Ik was toen mijn vrouw zwanger was van mijn oudste licht teleurgesteld dat het een jongen bleek te zijn en geen meisje, dus ik was zeer blij dat ons tweede een meisje was. Maar hoewel ik heel erg gelukkig was bij haar geboorte, vond ik het in het begin wel heel moeilijk. Met ons 3 was toen net alles een beetje in zijn plooien beginnen lopen, en dat klinkt nu wat hard, maar dat voelde aanvankelijk een beetje als een indringer. Die je tegelijkertijd ook heel graag zag en die heel welkom was, maar toch. Het duurde langer eer ik met mijn dochter dezelfde klik had als met mijn zoon.
Het eerste jaar van mijn dochter zou ik als ik heel eerlijk zou zijn dus wel moeten erkennen dat ik een favoriet kind had. Maar dat dekt eigenlijk de lading niet echt. En nu is dat al helemaal niet zo meer. Ik zie ze beiden ongelofelijk graag, ze kunnen beiden elk op hun manier het bloed van onder mijn nagels halen. Twee heel verschillende wezentjes, maar onmogelijk om te zeggen dat je de ene stiekem leuker vindt dan de andere.
Het eerste jaar van mijn dochter zou ik als ik heel eerlijk zou zijn dus wel moeten erkennen dat ik een favoriet kind had. Maar dat dekt eigenlijk de lading niet echt. En nu is dat al helemaal niet zo meer. Ik zie ze beiden ongelofelijk graag, ze kunnen beiden elk op hun manier het bloed van onder mijn nagels halen. Twee heel verschillende wezentjes, maar onmogelijk om te zeggen dat je de ene stiekem leuker vindt dan de andere.