In 2019 kwam Trails of Tucana uit, een flip & write game die een welgekomen afwisseling zou blijken tijdens de coronacrisis van een paar jaar later. Niet alleen om binnen de bubbel van destijds te spelen, maar ook via de webcam kon je hier met vrienden een soort van spelletjesavond mee organiseren. Het was dan ook een kwestie van tijd vooraleer er een opvolger zou komen voor dit successpel, bij ons uitgegeven door Jumping Turtle Games. Met Tucana Builders is deze opvolger eindelijk een feit, maar dit keer in de vorm van een puzzel worldbuilder bordspel. Een goede zet of hadden ze beter bij het origineel gebleven? Je komt het te weten in onderstaande review!
Trails of Tucana hebben wij al onnoemelijk veel keren gespeeld, zo veel zelfs dat we al een tweede blok hebben moeten aankopen. Flip of roll & write games zijn nochtans vaak een al dan niet flauw afkooksel van de bordspelvariant, bij Trails of Tucana (waar er geen bordspelvariant van bestond) hadden we vanaf de eerste partij een goed gevoel en het spel is ondertussen zelfs een vast item geworden dat meegaat als we op reis vertrekken. Mijn enthousiasme was dan ook redelijk groot toen ik zag dat er met Tucana Builders
een vervolgspel kwam op Trails of Tucana, dit keer in de vorm van een bordspel. Het gevaar bestond er dan ook wel in dat ik de game met een te hoge verwachting zou opzadelen, maar daar later meer over, want de inhoud van de doos was alvast veelbelovend.
We krijgen namelijk heel wat spelmateriaal voorgeschoteld: een scorebord, vijf heel mooie spelersborden (in een soort van playmat-achtige stof), 25 scoreschijven, dertig hutten, elf spelopstellingskaarten, dertig starttegels, zes startkaarten, vijf jokerkaarten, 120 (!) eilandtegels, twaalf terreinkaarten, een scoreblok én zes prestatiekaarten. Die laatstgenoemde zijn enkel nodig voor als je een spelletje voor gevorderden gaat spelen, dus konden die alvast terug in de doos bij de eerste paar partijtjes. Daarbovenop zaten er ook voldoende zakjes meegeleverd om per speler een startopstelling klaar te leggen. Alleen misten we een soort van extra grote opbergzak om de vele eilandtegels in weg te bergen en snap ik niet waarom de insert van de doos zo klein is gemaakt, waardoor het telkens opnieuw puzzelen is om alle spelcomponenten mooi in de doos te krijgen.
Het spel zelf dan: eerst en vooral vergt het toch wat opzetwerk: je moet alle 120 eilandfiches met routes omgekeerd op tafel leggen, zes starttegels uitdelen, die dan per cijfer achteraan willekeurig worden geplaatst op de daarvoor voorziene vakjes door middel van het trekken van een kaart met daarop een vis in een bepaald kleur. Je moet daarbij ook rekening houden met de richting van de kade, zodat de tegel bij iedere speler op exact dezelfde manier komt te liggen. Ja, ze hadden die kade wel iets groter of duidelijker mogen maken op de tegeltjes. Vervolgens moet je nog aan iedereen laten weten bij welke corresponderende letter ze hun rode, gele en blauwe hutjes mogen neerplaatsen. Dat doe je wederom door één van de twaalf mogelijke spelopstellingskaarten (mooi woord, toch?) te trekken. Iedere speler plaatst zijn hutjes op exact dezelfde manier, zodat iedere speler ook dezelfde startopstelling heeft. Eens dat alles is uitgevoerd, neem je nog een joker en plaats je drie scorestenen op de bijhorende gekleurde nullen van het scorespoor. Als laatste stap schud je de twaalf terreinkaarten en kan je uiteindelijk ook starten aan de twee rondes van twaalf beurten. Aangezien iedereen tegelijk een actie uitvoert, hoef je geen startspeler aan te duiden. Wel is er in het spel een soort van leider nodig, die de leiding krijgt over het draaien van de terreinkaarten.
