De naam zal voor velen niet meteen bekend in de oren klinken, maar de Atiwa Range is een regio in zuidoost Ghana, die bestaat uit een reeks van steile heuvels en groene bosreservaten. Omwille van de milieuverontreinigende mijnbouw krijgt deze regio het echter zwaar te verduren. Fauna en flora moeten eraan geloven. Dit is meteen ook het thema in Atiwa, een spel op naam van Uwe Rosenberg en uitgegeven door 999 Games. Hoofdrolspelers in deze iteratie zijn de vleerhonden (een soort fruitetende ‘vleermuis’). Deze dieren, die hoofdzakelijk ’s nachts leven, gaan op zoek naar fruitbomen, verorberen het fruit en scheiden nadien bij hun terugvlucht de zaden uit, welke opnieuw aanleiding geven tot herbebossing van de regio. Dat het erg nuttige dieren zijn in deze Atiwa-regio staat vast, maar weten Uwe Rosenberg en 999 Games dit thema om te toveren in een interessant en amusant bordspel? Je ontdekt het in onderstaande review!
Uwe Rosenberg hoeft geen introductie meer. Deze Duitse gamedesigner heeft ondertussen een resem aan topgames op zijn palmares staan. Denk hierbij aan titels zoals Agricola, A Feast for Odin, Caverna, Nusfjord, Patchwork, … en nu dus ook het voorliggende Atiwa
. Benieuwd of ook deze titel hoge toppen zal scheren. Naar verluidt ligt het thema hem nauw aan het hart, dus de verwachtingen waren alvast hoog gespannen!
In het spel zelf is het de bedoeling om een gemeenschap te creëren in de buurt van de Atiwa Range. Naast het herstellen van de regio, door het aanplanten van fruitbomen, het kweken van dieren en het huisvesten van vleerhonden, is het vooral de bedoeling om nieuwe gezinnen aan te trekken en hen van de nodige educatie te voorzien om zelfstandig de regio verder uit te bouwen. Dit doe je op een eigen spelersbord, bestaande uit een resource track met dieren, bomen, fruit en nieuwe gezinnen, en eigen terreinkaarten die je gemeenschap voorstellen. Centraal bevindt zich het gemeenschappelijke spelersbord. Dit is de zone waar je ‘workers’ kunnen geplaatst worden en die je toelaat acties uit te voeren op je eigen spelersbord, zoals nieuwe gezinnen huisvesten, hen onderwijzen, dieren kweken, goud ontginnen of de belangrijke vleerhonden naar je regio te brengen. Wie op het einde van zeven ronden de meeste punten pakt, mag zich tot winnaar kronen.
De onderhoudsfase is de meest uitgebreide fase. Deze bestaat uit verschillende stappen. In de inkomenstap kan je voor elke getrainde familie goud verdienen. Heb je ongetrainde families, dan zorgen deze voor vervuiling op je persoonlijke bord. Let wel op: eenmaal vervuild, krijg je de vervuiling niet meer weg. Die locatie kan je met andere woorden nooit meer gebruiken om verder te bouwen. In de tweede stap worden extra resources bekomen. Wilde dieren leveren extra bomen op, extra bomen leveren extra fruit, fruit levert vleerhonden, et cetera. Zo divers mogelijk je spelersbord uitbouwen is de boodschap, want in de voedingsstap dienen je gezinnen gevoed te worden. Dit kan door de melk van de geiten, maar ook door het eten van fruit of wilde dieren en/of geiten. Alles is met andere woorden met elkaar verbonden. Je zal doordacht te werk moeten gaan om op het einde van het spel met de overwinning te gaan lopen. Tenslotte is er nog een voortplantingsstap. Afhankelijk van de ronde kan je hierdoor extra dieren of gezinnen bekomen. Na zeven ronden is het spel gedaan en worden de punten geteld. Goud is een punt waard, de terreinkaarten zijn punten waard, je resource track is punten waard en getrainde families en vleerhonden zijn punten waard. De hoogste score wint het spel!
Worker placements zijn doorgaans niet érg vernieuwend, maar in Atiwa zitten toch een aantal elementen die de spelervaring interessant maken. De milieuverontreiniging die je spelersbord definitief vervuilt, het feit dat resources steeds van je resource track naar je terreinkaarten verhuizen en weer terug, alsook de centrale plaatsen die per ronde verschuiven zijn een aantal elementen die het spel toch zijn eigenheid weten te geven. Daarnaast zit ook de onderhoudsfase erg leuk in elkaar. Alles is dermate afhankelijk van elkaar, dat het overal effect op heeft: je wil snel meer inwoners, maar die hebben eten nodig. Kan je dit niet voorzien, dan moet je bijvoorbeeld dieren slachten die je ook nodig hebt voor melk, of fruit opeten dat ook nieuwe vleerhonden aantrekt. Dit zal op zijn beurt een effect hebben op de voortplantingsfase, waarbij je telkens een minimum aan resources moet hebben om er voordeel uit te halen. Daarenboven moet je families trainen. Zijn ze ongetraind, dan zullen ze ook de o zo belangrijke vleerhonden als maaltijd gebruiken. Het aspect van voeden en voortplanten is iets dat we ook in eerdere Uwe Rosenberg-games zagen terugkomen, maar dat ook hier perfect bij het spel past.
