Avondland
Well-known member
Jongetjes en meisjes van BG,
LANG heb ik getwijfeld. Zo lang. En eigenlijk twijfel ik nog. Een beetje veel. Ik zou op zolder in mijn dozen met cd's nog eens moeten gaan liggen zoeken en wie weet kom ik dan hét album der albums tegen. Het probleem is dat mijn smaak nogal breed is: ik kan lo-fi black metal appreciëren maar ook de hogere sferen die Bach wist te beroeren. Psychedelische shit en no-nonsense rock 'n roll. New wave, neofolk, jazz. Noem maar op. Kies daar maar eens uit! Representativiteit is onbereikbaar. Deze kill your darlings is dus een waar slachtfestijn geweest met alleen maar verliezers. Ik kon voor een toegankelijke brok LA Woman van The Doors zijn gegaan, maar ik stel mijn hoop nog altijd op een aantal mensen die moeten stemmen in de Classic Artists-thread. Daarom heb ik een grimmig stukje black 'n roll naar voor gebracht dat swingt als een tiet. Want zeg nu eerlijk: als je op een zinkend schip zit, ga je dan liever dansend of bleitend ten onder?
De Zweedse schone Armagedda ben ik als puber ooit eens tegengekomen op een of andere metalplatenbeurs in Stekene (of all places). Enfin, de hoes en het T-shirt. Op goed geluk tesamen gekocht, want in die tijd kocht ik nog albums puur op basis van de cover of "van horen zeggen dat die wel goed zijn". Toen was er nog geen Youtube, laat staan Spotify. T-shirt zag er cool uit (waar o waar is die? voor eeuwig teloorgegaan!) en de CD trof me midscheeps.
Het was dus geen miskoop!
Ofschoon hun latere albums op iets meer bijval kunnen rekenen was ik gecharmeerd door de sound van Only True Believers (2003). De productie is niet afgelikt en opgeschoond, maar het is ook niet ranzig slecht waardoor de kwaliteit eronder lijdt. Ik vind dit vrij toegankelijke black metal omdat de rock 'n roll-vibe aanwezig is. Het geheel is eerder mid-tempo en klinkt behoorlijk groovy. Het geheel klinkt bij momenten zeer agressief en furieus, maar kent genoeg rustmomenten en ritmewisselingen. Muzikaal zit het strak in elkaar. Het is geen 50 minuten ketelmuziek met monotone tremelo's en dubbele bassen, gefnuikt door een dubieuze slechte productie. Is het een album dat uitblinkt in pure muzikale genialiteit? Nee, maar gevoelsmatig zit die voor mij wel goed in elkaar: wat mij zo aantrekt in die muziek is pure, rauwe oerkracht zonder tierlantijntjes. No nonsense. Speel het luid, desnoods in een donkere kamer of 's nachts in het bos. Dit album is vervlochten met een brok jeugdnostalgie, want Armagedda staat zowat aan het begin van mijn jarenlange black metalobsessie. Stom dat ik die t-shirt ben kwijtgespeeld!
Hieronder de playlist met in 't vet de nummers die ik eruit licht als favoriet. Ik kan ze een voor een bespreken, maar ik wacht de reacties af. Ik heb hiermee een album gekozen met een groot hate it or love it gehalte. Dat is een risico, vooral omdat ik niet weet of dit een boeiende discussie teweeg kan brengen of het net kan kraken. Dit is geen allemansvriend, dit album. Niet voor plechtige communicantjes. Ik wéét dat er mensen zijn die dit écht niet kunnen smaken, maar ... dat is niet mijn probleem.
Probeer je er wel voor open te stellen, als jullie tere, vlekkeloze zieltjes dit tenminste aankunnen.
