Album of the week Shpongle - Nothing Lasts... But Nothing is Lost

Ik ben benieuwd wat ik te zeggen heb na een bewuste luister-sessie.

Maar wel nog ... wat is me dat op 6m30 man :laugh::
speciaal hiervoor nog eens opgezet, het is overduidelijk een:

gesteriliseerde tibetaanse keelzanger met een acute gag reflex :unsure:
Als (ex)trompettist ben ik zeer teleurgesteld in u :sop:.



Ik vind (voorlopig) deze plaat helemaal niet moeilijk ... ik vind Tull moeilijker dan dit.
Desalniettemin twee mooie albums.
 
  • Haha
Waarderingen: Lint
Eerste luisterbeurt achter de rug...
Ik wist niet goed wat te verwachten, maar toch goed verteerbaar.
Zoals @Gavin meer fan van het begin en einde van de plaat.

In het middenstuk zat er voor mij net iets te weinig schwung in.
Desalniettemin aangename plaat.
Dit weekend nog eens opleggen onder het genot van een goed glas whiskey!
 
Voor alle duidelijkheid aangezien iedereen aan den alcool vliegt, whiskey is geen psychedelica. :unsure:
MEER DRINKEN !!!
Maar I know (ik denk dat ik de eerste was die daarover begon?). Alcohol vermindert zelfs het effect van de meeste psychedelica. Maar ik ben vrij zeker dat de gemiddelde BGer van middelbare leeftijd met kinderen, niet zomaar een dagje Shpongle met psychedelica ertussen kan vlammen :laugh:.
Het beste dat ik kan doen is als mijn aanhangsels allemaal slapen, rustig in mijne tuin naar de sterretjes gaan kijken. En de facto is dat met ne goeie whisky. Dit weekend zal het gewoon ook met Shpongle zijn 🤷‍♂️.

Niche of niet, binnen het (weliswaar kleine) genre zijn dat goden. Een optreden in Red Rocks (drie keer zelfs als ik goed geteld heb) krijgt ge ook niet zomaar. En als Carly Rae Jepsen in dat concept kan gefrommeld worden, dan kan élke artiest dat.
Ik las eerst "concert" i.p.v. "concept" bij CRJ, dus dacht "zo speciaal is dat Red Rocks dan toch niet"?


Godverdomme man. Ik las shuffle en ik heb net niet mijn koffie uitgespuwd over mijn (gloednieuwe) werk-laptop. Het zal mij leren om op BG te zetten tijdens het werk.
I love it when a plan come together :coolbrows:.


Ik wou alleszins zeker niet de indruk geven dat het proggy of "complex" was of zo, misschien heb ik dat slecht verwoord. Het is moeilijk exact te omschrijven

Zie boven, het is moeilijk op een andere manier imo. Weird en wacko daarentegen, daar ga ik niet echt over discussiëren, dat is het volgens mij absoluut. Veel meer dan een Tom Waits bijvoorbeeld, waarvan ik bij het lezen van de comments (voordat ik aan het luisteren begonnen ben) vreesde dat het echt hyper-experimenteel zou zijn, viel dat echt zeer goed mee. Dan vind ik dit al veel meer bananas, persoonlijk. Maar als ik de posts in deze thread lees, is dat heel dubbel precies. Sommigen vinden het totaal niet zo "erg" ( :angry: ) als ze verwacht hadden, anderen vinden het dan weer "echt te ver gaan". Het is maar wat je gewend bent zeker? :unsure:
Waits is inderdaad verre van de meest experimentele muziek die in mijn lijst zit.
Ik gok dus dat het aan ons referentie-kader ligt. Als ik over "mijn" muziek spreek met "normale" mensen, dan moet ik alles voorzichtig kaderen, want de meeste lopen al weg van Waits zijn stemgeluid alleen. Ik heb dat ook zo benaderd op dit forum. Ondertussen besef ik wel dat hier een heel ander publiek zit :laugh:.

Dat gezegd zijnde vind ik deze plaat ongeveer even weird, complex of experimenteel dan veel dingen van Waits, maar zeker niet meer. Ik vind dit zelfs veel makkelijker om te luisteren. En dat is trouwens geen waarde-oordeel ofzo. Experimentatie is noch positief noch negatief in muziek, en soms beide tegelijk.
 
Voor alle duidelijkheid aangezien iedereen aan den alcool vliegt, whiskey is geen psychedelica. :unsure:

Flesje absinth dan?

I weet niet wat ik ervan moet vinden, het is echt heel divers maar niet altijd even positief.
Hoewel het allemaal een zelfde lijn volgt vind ik het zeer onsamenhangend en soms ongelooflijk generiek. Ik mis ook wat body en misschien een goeie beat eronder
 
I weet niet wat ik ervan moet vinden, het is echt heel divers maar niet altijd even positief.
Hoewel het allemaal een zelfde lijn volgt vind ik het zeer onsamenhangend en soms ongelooflijk generiek. Ik mis ook wat body en misschien een goeie beat eronder
Dit klinkt als het werk van iemand die weet hoe je muziek maakt maar niet begrijpt waarom.
Ik volg dit eigenlijk. Heb de plaat nu twee keer beluisterd. Qua producing kan ik niets aanmerken, dit is superstrak, laag op laag en crystalclear, zowel op mijn headphones als speakers.

