Album of the week Shpongle - Nothing Lasts... But Nothing is Lost

[BlackOccult]

Amai, ik denk dat we straks iemand mogen reanimeren.

 

[Deleted member 95]

Amai, ik denk dat we straks iemand mogen reanimeren.

Ik ben veel erger gewoon van die gast dus no biggie.

 

[MrKend54l]

Het is al moeilijk om er in mee te gaan als de nummers in elkaar overvloeien ik snap dat ge het niks vind in shuffle maar geef het toch een kans in de juiste volgorde

Dat zou ik nu toch ook wel niet zeggen.
Ik neem nu als voorbeeld The stamen of the shamen dat overgaat naar circuits of imagination. Ja die overgang is proper natuurlijk. Maar als je nu gewoon circuits of imagination opzet dan begint het wat raar. Maar het lied op zichzelf verandert niet ineens.

Wel net zo eens vluchtig naar het live optreden in red rocks gekeken. Chapeau wel. Die mannen maken er wel echt een show van. En met live instrumenten ook. Dat is wel zeer proper.

 

[Deleted member 95]

Dat zou ik nu toch ook wel niet zeggen.

Ma lol.

Uw mening is welkom he, daar niet van, maar misschien eerst eens deftig beluisteren voordat ge u geroepen voelt om ze te komen geven?
Dat is uiteindelijk toch een beetje de bedoeling van deze threads hé.

Ik neem nu als voorbeeld The stamen of the shamen dat overgaat naar circuits of imagination. Ja die overgang is proper natuurlijk. Maar als je nu gewoon circuits of imagination opzet dan begint het wat raar. Maar het lied op zichzelf verandert niet ineens.

The Stamen of the Shamen hoort bij het (voorgaande) When Shall I Be Free. Die twee samen zijn één "liedje".
Circuits of Imagination is dan weer het begin van het daaropvolgende liedje dat ook nog de tracks Linguistic Mystic en Mentalism bevat.

Ge hebt dus twee halve liedjes geluisterd, bravo.

Die tracklist is een clusterfuck waar de artiest achteraf bekeken spijt van had omdat niemand er nog aan uit geraakt of de titels kan onthouden. Als ge de plaat op vinyl koopt bestaat ze uit de 8 volledige songs (ipv de 20 gedeeltelijke tracks) die nog steeds in elkaar overvloeien maar die op zich wel apart te beluisteren zijn.

Wat ik dan zelf niet echt begrijp is dat ze dit bij de remaster op streamingdiensten en CD niet rechtgezet hebben, maar goed.
Ook zeer irritant in de auto waarbij er telkens een halve seconde pauze tussen de tracks zit.

Wel net zo eens vluchtig naar het live optreden in red rocks gekeken. Chapeau wel. Die mannen maken er wel echt een show van. En met live instrumenten ook. Dat is wel zeer proper.

Om van stijlicoon Joe Russo nog maar te zwijgen!

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Respect om in da kostuum te drummen op festivals bij zomerse temperaturen

 

[BlackOccult]

Om te beginnen ben ik het eens met dit:

• Ik vind de eclectische combinatie van instrumenten, geluiden, samples, ideeën, ... heel erg interessant gedaan, altijd mooi gelaagd, en nergens overweldigend.
• De muziek vloeit best wel lekker en zweeft van het ene thema naadloos naar het ander. Desondanks het ik (gelukkig) niet het gevoel van electro-brij dat ik bij The Prodigy wel had.

Het is echt opmerkelijk straf hoe vloeiend het ene nummer overgaat in het andere.

Ik vond de eerste 3 nummers wel veruit de beste nummers van het album, met Levitation Nation als persoonlijke favoriet van deze plaat. Periscopes of Consciousness en uiteraard The Nebbish Route vond ik zeer boeiende nummers. Misschien wordt deze laatste toch nog mijn favoriet.

Omstreeks de tweede helft van de plaat werd het mij een beetje te zweverig, en sommige deuntjes en geluiden begonnen mij wat tegen te steken. Niet dat ze inderdaad overweldigend waren of niet pasten in het geheel, want dat was imo wel het geval. De piano in nummers 6-7 vond ik wel geslaagd, en de laatste 4 nummers vond ik zeer geschikt om de plaat af te ronden.

