D
Deleted member 95
Guest
Wel zot dat zoveel mensen die plaat blijkbaar al kenden, ik had er echt nog nooit van gehoord (noch van de band).
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Damn dit vond ik bij een eerste beluistering al meteen behoorlijk goed. Los van de vocals is dit sowieso nog toegankelijker en gevarieerder dan Armagedda door al die folkinvloeden. Ik had van Ulver Nattens Madrigal al gehoord (ik herkende de hoes met de wolf) maar deze dus nog niet. Bedankt voor de tip!Bergtatt van Ulver is een héél ander type black metal dan Armagedda. Ik heb ook wel wat genres waarin ik niet echt een gateway heb gevonden, maar als je die klik niet maakt en de goesting is er niet om er verder op in te gaan blijft het terra incognita.
The Soprano's ?ik herkende de hoes met de wolf
Zoek eens blackgaze op. Das een mix van black metal (dit soort metal dus) en shoegaze, wat toch precies een genre is dat u wel ligt.Oké, ik ken niets van metal of toch amper.
Het is wel anders dan verwacht. Ik had iets anders verwacht. Ik ben blij dat ik de stem niet te veel hoor, maar anderzijds stoort hij me ook niet zoveel. Instrumenteel vind ik het wel goed, heel erg zwaar maar wel gelukkig snel tempo, en voor mij moet het echt "liefst" heel snel, als er energie in zit. Hier zit wel energie in. Eerste nummer is wel leuk dus door de nieuwigheid. Tweede nummer en derde nummer vond ik te veel hetzelfde, maar dat kan door mijn beperkte begrip van het genre metal zijn. Het is een alien genre voor mij. Stem was wel "leuk" in derde genre. Meestal vind ik de stem van metal te overdreven, te veel geschreeuw, gewoon niet leuk en chill. Instrumenteel is het wel goed, niet saai alleszins.
Gewoon lekkere gitaarriffs. Vierde nummer is dan weer beter, omdat er veel meer variatie in het nummer zelf, omdat het toch weer wat anders is, waardoor er meer melodie is. Met wat fantasie zie ik er wel wat shoegaze in, wat het natuurlijk niet is, maar anderzijds denk ik wel dat metalbands toch ook wel The Velvet Underground & The Stooges als inspiratie hebben (of toch de inspiratiegroepen voor zowel metal als de inspiratiegroepen voor shoegaze, moeten toch naar dat geluisterd hebben). Black Sabbath moet daar toch naar geluisterd hebben en bestudeerd hebben, en ik denk ook dat de voorlopers van dream pop en shoegaze hetzelfde hebben gedaan. Het snellere tempo zit daar wel in, en het zwaardere gitaarwerk, als je bvb. naar I Wanna Be Your Dog luistert of naar Heroin, al zijn die nummers zowel geen shoegaze of metal natuurlijk. Heroin is gewoon raar. En ook de hard rock moet daar naar geluisterd hebben. En de punk ook, want The Stooges was eigenlijk proto-punk. Black Sabbath was ook een mix van hard rock en proto-metal in hun beginjaren. En bij The Velvet Underground heb je natuurlijk ook nummers zoals Candy Says en Pale Blue Eyes, de eerste dream pop songs maar dan niet intentioneel, wel van groot belang op het genre. En met Sunday Morning hebben ze ook wel hun Beatle-achtige nummers.
Bon, nummer 5, ik vind het nog steeds leuk, maar wat kan ik erover zeggen, want ik ken niets van metal. Maar ik erken wel dat ze echt muziek kunnen maken, maar om er nu constant naar te luisteren. Het is wel zo energierijk dat je er letterlijk energie van krijgt. Misschien geen goed idee om dit op te leggen om 10 uur. Op dat vlak doet het me wel denken aan die harde elektronische nummers zoals van Sewerslvt of Crystal Castles bvb. Misschien staat het volume van mij ook wel te hoog.
Demons heeft dan weer wat meer variatie. Iets rustiger tussenstukjes, en dan worden de melodieën wel weer duidelijk. Iemand gaat me wel moeten uitleggen of black metal veel variatie kent, en hoe black metal zich uit tegenover de andere metal genres. En wat voor soort metal het dichtst aanleunt bij blackgaze. Eigenlijk is Demons wel weer een leuk nummer, maar dit is wel een meer een album om in zijn geheel te luisteren, niet om er een nummer uit te pakken. Heb wel het gevoel dat het redelijk snel voorbij gaat. Er zijn nog maar twee nummers te gaan.
