We hebben altijd gezegd 2/3 kinderen. We hebben er nu 1 van 16 maand, en zijn aan het proberen voor een 2de (met de nodige moeilijkheden). Moesten we zonder echt te proberen een 3e of 4e bij krijgen zou deze altijd welkom zijn. Gelukkig zitten we financieel wel goed moest dit ooit gebeuren
Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's
- Onderwerp starter Joeri
- Startdatum
Muscleduck
Well-known member
Allez de kleine is -weeral- ziek. Gisteren was hij precies een beetje hees, vandaag bijna geen stem meer. Hij is nog maar thuis geweest van ziek te zijn EN we zijn nog nie gestopt me aerosollen. Denk da we aan week 4 zitten 
Mijn vrouw wil er 2, ik heb momenteel absoluut genoeg aan 1.
Mijn vrouw wil er 2, ik heb momenteel absoluut genoeg aan 1.
Green Mamba
Well-known member
Hier wou mijn partner er meerderen, maar we houden het op een en na 4 jaar heb ik haar hier ook in meegekregen. Rationeel gezien is dit de betere keuze voor ons.
Laatst dachten we het aan onze rekker te hebben, maar het was gelukkig vals alarm.
Laatst dachten we het aan onze rekker te hebben, maar het was gelukkig vals alarm.
Dr. Sheldon Cooper
Well-known member
In de poep?Vroeger wou ik er 3!
2 miskramen later, een kutzwangerschap (non stop kotsen tot 17weken, plat liggen vanaf 32 weken door harde buiken en bekkeninstabiliteit) en de eerste 2j ziekenhuis in, ziekenhuis uit met de dochter en dan wist de papa gelijk waar hij nummer 2 kon steken.
Mr.Anderson
Well-known member
Over het financiële maak ik mij soms teveel zorgen. Dan zeg ik al snel: een 3de gaat niet. Terwijl we eigenlijk beiden goed verdienen en niets te kort komen. We hebben ook een huis met 4 slaapkamers. Als ik dat vergelijk met waar mijn ouders het moesten mee doen.
En toch denk ik: het kan plots anders zijn en ik wil m'n kinderen altijd alles kunnen geven. Niet dat het verwende nesten moeten zijn hé. Maar zo mooie kleren, van alle sporten kunnen proeven, schoolreizen,...
Wij zitten nu in een fase (5 en pas 3 geworden) waar we weer al eens iets kunnen doen. Camperen met de kinderen staat ook op het programma volgend jaar. Als we voor een 3de gaan wordt dat allemaal weer gereset met 3 jaar.Het idee was vroeger altijd 1 of 2. Veel nagedacht na het eerste en overtuigd voor het tweede gegaan.
Derde was nooit een optie, dus vrij kort na het tweede een en ander laten doorknippen hier.
Dus het blijft bij 2, en dat is perfect.
Muscleduck
Well-known member
Obligatory:In de poep?
Hangt een beetje af van de genezing en eventuele verklevingen binnenin maar het kan. Tot 4 keizersnede doen ze al zei mijn gynae
Mijn vriendin wou 2 kinderen, ik altijd 1.
Onze zoontje kwam er in 2019 en de bevalling is tamelijk heftig geweest emotioneel gezien. Daarnaast heeft mijn vrouw heel wat ongemakken gehad met de borstvoeding en nadien ook postnatale depressie.
We hebben het goed nu op alle vlakken en ons zoontje is een super kerel. We hebben dan ook een half jaar geleden een goed gesprek gehad hierover of we nu nog een 2de kindje willen of niet gezien we niet te lang tussen beide kinderen willen van leeftijd.
We zijn er toch samen uitgekomen om het bij 1 kind te houden en ik heb ook al reeds een vasectomie laten uitvoeren om er voor te zorgen dat dit niet meer mogelijk zou zijn. Ook niet in het geval, moest onze relatie ten einde zou komen.
Onze zoontje kwam er in 2019 en de bevalling is tamelijk heftig geweest emotioneel gezien. Daarnaast heeft mijn vrouw heel wat ongemakken gehad met de borstvoeding en nadien ook postnatale depressie.
We hebben het goed nu op alle vlakken en ons zoontje is een super kerel. We hebben dan ook een half jaar geleden een goed gesprek gehad hierover of we nu nog een 2de kindje willen of niet gezien we niet te lang tussen beide kinderen willen van leeftijd.
