Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

Mijn dochter is ongeveer even oud, ik heb die eerste weken geregeld aan mijn PC zitten werken terwijl ze slapend bij mij in de draagdoek zat. Dan kon mijn vriendin een paar uurtjes rusten. Dat maakte inderdaad wel een groot verschil! :clap: (En ik kan vergelijken met mijn zoon, die ouder is).
Idem in het ziekenhuis, wat een verademing dat er (bijna) geen bezoek langs mocht komen. Ik hoop voor toekomstige ouders dat dat toch wat behouden is gebleven.
Idem (januari '21 hier). De periode in het ziekenhuis was véél aangenamer door uitblijven van bezoek. Ook het continu thuiswerken heeft veel voordelen gehad. Ik ben énorm blij dat ik als vader alles van eerste hapjes, kruipjes, stapjes, woordjes, ... heb kunnen meemaken. Toen we aan kinderen begonnen, zag het er nog naar uit dat ik een wat meer stereotype papa ging moeten zijn, maar echt heel blij dat het niet zo is uitgedraaid
 
Goh, ik vond bij ons toch dat ik thuis niet veel te helpen had overdag (zowel bij 1e als bij 2e, waar de eerste dan overdag naar de creche ging en ik dus bracht & afhaalde, en mijn vrouw dus alleen thuis was met de nieuwe). Mijn vrouw was altijd wel direct terug in topvorm na de bevalling. We waren beiden ook nog sub 30 jaar, dus op later leeftijd kan ik me inbeelden dat de vrouw vaker uitgeput is.

Heb zelfs nooit mijn wettelijk vaderschapsverlof uitgedaan tot nu toe (is ook stuk minder betaald na 3 dagen).

Zou niet weten wat ik met dat 3 maand verlof moet doen bij de 3e. Zien dat ik iets voor ons kan doen kwa home improvement of dergelijke.

Mijn vrouw is ook wel altijd minstens 6 maanden thuis geweest (onbetaald), want die 3 maanden voor de vrouw vinden we dan weer veel te kort

Zij is half 30. Maar ze heeft ook anderhalf jaar enorm gesukkeld met een zware hernia en amper slaap tot ze geopereerd werd. En niet veel later was ze al zwanger (ik ben al 43 dus we konden echt geen jaren meer wachten, ook al wisten we dat dat eigenlijk opportuun geweest zou zijn) en haar zwangerschap was ook niet top. Die heeft gewoon 2.5 jaar amper rust gehad...
 
Al 20 kinderdagverblijven gecontacteerd intussen, allemaal wachtlijsten zonder concreet zicht op een plaatsje.
Ik krijg er ontzettend veel stress van. Elke nacht om 4u wakker en niet meer in slaap kunnen vallen. Zoveel stress nu al…

Waar woon je ergens ?

Veel kinderdagverblijven werken met dat ze pas nieuwe inplannen wanneer ze zicht hebben op voorrangsplaatsen. Onze creche gaf bijvoorbeeld pas 6 maanden op voorhand aan of er plaats is. Ook word dit vaak niet echt professioneel gemanaged. Als ze het gevoel hebben dat je het echt nodig hebt gaan ze bijvoorbeeld eerder aan jou geven. Stond op 1 lijst en toen ik een drie maanden later terug belde zei ze 'ah je wilt het echt, ik had toen niet die indruk, ik zal je op de lijst zetten 😑'.

Uiteindelijk die ook gekregen, maar ze lieten het pas weten als onze tweede geboren was. Ik had ondertussen ook wel een heel duur plan B gevonden (toen 35 eur per dag, dus nu waarschijnlijk 40 met de inflatie), die ik dan heb afgezegd (200 eur waarborg, wat dus op minder als een maand is terug verdient :D)

Ons eerste kindje was in 't stad, en daar hadden we 1 dag per week gekregen (ipv voltijds) & hadden ze me het advies gegeven om voor de stedelijke kinderopvang gewoon iedere week is te bellen. Dan kwam je duidelijk in zo een kantoor terecht met gewone administratie werkers en kreeg ik om de paar weken is een dagje bij. Uiteindelijk hadden we tegen dat onze termijn begon alle dagen :p
 
Dochterlief is wakker sinds 4u45, heeft nog wel 1 uurtje geslapen, haar kommetje met patatjes op de grond gesmeten, om dan het eten uit ons bord te kijken en ligt nu al een uur in bed te zagen terwijl ze piepedood is. 🤦🏻‍♀️

Gevolg: 3 knorrepotten in huis.🙃
 
We denken het al maanden, maar volgens mij komen nu echt de tandjes eraan. Rollen doet ze nu ook echt.