foto's: Free the Meeple
De bedoeling is echter wel dat je zoveel mogelijk hutten probeert te verbinden met jouw route en het liefst heb je nog diertjes op jouw route liggen die dezelfde kleur hebben als de hutten, want dat zijn net de puntenpakkers in Tucana Builders. Zo verbind je best een blauwe aap met een blauwe hut, een rode slang met de rode hut en de gele poema met de gele hutten. Uitzondering zijn de toekans, want die scoren bij iedere hut een extra punt. Houd er ook rekening mee dat je tijdens de opstelling als laatste vistegel een tegel neerlegde met daarop twee toekans. Deze scoren dan ook telkens twee punten als je ze kunt verbinden met één of meerdere hutten. Een niet te onderschatten voordeel. Ik zei bij de opstelling ook dat je een jokerkaart krijgt toebedeeld. Wel, deze kaart kan je één keer per ronde (dus twee keer maximaal) inzetten om de getrokken terreinkaart te negeren en jouw tegel neer te leggen op een veld waar hij veel beter zou passen. Als je joker gebruikt hebt, dan draai je de jokerkaart om tot alle terreinkaarten zijn omgedraaid, zodat iedereen weet dat je de jokerkaart al hebt gebruikt en mag je die pas terug omdraaien bij het begin van de tweede ronde.
foto's: Free the Meeple
Waar er echter wel wat concentratie voor vereist is, en dat je best met meerdere personen per spelersbord doet, is het tellen van de punten. Op het einde van de ronde, en al zeker op het einde van het spel, moet je alle diertjes tellen die verbonden zijn met een hut die je punten scoren. Omdat je echter ook met rondpunten als routetegels zit, is het goed om zeker alle routes te gaan controleren en ze niet per hut te gaan dubbeltellen. Wat wij ook vaak over het hoofd dreigden te zien, waren de toekans aan de zijkanten van het bord die ook punten opleverden. In ieder geval is het wel zo dat de persoon met het grootste aantal punten over alle hutjes heen, uiteindelijk het spel wint. Aangezien iedereen bezig is met zijn eigen spelersbord, heb je geen flauw idee of je goed bezig bent of niet tot je effectief de punten gaat optellen. Sommigen zullen dit wellicht minder leuk vinden, maar wij vonden het toch leuk dat je de impressie had goed bezig te zijn, tot we effectief de punten gingen tellen en tot de conclusie moesten komen dat we als laatste eindigen van de drie of vier spelers..
foto: Free the Meeple
Er is ook gedacht aan de solospeler, want eens je ook deze prestatiekaarten onder de knie hebt, kan je het spel ook alleen spelen. De bedoeling blijft om een zo hoog mogelijke score te halen, waarna die score zogezegd beoordeeld wordt door de mensen van Tucana via een scoretabel, maar je kan het spel ook gewoon verliezen als je beide doelen op de prestatiekaarten niet weet te behalen binnen de twee rondes. Je scoort het maximum van het aantal punten van de prestatiekaarten als je het doel in de eerste ronde behaalt en het minimum als je er pas in slaagt in de tweede ronde. Ikzelf heb de solovariant nog niet geprobeerd, maar ik denk wel dat hij een geslaagd doel heeft, al vrees ik ook dat je het geen twintig keer alleen zult spelen, iets wat we zeker en vast wél nog zullen doen met meerdere spelers, al dan niet met de toevoeging van de prestatiekaarten!
