Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

Ja ze zit dan echt zeer stabiel/stevig in die positie :) wat gaat het snel 🥲 ik begin meer en meer het gevoel van @Avondland te snappen. Enthousiast voor de volgende fases maar ook triest dat het allemaal voorbij vliegt
Het gaat vanaf nu alleen nog maar véél sneller lijken te gaan. 0-1 jaar groeien ze fysiek heel snel. Maar de stap van 1 naar 2 jaar zit enorm in "vaardigheden" en dat valt imo nog veel harder op. Het verschil tussen onze dochter op 1 jaar ("hulpeloos" rechtstaan aan zetel, niet meer zeggen dan mama/papa...) tov nu (hele liedjes meezingen, tellen, kleuren, ...) is echt gigantisch
 
Voor mij ook vooral vanaf ze naar school gaan, alles schiet precies als een raket voorbij. Die schooljaren lijken niets voor te stellen in tijd. Het trieste aan alles is echt het gevoel dat mij soms overvalt dat het nooit meer terugkomt. 1j tot 4j is echt zo'n gouden leeftijd. Soms heb ik echt spijt dat ik niet meer tijd met mijn kinderen kan doorbrengen en ik zie ze al zoveel, wij stellen daar alles voor in het werk om zoveel mogelijk bij hun te zijn. Ik zal dan ook nooit ouders begrijpen die hun kinderen heel weinig zien. Werk is imo maar een excuus voor velen. Volgens mij heb je daar later zoveel spijt van.
 
Laatst bewerkt:
Onze generatie heeft wel een gigantisch voordeel tov van vroeger. Dat zijn de honderden filmpjes die je maakt. Zelf doe k het zelden maar mijn vrouw is daar wel actief mee bezig en nu is het wel leuk om daar met zijn allen eens door te gaan. Zo hebben we de eerste buikrol van mijn dochter op film, gevolgd door een geweldige scheet van een seconde of 3, hilariteit aan tafel (veel heb je soms niet nodig) wanneer haar broers nu die filmpjes zien.

dat is dus de enige tip die ik kan meegeven. Filmpjes maken en ietwat ordentelijk archiveren en dat is een bron van "waar is de tijd" momenten.
 
Onze generatie heeft wel een gigantisch voordeel tov van vroeger. Dat zijn de honderden filmpjes die je maakt. Zelf doe k het zelden maar mijn vrouw is daar wel actief mee bezig en nu is het wel leuk om daar met zijn allen eens door te gaan. Zo hebben we de eerste buikrol van mijn dochter op film, gevolgd door een geweldige scheet van een seconde of 3, hilariteit aan tafel (veel heb je soms niet nodig) wanneer haar broers nu die filmpjes zien.

dat is dus de enige tip die ik kan meegeven. Filmpjes maken en ietwat ordentelijk archiveren en dat is een bron van "waar is de tijd" momenten.
Ja, toevallig gisteren eens een oude foto-album bovengehaald... Dat is eigenlijk letterlijk
"foto's eerste verjaardag"
"pasen"
"kerstmis"
"foto's tweede verjaardag"
"pasen"
"kerstmis"

Camera's werden eigenlijk alleen bij feesten bovengehaald waardoor er van alle andere dingen niks over blijft... Dat is nu wel helemaal anders.
 
Onze generatie heeft wel een gigantisch voordeel tov van vroeger. Dat zijn de honderden filmpjes die je maakt. Zelf doe k het zelden maar mijn vrouw is daar wel actief mee bezig en nu is het wel leuk om daar met zijn allen eens door te gaan. Zo hebben we de eerste buikrol van mijn dochter op film, gevolgd door een geweldige scheet van een seconde of 3, hilariteit aan tafel (veel heb je soms niet nodig) wanneer haar broers nu die filmpjes zien.

dat is dus de enige tip die ik kan meegeven. Filmpjes maken en ietwat ordentelijk archiveren en dat is een bron van "waar is de tijd" momenten.
Beetje dubbel. Deed dat op het begin ook wel vaker maar dan maak je het moment ook gewoon niet bewust mee vind ik. Dan denk je maar heel de tijd of het er wel allemaal tegoei opstaat. Ik doe dat dus eigelek veel minder, en zeker niet bij “eerste’s”.
 
Hier wordt er wel regelmatig wat gefilmd en foto's genomen. Ik ben dan ook vrij georganiseerd daarin en heb sinds pakweg 2001 (+- sinds ik samen ben met mijn vrouw) alles deftig geordend in albums, en dan ook nog eens in Google Photos gestoken in die albums. Wel zalig want we kunnen letterlijk door de laatste +20 jaar van ons leven scrollen.
Video gelijkaardig maar dan via Plex.

