Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

[Sir.Killalot]

Ik was toen mijn vrouw zwanger was van mijn oudste licht teleurgesteld dat het een jongen bleek te zijn en geen meisje, dus ik was zeer blij dat ons tweede een meisje was. Maar hoewel ik heel erg gelukkig was bij haar geboorte, vond ik het in het begin wel heel moeilijk. Met ons 3 was toen net alles een beetje in zijn plooien beginnen lopen, en dat klinkt nu wat hard, maar dat voelde aanvankelijk een beetje als een indringer. Die je tegelijkertijd ook heel graag zag en die heel welkom was, maar toch. Het duurde langer eer ik met mijn dochter dezelfde klik had als met mijn zoon.

Het eerste jaar van mijn dochter zou ik als ik heel eerlijk zou zijn dus wel moeten erkennen dat ik een favoriet kind had. Maar dat dekt eigenlijk de lading niet echt. En nu is dat al helemaal niet zo meer. Ik zie ze beiden ongelofelijk graag, ze kunnen beiden elk op hun manier het bloed van onder mijn nagels halen. Twee heel verschillende wezentjes, maar onmogelijk om te zeggen dat je de ene stiekem leuker vindt dan de andere.

 

[Tomski]

Ik heb dat nooit gehad, allebei zijn het mijn oogappels.

 

[Spoiler]

Wij hebben er drie. Van mij mocht er nog een vierde komen zelfs, maar dat is voor mijn man te veel. Even zot van alledrie

 

[Nineshots]

Hoeveel kinderen plannen jullie ?

Wij hebben er nu twee (3 & 1) en willen er eigenlijk vier.
Heb de indruk dat dat tegenwoordig wat zeldzamer is. Zie veel gezinnen met 3 kinderen, maar 4 in deze generatie is wat zeldzamer.

De reactie van mensen als we het er over hebben is ook 'jij bent zot'. Maar ik denk dat tegenwoordig dat nog wel goed te doen is, we hebben beiden flexibele jobs en verdienen genoeg voor het onderhoud. Het huis verbouwen we nu met 4 extra slaapkamers, dus dan enkel nog een grotere auto nodig

Maar goed, eerste de derde en dan kunnen we nog altijd van gedachten veranderen

Ik denk dat je qua praktische zaken tegenwoordig ook minder zorgen moet maken, we zitten steeds vaker met samengestelde gezinnen.
En de markt past zich daarop aan.
Zelf zie ik dat duidelijk terugkomen in de autowereld, steeds meer SUV's die met 7zit komen.

Zelf houden we het voorlopig op 2. Ik denk niet dat er nog een 3e bij komt.

 

[Tha_nOn]

Ik was toen mijn vrouw zwanger was van mijn oudste licht teleurgesteld dat het een jongen bleek te zijn en geen meisje, dus ik was zeer blij dat ons tweede een meisje was. Maar hoewel ik heel erg gelukkig was bij haar geboorte, vond ik het in het begin wel heel moeilijk. Met ons 3 was toen net alles een beetje in zijn plooien beginnen lopen, en dat klinkt nu wat hard, maar dat voelde aanvankelijk een beetje als een indringer. Die je tegelijkertijd ook heel graag zag en die heel welkom was, maar toch. Het duurde langer eer ik met mijn dochter dezelfde klik had als met mijn zoon.

Het eerste jaar van mijn dochter zou ik als ik heel eerlijk zou zijn dus wel moeten erkennen dat ik een favoriet kind had. Maar dat dekt eigenlijk de lading niet echt. En nu is dat al helemaal niet zo meer. Ik zie ze beiden ongelofelijk graag, ze kunnen beiden elk op hun manier het bloed van onder mijn nagels halen. Twee heel verschillende wezentjes, maar onmogelijk om te zeggen dat je de ene stiekem leuker vindt dan de andere.

Ik had het net omgekeerd. Ik vond die eerste een hele aanpassing en dat was een tijdje gewoon mechanisch doorgaan voor dat gevoel in orde kwam. Bij de tweede voelde het direct goed en compleet.

Mijn man wou er wel drie maar ik zou een derde mentaal en fysiek niet meer aankunnen. Ik had en heb ook veel last van mijn onderrug sinds nr2 dus ik had ook wel schrik van ergere blijvende fysieke klachten.

