en toe nodig om op te laden.
Avondland
Well-known member
Als ik dat doe geeft mijn vrouw me een to do lijstje.
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Niet zeggen dat je verlof hebtAls ik dat doe geeft mijn vrouw me een to do lijstje.
Green Mamba
Well-known member
Normaal wordt het verlof opgebruikt voor de vakantiedagen van de dochter. Echter, heb ik er dit jaar nog 125 uur opleidingsvakantie bij. Voor de examens eens een dag ingeschoten en een weekje voor mezelf. Ik ga daar eens van genieten.
starspike
Well-known member
Een paar jaar geleden liep ik ook en dat was wel makkelijk qua een goede opbrengst op korte tijd. Maar ondertussen al enkele jaren aan het sukkelen met mijn scheenbenen en kuiten, dus ik zou nu veel tijd moeten spenderen aan fitter worden op andere manieren zodat "gewicht" geen issue meer is om dan vermoedelijk een operatie te ondergaan en na de revalidatie dat lopen weer te kunnen opbouwen.
So basically I'm screwed for at least a few years
Hier drie kinderen en nog altijd een stil gemis dat het er geen vier zijn. Na een moeilijke start zijn die drie er opeens in een stevig tempo achter elkaar gekomen (een goeie 3 jaar tussen de eerste en de derde). Eerste jaren waren redelijk heftig maar toen had ik een vrij fatalisitsche houding die er zelfs toe leidde dat mijn teneur was " drie kinderen zijn geen cadeau maar reden te meer om er nog een vierde bij te nemen, nu we dan toch bezig zijn". Jaar of drie geleden dan toch maar beslist om er een punt achter te zetten, meer om praktische redenen (kamer, auto, etc..).
Vrouwlief zegt nu wel af en toe dat het misschien tijd is om eens een "knip knip" te overwegen maar ik zie daar toch een beetje tegenop, voorlopig blijf ik dus mijn viriele zelve. Enfin, dat is een andere discussie.
Voorlopig is het ouderschap ook in lijn wat ik van verwacht had. Eindeloze en onbegrensde liefde voor mijn nageslacht. Drie kinderen die, hoewel ze onmiskenbaar broers en zus zijn, een volledig eigen karakter ontwikkelen. Drie te ontdekken karakters, drie keer een andere verhouding met elk van mijn kinderen. Als ik die onderlinge interactie zie (van megaknuffel in het bed tot elkaar los op het hoofd timmeren denk ik soms wel, "zou toch jammer zijn moesten ze hier alleen in het gezin rondlopen", maar ik ben realistisch genoeg dat ik dat gewoon bekijk vanuit mijn eigen referentiekader. Ik doe er dus geen waardeoordeel over, alleen weet ik wel dat ik het niet anders zou willen.
Nu ze ouder zijn val je ook al veel meer terug op je "oude leven", terug tijd en ruimte voor hobby's (al blijf je wel bezig met de hobby's van je kinderen ook) maar hun zelfstandigheid (kleren, wassen, schoenen, huiswerk maken, zichzelf enterainen) maakt veel praktische zorgen minder. In ruil krijg je al het begin van dramatiek van "ruzie tussen vriendinnen" , "puberaal gedrag" en "opjagen in het feit dat ze niet studeren en dat het écht nie vanzelf zal gaan" om dan als weerwoord "boeie" te krijgen.
Vrouwlief zegt nu wel af en toe dat het misschien tijd is om eens een "knip knip" te overwegen maar ik zie daar toch een beetje tegenop, voorlopig blijf ik dus mijn viriele zelve. Enfin, dat is een andere discussie.
Voorlopig is het ouderschap ook in lijn wat ik van verwacht had. Eindeloze en onbegrensde liefde voor mijn nageslacht. Drie kinderen die, hoewel ze onmiskenbaar broers en zus zijn, een volledig eigen karakter ontwikkelen. Drie te ontdekken karakters, drie keer een andere verhouding met elk van mijn kinderen. Als ik die onderlinge interactie zie (van megaknuffel in het bed tot elkaar los op het hoofd timmeren denk ik soms wel, "zou toch jammer zijn moesten ze hier alleen in het gezin rondlopen", maar ik ben realistisch genoeg dat ik dat gewoon bekijk vanuit mijn eigen referentiekader. Ik doe er dus geen waardeoordeel over, alleen weet ik wel dat ik het niet anders zou willen.