In de keuken op het eiland (waar er wordt gekookt/afgewassen/gegeten) staat dan een Nest Hub die continu fotos toont uit Google Photos. Keileuk om al die mooie herinneringen te zien terugkeren daar :)
 
Beetje dubbel. Deed dat op het begin ook wel vaker maar dan maak je het moment ook gewoon niet bewust mee vind ik. Dan denk je maar heel de tijd of het er wel allemaal tegoei opstaat. Ik doe dat dus eigelek veel minder, en zeker niet bij “eerste’s”.

tgoh, 'tis niet omdat je filmt dat je niet in het moment staat. Ik denk dat we ook niet mikken op "de eerste keer" (of het zijn die keren met de fiets) maar vooral spontaan filmen. Drie kinderen die naar de zee toe lopen en dan elkaar in het water trekken. Is gewoon een leuke herinnering en neemt je wel weer mee naar "het moment" . Uit mijn tijd is er gewoon een schoendoos of 3 met nietszeggende foto's gepropt waar dan slechts enkele "leuke" inzitten waar je nog iets bij voelt. Zal bij die gasten wel wat anders zijn, die kunnen letterlijk heel hun jeugd herbeleven.
 
tgoh, 'tis niet omdat je filmt dat je niet in het moment staat. Ik denk dat we ook niet mikken op "de eerste keer" (of het zijn die keren met de fiets) maar vooral spontaan filmen. Drie kinderen die naar de zee toe lopen en dan elkaar in het water trekken. Is gewoon een leuke herinnering en neemt je wel weer mee naar "het moment" . Uit mijn tijd is er gewoon een schoendoos of 3 met nietszeggende foto's gepropt waar dan slechts enkele "leuke" inzitten waar je nog iets bij voelt. Zal bij die gasten wel wat anders zijn, die kunnen letterlijk heel hun jeugd herbeleven.
Ik moet wel zeggen dat ik dat vaak merk als je op reis bent, dat er mensen echt gigantisch veel tijd steken in het door hun camera ergens naar kijken om dan een foto te nemen van iets waar er een miljoen dezelfde foto's op google te vinden zijn. Dan mis je wel echt het moment imo.
Zelf vind ik dat toch niet altijd een makkelijk evenwicht. En een camera bovenhalen haalt bij kinderen ook wel vaak de spontaniteit weg.
 
Joepie.... Waterpokken uitgebroken bij de dochter en het beleid van de school hierin is thuisblijven tot ze uitgedroogd zijn. Een beetje extra vakantie voor haar fus.
Hier onlangs ook door moeten gaan, heeft een dikke week geduurd. Drs Leenarts waterpokken zalf was hier het redmiddel wat onze dochter een pak meer comfort gaf.
 
Vrouw hoogzwanger -het kan voor alle dagen zijn, bijna een maand eerder dan uitgerekend- en alledrie zijn we hier strontverkouden. :sop:
Ach, beter nu dan binnenkort.
 
Nog steeds onder de indruk van het projectielbraken bij kinderen :unsure: gisterenavond om 23:30. Uiteraard vond ze het dan hilarisch om alles besmeurd te zien.

Als je het doorslapen gewend zijt zijn doorbroken nachten toch extra pittig.

Gelukkig deze ochtend alweer de vrolijkheid zelf.
 
Idd, in het begin vond ik al die doorbroken nachten echt meevallen. Maar nu het echt totaal niet meer consistent is, is dat gewoon hel :eek:
Klopt, als je in een (slecht) ritme zit is het zwaar maar het went. Maar nu zijn onze nachten goed, maar als ze nu eens een slechte nacht heeft is het echt verschrikkelijk voor mij.
 
Hoeveel kinderen plannen jullie ?

Wij hebben er nu twee (3 & 1) en willen er eigenlijk vier.
Heb de indruk dat dat tegenwoordig wat zeldzamer is. Zie veel gezinnen met 3 kinderen, maar 4 in deze generatie is wat zeldzamer.

De reactie van mensen als we het er over hebben is ook 'jij bent zot'. Maar ik denk dat tegenwoordig dat nog wel goed te doen is, we hebben beiden flexibele jobs en verdienen genoeg voor het onderhoud. Het huis verbouwen we nu met 4 extra slaapkamers, dus dan enkel nog een grotere auto nodig :tongue:

Maar goed, eerste de derde en dan kunnen we nog altijd van gedachten veranderen :D
 
Hebben er 2 en zullen het daar op houden. Is eigenlijk nooit het plan geweest om er meer te doen maar de medische problemen met de jongste en de resultaten van genetische testen bij ons hebben ons doen besluiten het risico zeker niet meer te nemen.

Vraag me af of een 3de veel impact heeft financieel buiten het groter huis en grotere wagen. Lijkt me dat de eerste 2 een grotere impact hebben financieel.
 
Ik wou er altijd 3, deels omdat ik zelf uit een gezin met 3 kinderen kom. Maar meer dan 2 kunnen wij op dit moment fysiek en mentaal echt niet aan. Ik vind het nu ook al lastig met momenten om tijd en liefde 'eerlijk' te verdelen over de twee, met drie is dat al helemaal onmogelijk.
 
Terug
Bovenaan