Ze zijn nu 6 en 4 en ik trek meer naar de jongste en mijn man naar de oudste. Maar ik zou niet zeggen dat dat te maken heeft met lievelingskes, eerder de leeftijd en de noden. De jongste zoekt nog meer geborgenheid-affectie die hij enkel bij mij vindt, terwijl de oudste meer wil spelen (en ook zijn afectie makkelijker bij iedereen vindt). Ik vermoed dat dat vanzelf weer wat zal balanceren als de jongste richting 1ste leerjaar gaat (ik merk nu al dat hij dat speelse dat ze bij mijn man vinden meer opzoekt en vice versa).

 

[Avondland]

We gaan het wellicht bij één kind houden. Binnenkort vallen de kosten van de crèche weg en ze slaapt goed door en we kunnen er beter en beter mee communiceren en veel meer mee doen. Opnieuw met een baby zitten en mogelijk slapeloze nachten tegemoet gaan én weer beperkt zijn in doen en laten ... ik weet het niet. Dat klinkt egoïstisch, maar een kind krijgen is ook een vorm van egoïsme: het zijn de ouders die beslissen dat het kind er komt, niet het kind zelf.

 

[Vrouwtje Theelepel]

Ik had er graag twee gehad en ik voel me soms wel schuldig naar mijn kind toe dat hij enigste kind gaat blijven.

In een ideale wereld had ik nu twee kindjes maar opnieuw een ivf traject, mijn leeftijd en mijn job weerhouden me ervan.

 

[Cerv.Be]

Uiteraard geen favoriet kind, ik vind dat ook een heel bizarre stelling. Natuurlijk liggen je sommige zaken beter dan met de andere (en omgekeerd) maar dat heeft niets te zien met voorkeur.

Een 3e lag hier nooit op tafel en was voor mij ook geen optie. Het is goed zo en daarbovenop zouden we moeten verhuizen en etc. Dat laat ik aan mij passeren. Als het aan mij lag was er oorspronkelijk ook geen 2e geweest, ik ben blij dat we de stap toch gewaagd hebben.

 

[gamer5]

Er is altijd een favoriet, die veranderd gewoon om de week, dag, uur,…

 

[nixie]

Ik had er graag twee gehad en ik voel me soms wel schuldig naar mijn kind toe dat hij enigste kind gaat blijven.

In een ideale wereld had ik nu twee kindjes maar opnieuw een ivf traject, mijn leeftijd en mijn job weerhouden me ervan.

Is bij ons ook zo.
ivf of inseminatie traject, leeftijd en gezondheid van mijn partner houden ons tegen.

 

[Creeping Death]

Hoeveel kinderen plannen jullie ?

Wij hebben er nu twee (3 & 1) en willen er eigenlijk vier.
Heb de indruk dat dat tegenwoordig wat zeldzamer is. Zie veel gezinnen met 3 kinderen, maar 4 in deze generatie is wat zeldzamer.

De reactie van mensen als we het er over hebben is ook 'jij bent zot'. Maar ik denk dat tegenwoordig dat nog wel goed te doen is, we hebben beiden flexibele jobs en verdienen genoeg voor het onderhoud. Het huis verbouwen we nu met 4 extra slaapkamers, dus dan enkel nog een grotere auto nodig

Maar goed, eerste de derde en dan kunnen we nog altijd van gedachten veranderen

Drie hier. Het is vooral het leeftijdsverschil dat hier pittig maakt(e).
Er zit drie jaar en drie maand tussen de oudste en de jongste. Nu ze wat ouder zijn, valt dat allemaal wat beter mee maar in't begin waren die twee oudsten gewoon nog klein en vrij hulpbehoevend toen de jongste er bij kwam. Nu trekken ze alle drie meer en meer hun plan.

Qua kosten valt het allemaal wel mee imo. Hier ruimte genoeg voor een extra slaapkamer en er zat een people carrier in m'n lijst van beschikbare bedrijfswagens. Financieel was het wel uitdagend wanneer er twee tegelijk naar de crèche gingen. Niet dat we zwaar op de centen moesten letten maar zotte dingen werden wel beperkt.