Ik heb donderdag Are You Shpongled? ook eens opgelegd en dat album lag mij beter. Ik vond het eigenlijk wel een best complex album om actief te beluisteren, nuchter misschien zelfs een beetje vermoeiend, moest het meer op de achtergrond opstaan op een feestje zou het mij beter afgaan. Dit gezegd zijnde, ik ben momenteel een derde en laatste luisterbeurt aan het afronden met een glas wijn erbij (of twee), en dan stopt het.

 

[JDB]

Weer een week vol verbouwingen en te weinig tijd. Dit weekend heb ik me er nog eens door geploegd én met betere headphones.
Speciaal muziekje, brengt me met momenten terug naar goafeestjes uit mijn jeugd. Ik was daar niet voor de muziek, wel de ambiance

Qua muziek is het niet iets dat ik zelf ga opzoeken, maar ik kan het wel een plaats geven.
Er is zoveel te beleven dat het wel onderhoudend is. Soms krijg ik wel het gevoel dat er effecten toegevoegd worden voor het effect.
Die mongoolse keelzang uit track 2 en de chipmunk die een paar keer terugkomt, daar zie ik de meerwaarde niet van in.

Wat ik wel leuk vind is dat het als één geheel te beluisteren is, maar dat de keuze evengoed er is om tracks naar keuze te beluisteren. Er zit toch een evolutie en verschil in verschillende tracks. Zo vond ik track 11,12,13 wel leuk doordat het gedragen werd door een baslijntje.
Vanaf dan vind ik het album ook leuker omdat het wat 'rustiger' wordt. Vergeleken met het begin toch; want dat is toch een tripfeestje waard.

Leuk om eens te beluisteren en ik kan wel begrijpen dat men het goed vindt. Helaas geen spek voor mijn bek, maar ik zie me het wel eens bovenhalen op een warme zomeravond onder vrienden en we hebben een muziekje nodig om nog wat zatter te raken.

 

[Lint]

Ik heb gisteren eens aandachtig geluisterd, en nu heb ik een shit-ton aan notities, some good some bad, en nu weet ik niet wat ik ermee moet .

 

[Deleted member 95]

Ik heb gisteren eens aandachtig geluisterd, en nu heb ik een shit-ton aan notities, some good some bad, en nu weet ik niet wat ik ermee moet .

Posten, duh? Desnoods neem je er een foto van als typen te veel werk is.

Ik maak vandaag ook nog werk van een dankbetuiging en slotwoord. Die snoodaard van een @JDB heeft zijn thread een halfuur vroeger gepost dan hij bij het decreet van de moderators recht op had, dus dat moet hij dan ook maar door de vingers zien.

e: verkeerde snoodaard getagd, excuses aan @JBM.

 

[JDB]

Posten, duh? Desnoods neem je er een foto van als typen te veel werk is.

Ik maak vandaag ook nog werk van een dankbetuiging en slotwoord. Die snoodaard van een @JDB heeft zijn thread een halfuur vroeger gepost dan hij bij het decreet van de moderators recht op had, dus dat moet hij dan ook maar door de vingers zien.

e: verkeerde snoodaard getagd, excuses aan @JBM.

Excuses, ik was ietsje vroeger klaar en wou graag in bed kruipen.
Dus heb ik me dat kleine privilege toegeëigend

 

[Lint]

Posten, duh? Desnoods neem je er een foto van als typen te veel werk is.

Ik zal het vanavond eens deftig uittypen. Wat domme grapjes en 5-second posts kan ik wel maken door de dag. Maar een deftig antwoord formuleren vraagt toch wat meer aandacht.

 

[Sond]

Uiteindelijk dit weekend tijd gehad om het volledig te beluisteren.
Ik heb een paar momenten gehad dat ik het gewoon af wou zetten wegens te weird maar ik ben blijven doorzetten en uiteindelijk merk je wel dat het hele album zijn waarde heeft. Alles is technisch belachelijk goed gemaakt en vloeit perfect in elkaar over.

Maar jammer genoeg voel ik niks. Behalve dan af en toe een stuiptrekking van "nope nope nope" en wat onder de indruk zijn van het technische aspect. Maar ik luister geen muziek voor het technische dus het gaat wel niet in mijn bibliotheek blijven vrees ik.