foto: Free the Meeple
Trails of Tucana hebben wij al onnoemelijk veel keren gespeeld, zo veel zelfs dat we al een tweede blok hebben moeten aankopen. Flip of roll & write games zijn nochtans vaak een al dan niet flauw afkooksel van de bordspelvariant, bij Trails of Tucana (waar er geen bordspelvariant van bestond) hadden we vanaf de eerste partij een goed gevoel en het spel is ondertussen zelfs een vast item geworden dat meegaat als we op reis vertrekken. Mijn enthousiasme was dan ook redelijk groot toen ik zag dat er met Tucana Builders
We krijgen namelijk heel wat spelmateriaal voorgeschoteld: een scorebord, vijf heel mooie spelersborden (in een soort van playmat-achtige stof), 25 scoreschijven, dertig hutten, elf spelopstellingskaarten, dertig starttegels, zes startkaarten, vijf jokerkaarten, 120 (!) eilandtegels, twaalf terreinkaarten, een scoreblok én zes prestatiekaarten. Die laatstgenoemde zijn enkel nodig voor als je een spelletje voor gevorderden gaat spelen, dus konden die alvast terug in de doos bij de eerste paar partijtjes. Daarbovenop zaten er ook voldoende zakjes meegeleverd om per speler een startopstelling klaar te leggen. Alleen misten we een soort van extra grote opbergzak om de vele eilandtegels in weg te bergen en snap ik niet waarom de insert van de doos zo klein is gemaakt, waardoor het telkens opnieuw puzzelen is om alle spelcomponenten mooi in de doos te krijgen.
Veel opzetwerk, maar ook veel plezier gegarandeerd
Laat dat laatste vooral detailkritiek zijn en laat het de pret niet bederven voor het verdere verloop van het spel. In Tucana Builders gaat iedere speler voor zich een eiland bouwen door met de eilandtegels routes te leggen. Door die routes te leggen probeer je de verschillende gekleurde hutjes op de kaart te verbinden, al is het op zich geen must. Je kan gerust ook doodlopende routes gaan neerleggen. Op de routetegels staan er verschillende diertjes in verschillende kleuren, die overeenkomen met een kleur van de hutjes. Alle diertjes die op de routes staan die starten vanuit een bepaalde hut, scoren punten, tenminste als ze hetzelfde kleur hebben als de hut. Een uitzondering hierop is de toekan, die op alle routes, opnieuw vertrekkende van een hut, maar dan ongeachte de kleur, punten scoort.Het spel zelf dan: eerst en vooral vergt het toch wat opzetwerk: je moet alle 120 eilandfiches met routes omgekeerd op tafel leggen, zes starttegels uitdelen, die dan per cijfer achteraan willekeurig worden geplaatst op de daarvoor voorziene vakjes door middel van het trekken van een kaart met daarop een vis in een bepaald kleur. Je moet daarbij ook rekening houden met de richting van de kade, zodat de tegel bij iedere speler op exact dezelfde manier komt te liggen. Ja, ze hadden die kade wel iets groter of duidelijker mogen maken op de tegeltjes. Vervolgens moet je nog aan iedereen laten weten bij welke corresponderende letter ze hun rode, gele en blauwe hutjes mogen neerplaatsen. Dat doe je wederom door één van de twaalf mogelijke spelopstellingskaarten (mooi woord, toch?) te trekken. Iedere speler plaatst zijn hutjes op exact dezelfde manier, zodat iedere speler ook dezelfde startopstelling heeft. Eens dat alles is uitgevoerd, neem je nog een joker en plaats je drie scorestenen op de bijhorende gekleurde nullen van het scorespoor. Als laatste stap schud je de twaalf terreinkaarten en kan je uiteindelijk ook starten aan de twee rondes van twaalf beurten. Aangezien iedereen tegelijk een actie uitvoert, hoef je geen startspeler aan te duiden. Wel is er in het spel een soort van leider nodig, die de leiding krijgt over het draaien van de terreinkaarten.
