Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

[Holocene]

Nog steeds onder de indruk van het projectielbraken bij kinderen gisterenavond om 23:30. Uiteraard vond ze het dan hilarisch om alles besmeurd te zien.

Als je het doorslapen gewend zijt zijn doorbroken nachten toch extra pittig.

Gelukkig deze ochtend alweer de vrolijkheid zelf.

 

[Nineshots]

Als je het doorslapen gewend zijt zijn doorbroken nachten toch extra pittig.

Idd, in het begin vond ik al die doorbroken nachten echt meevallen. Maar nu het echt totaal niet meer consistent is, is dat gewoon hel

 

[anders.]

Idd, in het begin vond ik al die doorbroken nachten echt meevallen. Maar nu het echt totaal niet meer consistent is, is dat gewoon hel

Klopt, als je in een (slecht) ritme zit is het zwaar maar het went. Maar nu zijn onze nachten goed, maar als ze nu eens een slechte nacht heeft is het echt verschrikkelijk voor mij.

 

[Sir.Killalot]

Hier blijven we toch nog altijd op dat gemiddeld maar een 3-tal nachten in de week doorslapen zitten. 4 jaar en 6 maanden en counting

 

[anonymousMF]

Hoeveel kinderen plannen jullie ?

Wij hebben er nu twee (3 & 1) en willen er eigenlijk vier.
Heb de indruk dat dat tegenwoordig wat zeldzamer is. Zie veel gezinnen met 3 kinderen, maar 4 in deze generatie is wat zeldzamer.

De reactie van mensen als we het er over hebben is ook 'jij bent zot'. Maar ik denk dat tegenwoordig dat nog wel goed te doen is, we hebben beiden flexibele jobs en verdienen genoeg voor het onderhoud. Het huis verbouwen we nu met 4 extra slaapkamers, dus dan enkel nog een grotere auto nodig

Maar goed, eerste de derde en dan kunnen we nog altijd van gedachten veranderen

 

[gamer5]

Hebben er 2 en zullen het daar op houden. Is eigenlijk nooit het plan geweest om er meer te doen maar de medische problemen met de jongste en de resultaten van genetische testen bij ons hebben ons doen besluiten het risico zeker niet meer te nemen.

Vraag me af of een 3de veel impact heeft financieel buiten het groter huis en grotere wagen. Lijkt me dat de eerste 2 een grotere impact hebben financieel.

 

[Biljart]

@anonymousMF : zelf geen kinderen, maar steeds respect gehad voor grotere gezinnen, 3/4 kinderen (als ge ze kunt onderhouden ofc).

Ik vind dat wel iets hebben.

 

[Sir.Killalot]

Ik wou er altijd 3, deels omdat ik zelf uit een gezin met 3 kinderen kom. Maar meer dan 2 kunnen wij op dit moment fysiek en mentaal echt niet aan. Ik vind het nu ook al lastig met momenten om tijd en liefde 'eerlijk' te verdelen over de twee, met drie is dat al helemaal onmogelijk.

 

[Biljart]

@Sir.Killalot (en anderen) :Just curious. Hebben ouders nu al dan niet een favoriet kind?

 

[Sir.Killalot]

Ik was toen mijn vrouw zwanger was van mijn oudste licht teleurgesteld dat het een jongen bleek te zijn en geen meisje, dus ik was zeer blij dat ons tweede een meisje was. Maar hoewel ik heel erg gelukkig was bij haar geboorte, vond ik het in het begin wel heel moeilijk. Met ons 3 was toen net alles een beetje in zijn plooien beginnen lopen, en dat klinkt nu wat hard, maar dat voelde aanvankelijk een beetje als een indringer. Die je tegelijkertijd ook heel graag zag en die heel welkom was, maar toch. Het duurde langer eer ik met mijn dochter dezelfde klik had als met mijn zoon.

