Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

[Musk]

We gaan het wellicht bij één kind houden. Binnenkort vallen de kosten van de crèche weg en ze slaapt goed door en we kunnen er beter en beter mee communiceren en veel meer mee doen. Opnieuw met een baby zitten en mogelijk slapeloze nachten tegemoet gaan én weer beperkt zijn in doen en laten ... ik weet het niet. Dat klinkt egoïstisch, maar een kind krijgen is ook een vorm van egoïsme: het zijn de ouders die beslissen dat het kind er komt, niet het kind zelf.

Wij hadden dat ook, maar dan 5 jaar later toch nog van gedacht veranderd, met het gevolg dat we nu al 7 jaar in de pampers zitten terwijl we daar al door hadden kunnen zijn

Nu bon, het zoontje nu is een 100x gemakkelijker kind dan onze oudste dochter, dus cava wel.

 

[Visenya]

Wij moeten nog eens babbelen, maar als ik voor mezelf spreek, twijfel ik voor de moment. Volg ik mijn hartje dan is het meteen ja, want ik wil mijn dochter heel graag een speelkameraadje geven, iemand waarmee ze haar ervaringen kan delen. Maar mijn hoofd zegt me ook dat de kans er is dat ik opnieuw ziek word (zwangerschapsvergiftiging + HELLP), dat er weer een couveusetijd kan zijn en dat we dan misschien niet het geluk zullen hebben zoals de dochter die eigenlijk geen terugvallen heeft gehad en mooi aan het inhalen is.

 

[Sylverscythe]

Hier is alles eigenlijk redelijk ok met de dochter so far, op onderbroken nachten na (al lijken we te evolueren naar 1x wakker om 4u, maar wel lang). Mijn vrouw heeft altijd gedacht aan 1 kind en niet meer, ik heb een 2de als optie gezien, maar ik weet ook niet helemaal of ik dat nog zie zitten. Uiteindelijk is het een aanslag op de gezondheid van de vrouw, is het sowieso zwaar als koppel, en ik weet echt niet in hoeverre dat speelkameraadje vs enig kind argument nu de doorslag moet geven.

Mijn vrouw is de 5de van 6 kinderen, maar ziet daar niet zoveel voordelen aan. Ik ben de jongste van 2, maar mijn broer is 13 jaar ouder wat me zo een beetje de facto enig kind maakte thuis nadat hij op zijn 20ste alleen ging wonen. Ook daarvoor kon je moeilijk van een speelkameraadje spreken. En ik heb niet echt het idee dat ik wat gemist heb.

 

[Wilcao]

Hier is alles eigenlijk redelijk ok met de dochter so far, op onderbroken nachten na (al lijken we te evolueren naar 1x wakker om 4u, maar wel lang). Mijn vrouw heeft altijd gedacht aan 1 kind en niet meer, ik heb een 2de als optie gezien, maar ik weet ook niet helemaal of ik dat nog zie zitten. Uiteindelijk is het een aanslag op de gezondheid van de vrouw, is het sowieso zwaar als koppel, en ik weet echt niet in hoeverre dat speelkameraadje vs enig kind argument nu de doorslag moet geven.

Mijn vrouw is de 5de van 6 kinderen, maar ziet daar niet zoveel voordelen aan. Ik ben de jongste van 2, maar mijn broer is 13 jaar ouder wat me zo een beetje de facto enig kind maakte thuis nadat hij op zijn 20ste alleen ging wonen. Ook daarvoor kon je moeilijk van een speelkameraadje spreken. En ik heb niet echt het idee dat ik wat gemist heb.

Bij ons idem. Mijn vrouw was de eerste 3 maanden na de geboorte "nooit meer", maar nu begint die wel echt een tweede te willen (niet voor direct voor de duidelijkheid). Voor mij was/is een tweede een optie, maar op dit moment is het toch een neen. Ik word 35 en heb sowieso gezegd dat het voor mijn 38 moet gebeurd zijn, want dat is voor mij de grens (zoals ik er nu naar kijk). Uiteraard kan alles nog veranderen. Wat mij vooral tegenhoudt, is dat ik 3 avonden alleen ben met de kleine, door haar werk en dan zijn het 2 kleine, wat ik niet zie zitten. Maar we zien het wel. Het is nog vroeg.

 

[Put_met_keren]

De kleine vandaag afgezet bij de onthaalmoeder zónder pampers mee te geven Damn you pregnancy brain!