foto's: Free the Meeple
Blauwe apen en gele poema's
Net zoals in Trails of Tucana, zijn er namelijk verschillende soorten terreinen waarop je routes kunt aanleggen, zijnde woestijn, gebergte, lava en bos (tenminste: wij benoemden ze zo). De leider draait de bovenste terreinkaart om, waarop iedere speler tegelijkertijd een tegel trekt uit de voorraad. Onderaan jouw spelersbord is er trouwens een handig overzicht van alle tegels die je kunt trekken en waar je dus eventueel ook rekening mee kunt houden bij het leggen van de tegels. De getrokken tegel mag je dan, in een oriëntatie naar keuze, leggen op een veld van jouw spelersbord dat overeenkomt met het terrein op de onthulde terreinkaart. Deze actie wordt simpelweg twaalf keer herhaald, tot alle terreinkaarten zijn omgedraaid. Op de tegels staan routes, maar je bent zoals eerder gezegd niet verplicht om die routes aan te laten sluiten, waardoor je dus sowieso met doodlopende stukken weg zult zitten.Eens je gewoon bent aan het druk ogende spelersbord, kan je gerichter werken aan het maken van de ideale routes.
De bedoeling is echter wel dat je zoveel mogelijk hutten probeert te verbinden met jouw route en het liefst heb je nog diertjes op jouw route liggen die dezelfde kleur hebben als de hutten, want dat zijn net de puntenpakkers in Tucana Builders. Zo verbind je best een blauwe aap met een blauwe hut, een rode slang met de rode hut en de gele poema met de gele hutten. Uitzondering zijn de toekans, want die scoren bij iedere hut een extra punt. Houd er ook rekening mee dat je tijdens de opstelling als laatste vistegel een tegel neerlegde met daarop twee toekans. Deze scoren dan ook telkens twee punten als je ze kunt verbinden met één of meerdere hutten. Een niet te onderschatten voordeel. Ik zei bij de opstelling ook dat je een jokerkaart krijgt toebedeeld. Wel, deze kaart kan je één keer per ronde (dus twee keer maximaal) inzetten om de getrokken terreinkaart te negeren en jouw tegel neer te leggen op een veld waar hij veel beter zou passen. Als je joker gebruikt hebt, dan draai je de jokerkaart om tot alle terreinkaarten zijn omgedraaid, zodat iedereen weet dat je de jokerkaart al hebt gebruikt en mag je die pas terug omdraaien bij het begin van de tweede ronde.
foto's: Free the Meeple
Variant voor gevorderden én solovariant zorgen voor extra spelplezier
Naarmate het spel vordert, beginnen de routes zich te vormen en begint het bord goed vol te liggen. De eerste partijtjes die we speelden vonden we het spelersbord ook redelijk druk overkomen en was het soms wat onduidelijk waar er al tegels neerlagen en waar niet. Dit is iets dat ze volgens mij zeer eenvoudig hadden kunnen oplossen door wat transparantie op de spelersborden toe te passen, waardoor deze iets lichter van kleur waren dan de tegels zelf. Ook was het in het begin niet zo duidelijk dat er ook weggetjes aan de zijkanten van het spelersbord waren, waarop telkens ook weer verschillende diertjes staan afgebeeld die extra punten zouden kunnen opleveren. Het aanleren van het spel daarentegen is wel heel eenvoudig, wat er ook voor zorgt dat dit een spel is die voor een groot publiek toegankelijk is.Waar er echter wel wat concentratie voor vereist is, en dat je best met meerdere personen per spelersbord doet, is het tellen van de punten. Op het einde van de ronde, en al zeker op het einde van het spel, moet je alle diertjes tellen die verbonden zijn met een hut die je punten scoren. Omdat je echter ook met rondpunten als routetegels zit, is het goed om zeker alle routes te gaan controleren en ze niet per hut te gaan dubbeltellen. Wat wij ook vaak over het hoofd dreigden te zien, waren de toekans aan de zijkanten van het bord die ook punten opleverden. In ieder geval is het wel zo dat de persoon met het grootste aantal punten over alle hutjes heen, uiteindelijk het spel wint. Aangezien iedereen bezig is met zijn eigen spelersbord, heb je geen flauw idee of je goed bezig bent of niet tot je effectief de punten gaat optellen. Sommigen zullen dit wellicht minder leuk vinden, maar wij vonden het toch leuk dat je de impressie had goed bezig te zijn, tot we effectief de punten gingen tellen en tot de conclusie moesten komen dat we als laatste eindigen van de drie of vier spelers..