Het eerste jaar van mijn dochter zou ik als ik heel eerlijk zou zijn dus wel moeten erkennen dat ik een favoriet kind had. Maar dat dekt eigenlijk de lading niet echt. En nu is dat al helemaal niet zo meer. Ik zie ze beiden ongelofelijk graag, ze kunnen beiden elk op hun manier het bloed van onder mijn nagels halen. Twee heel verschillende wezentjes, maar onmogelijk om te zeggen dat je de ene stiekem leuker vindt dan de andere.

 

[Tomski]

Ik heb dat nooit gehad, allebei zijn het mijn oogappels.

 

[Spoiler]

Wij hebben er drie. Van mij mocht er nog een vierde komen zelfs, maar dat is voor mijn man te veel. Even zot van alledrie

 

[Nineshots]

Hoeveel kinderen plannen jullie ?

Wij hebben er nu twee (3 & 1) en willen er eigenlijk vier.
Heb de indruk dat dat tegenwoordig wat zeldzamer is. Zie veel gezinnen met 3 kinderen, maar 4 in deze generatie is wat zeldzamer.

De reactie van mensen als we het er over hebben is ook 'jij bent zot'. Maar ik denk dat tegenwoordig dat nog wel goed te doen is, we hebben beiden flexibele jobs en verdienen genoeg voor het onderhoud. Het huis verbouwen we nu met 4 extra slaapkamers, dus dan enkel nog een grotere auto nodig

Maar goed, eerste de derde en dan kunnen we nog altijd van gedachten veranderen

Ik denk dat je qua praktische zaken tegenwoordig ook minder zorgen moet maken, we zitten steeds vaker met samengestelde gezinnen.
En de markt past zich daarop aan.
Zelf zie ik dat duidelijk terugkomen in de autowereld, steeds meer SUV's die met 7zit komen.

Zelf houden we het voorlopig op 2. Ik denk niet dat er nog een 3e bij komt.

 

[Tha_nOn]

Ik was toen mijn vrouw zwanger was van mijn oudste licht teleurgesteld dat het een jongen bleek te zijn en geen meisje, dus ik was zeer blij dat ons tweede een meisje was. Maar hoewel ik heel erg gelukkig was bij haar geboorte, vond ik het in het begin wel heel moeilijk. Met ons 3 was toen net alles een beetje in zijn plooien beginnen lopen, en dat klinkt nu wat hard, maar dat voelde aanvankelijk een beetje als een indringer. Die je tegelijkertijd ook heel graag zag en die heel welkom was, maar toch. Het duurde langer eer ik met mijn dochter dezelfde klik had als met mijn zoon.

Het eerste jaar van mijn dochter zou ik als ik heel eerlijk zou zijn dus wel moeten erkennen dat ik een favoriet kind had. Maar dat dekt eigenlijk de lading niet echt. En nu is dat al helemaal niet zo meer. Ik zie ze beiden ongelofelijk graag, ze kunnen beiden elk op hun manier het bloed van onder mijn nagels halen. Twee heel verschillende wezentjes, maar onmogelijk om te zeggen dat je de ene stiekem leuker vindt dan de andere.

Ik had het net omgekeerd. Ik vond die eerste een hele aanpassing en dat was een tijdje gewoon mechanisch doorgaan voor dat gevoel in orde kwam. Bij de tweede voelde het direct goed en compleet.

Mijn man wou er wel drie maar ik zou een derde mentaal en fysiek niet meer aankunnen. Ik had en heb ook veel last van mijn onderrug sinds nr2 dus ik had ook wel schrik van ergere blijvende fysieke klachten.

Ze zijn nu 6 en 4 en ik trek meer naar de jongste en mijn man naar de oudste. Maar ik zou niet zeggen dat dat te maken heeft met lievelingskes, eerder de leeftijd en de noden. De jongste zoekt nog meer geborgenheid-affectie die hij enkel bij mij vindt, terwijl de oudste meer wil spelen (en ook zijn afectie makkelijker bij iedereen vindt). Ik vermoed dat dat vanzelf weer wat zal balanceren als de jongste richting 1ste leerjaar gaat (ik merk nu al dat hij dat speelse dat ze bij mijn man vinden meer opzoekt en vice versa).