 

[SnakeGodRovinin]

Eerste drie nummers zijn fantastisch en met 'Levitation Nation' waande ik me even met afgelopen warme temperaturen in de dodelijke jungle van Brazilië, mijn armen spastisch op en neergaand om de insecten weg te jagen. Zou een leuk nummer geweest zijn voor het WK voetbal 2014.
Overgangen zijn subliem, in de stijl van The Avalanches - Since I left you, maar subtieler en minder opvallend.
'Nothing lasts...' tot '...But nothing is lost' was het doemdenkende pianostuk op de achtergrond het memorabele, al werd het fantastisch vergezeld door al die andere instrumenten waar ik toeten noch blazen van afweet.
Het computerachtige 'Molecular Superstructure', voornamelijk het tweede deel .
'Exhalation' doet zijn naam eer aan.

Ik wacht nog steeds op het eerste album dat me niet kan bekoren. Waar is die ene forumlid met zijn Autechre?

 

[Deleted member 95]

Ik maak vandaag ook nog werk van een dankbetuiging en slotwoord.

Ik zal het vanavond eens deftig uittypen.

In alle ernst, nog een laatste post (van mij dan toch) in deze thread om iedereen - of bijna iedereen, we noemen geen namen - te bedanken voor de open geest en de feedback. Enkele zeer positieve reacties (altijd leuk en graag gedaan, en bij deze weet iedereen ook meteen wie er hier aan de drugs zit), enkele zeer negatieve (you do you, no hard feelings), en enkele gematigde aka pussies die geen kant durven kiezen.

Ik had uiteraard ook niet verwacht dat alle reacties hetzelfde zouden zijn - wat is daar immers het nut van - maar af en toe werd ik toch eens (soms in positieve, soms in negatieve zin) verrast door specifieke users waarvan ik dacht hun smaak toch min of meer te kennen.

Ik ga niet op de alle laatste posts individueel ingaan, want dan val ik onvermijdelijk in herhaling. Weet echter dat (wederom: bijna) elke post, hoe kritisch ook, heel erg gewaardeerd werd door jullie kapoen. Het is niet omdat jullie al eens ongelijk hebben, dat ik jullie daarom minder graag heb.

Excuses, ik was ietsje vroeger klaar en wou graag in bed kruipen.
Dus heb ik me dat kleine privilege toegeëigend

Het is u van harte vergeven, en vanaf nu (het is te zeggen, van zodra @Lint zijn belofte inlost) gaat al mijn aandacht naar uw keuze! Ik plan vanavond te luisteren en uitgebreid mijn gedachten neer te pennen, maar zoals ge ziet ben ik slecht met zelf-opgelegde deadlines, dus dat kan evengoed morgen of overmorgen zijn.

 

[nifelheim]

Een aantal keren beluisterd. Een uur was me toch te lang om in z'n geheel te beluisteren. De oosterse invloeden en geluiden vind ik wel aangenaam, vermengd met de instrumentatie. Maar is toch te weinig tov de momenten die me minder aanspreken. Zou er een paar nummers uit kunnen puren voor verdere beluistering. Of een artiest moeten checken die zich meer focust op die oosterse invloeden/instrumenten.

 

[Lint]

In alle ernst, nog een laatste post (van mij dan toch) in deze thread om iedereen - of bijna iedereen, we noemen geen namen - te bedanken voor de open geest en de feedback. Enkele zeer positieve reacties (altijd leuk en graag gedaan, en bij deze weet iedereen ook meteen wie er hier aan de drugs zit), enkele zeer negatieve (you do you, no hard feelings), en enkele gematigde aka pussies die geen kant durven kiezen.

Ik had uiteraard ook niet verwacht dat alle reacties hetzelfde zouden zijn - wat is daar immers het nut van - maar af en toe werd ik toch eens (soms in positieve, soms in negatieve zin) verrast door specifieke users waarvan ik dacht hun smaak toch min of meer te kennen.

Ik ga niet op de alle laatste posts individueel ingaan, want dan val ik onvermijdelijk in herhaling. Weet echter dat (wederom: bijna) elke post, hoe kritisch ook, heel erg gewaardeerd werd door jullie kapoen. Het is niet omdat jullie al eens ongelijk hebben, dat ik jullie daarom minder graag heb.