Ik mis vooral een ziel, het is precies een speeltuin met vanalle geluidjes en overgangen om te tonen wat er allemaal kan maar zonder tot het punt te komen van mij te raken (op gelijk welk manier en met uitzondering van Levitation Nation, maar dat ligt vooral aan de Brasil sfeer, neem de gekkigheid weg en ik zal het nog cool vinden). Ik ga even de vergelijking maken met een andere "experimentele chaoskoning"; Aphex Twin. Die creëert muzikale chaos maar tegelijkertijd voel je dat hij nummers schrijft die ergens naartoe gaan en iets willen vertellen of je meeslepen.

Heel raar allemaal omdat ik het technisch vakmanschap herken en ik een enorme fan ben van psychedelische muziek. Dit is voor mij meer de Steve Vai van elektronisch muziek, technisch superieur maar inhoudelijk vrij pover. Sorry @Nahrtent .


Also: chipmunkstemmen... Dat kan werken als je het goed doet, soms was dat een hit, soms een harde miss.
 
Verplicht te reageren (met ferme delay) natuurlijk gezien mijn nickname, maar helaas is dit album niet hun beste. Heb deze cd gekocht destijds (net als al hun andere) en honderden keer beluisterd. Ik hield eig ook niet zo ferm van die robot voices. Ze hebben veel betere muziek gemaakt (zelfs met Simon Posford's nevenproject Younger Brother), maar wel leuk aan dit album is dat het zoals vaak bij hen één song, één enkele trip is, met af en toe Raja's memorabele pan flute & pan drum.

Als je echter (nog steeds) van deze muziek houdt, moet je zeker Tales of the Unexpressible (rustiger melodisch) eens beluisteren van hen, ofwel Are You ShPonGled (meer uptempo/jungle beat driven) ?


heb de muziek eig leren kennen toen ik deze online vond, niet nuchter te bekijken ofc. DMT is een begrip geworden sindsdien.

 
Laatst bewerkt:
Dit klinkt als het werk van iemand die weet hoe je muziek maakt maar niet begrijpt waarom.

Ik mis vooral een ziel, het is precies een speeltuin met vanalle geluidjes en overgangen om te tonen wat er allemaal kan maar zonder tot het punt te komen van mij te raken
Da's exact het probleem dat ik heb met Autechre..... knap geproduceerd maar té abstract/steriel/klinisch om enigszins genietbaar te zijn...
 
Da's exact het probleem dat ik heb met Autechre..... knap geproduceerd maar té abstract/steriel/klinisch om enigszins genietbaar te zijn...
Dat heb ik dan weer niet, al kan ik niet alles zomaar opleggen van en vind ik ze live zoveel beter omdat je het voelt.
 
Hoewel het allemaal een zelfde lijn volgt vind ik het zeer onsamenhangend en soms ongelooflijk generiek. Ik mis ook wat body en misschien een goeie beat eronder

Amai, hier kan ik het niet harder mee oneens zijn.
Gisteren ook al moeten lezen hoe iemand Opeth (of all bands!) als generisch omschreef en nu dit, dan moet het toch echt zijn dat dat woord een verschillende betekenis heeft voor verschillende mensen want dat is letterlijk het allerlaatste woord dat ik hiervoor zou gebruiken (idem Opeth).

Ik mis vooral een ziel, het is precies een speeltuin met vanalle geluidjes en overgangen om te tonen wat er allemaal kan maar zonder tot het punt te komen van mij te raken (op gelijk welk manier en met uitzondering van Levitation Nation, maar dat ligt vooral aan de Brasil sfeer, neem de gekkigheid weg en ik zal het nog cool vinden). Heel raar allemaal omdat ik het technisch vakmanschap herken en ik een enorme fan ben van psychedelische muziek. Dit is voor mij meer de Steve Vai van elektronisch muziek, technisch superieur maar inhoudelijk vrij pover. Sorry @Nahrtent .

Hier ben ik het ook niet mee eens, maar ik snap tenminste wel wat ge wilt zeggen en dan kan ik uw mening wel begrijpen.
We zijn allemaal volwassen mensen met een gedeelde passie voor muziek, dus die sorry is nergens voor nodig, maar toch spijtig!

Ik heb net als Bauhaus ook exact dat gevoel bij Autechre trouwens, dat doet mij nu eens echt niets.
Dus door dat in gedachten te houden, kan ik dat allemaal wel kaderen. Maar toch: niet akkoord.

Dit klinkt als het werk van iemand die weet hoe je muziek maakt maar niet begrijpt waarom.