 

[Avondland]

We gaan het wellicht bij één kind houden. Binnenkort vallen de kosten van de crèche weg en ze slaapt goed door en we kunnen er beter en beter mee communiceren en veel meer mee doen. Opnieuw met een baby zitten en mogelijk slapeloze nachten tegemoet gaan én weer beperkt zijn in doen en laten ... ik weet het niet. Dat klinkt egoïstisch, maar een kind krijgen is ook een vorm van egoïsme: het zijn de ouders die beslissen dat het kind er komt, niet het kind zelf.

 

[Vrouwtje Theelepel]

Ik had er graag twee gehad en ik voel me soms wel schuldig naar mijn kind toe dat hij enigste kind gaat blijven.

In een ideale wereld had ik nu twee kindjes maar opnieuw een ivf traject, mijn leeftijd en mijn job weerhouden me ervan.

 

[Cerv.Be]

Uiteraard geen favoriet kind, ik vind dat ook een heel bizarre stelling. Natuurlijk liggen je sommige zaken beter dan met de andere (en omgekeerd) maar dat heeft niets te zien met voorkeur.

Een 3e lag hier nooit op tafel en was voor mij ook geen optie. Het is goed zo en daarbovenop zouden we moeten verhuizen en etc. Dat laat ik aan mij passeren. Als het aan mij lag was er oorspronkelijk ook geen 2e geweest, ik ben blij dat we de stap toch gewaagd hebben.

 

[gamer5]

Er is altijd een favoriet, die veranderd gewoon om de week, dag, uur,…

 

[nixie]

Ik had er graag twee gehad en ik voel me soms wel schuldig naar mijn kind toe dat hij enigste kind gaat blijven.

In een ideale wereld had ik nu twee kindjes maar opnieuw een ivf traject, mijn leeftijd en mijn job weerhouden me ervan.

Is bij ons ook zo.
ivf of inseminatie traject, leeftijd en gezondheid van mijn partner houden ons tegen.

 

[Creeping Death]

Hoeveel kinderen plannen jullie ?

Wij hebben er nu twee (3 & 1) en willen er eigenlijk vier.
Heb de indruk dat dat tegenwoordig wat zeldzamer is. Zie veel gezinnen met 3 kinderen, maar 4 in deze generatie is wat zeldzamer.

De reactie van mensen als we het er over hebben is ook 'jij bent zot'. Maar ik denk dat tegenwoordig dat nog wel goed te doen is, we hebben beiden flexibele jobs en verdienen genoeg voor het onderhoud. Het huis verbouwen we nu met 4 extra slaapkamers, dus dan enkel nog een grotere auto nodig

Maar goed, eerste de derde en dan kunnen we nog altijd van gedachten veranderen

Drie hier. Het is vooral het leeftijdsverschil dat hier pittig maakt(e).
Er zit drie jaar en drie maand tussen de oudste en de jongste. Nu ze wat ouder zijn, valt dat allemaal wat beter mee maar in't begin waren die twee oudsten gewoon nog klein en vrij hulpbehoevend toen de jongste er bij kwam. Nu trekken ze alle drie meer en meer hun plan.

Qua kosten valt het allemaal wel mee imo. Hier ruimte genoeg voor een extra slaapkamer en er zat een people carrier in m'n lijst van beschikbare bedrijfswagens. Financieel was het wel uitdagend wanneer er twee tegelijk naar de crèche gingen. Niet dat we zwaar op de centen moesten letten maar zotte dingen werden wel beperkt.

Het waren/zijn vooral praktische zaken: bv een uitstapje nr de Efteling. De twee oudsten willen op de rollercoaster, jongste kan er ni op.
Dan moeten we opsplitsen: twee kindjes mee met één ouder op de attractie. De andere blijft wachten. Maar je kan dan maar met twee in zo'n karretje, dus moet er één kind apart zitten. Ofwel moeten ze er één voor één in, met één ouder maar dat betekent dan dat het allemaal wat langer duurt. Niks onoverkomelijk maar gewoon soms wat onhandig