Het is u van harte vergeven, en vanaf nu (het is te zeggen, van zodra @Lint zijn belofte inlost) gaat al mijn aandacht naar uw keuze! Ik plan vanavond te luisteren en uitgebreid mijn gedachten neer te pennen, maar zoals ge ziet ben ik slecht met zelf-opgelegde deadlines, dus dat kan evengoed morgen of overmorgen zijn.

Fuck vergeten, nogal drukke week hier. Van het weekend eens werk van maken... en Emptiness... en Kate Bush .

 

[Lint]

Ok eindelijk eens een moment gevonden dat de vriendin al maft, en ik zelf niet in slaap val in de zetel. Bij deze eindelijk mijn initiele woorden-diarree fantsoenlijk neer getypt, onder genot van mijn favoriete psychedelica: ne goeie whisky.

Als ik naar mijn tekst kijk, lijkt het alsof ik dit helemaal niks vond. Maar dat is eigenlijk niet waar. Ik vond het best interessant en leuk om te doorploegen. Mijn favo tracks zijn 15 – 10 – 9 – 11 - 7.
Ik hield echt wel van de hele reis door eclectische instrumenten en themas, die naadloos aan elkaar gereigd worden. Het is ook een plaat die non-stop entertaining en interessant bleef. Ik zie me Shpongle nog opzetten in de toekomst !
Ik bevestig ook mijn boomer status want de stukken met gitaar, drum, bas en blazers vind ik de beste.

Ik heb echter wel VEEL meer negatieve dan positieve notes. Die moet ik wat beter toelichten om geen tere BeyondGaming zieltjes te kwetsen hé .

Dus om direct in mijne kritiek te vliegen:

1. Die naadloze reis ...
   ... eigenlijk is die helemaal niet zo naadloos. Als je niet te aandachtig luistert (aka wat ik vorige week deed tijdens werk) lijkt dat perfect. Als je echter wel aandachtig luistert, valt (heel erg) de saaie en voorspelbare structuur op:
   • 2 tot 3 tracks op 1 thema (guitar, zang, zuiders, bliep bloep, ...) die spelen over 2 (en 1 keer 3) verschillende beats.
   • Slowdown en nutteloze interlude die (minstens) 2minuten de tijd geeft om een rustige winddown & startup te doen.
   • Start opnieuw maar deze keer integratie van een (heel klein) stukje van het thema van enkele changes geleden.

1. Nutteloze interludes ...
   Het zijn dus die “nutteloze interludes” die de overgang “naadloos” doen lijken ... maar het zijn evengoed die “nutteloze interludes” die mij uit de plaat halen bij een aandachtige luistersessie.
   Ik vind het waarempel een uitermate luie en cheap-ass manier om uw themas aan elkaar proberen te rijgen.
   
   
2. Filler tracks ...
   Iemand gaf de opmerking dat de plaat “nooit op de rem gaat staan”. I couldn’t disagree more. Het is door die interludes dat de plaat net WEL geregeld op de rem gaat staan. Er zijn filler tracks a plenty, bvb track 8, 14, 16 & 17.
   
   
3. Effect ...
   En dan komen we aan mijn grootste ergernis, dat "verkapt" effectje dat ze loslaten zowel op de zang, de beat en de “out of place” instrumenten, wie in godsnaam dacht dat dit een goed idee was?
   Runner-up is trouwens dat "waye-wayo" gezang dat steeds terugkomt.
   
   
4. Action movie / game ...
   Op veel moment kreeg ik ook echt een action movie / game feel ... wat niet noodzakelijk slecht is, maar niet iets wat ik zoek in mijn muziek. Beneden geef ik al enkele voorbeelden (Mass Effect, Blade Runner, Tron), maar het doet me ook denken aan de Frozen Synapse soundtrack (die ik overigs echt cool vond):
   

Ik weet trouwens niet of ik het “nothing is lost” gedeelte van de titel juist vind. Veel komt gewoon NIET terug ... jammer genoeg zijn het vooral de ergerlijke zaken (“verkapt” effect, waye wayo, Mass Effect) die WEL altijd terug komen.