Mijn man wou een groot gezin maar het zal toch bij 2 blijven. Zoontje is er 2 en als nummer 2 er is in mei, zal hij net met school starten.
Deze tweede zwangerschap, hoewel spontaan in tegenstelling tot de 1e met ICSII, ervaar ik als zwaarder, o.a door bekkeninstabiliteit. Ook een tweede keizersnede in het verschiet, een derde is geen optie. Ik vrees ook dat ik de meeste ‘last’ zal dragen, mijn man werkt fulltime en heeft ook een zaak in bijberoep waarmee hij erg ambitieus is en die hij aan het uitbouwen is en waar dus veel tijd in kruipt.

 

[Mr.Anderson]

Hier komt dat ook wel ter sprake en geen van beide durft er nu al een streep onder trekken.

Als we ons hart zouden volgen: een 3de.
Maar als ik rationeel denk: houden bij 2.

Financiëel wil ik hen allemaal even goed kunnen ondersteunen.
Ik wil er ook zijn voor m'n kinderen. Spelen, huiswerk, enz.

We gaan beiden full-time werken en hebben nu al handen tekort. Ik zeg soms: moest ik meer geld hebben dan direct. Reden: iemand in huis halen die kookt, boodschappen doet, strijkt, kuist,... dan heb ik zelf meer tijd voor de kinderen.

Wij staan ook vaak stil bij het feit dat alles nu goed verlopen is. Een zwangerschap en bevalling brengen opnieuw risico's met zich mee die ons huidig leventje aan diggelen zou kunnen slaan. M'n vrouw is vroedvrouw van opleiding en heeft 10 jaar ervaring op de materniteit. Hetgeen ze daar allemaal gezien heeft in combinatie met mijn schoonzus die het syndroom van Down heeft, is volgens mij de reden waarom wij daar zoveel bij stilstaan.

Wat we ook doen, ik denk dat het heel belangrijk is om te blijven trainen.

 

[Sylverscythe]

We gaan beiden full-time werken en hebben nu al handen tekort. Ik zeg soms: moest ik meer geld hebben dan direct. Reden: iemand in huis halen die kookt, boodschappen doet, strijkt, kuist,... dan heb ik zelf meer tijd voor de kinderen.

Een niet onbelangrijk argument, ik zie nu al hoeveel tijd mijn job in beslag neemt eigenlijk. Een tweede kind is gewoon de beschikbare tijd verder onderverdelen.

Wij staan ook vaak stil bij het feit dat alles nu goed verlopen is. Een zwangerschap en bevalling brengen opnieuw risico's met zich mee die ons huidig leventje aan diggelen zou kunnen slaan. M'n vrouw is vroedvrouw van opleiding en heeft 10 jaar ervaring op de materniteit. Hetgeen ze daar allemaal gezien heeft in combinatie met mijn schoonzus die het syndroom van Down heeft, is volgens mij de reden waarom wij daar zoveel bij stilstaan.

Deze is voor mij ook een heel belangrijke. Tot hiertoe vind ik dat we de lotto wat hebben gewonnen, zwangerschap niet super (lichte diabetes) maar ook geen ramp qua ongemakken, geboorte redelijk vlot. Als ik wat rondhoor kan dat toch ook helemaal anders uiteindelijk.

 

[Creeping Death]

Ook een tweede keizersnede in het verschiet, een derde is geen optie.

Drie keizersnedes is geen probleem. Allez, als in: "dat doen ze nog wel".

 

[Mulan]

Vroeger wou ik er 3!
2 miskramen later, een kutzwangerschap (non stop kotsen tot 17weken, plat liggen vanaf 32 weken door harde buiken en bekkeninstabiliteit) en de eerste 2j ziekenhuis in, ziekenhuis uit met de dochter en dan wist de papa gelijk waar hij nummer 2 kon steken.

 

[SSS95]

We hebben altijd gezegd 2/3 kinderen. We hebben er nu 1 van 16 maand, en zijn aan het proberen voor een 2de (met de nodige moeilijkheden). Moesten we zonder echt te proberen een 3e of 4e bij krijgen zou deze altijd welkom zijn. Gelukkig zitten we financieel wel goed moest dit ooit gebeuren

 

[Muscleduck]

Allez de kleine is -weeral- ziek. Gisteren was hij precies een beetje hees, vandaag bijna geen stem meer. Hij is nog maar thuis geweest van ziek te zijn EN we zijn nog nie gestopt me aerosollen. Denk da we aan week 4 zitten


Mijn vrouw wil er 2, ik heb momenteel absoluut genoeg aan 1.