0:00 Refuse the Blood of Jesus
3:43 Only True Believers
7:37 Emperor From the Eternal Dark
10:59 For I Am His Slave
16:19 Poetry From a Poisoned Mind
22:13 Demons
26:13 FTW
32:14 Endless Fields of Sorrow
39:03 Ghostwood (outro)
LANG heb ik getwijfeld. Zo lang. En eigenlijk twijfel ik nog. Een beetje veel. Ik zou op zolder in mijn dozen met cd's nog eens moeten gaan liggen zoeken en wie weet kom ik dan hét album der albums tegen. Het probleem is dat mijn smaak nogal breed is: ik kan lo-fi black metal appreciëren maar ook de hogere sferen die Bach wist te beroeren. Psychedelische shit en no-nonsense rock 'n roll. New wave, neofolk, jazz. Noem maar op. Kies daar maar eens uit! Representativiteit is onbereikbaar. Deze kill your darlings is dus een waar slachtfestijn geweest met alleen maar verliezers. Ik kon voor een toegankelijke brok LA Woman van The Doors zijn gegaan, maar ik stel mijn hoop nog altijd op een aantal mensen die moeten stemmen in de Classic Artists-thread. Daarom heb ik een grimmig stukje black 'n roll naar voor gebracht dat swingt als een tiet. Want zeg nu eerlijk: als je op een zinkend schip zit, ga je dan liever dansend of bleitend ten onder?
De Zweedse schone Armagedda ben ik als puber ooit eens tegengekomen op een of andere metalplatenbeurs in Stekene (of all places). Enfin, de hoes en het T-shirt. Op goed geluk tesamen gekocht, want in die tijd kocht ik nog albums puur op basis van de cover of "van horen zeggen dat die wel goed zijn". Toen was er nog geen Youtube, laat staan Spotify. T-shirt zag er cool uit (waar o waar is die? voor eeuwig teloorgegaan!) en de CD trof me midscheeps.
Het was dus geen miskoop!Ofschoon hun latere albums op iets meer bijval kunnen rekenen was ik gecharmeerd door de sound van Only True Believers (2003). De productie is niet afgelikt en opgeschoond, maar het is ook niet ranzig slecht waardoor de kwaliteit eronder lijdt. Ik vind dit vrij toegankelijke black metal omdat de rock 'n roll-vibe aanwezig is. Het geheel is eerder mid-tempo en klinkt behoorlijk groovy. Het geheel klinkt bij momenten zeer agressief en furieus, maar kent genoeg rustmomenten en ritmewisselingen. Muzikaal zit het strak in elkaar. Het is geen 50 minuten ketelmuziek met monotone tremelo's en dubbele bassen, gefnuikt door een dubieuze slechte productie. Is het een album dat uitblinkt in pure muzikale genialiteit? Nee, maar gevoelsmatig zit die voor mij wel goed in elkaar: wat mij zo aantrekt in die muziek is pure, rauwe oerkracht zonder tierlantijntjes. No nonsense. Speel het luid, desnoods in een donkere kamer of 's nachts in het bos. Dit album is vervlochten met een brok jeugdnostalgie, want Armagedda staat zowat aan het begin van mijn jarenlange black metalobsessie. Stom dat ik die t-shirt ben kwijtgespeeld!
Hieronder de playlist met in 't vet de nummers die ik eruit licht als favoriet. Ik kan ze een voor een bespreken, maar ik wacht de reacties af. Ik heb hiermee een album gekozen met een groot hate it or love it gehalte. Dat is een risico, vooral omdat ik niet weet of dit een boeiende discussie teweeg kan brengen of het net kan kraken. Dit is geen allemansvriend, dit album. Niet voor plechtige communicantjes. Ik wéét dat er mensen zijn die dit écht niet kunnen smaken, maar ... dat is niet mijn probleem.
Probeer je er wel voor open te stellen, als jullie tere, vlekkeloze zieltjes dit tenminste aankunnen.
0:00 Refuse the Blood of Jesus
3:43 Only True Believers
7:37 Emperor From the Eternal Dark
10:59 For I Am His Slave
16:19 Poetry From a Poisoned Mind
22:13 Demons
26:13 FTW
32:14 Endless Fields of Sorrow
39:03 Ghostwood (outro)
@Nahrtent : ga met die 5 euro maar twee pintjes halen. 