En dan maar wat comments over de verschillende tracks:

• Start:
  • Track 1: Nature sounds are cool.
  • Track 2: Guitaar wordt mooi geïntegreerd, nice .
• Change naar Brazilliaans gedoe (track 3)
  • Wtf @ mixing. Ik snap helemaal de “het is precies een pre-mixed DJ set” opmerking van iemand in deze thread.
  • De drum (/ djembe?) wordt wel goed verwerkt en verder gezet over de hele plaat.
  • De beat zelf staat mij niet aan, en dat “verkapt” effect over de Brazilliaanse zang helemaal niet.
• Change naar electro-hindy-spirituele shizzle (track 4-5-6):
  • Nogal dreigende beat, ik noem het “techno waves”.
  • De zang is echt nice, maar weer moet er een dom effect over (autotune deze keer?).
  • De overarching theme doet me denken aan Mass Effect.
  • Hoe verder we gaan, hoe meer het de “bliep bloep ik duw maar op wat knopjes” kant op gaat. Het doet me vooral denken aan Ross zijne muziek van Friends:
    
  • Het doet veel denken aan een action movie of game soundtrack, wat second rate Blade Runner, Tron of Mass Effect. Het zou mij trouwens niet verbazen moest die laatste zijn mosterd hier gehaald hebben.
    
• Change ... en het voelt eindelijk terug aan als “complete muziek” en geen “soundtrack” meer:
  • Het thema van het begin komt terug, een piano slowdown stuk, wat contrabas(?) erdoor, ... I like ! Maar ...
  • ... dan moeten we ze weer beginnen met dat achterlijk “gehakkeld” soundeffectje.
  • Daarbuiten is track 7 wel 1 van mijn favos, zit ook goed wat variatie in .
  • Welk instrument is dat trouwens op het einde van track 7? Gewoon een synth? Een Theremin?
  • Track 8 heeft wat meer tempo, maar is uiteindelijk nogal zweverig en doelloos en plat. Het is duidelijk 1 van de interludes. Ik vind dat een vrij ongeinspireerde manier om alles aan elkaar te breien.
• Change, wat conventionelere instrumenten erin, en gelukkig heeft de muziek weer een doel:
  • Track 9 is nice met de guitar (+ sitar?)
  • Track 10 heeft blazers, dus dat zijn automatisch pluspunten bij mij (fukjoe @jules)
  • Ondanks dat weten beide tracks eigenlijk weinig interessants of spannends te doen met hun instrumenten.
• Change ... eeeeeeeeeeeen we zitten terug in Ross-style-Mass-Effect-brol met fugly verkapt effectje:
  • , really, gewoon belachelijk
  • Track 11 is al onnozel, track 12 is helemaal idioot, samen met het feit dat het duidelijk weer zo een domme tussentrack is.
  • Track 12 deed mij trouwens aan Shodan denken:
    
• Change naar terug “waye wayo”, maar deze keer met fluit:
  • Track 13 is “ok” door de fluit, maar het staat weer op zo een Mass Effect achtige achtergrond met “waye wayo”, dus dat verliest punten.
  • 14 Is een mooie interlude, maar uiteindelijk weer nutteloze filler.
• Change terug naar de electro-hindy-spirituele shizzle:
  • Track 15 is imo de meest complete track, met verschillende elementen die proper samenwerken, ondanks weer de idiote autotune en verkapt effect.
  • Track 16 heeft een mooie comeback van die zang, maar uiteindelijk weer gewoon filler ...
  • ... en 17 gaat gewoon verder met nutteloze filler
• And change to ... crap
  • Track 18 vind ik dan ronduit het slechtste van de plaat, hier weten ze precies niet meer wat ze doen, noch waarom.
  • En Track 19 gaat gewoon verder op hetzelfde elan.
  • Wat zit die marimba of xylofoon daar ook opeens zo onnozel te doen , net zoals die electrische guitaar er wat verloren bijloopt.
  • Vanaf 2m20 wordt track 19 wel weer stuk cooler.
• Track 20 rijdt de plaat dan mooi uit met wat eigenlijk weer een filler stuk is, maar deze kan ik nog hebben

 

[Deleted member 95]

Als ik naar mijn tekst kijk, lijkt het alsof ik dit helemaal niks vond. Maar dat is eigenlijk niet waar. Ik vond het best interessant en leuk om te doorploegen. Ik hield echt wel van de hele reis door eclectische instrumenten en themas, die naadloos aan elkaar gereigd worden. Het is ook een plaat die non-stop entertaining en interessant bleef. Ik zie me Shpongle nog opzetten in de toekomst !