Atiwa kan je zowel solo als tot en met vier spelers spelen. Hoewel ik er de voorkeur aan geef om met meerdere spelers aan de slag te gaan, moet ik toegeven dat de solovariant ook best leuk is. In deze variant speel je met meer dan drie meeples en is het de bedoeling dat je deze ook verschillende ronden laat staan, waardoor je niet dezelfde acties kan uitvoeren. Je kan uiteraard gerichter gaan spelen, in tegenstelling tot de multiplayer, waarbij je vaak gefrustreerd achterblijft omdat iemand anders net zijn worker op de plaats heeft gezet waar jij heen wou. Om er toch nog iets meer variatie in te brengen, zijn er daarom meerdere solo-uitdagingen beschikbaar achteraan de handleiding. Kortom, Atiwa biedt heel wat uitdagingen. Voor fans van het genre kan ik het enkel maar aanraden!
Uwe Rosenberg hoeft geen introductie meer. Deze Duitse gamedesigner heeft ondertussen een resem aan topgames op zijn palmares staan. Denk hierbij aan titels zoals Agricola, A Feast for Odin, Caverna, Nusfjord, Patchwork, … en nu dus ook het voorliggende Atiwa
Bouw mee aan de Atiwa Range van de toekomst!
Dat Uwe Rosenberg een persoonlijke band voelt met het thema wordt al meteen duidelijk na het openen van de doos. Naast de spelonderdelen en de handleiding, vinden we namelijk ook een extra boekje terug met meer uitleg over de regio, zijn geschiedenis, de geografie, et cetera. Uwe beet zich zodanig vast in het thema en maakte er een dusdanig grondige studie over, dat hij ook besliste er een boek over te schrijven. Alvast benieuwd of dit ook weerspiegeld wordt in deze worker placement voorzien van een tikkeltje engine building.In het spel zelf is het de bedoeling om een gemeenschap te creëren in de buurt van de Atiwa Range. Naast het herstellen van de regio, door het aanplanten van fruitbomen, het kweken van dieren en het huisvesten van vleerhonden, is het vooral de bedoeling om nieuwe gezinnen aan te trekken en hen van de nodige educatie te voorzien om zelfstandig de regio verder uit te bouwen. Dit doe je op een eigen spelersbord, bestaande uit een resource track met dieren, bomen, fruit en nieuwe gezinnen, en eigen terreinkaarten die je gemeenschap voorstellen. Centraal bevindt zich het gemeenschappelijke spelersbord. Dit is de zone waar je ‘workers’ kunnen geplaatst worden en die je toelaat acties uit te voeren op je eigen spelersbord, zoals nieuwe gezinnen huisvesten, hen onderwijzen, dieren kweken, goud ontginnen of de belangrijke vleerhonden naar je regio te brengen. Wie op het einde van zeven ronden de meeste punten pakt, mag zich tot winnaar kronen.
Diversifiëren zal je punten opleveren
In het midden bevindt zich het centrale spelersbord. Afhankelijk van het aantal spelers, gebruik je een andere extensie die extra mogelijkheden biedt. Hoe meer spelers, hoe meer mogelijkheden. De ronde tegels en de terreinkaarten worden geschud en respectievelijk op en naast het centrale bord geplaatst. Vervolgens rest nog de persoonlijke resource track te vullen met alle resources en de begintegel met één familie op onder het persoonlijke spelersbord te plaatsen. De vervuilingskaarten worden in de trekzak gestoken. Van zodra de beginspeler is gekozen, kan het spel beginnen! Dit gebeurt in verschillende fasen: de werkfase, waarin elke speler een actie kan uitvoeren door een meeple op het centrale bord te plaatsen, de vleerhondenfase, waarbij je de mogelijkheid hebt om vleerhonden van je spelersbord op de nachtkaart te plaatsen, dit levert een extra boom op, maar kost je ook een stuk fruit en tenslotte de onderhoudsfase. Elke speler krijgt drie acties in de werkfase en elk spel duurt in totaal zeven ronden. Dat betekent dat je in totaal 21 acties zal kunnen uitvoeren die je moeten toelaten je dorp zoveel mogelijk uit te bouwen.De onderhoudsfase is de meest uitgebreide fase. Deze bestaat uit verschillende stappen. In de inkomenstap kan je voor elke getrainde familie goud verdienen. Heb je ongetrainde families, dan zorgen deze voor vervuiling op je persoonlijke bord. Let wel op: eenmaal vervuild, krijg je de vervuiling niet meer weg. Die locatie kan je met andere woorden nooit meer gebruiken om verder te bouwen. In de tweede stap worden extra resources bekomen. Wilde dieren leveren extra bomen op, extra bomen leveren extra fruit, fruit levert vleerhonden, et cetera. Zo divers mogelijk je spelersbord uitbouwen is de boodschap, want in de voedingsstap dienen je gezinnen gevoed te worden. Dit kan door de melk van de geiten, maar ook door het eten van fruit of wilde dieren en/of geiten. Alles is met andere woorden met elkaar verbonden. Je zal doordacht te werk moeten gaan om op het einde van het spel met de overwinning te gaan lopen. Tenslotte is er nog een voortplantingsstap. Afhankelijk van de ronde kan je hierdoor extra dieren of gezinnen bekomen. Na zeven ronden is het spel gedaan en worden de punten geteld. Goud is een punt waard, de terreinkaarten zijn punten waard, je resource track is punten waard en getrainde families en vleerhonden zijn punten waard. De hoogste score wint het spel!