Ze wilt ook alles van de grote tafel he. Eten van uw bord, drinken van een gewoon glas. Zo gaat het wel heel snel :unsure: .
 
We denken het al maanden, maar volgens mij komen nu echt de tandjes eraan. Rollen doet ze nu ook echt.

Ze wilt ook alles van de grote tafel he. Eten van uw bord, drinken van een gewoon glas. Zo gaat het wel heel snel :unsure: .
Tijd voor een nieuwe baby dan!

Hier is de griep in huis. Nr 2 is al 3 dagen de zetel niet uitgekomen. Nr 4 sinds gisteren ziek en een hoopje ellende. Nr 1 en 3 zijn vooral schijnziek voor meer aandacht en meer tv te kunnen kijken. Mama en papa voorlopig nog niet ziek
 
Vrouwlief zegt nu wel af en toe dat het misschien tijd is om eens een "knip knip" te overwegen maar ik zie daar toch een beetje tegenop, voorlopig blijf ik dus mijn viriele zelve. Enfin, dat is een andere discussie.

Weet dat die ingreep op zich echt een niemendal is. Even plaatselijke verdoving, denk nog geen half uur werk, volgende dag ben je alweer aan het werk.
 
De jongste dochter heeft griep, en dat heeft nu al 2 nachten op rij gezorgd voor een (hopelijk tijdelijke) terugkeer van nachtangsten/pavor nocturnus. Het was ondertussen toch zeker een viertal jaar geleden dat dit beestje nog eens de kop had opgestoken en het doet toch weer vies, ook al weten we ondertussen hoe ermee om te gaan.

Maar je kind dat met wijdopen ogen aan het gillen en schreeuwen is en ronduit nonsens aan het roepen is ("TIEN NA EEN! TIEN NA EEN!" - " WANNEER MOET IK DAN ZO DAAR ZITTEN?") blijft toch vreemd. Trucje met rustig controlevragen stellen om te weten wanneer ze eruit is werkt wel nog steeds. Hoe heet je, hoe laat is het. Zolang ze erin zitten krijg je nonsensantwoorden, van zodra ze goede antwoorden geven weet je dat ze eruit zijn.
 
Vriendin is bijna 33 weken zwanger. Ze is al thuis sinds kerstmis en ze is rond en gezond :) Ze is niet slecht, geen kwaaltjes, etc... alleen... ze slaapt slecht de laatste tijd, doordat ze niet meer snel en diep in slaap valt. Ik leg mijn hoofd neer en ik val direct in slaap. Er komt dan wat snurkgeluiden en ze begint daar dan op te letten en ze geraakt niet meer in slaap. Deze morgen heb ik ze terug in de zetel beneden gevonden. Overdag kan ze wel bijslapen, maarja... als je dan weer niet vermoeid genoeg bent om de nacht te overbruggen...

Ik heb het daar dikwijls voorgesteld om apart te slapen (we hebben een logeerkamer+bed), maar het idee schrikt haar precies wat af.

Gelijkaardige ervaringen hier op BG?
 
Vriendin is bijna 33 weken zwanger. Ze is al thuis sinds kerstmis en ze is rond en gezond :) Ze is niet slecht, geen kwaaltjes, etc... alleen... ze slaapt slecht de laatste tijd, doordat ze niet meer snel en diep in slaap valt. Ik leg mijn hoofd neer en ik val direct in slaap. Er komt dan wat snurkgeluiden en ze begint daar dan op te letten en ze geraakt niet meer in slaap. Deze morgen heb ik ze terug in de zetel beneden gevonden. Overdag kan ze wel bijslapen, maarja... als je dan weer niet vermoeid genoeg bent om de nacht te overbruggen...