Het is goed dat ge het expliciet zegt, want anders had deze post er ook helemaal anders uitgezien qua toon.

Neenee, mooie post. Ge geeft duidelijk aan wat werkt en wat niet, en daar kan ik niets op zeggen behalve bedankt.
Wat gij "nutteloze filler" noemt is voor mij vaak geniale opbouw of afbouw, eb en vloed zoals @Gavin het prachtig verwoordde, die integraal deel uitmaakt van de beleving. Maar ik snap dat dat anders binnenkomt als de goeie zaken voor u elders liggen, zoals de secties met gitaar of de blazers, die in verhouding natuurlijk een pak schaarser en meer verspreid zijn.

Eén ding moet me wel nog van het hart, en dat is iets wat ik niet verwacht had en ook een beetje jammer vind: iedereen valt over die tracks en beschouwt die als aparte nummers. Doe dat toch eens niet. Deze plaat bevat 8 liedjes die losjes in elkaar overvloeien, geen 20. Ik vind het raar dat zoiets de beleving kan beïnvloeden, want mogelijk ziet ge een bepaalde track wel als opbouw ipv filler als ge de track erna als deel van hetzelfde nummer beschouwt? Geen idee. Dan leest ge zaken (los geparafraseerd) als "ja dit deuntje wordt twee tracks verder gerecycleerd in lichtjes andere vorm", well duh it's the same song. Dat is een beetje jammer toch, mogelijk een inschattingsfout van mij.

Als ik u één plaat van hen zou moeten aanraden, zou het denk ik Tales of the Inexpressible zijn. De nummers zijn duidelijker afgelijnd en iets minder chaotisch. Ineffable Mysteries from Shpongleland kan ook als het wat Oosterser mag, maar dan gaat ge hier en daar toch op uw tanden moeten bijten gok ik (vooral aan het begin van het tweede nummer ). Mocht het er eens van komen, let me know.

Veel peace and love verder.

 

[Lint]

Het is goed dat ge het expliciet zegt, want anders had deze post er ook helemaal anders uitgezien qua toon.

Ja ik keek letterlijk naar mijn tekst en dacht "shit dit komt veel negatiever over dan ik eigenlijk bedoel". Maar ik had gewoon veel te zeggen... en er is hier ook gewoon veel en veel verschillende zaken om op te commenten.

Eén ding moet me wel nog van het hart, en dat is iets wat ik niet verwacht had en ook een beetje jammer vind: iedereen valt over die tracks en beschouwt die als aparte nummers. Doe dat toch eens niet. Deze plaat bevat 8 liedjes die losjes in elkaar overvloeien, geen 20. Ik vind het raar dat zoiets de beleving kan beïnvloeden, want mogelijk ziet ge een bepaalde track wel als opbouw ipv filler als ge de track erna als deel van hetzelfde nummer beschouwt? Geen idee. Dan leest ge zaken (los geparafraseerd) als "ja dit deuntje wordt twee tracks verder gerecycleerd in lichtjes andere vorm", well duh it's the same song. Dat is een beetje jammer toch, mogelijk een inschattingsfout van mij.

Dat beïnvloed de ervaring inderdaad enorm, toch als ge aandachtig gaat luisteren. Het is ook daarom dat ik bij mijn AOTW de originele had gegeven, en niet die remaster waar alles was gesplit in nummers... tot dat 1 of andere choco zelf ermee afkwam (no hard feelings aan wie het ook was).

Als ik u één plaat van hen zou moeten aanraden, zou het denk ik Tales of the Inexpressible zijn. De nummers zijn duidelijker afgelijnd en iets minder chaotisch. Ineffable Mysteries from Shpongleland kan ook als het wat Oosterser mag, maar dan gaat ge hier en daar toch op uw tanden moeten bijten gok ik (vooral aan het begin van het tweede nummer ). Mocht het er eens van komen, let me know.

Ga ik zeker doen .

 

[Lint]

Heh grappig, ik zat gisteren in een sauna complex, en bij de opgietsessie speelde Shpongle, was nice .