Zei hij, terwijl Call Me Maybe door de luidsprekers schalde. :unsure:
Ge zijt een man met een mening en ge weet dat ik uw bestaan in het algemeen zeer op prijs stel, maar ook hier ben ik het niet mee eens. Het waarom is voor mij zeer prominent aanwezig en zeer duidelijk; het op muziek zetten van psychedelische ervaringen en hoe overweldigend die kunnen zijn. Misschien is dat niet wat gij zoekt in muziek, maar dat zou vreemd zijn want ik weet dat gij flexibel genoeg zijt om muziek vanuit verschillende invalshoeken te benaderen en niet zijt vastgeroest. Tenzij ge ondertussen écht oud geworden zijt. :S

Om een andere invalshoek van hem te belichten in de (ijdele) hoop u te overtuigen dat hij echt wel weet waarom hij maakt wat hij maakt, deze veel meer ingetogen lockdown-plaat zou u meer kunnen liggen:
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Zeg mannekes, wat dat hier met alle shade naar Autechre toe?


Verder kan ik sowieso meerdere aanpakken van electronics smaken. Bij Sphongle is de chaos en semi-willekeur natuurlijk ook de bedoeling. Dan moet iedereen voor zichzelf uitmaken of ze mee instappen in die trip. Zoniet,fair enough, maar ik vind het minder een punt van kritiek gezien het wel echt duidelijk de bedoeling is.

Imo etc etc
 
Amai, hier kan ik het niet harder mee oneens zijn.
Gisteren ook al moeten lezen hoe iemand Opeth (of all bands!) als generisch omschreef en nu dit, dan moet het toch echt zijn dat dat woord een verschillende betekenis heeft voor verschillende mensen want dat is letterlijk het allerlaatste woord dat ik hiervoor zou gebruiken (idem Opeth).
Kid verwoordt het beter vind ik, er is technisch niets op aan te merken maar ik heb er geen emotionele klik mee.

Bij mij komt het binnen als spielerei en ik zou zelf de term gimmicky durven gebruiken. Neem nu die samba elementen, ik ben echt een liefhebber van muziek uit alle windstreken maar hier lijkt gewoon toegevoegd "omdat het kan". Eigenlijk dezelfde bedenking die ik had bij dat album Oriental Banquet.

Ik heb daarstraks Are You Shpongled eens opgelegd en die vond ik beter. Waarschijnlijk om dat de voor mij storende elementen niet echt aanwezig zijn.

Ik snap de vergelijking met Autechre ergens wel maar ik zou dat eerder omschrijven als steriel.

Nu bon, tis inderdaad gewoon maar mijn mening die ik vanuit mijn ivoren toren roep, iedereen doet daar mee wat hij wil :D.
Vraag maar eens aan @kakature wat ik van Bob Dylan vind :laugh:
 
Zeg mannekes, wat dat hier met alle shade naar Autechre toe?
Ik lees hier geen shade hoor. Autechre is best koud en steriel soms, nee? I mean "Untilted" ? :p

Ik ben er nog niet volledig uit. Sommige tracks klinken alsof ze "premixed" voor een DJ-set zijn wat een beetje een pet peeve is van me. Maak gewoon 2 aparte tracks dan.

Andere hebben leuke dubby/dnb kwaliteiten en moeten op een feestje wel serieus doorblazen maar in die ruimte heb ik vele andere artiesten die dat meer naar mijn smaak doen.

Ik zoek dan eens DJ setjes op van hen en dat blijkt dan best een getalenteerde band te zijn van 32 fluoriserende bonenstaken en dan triggered er in mij een debiel "Red Foreman" moment, "goddamn tech hippies!". Maar live klinken ze eigenlijk wel veel authentieker en sterker voor mij.

Ik ben waarschijnlijk wel al te cynisch en te nors om mij nog tussen dat type volk te begeven.
 
Helaas, dit is echt niets voor mij... Heb het maar twintig minuten volgehouden en dan moeten afzetten. Ik kan me ook heel moeilijk inbeelden dat ik hiervan zou genieten als ik aan het trippen ben. Is DMT de drug of choice bij deze muziek?
 
Voorlopig dè ontdekking van de reeks, zit een sterke EP in, niet alles is te smaken maar I can dig it. Moest vaak aan The Orb denken. Stond ik op Boom Portugal en ze speelden ging ik direct checken.
 
Stevige muziek op zijn minst.
Heb drie nummers geluisterd (op shuffle) en ik moet zeggen, vanuit mijn perspectief uiteraard, echt nietszeggende muziek die mij drie keer niks doet.
Duidelijk ver buiten de comfortzone en ver weg van mijn smaak :p

Ik kan mij indenken dat die anders beleefd wordt als je een roofie of twee op hebt. Maar dat was bij mij het geval niet.
 
Laatst bewerkt:
Stevige muziek op zijn minst.
Heb drie nummers geluisterd (op shuffle) en ik moet zeggen, vanuit mijn perspectief uiteraard, echt nietszeggende muziek die mij drie keer niks doet.
Duidelijk ver buiten de comfortzone en ver weg van mij smaak :p

Ik kan mij indenken dat die anders beleefd wordt als je een roofie of twee op hebt. Maar dat was bij mij het geval niet.
Waarom op shuffle? De nummers zijn zo gemaakt dat ze in elkaar vloeien.
 
Terug
Bovenaan