Ik heb het daar dikwijls voorgesteld om apart te slapen (we hebben een logeerkamer+bed), maar het idee schrikt haar precies wat af.

Gelijkaardige ervaringen hier op BG?
Ik had zwangerschapsslapeloosheid, sliep gemiddeld 4u/nacht. Ik leerde vooral dutjes doen overdag, met de wekker zodat ik zeker niet in de verkeerde slaapfase zou komen maar powernapjes deed.
Als ze koppig is, kan je er weinig aan doen vooral! 🤪
 
Gelijkaardige ervaringen hier op BG?

Niet per sé in verband met zwangerschap, maar vroeger snurkte ik best veel (toch 5 nachten per week, en vrij stevig). Mijn vrouw werd daar ook regelmatig door wakker. We zijn altijd samen blijven slapen maar het was voor haar niet altijd gemakkelijk.

Nu, bij mij was het gelinkt aan zwaarlijvigheid en het enige dat het structureel heeft verholpen was serieus afvallen. Eens ik een twintigtal kg kwijt was, was het snurken volledig weg.
 
Onze dochter van 15 maanden moest gisteren braken in de auto. Ze is (voorlopig) wel de flinkste ever als ze moet braken want ze panikeert er nooit van, begint niet te wenen,... Maarja je hoort dat gebeuren en wanneer je hoort dat ze ok is begint dan een beetje de angst voor de vuiligheid in de auto, niet meteen durven omkijken. De schade bleef gelukkig beperkt tot zelf helemaal vol hangen en de autostoel.
 
Onze dochter van 15 maanden moest gisteren braken in de auto. Ze is (voorlopig) wel de flinkste ever als ze moet braken want ze panikeert er nooit van, begint niet te wenen,... Maarja je hoort dat gebeuren en wanneer je hoort dat ze ok is begint dan een beetje de angst voor de vuiligheid in de auto, niet meteen durven omkijken. De schade bleef gelukkig beperkt tot zelf helemaal vol hangen en de autostoel.
Momenten waar ik niet graag naar terugkijk. Helaas gebeuren ze, je poetst dat op en gaat met een stinkende auto weer verder :(
 
Vriendin is bijna 33 weken zwanger. Ze is al thuis sinds kerstmis en ze is rond en gezond :) Ze is niet slecht, geen kwaaltjes, etc... alleen... ze slaapt slecht de laatste tijd, doordat ze niet meer snel en diep in slaap valt. Ik leg mijn hoofd neer en ik val direct in slaap. Er komt dan wat snurkgeluiden en ze begint daar dan op te letten en ze geraakt niet meer in slaap. Deze morgen heb ik ze terug in de zetel beneden gevonden. Overdag kan ze wel bijslapen, maarja... als je dan weer niet vermoeid genoeg bent om de nacht te overbruggen...

Ik heb het daar dikwijls voorgesteld om apart te slapen (we hebben een logeerkamer+bed), maar het idee schrikt haar precies wat af.

Gelijkaardige ervaringen hier op BG?
Na de geboorte hebben wij ook x aantal weken apart geslapen. Zo kon toch ten minste één van beide (meestal) wat doorslapen. En ik sliep dan nog op zo een simpel veldbedje, in de toekomstige kinderkamer, geen deftig bed. Dus gewoon doen zou ik zeggen! Je weet dat het toch maar van tijdelijke aard is.
 
Zijn er hier die een frenectomie hebben moeten laten uitvoeren?

Het viel mij altijd al op dat onze zoon (6 maand intussen) eigenlijk altijd zijn tong tussen zijn lippen heeft, en dus eigenlijk nooit de mond dicht. Het viel vooral op als zijn neefje van amper paar weken jonger ernaast lag. Verder niets van moeilijkheden qua eten ofzo, groente en fruitpap gaan er vlot in, borstvoeding is altijd vlot gegaan, fles voeding ook vlot, geen reflux,.... Het is ook niet dat hij snurkt of je merkt dat hij enkel door zijn mond ademt.