Wel het gevoel dat dit muziek is dat je luistert als je boos bent... Er komt toch veel woede en boosheid naar boven, alhoewel het ook wel meevalt. Gitaarwerk is wel machtig. F.T.W. heeft het meest rustigste stukje tot nu toe, ik denk wel dat ik de variatie nodig heb in zo een nummer, een rustig stuk gevolgd door iets harders, met opbouw enzovoort, misschien zelfs progressief opbouwend?
Ik blijf de gitaarriffs wel leuk vinden, ze blijven wel interessant. Ik denk dat dat wel het sterkste is aan deze album (en misschien deze groep). Ja, ik vind het wel grappig, maar ik word er eigenlijk nerveus van. Misschien moet ik dit opleggen als ik vroeg moet opstaan, misschien dat dat wel zou helpen want normaal heb ik moeite om wakker te komen en ik drink niet graag koffie, en hoe ik hier energie van krijg of bijna hyperactief van word, misschien werkt dit dan wel.
Meestal als ik muziek luister, zeker naar mijn genres, en ik doe verder niets, dan besef ik eigenlijk niet veel meer van wat ik doe, en dagdroom ik erop los, maar dat kan ik hier totaal niet.
Het is echt goed, maar ik kan dit gewoon niet veel opleggen. Ik word er meganerveus van, en oncomfortabel en ongemakkelijk van. Het is alsof je gehele gemoedstoestand verandert, en ik kan zelfs mijn ademhaling moeilijk onder controle houden, en ik krijg er nekpijn van. Maar voor bepaalde momenten zal dit wel goede muziek om te beluisteren, maar eigenlijk niet echt s'avonds voor mij, maar misschien zou ik het minder mooi vinden als ik het op een andere dag beluister, want het absorbeert wel. Alleen is het dan eerder een horrorfilm in plaats van een dromerige film.
Outro is wel eens nodig, ook wel een enge outro, maar misschien wel eventjes nodig.
Ik vind het wel geen saaie muziek, heb gewoon de laatste 30 minuten naar deze muziek geluisterd, dit bericht getypet, en verder niets gedaan, dan is het zeker niet saai, want als het saai is doe ik andere dingen eigenlijk tijdens dat ik luister.
Oké 8/10 wil ik ervoor geven, want ik weet niet echt wat het wilt doen, maar het werkt wel voor mij, alleen vind ik het persoonlijk mentaal zwaar om hiernaar te luisteren.
Ik denk wel dat Deafheaven me wel moet liggen, ik heb het album dat deze maand is uitgekomen beluisterd, en dat was goed, maar dat was een rustiger album van hen dat eigenlijk meer shoegaze is, met enkel nog de zwaardere gitaren erin en de mannenstem.Zoek eens blackgaze op. Das een mix van black metal (dit soort metal dus) en shoegaze, wat toch precies een genre is dat u wel ligt.
Wil je het Belgisch houden: Rheia van Oathbreaker. Meer internationaal zou deafheaven wel de moeite zijn. Niet de meest vanzelfsprekende metal om mee te beginnen maar het zou kunnen werken
Niet de meest vanzelfsprekende metal om mee te beginnen maar het zou kunnen werken
Dat nummer van Alcest vind ik heel mooi. 14 scrobbles, Ecailles de Lune en Souvenirs d'un Autre Monde, drie keer volgend nummer gehoord.Alcest.
Er bestaat héél veel variatie in het genre:Oké, ik ken niets van metal of toch amper.
Het is wel anders dan verwacht. Ik had iets anders verwacht. Ik ben blij dat ik de stem niet te veel hoor, maar anderzijds stoort hij me ook niet zoveel. Instrumenteel vind ik het wel goed, heel erg zwaar maar wel gelukkig snel tempo, en voor mij moet het echt "liefst" heel snel, als er energie in zit. Hier zit wel energie in. Eerste nummer is wel leuk dus door de nieuwigheid. Tweede nummer en derde nummer vond ik te veel hetzelfde, maar dat kan door mijn beperkte begrip van het genre metal zijn. Het is een alien genre voor mij. Stem was wel "leuk" in derde genre. Meestal vind ik de stem van metal te overdreven, te veel geschreeuw, gewoon niet leuk en chill. Instrumenteel is het wel goed, niet saai alleszins.