Nu ze ouder zijn val je ook al veel meer terug op je "oude leven", terug tijd en ruimte voor hobby's (al blijf je wel bezig met de hobby's van je kinderen ook) maar hun zelfstandigheid (kleren, wassen, schoenen, huiswerk maken, zichzelf enterainen) maakt veel praktische zorgen minder. In ruil krijg je al het begin van dramatiek van "ruzie tussen vriendinnen" , "puberaal gedrag" en "opjagen in het feit dat ze niet studeren en dat het écht nie vanzelf zal gaan" om dan als weerwoord "boeie" te krijgen.
anonymousMF
Well-known member
Niet zeggen dat je verlof hebt
Bij ons geeft de werkgever nu 3 maand betaald verlof aan vaders bij de geboorte (scandinavisch bedrijf ...).
Er is wel een stemmetje in mij dat zegt om dat thuis niet te zeggen bij de volgende en elke dag 'naar het werk' te vertekken
Dyer Hunt
Well-known member
Ik pleit schuldigNiet zeggen dat je verlof hebt
starspike
Well-known member
Bij ons geeft de werkgever nu 3 maand betaald verlof aan vaders bij de geboorte (scandinavisch bedrijf ...).
Er is wel een stemmetje in mij dat zegt om dat thuis niet te zeggen bij de volgende en elke dag 'naar het werk' te vertekken
Zou eigenlijk echt de standaard moeten zijn. Nu wordt de moeder na een maand (sinds 01/2023) voor twee maanden alleen gelaten met de kleine. Ge kunt als partner 's avonds wel wat doen, maar dat is ook de enige tijd voor uw eigen taken, de tijd waarin het ander kind (bij ons) thuiskom, ... En dat een maand na bevallen te zijn en 9 maanden zwangerschap. Toch zeer zwaar voor moeders.
Avondland
Well-known member
Mijn dochter in in september '20 geboren, dus de maanden nadien heb ik quasi altijd van thuis gewerkt op een uitzondering na. Dat was wel een heel grote meerwaarde voor mijn vrouw. Als je in ploegen staat in een fabriek, is dat natuurlijk geen optie.
anonymousMF
Well-known member
Goh, ik vond bij ons toch dat ik thuis niet veel te helpen had overdag (zowel bij 1e als bij 2e, waar de eerste dan overdag naar de creche ging en ik dus bracht & afhaalde, en mijn vrouw dus alleen thuis was met de nieuwe). Mijn vrouw was altijd wel direct terug in topvorm na de bevalling. We waren beiden ook nog sub 30 jaar, dus op later leeftijd kan ik me inbeelden dat de vrouw vaker uitgeput is.
Heb zelfs nooit mijn wettelijk vaderschapsverlof uitgedaan tot nu toe (is ook stuk minder betaald na 3 dagen).
Zou niet weten wat ik met dat 3 maand verlof moet doen bij de 3e. Zien dat ik iets voor ons kan doen kwa home improvement of dergelijke.
Mijn vrouw is ook wel altijd minstens 6 maanden thuis geweest (onbetaald), want die 3 maanden voor de vrouw vinden we dan weer veel te kort
Holocene
Well-known member
Wij hadden wat "geluk" met de geboortedatum (eind november) + verplichte collectieve sluit van 2 weken in december dus een lange tijd thuis geweest. Ik voelde mij toch zeer nuttig. Wij waren beide wel kapot (uiteraard ikzelf niks ivgm mijn vriendin) dus was het wel goed om vaak te kunnen bijspringen en flesje geven van afgekolfde melk zodat mijn vriendin langer kon slapen dan 2h30 aan een stuk.
ook bv. koken, hier hadden wij in het begin echt geen courage voor.
los van alles ook gewoon zalig om zoveel mogelijk op te nemen van het kleine baby-gebeuren want het gaat zo snel
ook bv. koken, hier hadden wij in het begin echt geen courage voor.
los van alles ook gewoon zalig om zoveel mogelijk op te nemen van het kleine baby-gebeuren want het gaat zo snel
Dyer Hunt
Well-known member
Mijn dochter is ongeveer even oud, ik heb die eerste weken geregeld aan mijn PC zitten werken terwijl ze slapend bij mij in de draagdoek zat. Dan kon mijn vriendin een paar uurtjes rusten. Dat maakte inderdaad wel een groot verschil!
(En ik kan vergelijken met mijn zoon, die ouder is).Idem in het ziekenhuis, wat een verademing dat er (bijna) geen bezoek langs mocht komen. Ik hoop voor toekomstige ouders dat dat toch wat behouden is gebleven.
taste like summer
Active member
Al 20 kinderdagverblijven gecontacteerd intussen, allemaal wachtlijsten zonder concreet zicht op een plaatsje.
Ik krijg er ontzettend veel stress van. Elke nacht om 4u wakker en niet meer in slaap kunnen vallen. Zoveel stress nu al…
Ik krijg er ontzettend veel stress van. Elke nacht om 4u wakker en niet meer in slaap kunnen vallen. Zoveel stress nu al…