Het waren/zijn vooral praktische zaken: bv een uitstapje nr de Efteling. De twee oudsten willen op de rollercoaster, jongste kan er ni op.
Dan moeten we opsplitsen: twee kindjes mee met één ouder op de attractie. De andere blijft wachten. Maar je kan dan maar met twee in zo'n karretje, dus moet er één kind apart zitten. Ofwel moeten ze er één voor één in, met één ouder maar dat betekent dan dat het allemaal wat langer duurt. Niks onoverkomelijk maar gewoon soms wat onhandig

 

[Musk]

We gaan het wellicht bij één kind houden. Binnenkort vallen de kosten van de crèche weg en ze slaapt goed door en we kunnen er beter en beter mee communiceren en veel meer mee doen. Opnieuw met een baby zitten en mogelijk slapeloze nachten tegemoet gaan én weer beperkt zijn in doen en laten ... ik weet het niet. Dat klinkt egoïstisch, maar een kind krijgen is ook een vorm van egoïsme: het zijn de ouders die beslissen dat het kind er komt, niet het kind zelf.

Wij hadden dat ook, maar dan 5 jaar later toch nog van gedacht veranderd, met het gevolg dat we nu al 7 jaar in de pampers zitten terwijl we daar al door hadden kunnen zijn

Nu bon, het zoontje nu is een 100x gemakkelijker kind dan onze oudste dochter, dus cava wel.

 

[Visenya]

Wij moeten nog eens babbelen, maar als ik voor mezelf spreek, twijfel ik voor de moment. Volg ik mijn hartje dan is het meteen ja, want ik wil mijn dochter heel graag een speelkameraadje geven, iemand waarmee ze haar ervaringen kan delen. Maar mijn hoofd zegt me ook dat de kans er is dat ik opnieuw ziek word (zwangerschapsvergiftiging + HELLP), dat er weer een couveusetijd kan zijn en dat we dan misschien niet het geluk zullen hebben zoals de dochter die eigenlijk geen terugvallen heeft gehad en mooi aan het inhalen is.

 

[Sylverscythe]

Hier is alles eigenlijk redelijk ok met de dochter so far, op onderbroken nachten na (al lijken we te evolueren naar 1x wakker om 4u, maar wel lang). Mijn vrouw heeft altijd gedacht aan 1 kind en niet meer, ik heb een 2de als optie gezien, maar ik weet ook niet helemaal of ik dat nog zie zitten. Uiteindelijk is het een aanslag op de gezondheid van de vrouw, is het sowieso zwaar als koppel, en ik weet echt niet in hoeverre dat speelkameraadje vs enig kind argument nu de doorslag moet geven.

Mijn vrouw is de 5de van 6 kinderen, maar ziet daar niet zoveel voordelen aan. Ik ben de jongste van 2, maar mijn broer is 13 jaar ouder wat me zo een beetje de facto enig kind maakte thuis nadat hij op zijn 20ste alleen ging wonen. Ook daarvoor kon je moeilijk van een speelkameraadje spreken. En ik heb niet echt het idee dat ik wat gemist heb.

 

[Wilcao]

Hier is alles eigenlijk redelijk ok met de dochter so far, op onderbroken nachten na (al lijken we te evolueren naar 1x wakker om 4u, maar wel lang). Mijn vrouw heeft altijd gedacht aan 1 kind en niet meer, ik heb een 2de als optie gezien, maar ik weet ook niet helemaal of ik dat nog zie zitten. Uiteindelijk is het een aanslag op de gezondheid van de vrouw, is het sowieso zwaar als koppel, en ik weet echt niet in hoeverre dat speelkameraadje vs enig kind argument nu de doorslag moet geven.

Mijn vrouw is de 5de van 6 kinderen, maar ziet daar niet zoveel voordelen aan. Ik ben de jongste van 2, maar mijn broer is 13 jaar ouder wat me zo een beetje de facto enig kind maakte thuis nadat hij op zijn 20ste alleen ging wonen. Ook daarvoor kon je moeilijk van een speelkameraadje spreken. En ik heb niet echt het idee dat ik wat gemist heb.

Bij ons idem. Mijn vrouw was de eerste 3 maanden na de geboorte "nooit meer", maar nu begint die wel echt een tweede te willen (niet voor direct voor de duidelijkheid). Voor mij was/is een tweede een optie, maar op dit moment is het toch een neen. Ik word 35 en heb sowieso gezegd dat het voor mijn 38 moet gebeurd zijn, want dat is voor mij de grens (zoals ik er nu naar kijk). Uiteraard kan alles nog veranderen. Wat mij vooral tegenhoudt, is dat ik 3 avonden alleen ben met de kleine, door haar werk en dan zijn het 2 kleine, wat ik niet zie zitten. Maar we zien het wel. Het is nog vroeg.