Gewoon lekkere gitaarriffs. Vierde nummer is dan weer beter, omdat er veel meer variatie in het nummer zelf, omdat het toch weer wat anders is, waardoor er meer melodie is. Met wat fantasie zie ik er wel wat shoegaze in, wat het natuurlijk niet is, maar anderzijds denk ik wel dat metalbands toch ook wel The Velvet Underground & The Stooges als inspiratie hebben (of toch de inspiratiegroepen voor zowel metal als de inspiratiegroepen voor shoegaze, moeten toch naar dat geluisterd hebben). Black Sabbath moet daar toch naar geluisterd hebben en bestudeerd hebben, en ik denk ook dat de voorlopers van dream pop en shoegaze hetzelfde hebben gedaan. Het snellere tempo zit daar wel in, en het zwaardere gitaarwerk, als je bvb. naar I Wanna Be Your Dog luistert of naar Heroin, al zijn die nummers zowel geen shoegaze of metal natuurlijk. Heroin is gewoon raar. En ook de hard rock moet daar naar geluisterd hebben. En de punk ook, want The Stooges was eigenlijk proto-punk. Black Sabbath was ook een mix van hard rock en proto-metal in hun beginjaren. En bij The Velvet Underground heb je natuurlijk ook nummers zoals Candy Says en Pale Blue Eyes, de eerste dream pop songs maar dan niet intentioneel, wel van groot belang op het genre. En met Sunday Morning hebben ze ook wel hun Beatle-achtige nummers.
Bon, nummer 5, ik vind het nog steeds leuk, maar wat kan ik erover zeggen, want ik ken niets van metal. Maar ik erken wel dat ze echt muziek kunnen maken, maar om er nu constant naar te luisteren. Het is wel zo energierijk dat je er letterlijk energie van krijgt. Misschien geen goed idee om dit op te leggen om 10 uur. Op dat vlak doet het me wel denken aan die harde elektronische nummers zoals van Sewerslvt of Crystal Castles bvb. Misschien staat het volume van mij ook wel te hoog.
Demons heeft dan weer wat meer variatie. Iets rustiger tussenstukjes, en dan worden de melodieën wel weer duidelijk. Iemand gaat me wel moeten uitleggen of black metal veel variatie kent, en hoe black metal zich uit tegenover de andere metal genres. En wat voor soort metal het dichtst aanleunt bij blackgaze. Eigenlijk is Demons wel weer een leuk nummer, maar dit is wel een meer een album om in zijn geheel te luisteren, niet om er een nummer uit te pakken. Heb wel het gevoel dat het redelijk snel voorbij gaat. Er zijn nog maar twee nummers te gaan.
Wel het gevoel dat dit muziek is dat je luistert als je boos bent... Er komt toch veel woede en boosheid naar boven, alhoewel het ook wel meevalt. Gitaarwerk is wel machtig. F.T.W. heeft het meest rustigste stukje tot nu toe, ik denk wel dat ik de variatie nodig heb in zo een nummer, een rustig stuk gevolgd door iets harders, met opbouw enzovoort, misschien zelfs progressief opbouwend?
Ik blijf de gitaarriffs wel leuk vinden, ze blijven wel interessant. Ik denk dat dat wel het sterkste is aan deze album (en misschien deze groep). Ja, ik vind het wel grappig, maar ik word er eigenlijk nerveus van. Misschien moet ik dit opleggen als ik vroeg moet opstaan, misschien dat dat wel zou helpen want normaal heb ik moeite om wakker te komen en ik drink niet graag koffie, en hoe ik hier energie van krijg of bijna hyperactief van word, misschien werkt dit dan wel.
Meestal als ik muziek luister, zeker naar mijn genres, en ik doe verder niets, dan besef ik eigenlijk niet veel meer van wat ik doe, en dagdroom ik erop los, maar dat kan ik hier totaal niet.
Het is echt goed, maar ik kan dit gewoon niet veel opleggen. Ik word er meganerveus van, en oncomfortabel en ongemakkelijk van. Het is alsof je gehele gemoedstoestand verandert, en ik kan zelfs mijn ademhaling moeilijk onder controle houden, en ik krijg er nekpijn van. Maar voor bepaalde momenten zal dit wel goede muziek om te beluisteren, maar eigenlijk niet echt s'avonds voor mij, maar misschien zou ik het minder mooi vinden als ik het op een andere dag beluister, want het absorbeert wel. Alleen is het dan eerder een horrorfilm in plaats van een dromerige film.
Outro is wel eens nodig, ook wel een enge outro, maar misschien wel eventjes nodig.
Ik vind het wel geen saaie muziek, heb gewoon de laatste 30 minuten naar deze muziek geluisterd, dit bericht getypet, en verder niets gedaan, dan is het zeker niet saai, want als het saai is doe ik andere dingen eigenlijk tijdens dat ik luister.
Oké 8/10 wil ik ervoor geven, want ik weet niet echt wat het wilt doen, maar het werkt wel voor mij, alleen vind ik het persoonlijk mentaal zwaar om hiernaar te luisteren.