We zijn er toch samen uitgekomen om het bij 1 kind te houden en ik heb ook al reeds een vasectomie laten uitvoeren om er voor te zorgen dat dit niet meer mogelijk zou zijn. Ook niet in het geval, moest onze relatie ten einde zou komen.
Dat op zich heeft nooit meegespeeld want 3 was nooit een optie, maar het is wel iets waarvan ik nu zeg: ik heb het enorm graag gedaan, maar ik zou het nu niet meer kunnen. Maar goed, ik ben er dan ook 40 en de laatste keer ligt al 8 jaar achter ons, dus we hebben ook minder en minder beperkingen.
Maar het was bij ons tweede inderdaad wel wennen om weer helemaal aan de cyclus te herbeginnen.
taste like summer
Active member
Ik word er 33 dit jaar en we verwachten als alles goed blijft gaan ons eerste en enige kind op het einde van de zomervakantie.
Wij kijken hier heel rationeel naar. Elk jaar dat ik ouder word, is meer risico op een miskraam of een kind met een beperking. Dat is een risico dat wij niet willen nemen.
Het excuus van een speelkameraadje vind ik trouwens flauw. Wij wonen in een actieve buurt met veel kinderen. En een enig kind hoeft niet noodzakelijk een verwend nest te zijn.
Wij kijken hier heel rationeel naar. Elk jaar dat ik ouder word, is meer risico op een miskraam of een kind met een beperking. Dat is een risico dat wij niet willen nemen.
Het excuus van een speelkameraadje vind ik trouwens flauw. Wij wonen in een actieve buurt met veel kinderen. En een enig kind hoeft niet noodzakelijk een verwend nest te zijn.
Mr.Anderson
Well-known member
't Is vooral omdat de kleinste net 3 geworden is dat het voor ons emotioneel begint te worden. De baby is weg. Als ik kijk naar mijn dochter is dat een dame aan het worden, niet meer mijn knoddig klein dik waggelend onverstaanbaar peutertje die veel te schattig is.
Let op, iedere leeftijd heeft z'n charmes.
Wij hebben van ons eerste ook gewoon nooit kunnen genieten van de babyfase door de problemen die er waren. Bij het 2de ging dat wel, maar strooide ook nr. 1 daar dan weer roet in het eten.
anonymousMF
Well-known member
Drie hier. Het is vooral het leeftijdsverschil dat hier pittig maakt(e).
Er zit drie jaar en drie maand tussen de oudste en de jongste. Nu ze wat ouder zijn, valt dat allemaal wat beter mee maar in't begin waren die twee oudsten gewoon nog klein en vrij hulpbehoevend toen de jongste er bij kwam. Nu trekken ze alle drie meer en meer hun plan.
Qua kosten valt het allemaal wel mee imo. Hier ruimte genoeg voor een extra slaapkamer en er zat een people carrier in m'n lijst van beschikbare bedrijfswagens. Financieel was het wel uitdagend wanneer er twee tegelijk naar de crèche gingen. Niet dat we zwaar op de centen moesten letten maar zotte dingen werden wel beperkt.
Het waren/zijn vooral praktische zaken: bv een uitstapje nr de Efteling. De twee oudsten willen op de rollercoaster, jongste kan er ni op.
Dan moeten we opsplitsen: twee kindjes mee met één ouder op de attractie. De andere blijft wachten. Maar je kan dan maar met twee in zo'n karretje, dus moet er één kind apart zitten. Ofwel moeten ze er één voor één in, met één ouder maar dat betekent dan dat het allemaal wat langer duurt. Niks onoverkomelijk maar gewoon soms wat onhandig
Dat is wel heel kort opeen
. Langs de andere kant dan ben je er wel snel door.Wij hebben nu 2 jaar tussen de 2, en dachten om nu een 3 jaar gap te hebben, en dan terug 2 mogelijks. Nu bezig met de verbouwing zodat er genoeg kamers zijn dus dat houd ons wel bezig om dat extra jaartje er tussen te laten.
Tot nu toe blijven de kinderen relatief goedkoop. Enkel de crèche was een wat grotere post (heel even bijna 2x600 de maand). Maar in de kleuterklas valt dat terug weg. Ook alles van kleren gekregen en tonnen speelgoed gratis gekregen tot nu toe en voor de rest schuimt mijn vrouw uit hobby het tweedehands internet af.