foto: Free the Meeple
Ervaren rotten kunnen presteren
Wat ook leuk is meegenomen aan Tucana Builders, is dat er een variant is toegevoegd aan het spel als je de basisregels wat onder de knie hebt gekregen. Die variant is er onder de noemer van prestatiekaarten. In de doos zitten namelijk ook zes prestatiekaarten, waarvan je er bij het spelen van deze variant, er twee mag trekken en de doelen ervan mag gaan blootleggen. Een doel kan bijvoorbeeld zijn om twee hutten met elkaar te verbinden of vijf dieren van dezelfde soort met elkaar te verbinden. De eerste speler (of spelers) die één van deze doelen als eerste behaalt, legt zijn extra scoreblokje op de hoogste puntenwaarde van de prestatiekaart. Alle spelers die in een latere fase dit doel bereiken, leggen hun scoresteen op de laagste puntenwaarde. Op het einde van het spel worden de behaalde prestatiepunten van beide kaarten opgeteld en wordt dit ook nog bijgeteld in de totaalscore. Een aangename aanvulling voor het spel, zeker als je het al een paar keer gespeeld hebt.Er is ook gedacht aan de solospeler, want eens je ook deze prestatiekaarten onder de knie hebt, kan je het spel ook alleen spelen. De bedoeling blijft om een zo hoog mogelijke score te halen, waarna die score zogezegd beoordeeld wordt door de mensen van Tucana via een scoretabel, maar je kan het spel ook gewoon verliezen als je beide doelen op de prestatiekaarten niet weet te behalen binnen de twee rondes. Je scoort het maximum van het aantal punten van de prestatiekaarten als je het doel in de eerste ronde behaalt en het minimum als je er pas in slaagt in de tweede ronde. Ikzelf heb de solovariant nog niet geprobeerd, maar ik denk wel dat hij een geslaagd doel heeft, al vrees ik ook dat je het geen twintig keer alleen zult spelen, iets wat we zeker en vast wél nog zullen doen met meerdere spelers, al dan niet met de toevoeging van de prestatiekaarten!
foto: Free the Meeple
Conclusie
Tucana Builders is wat mij betreft een meer dan geslaagde opvolger van de flip & write variant. Bepaalde spelcomponenten, zoals het verbinden van de hutten en de verschillende terreinvoorwaardes, komen terug in het bordspel, maar toch is het een compleet ander spel geworden dat wel in de smaak zal vallen bij zowel meer ervaren bordspelspelers, als bij de occasionele speler. Ook al oogt het spel redelijk druk, de redelijk eenvoudige spelregels zorgen ervoor dat je al snel aan het bouwen bent aan de meest ideale routes op jouw spelersbord en zal je op het einde van het spel al uitkijken naar de volgende partij, waar je het beslist op een andere manier zal willen aanpakken. Een aanrader!
Alle foto's (behalve de eerste) werden aangeleverd door Free The Meeple. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina freethemeeple.
Alle foto's (behalve de eerste) werden aangeleverd door Free The Meeple. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina freethemeeple.
Pro
- Eenvoudige spelregels
- Heel mooi vormgegeven spelcomponenten met extra plus voor het speelbord in playmat stof
- Grote herspeelbaarheid door de verschillende opstellingen en 120 eilandtegels
- Solo- en extra variant voor gevorderde spelers
Con
- De insert van de doos is veel te klein om alles deftig in op te kunnen bergen
- De spelersborden zijn wel wat te druk ogend, wat transparantie erop was welgekomen
- Je hebt best wel wat plaats nodig om het spel te spelen
8.5
Over
Uitgever
- Jumping Turtle Games
Designer
Kristian Amundsen Østby, Eilif Svensson
Aantal spelers
1-5
Tijdsduur
30 minuten