 

[yode92]

Hier is het plan nog altijd 3, ook nog na de eerste 6 maanden met nummer 1

 

[Green Mamba]

Hier wou mijn partner er meerderen, maar we houden het op een en na 4 jaar heb ik haar hier ook in meegekregen. Rationeel gezien is dit de betere keuze voor ons.

Laatst dachten we het aan onze rekker te hebben, maar het was gelukkig vals alarm.

 

[Dr. Sheldon Cooper]

Vroeger wou ik er 3!
2 miskramen later, een kutzwangerschap (non stop kotsen tot 17weken, plat liggen vanaf 32 weken door harde buiken en bekkeninstabiliteit) en de eerste 2j ziekenhuis in, ziekenhuis uit met de dochter en dan wist de papa gelijk waar hij nummer 2 kon steken.

In de poep?

 

[eniac]

Het idee was vroeger altijd 1 of 2. Veel nagedacht na het eerste en overtuigd voor het tweede gegaan.
Derde was nooit een optie, dus vrij kort na het tweede een en ander laten doorknippen hier.

Dus het blijft bij 2, en dat is perfect.

 

[Mr.Anderson]

We hebben altijd gezegd 2/3 kinderen. We hebben er nu 1 van 16 maand, en zijn aan het proberen voor een 2de (met de nodige moeilijkheden). Moesten we zonder echt te proberen een 3e of 4e bij krijgen zou deze altijd welkom zijn. Gelukkig zitten we financieel wel goed moest dit ooit gebeuren

Over het financiële maak ik mij soms teveel zorgen. Dan zeg ik al snel: een 3de gaat niet. Terwijl we eigenlijk beiden goed verdienen en niets te kort komen. We hebben ook een huis met 4 slaapkamers. Als ik dat vergelijk met waar mijn ouders het moesten mee doen.

En toch denk ik: het kan plots anders zijn en ik wil m'n kinderen altijd alles kunnen geven. Niet dat het verwende nesten moeten zijn hé. Maar zo mooie kleren, van alle sporten kunnen proeven, schoolreizen,...

Het idee was vroeger altijd 1 of 2. Veel nagedacht na het eerste en overtuigd voor het tweede gegaan.
Derde was nooit een optie, dus vrij kort na het tweede een en ander laten doorknippen hier.

Dus het blijft bij 2, en dat is perfect.

Wij zitten nu in een fase (5 en pas 3 geworden) waar we weer al eens iets kunnen doen. Camperen met de kinderen staat ook op het programma volgend jaar. Als we voor een 3de gaan wordt dat allemaal weer gereset met 3 jaar.

 

[Muscleduck]

In de poep?

Obligatory:

(check de uploader zijn naam trouwens, ook ne goeie).

 

[Tha_nOn]

Drie keizersnedes is geen probleem. Allez, als in: "dat doen ze nog wel".

Hangt een beetje af van de genezing en eventuele verklevingen binnenin maar het kan. Tot 4 keizersnede doen ze al zei mijn gynae

 

[Kjelleke]

Mijn vriendin wou 2 kinderen, ik altijd 1.
Onze zoontje kwam er in 2019 en de bevalling is tamelijk heftig geweest emotioneel gezien. Daarnaast heeft mijn vrouw heel wat ongemakken gehad met de borstvoeding en nadien ook postnatale depressie.

We hebben het goed nu op alle vlakken en ons zoontje is een super kerel. We hebben dan ook een half jaar geleden een goed gesprek gehad hierover of we nu nog een 2de kindje willen of niet gezien we niet te lang tussen beide kinderen willen van leeftijd.

We zijn er toch samen uitgekomen om het bij 1 kind te houden en ik heb ook al reeds een vasectomie laten uitvoeren om er voor te zorgen dat dit niet meer mogelijk zou zijn. Ook niet in het geval, moest onze relatie ten einde zou komen.

 

[eniac]

Wij zitten nu in een fase (5 en pas 3 geworden) waar we weer al eens iets kunnen doen. Camperen met de kinderen staat ook op het programma volgend jaar. Als we voor een 3de gaan wordt dat allemaal weer gereset met 3 jaar.

Dat op zich heeft nooit meegespeeld want 3 was nooit een optie, maar het is wel iets waarvan ik nu zeg: ik heb het enorm graag gedaan, maar ik zou het nu niet meer kunnen. Maar goed, ik ben er dan ook 40 en de laatste keer ligt al 8 jaar achter ons, dus we hebben ook minder en minder beperkingen.

Maar het was bij ons tweede inderdaad wel wennen om weer helemaal aan de cyclus te herbeginnen.