De vleerhonden zijn de basis voor een rijke regio
Over kleuren en smaken kunnen we discussiëren, maar mijns inziens ziet Atiwa er best mooi uit. Hoewel de ‘typische’ Eurogame-stijl op het eerste gezicht niet voor iedereen aantrekkelijk zal zijn, past het grafische aspect met voornamelijk bruin- en groentinten perfect bij het thema en de Ghanese regio. Speltechnisch maakt dit het iets moeilijker om de verschillende plaatsen en terreinkaarten uit elkaar te houden, maar dit bleek niet per se een belemmering voor de spelervaring. In eerste instantie kan vooral het centrale spelersbord door de vele plaatsen wat overweldigend lijken, maar je zal merken dat het in realiteit best meevalt en dat alle afbeeldingen erg duidelijk alle mogelijkheden weergeven. Verwacht je dus niet aan een complex expertspel, maar eerder een relatief toegankelijke worker placement. Dat betekent uiteraard niet dat het niet uitdagend kan zijn om voldoende punten te scoren, want dat is absoluut wél het geval!Dat de milieuproblematiek in de Ghanese Atiwa-regio Uwe Rosenberg nauw aan het hart ligt merk je meteen.
Worker placements zijn doorgaans niet érg vernieuwend, maar in Atiwa zitten toch een aantal elementen die de spelervaring interessant maken. De milieuverontreiniging die je spelersbord definitief vervuilt, het feit dat resources steeds van je resource track naar je terreinkaarten verhuizen en weer terug, alsook de centrale plaatsen die per ronde verschuiven zijn een aantal elementen die het spel toch zijn eigenheid weten te geven. Daarnaast zit ook de onderhoudsfase erg leuk in elkaar. Alles is dermate afhankelijk van elkaar, dat het overal effect op heeft: je wil snel meer inwoners, maar die hebben eten nodig. Kan je dit niet voorzien, dan moet je bijvoorbeeld dieren slachten die je ook nodig hebt voor melk, of fruit opeten dat ook nieuwe vleerhonden aantrekt. Dit zal op zijn beurt een effect hebben op de voortplantingsfase, waarbij je telkens een minimum aan resources moet hebben om er voordeel uit te halen. Daarenboven moet je families trainen. Zijn ze ongetraind, dan zullen ze ook de o zo belangrijke vleerhonden als maaltijd gebruiken. Het aspect van voeden en voortplanten is iets dat we ook in eerdere Uwe Rosenberg-games zagen terugkomen, maar dat ook hier perfect bij het spel past.
Atiwa kan je zowel solo als tot en met vier spelers spelen. Hoewel ik er de voorkeur aan geef om met meerdere spelers aan de slag te gaan, moet ik toegeven dat de solovariant ook best leuk is. In deze variant speel je met meer dan drie meeples en is het de bedoeling dat je deze ook verschillende ronden laat staan, waardoor je niet dezelfde acties kan uitvoeren. Je kan uiteraard gerichter gaan spelen, in tegenstelling tot de multiplayer, waarbij je vaak gefrustreerd achterblijft omdat iemand anders net zijn worker op de plaats heeft gezet waar jij heen wou. Om er toch nog iets meer variatie in te brengen, zijn er daarom meerdere solo-uitdagingen beschikbaar achteraan de handleiding. Kortom, Atiwa biedt heel wat uitdagingen. Voor fans van het genre kan ik het enkel maar aanraden!
Conclusie
Dat de milieuproblematiek in de Ghanese Atiwa-regio Uwe Rosenberg nauw aan het hart ligt merk je meteen. Gelukkig weet hij dit niet enkel weer te geven in mooi uitgewerkte details, maar weet hij bovenal ook een erg fijne worker placement af te leveren. Hoewel het spel er op het eerste gezicht vrij complex uitziet, zal je merken dat je er na een rondje wel mee weg bent. Wie fan is van het genre kan ik alvast dit toppertje uit de 999 Games-stal aanraden!
Pro
- Erg thematisch en mooi uitgewerkt
- Uitdagingen in de solovariant zijn leuk
- Alles is erg logisch met elkaar verbonden
Con
- Hoewel de kleurenkeuze perfect bij het thema past, kon deze misschien iets duidelijker
- Lijkt op het eerste gezicht wat overweldigend
- Een aantal acties op het centrale bord zijn een stuk sterker dan andere
8
Over
Uitgever
- 999 Games
Designer
Uwe Rosenberg
Aantal spelers
1-4
Tijdsduur
30 minuten per speler
maar goed, de 'omdat' hoeft geen verdere uitleg.