 

[Put_met_keren]

De kleine vandaag afgezet bij de onthaalmoeder zónder pampers mee te geven Damn you pregnancy brain!

Mijn man wou een groot gezin maar het zal toch bij 2 blijven. Zoontje is er 2 en als nummer 2 er is in mei, zal hij net met school starten.
Deze tweede zwangerschap, hoewel spontaan in tegenstelling tot de 1e met ICSII, ervaar ik als zwaarder, o.a door bekkeninstabiliteit. Ook een tweede keizersnede in het verschiet, een derde is geen optie. Ik vrees ook dat ik de meeste ‘last’ zal dragen, mijn man werkt fulltime en heeft ook een zaak in bijberoep waarmee hij erg ambitieus is en die hij aan het uitbouwen is en waar dus veel tijd in kruipt.

 

[Mr.Anderson]

Hier komt dat ook wel ter sprake en geen van beide durft er nu al een streep onder trekken.

Als we ons hart zouden volgen: een 3de.
Maar als ik rationeel denk: houden bij 2.

Financiëel wil ik hen allemaal even goed kunnen ondersteunen.
Ik wil er ook zijn voor m'n kinderen. Spelen, huiswerk, enz.

We gaan beiden full-time werken en hebben nu al handen tekort. Ik zeg soms: moest ik meer geld hebben dan direct. Reden: iemand in huis halen die kookt, boodschappen doet, strijkt, kuist,... dan heb ik zelf meer tijd voor de kinderen.

Wij staan ook vaak stil bij het feit dat alles nu goed verlopen is. Een zwangerschap en bevalling brengen opnieuw risico's met zich mee die ons huidig leventje aan diggelen zou kunnen slaan. M'n vrouw is vroedvrouw van opleiding en heeft 10 jaar ervaring op de materniteit. Hetgeen ze daar allemaal gezien heeft in combinatie met mijn schoonzus die het syndroom van Down heeft, is volgens mij de reden waarom wij daar zoveel bij stilstaan.

Wat we ook doen, ik denk dat het heel belangrijk is om te blijven trainen.

 

[Sylverscythe]

We gaan beiden full-time werken en hebben nu al handen tekort. Ik zeg soms: moest ik meer geld hebben dan direct. Reden: iemand in huis halen die kookt, boodschappen doet, strijkt, kuist,... dan heb ik zelf meer tijd voor de kinderen.

Een niet onbelangrijk argument, ik zie nu al hoeveel tijd mijn job in beslag neemt eigenlijk. Een tweede kind is gewoon de beschikbare tijd verder onderverdelen.

Wij staan ook vaak stil bij het feit dat alles nu goed verlopen is. Een zwangerschap en bevalling brengen opnieuw risico's met zich mee die ons huidig leventje aan diggelen zou kunnen slaan. M'n vrouw is vroedvrouw van opleiding en heeft 10 jaar ervaring op de materniteit. Hetgeen ze daar allemaal gezien heeft in combinatie met mijn schoonzus die het syndroom van Down heeft, is volgens mij de reden waarom wij daar zoveel bij stilstaan.

Deze is voor mij ook een heel belangrijke. Tot hiertoe vind ik dat we de lotto wat hebben gewonnen, zwangerschap niet super (lichte diabetes) maar ook geen ramp qua ongemakken, geboorte redelijk vlot. Als ik wat rondhoor kan dat toch ook helemaal anders uiteindelijk.

 

[Creeping Death]

Ook een tweede keizersnede in het verschiet, een derde is geen optie.

Drie keizersnedes is geen probleem. Allez, als in: "dat doen ze nog wel".

 

[Mulan]

Vroeger wou ik er 3!
2 miskramen later, een kutzwangerschap (non stop kotsen tot 17weken, plat liggen vanaf 32 weken door harde buiken en bekkeninstabiliteit) en de eerste 2j ziekenhuis in, ziekenhuis uit met de dochter en dan wist de papa gelijk waar hij nummer 2 kon steken.