Verwacht pas tegen de pubertijd dat kinderen terug wat meer beginnen kosten, of onderschat ik dat dan ?
Kwa vakanties is het ook niet echt duurder tot nu toe omdat bv een skivakantie gewoon niet te doen is met zo klein mannen (zelfs niet naar kost gekeken), en in de zomer gaan we op verlof naar de schoonouders in het buitenland en met mijn ouders waar zij er dan op staan om alle verblijf te betalen. Meer tijd is er ook gewoon niet voor verlof.
Avondland
Well-known member
Dat zegt mijn vrouw ook, haha! "Als ze later zaagt voor een broertje of zusje kopen we een hond".Hier blijft het ook bij eentje, zelfde redenen als Avondland. We staan wel op een lijst voor een hondje, dus dan groeit ze daar maar mee op.
Haha, dat laatste ken ik. Ik ben 2 tot 4 avonden per week alleen thuis met de kinderen, wat ik vroeger zeker niet altijd leuk vond. Enfin, vanaf dat de jongste peuter werd maakte dat eigenlijk niet meer uit. Dan is de dynamiek ook helemaal anders.
Mulan
Well-known member
Hier is ze blij met de hond, maar zaagt nog steeds om een zusje.
pardal
Well-known member
We zijn met 4, telkens 2 jaar tussen. Toen we besloten voor kinderen te gaan was mijn enige gedacht meer dan 1.
De ene dag gaat al wat moeilijker dan de andere. Nachten beginnen eindelijk rustiger te worden, alleen is de griep in huis en heb deze nacht zowat elke kind weten wakker worden.
En favorieten? Niet, maar de jongste van 2 vraagt natuurlijk meer aandacht dan die van 8.
De ene dag gaat al wat moeilijker dan de andere. Nachten beginnen eindelijk rustiger te worden, alleen is de griep in huis en heb deze nacht zowat elke kind weten wakker worden.
En favorieten? Niet, maar de jongste van 2 vraagt natuurlijk meer aandacht dan die van 8.
starspike
Well-known member
Op mn 43ste mn eerste baby in huis sinds half januari. Wel een supertof pluszoontje van bijna 10 die nu al zes jaar in mn leven is met tussen ons echt een vader/zoon band.
De nachten zijn eigenlijk ok als ik vergelijk met sommige horrorverhalen van andere ouders. Gemiddeld slaap ik op de nachten die ik moet doen toch een uur of 4.
Maar toch is het mentaal zwaar. Vrijgezel geweest tot mn 37ste en altijd kunnen doen wat ik wil. Uiteraard veranderde dat toen ik ging samenwonen met mijn vriendin en haar zoontje, maar uiteindelijk kon ik nog steeds op vrij veel vlakken doen wat ik wilde met uiteraard de beperking dat ik er minder tijd voor had gezien de tijd die ik aan mn gezin wilde geven. Maar nu is het toch ff allemaal op een zeeeeer laag pitje. En op zich geen probleem. Het is tijdelijk en wanneer ik snachts om 4 uur ofzo een flesje zit te geven en naar haar gezichtje kijk, smelt ge gewoon en doet ge dat met alle plezier. Maar toch is het verlies van onze en ook mijn avonden soms mentaal wel zwaar.
De nachten zijn eigenlijk ok als ik vergelijk met sommige horrorverhalen van andere ouders. Gemiddeld slaap ik op de nachten die ik moet doen toch een uur of 4.
Maar toch is het mentaal zwaar. Vrijgezel geweest tot mn 37ste en altijd kunnen doen wat ik wil. Uiteraard veranderde dat toen ik ging samenwonen met mijn vriendin en haar zoontje, maar uiteindelijk kon ik nog steeds op vrij veel vlakken doen wat ik wilde met uiteraard de beperking dat ik er minder tijd voor had gezien de tijd die ik aan mn gezin wilde geven. Maar nu is het toch ff allemaal op een zeeeeer laag pitje. En op zich geen probleem. Het is tijdelijk en wanneer ik snachts om 4 uur ofzo een flesje zit te geven en naar haar gezichtje kijk, smelt ge gewoon en doet ge dat met alle plezier. Maar toch is het verlies van onze en ook mijn avonden soms mentaal wel zwaar.