Eerst naar een logopediste geweest om eens te bekijken en zij vond dat zijn tongriempje niet speciaal te kort was, beetje tussen de twee. Die zei dat we best lieten nakijken bij specialist tandarts. Daarvoor moesten we nu eerst naar een vroedvrouw waar ze mee samenwerkt en die heeft er nogal de schrik in gekregen bij mijn vriendin. Zijn tongriempje is dus inderdaad wel wat te kort. Maar, omdat hij dus nooit met zijn tong in rust is tegen het gehemelte is zijn gehemelte blijkbaar ook al "te hoog" aan het worden (omdat blijkbaar de tong dit normaal eerder breder maakt) + er zit spanning rond zijn mondspieren ofzoiets. Vooral dat gehemelte zou tot spraakproblemen leiden... Ik was er niet bij, maar hoe mijn vriendin het vertelde leek het toch best drastisch te zijn. Vooral omdat het niet was van "het zou mogelijks kunnen dan...", maar echt "het zal leiden tot...".

Ik verwacht dat we dus wel die frenectomie gaan moeten laten doen. Blijkbaar moet je daar dan wel een aantal weken heel intensief mee bezig zijn, ook in de opvang. Dat zou ook die spanningen niet oplossen en zou dan iets voor erna aan te pakken zijn, allicht bij logopediste.
 
Vriendin is bijna 33 weken zwanger. Ze is al thuis sinds kerstmis en ze is rond en gezond :) Ze is niet slecht, geen kwaaltjes, etc... alleen... ze slaapt slecht de laatste tijd, doordat ze niet meer snel en diep in slaap valt. Ik leg mijn hoofd neer en ik val direct in slaap. Er komt dan wat snurkgeluiden en ze begint daar dan op te letten en ze geraakt niet meer in slaap. Deze morgen heb ik ze terug in de zetel beneden gevonden. Overdag kan ze wel bijslapen, maarja... als je dan weer niet vermoeid genoeg bent om de nacht te overbruggen...

Ik heb het daar dikwijls voorgesteld om apart te slapen (we hebben een logeerkamer+bed), maar het idee schrikt haar precies wat af.

Gelijkaardige ervaringen hier op BG?
Ik sliep ook moeilijk ‘s nachts, maar dan vooral door allerlei pijntjes. Een e-reader en gewoon aanvaarden dat de slaap niet snel kwam, gevolgd door wanneer ik dan wel insliep (meestal pas rond de ochtend) doorslapen tot rond de middag. Volgens mijn huisarts toen was het vooral belangrijk om niet druk te worden in ‘ik kan niet slapen’ want je lichaam zat nu eenmaal in een ‘abnormaler dan anders’ situatie. Ontspannen en dutten wanneer het lukte, was belangrijker dan echt dat ‘het is nacht ergo ik moet slapen’.
 
Vriendin is bijna 33 weken zwanger. Ze is al thuis sinds kerstmis en ze is rond en gezond :) Ze is niet slecht, geen kwaaltjes, etc... alleen... ze slaapt slecht de laatste tijd, doordat ze niet meer snel en diep in slaap valt. Ik leg mijn hoofd neer en ik val direct in slaap. Er komt dan wat snurkgeluiden en ze begint daar dan op te letten en ze geraakt niet meer in slaap. Deze morgen heb ik ze terug in de zetel beneden gevonden. Overdag kan ze wel bijslapen, maarja... als je dan weer niet vermoeid genoeg bent om de nacht te overbruggen...

Ik heb het daar dikwijls voorgesteld om apart te slapen (we hebben een logeerkamer+bed), maar het idee schrikt haar precies wat af.

Gelijkaardige ervaringen hier op BG?
Ik sliep wel goed in maar werd steeds tussen 2u en 4u wakker. Ik trok dan maar naar de living en had 'het geluk' dat het net Olympische Spelen waren of ik zette een luchtige serie op. Ik viel na een tijd wel weer in slaap op de zetel en deed tijdens mijn middagpauze (thuiswerk ftw) een dutje extra of ik begon vanaf het vroegst toegelaten uur te werken om vroeg te kunnen stoppen en rusten.
 
Terug
Bovenaan