Je hele leven single zijn?

Maya

Banned
Ik doe momenteel vrijwilligerswerk en er is een mede-vrijwilligster die al haar hele leven single is. Het is een vrouw van 45 jaar, geen kinderen, woont alleen en in haar vrije tijd doet ze veel vrijwilligerswerk. Aangenaam en sociaal persoon, niks ‘mis’ mee in de omgang zeg maar.

Dit deed me wel nadenken. Ben zelf maar midden 20. Zouden jullie zo kunnen leven?

Met andere woorden: kan je een gelukkig leven hebben als single (voor hele lange tijd of voor altijd)?
 
Ik doe momenteel vrijwilligerswerk en er is een mede-vrijwilligster die al haar hele leven single is. Het is een vrouw van 45 jaar, geen kinderen, woont alleen en in haar vrije tijd doet ze veel vrijwilligerswerk. Aangenaam en sociaal persoon, niks ‘mis’ mee in de omgang zeg maar.

Dit deed me wel nadenken. Ben zelf maar midden 20. Zouden jullie zo kunnen leven?

Met andere woorden: kan je een gelukkig leven hebben als single (voor hele lange tijd of voor altijd)?
Als je bewust ervoor kiest vermoed ik dat je vrede hebt met single zijn, en ik zou ook niet weten waarom je niet gelukkig kan zijn zo. Sommige mensen zijn nu eenmaal graag op zichzelf denk ik dan, soms uit zich dat in een LAT-relatie, soms in geen relatie. De maatschappelijke norm is een relatie, waardoor ik ook wel denk dat er mensen een partner zoeken omdat ze dit "moeten", terwijl sommigen perfect gelukkig zouden zijn, misschien zelfs gelukkiger, zonder.
 
Moeilijk te zeggen, een mensenleven is onderhevig aan continue veranderingen (zowel persoonlijk als je omgeving). Momenteel ben ik getrouwd, maar ik denk dat ik best wel lang single zou kunnen zijn mocht het gedaan zijn. Vooral je eigen planning bepalen en geen rekening houden met een andere huisgenoot zou het leven zoveel makkelijker maken. Of ik dat tot het einde van mijn leven zou volhouden weet ik niet. Je kan in den draai iemand tegenkomen met wie het supergoed klikt, waarom zou je dan de kans niet wagen om een relatie aan te gaan?

"Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn" vind ik in die zin ook maar een bedenkelijke uitspraak. Als single mensen perfect gelukkig zijn zonder relatie, wie zou ik dan zijn om hen te zeggen dat ze een lief moeten zoeken? Daarnaast heb je ook mensen die ongelofelijk hunkeren naar een relatie, maar er niet in slagen die te krijgen. Of mensen die vast blijven zitten in een toxische relatie uit "gewoonte" of erger.
 
Als single is een sterk sociaal netwerk, liefst zowel vrienden als familie, des te belangrijker. En het leven is natuurlijk ook duurder voor singles, dus moet je een (iets) lagere levensstandaard aanvaarden.

Als aan deze twee voorwaarden voldaan is, zie ik geen enkel reden waarom je als single niet gelukkig zou kunnen zijn.
 
Tuurlijk kan dat. Ik wil ze niet te eten geven de personen die in een relatie zitten maar single gelukkiger zouden zijn.
Maar ze kiezen er bewust voor om NIET "gelukkig single" te zijn, dus moet er op een zeker niveau (financieel, bang voor eenzaamheid, geen vaardigheden hebben om zelfstandig te wonen,...) toch een grotere motivatie zijn om ongelukkig in een relatie te blijven...

Zelf had ik er ook weinig last van om single te zijn, ik heb mijn ex leren kennen toen ik nog net geen 33 was. Daarvoor wel "relaties" gehad maar niets dat langer dan 3maand duurde. Ik zag dat niet echt als een gemis.

Wat we allemaal willen, is het ideaalbeeld van een relatie: 2 mensen die rekening houden met elkaar, elkaar steunen no matter what, tot de dood verliefd blijven,... Maar 99% van de mensen in een relatie wordt vroeg of laat geconfronteerd met een ander beeld. En dan kan je zeggen "Okee, dan stel ik me hier wel tevreden mee" of je zegt: "Fuck it, op mijn eentje heb ik misschien wel "een" gemis, maar gelijk ook een pak minder gezeik en frustraties!"

En het is vooral niet aan een ander om te bepalen wat "best" is.
Zo kende ik iemand (zal ondertussen rond de 60j zijn) die ook de eeuwige vrijgezel was: gene misse vent, joviaal, aangenaam,...
Na jarenlang contact kreeg ik te horen dat hij homo is en zichzelf gewoon nooit heeft durven uiten (andere tijdsgeest) dus ook achter de Happy Single kan een verhaal van veel pijn verscholen zitten.
 
De broer van een vriend van mij is zo iemand. Ondertussen al een eind in de 30 en woont nu al jaren alleen, nooit een vriendin of vriend gehad, maakt ook absoluut geen aanstalten om iemand te zoeken. We zaten ooit op café en er kwam een meisje met hem praten. Toen ze aanbood om haar nummer te geven zei die droogweg: 'nee bedankt' en draaide zich weer om naar de toog.
Vroeger gingen we er van uit dat hij homo was en nog in de kast zat, maar hij zal eerder aseksueel zijn. Hij heeft een job, hobby's, sociaal contact, maakt reizen,...heb nooit de indruk gekregen dat hij ongelukkig zou zijn.
 
maar hij zal eerder aseksueel zijn
Asesksueel hoeft niet te betekenen dat je geen relatie hebt, enkel geen interesse in seks. Maar de meeste mensen zitten niet te wachten op een asesksuele partner en de visvijver aan asesksuelen is wellicht beperkt, je leest dat ook niet af van iemands gezicht.
 
De broer van een vriend van mij is zo iemand. Ondertussen al een eind in de 30 en woont nu al jaren alleen, nooit een vriendin of vriend gehad, maakt ook absoluut geen aanstalten om iemand te zoeken. We zaten ooit op café en er kwam een meisje met hem praten. Toen ze aanbood om haar nummer te geven zei die droogweg: 'nee bedankt' en draaide zich weer om naar de toog.
Vroeger gingen we er van uit dat hij homo was en nog in de kast zat, maar hij zal eerder aseksueel zijn. Hij heeft een job, hobby's, sociaal contact, maakt reizen,...heb nooit de indruk gekregen dat hij ongelukkig zou zijn.
Ik heb ook zo een vriend. Lijkt me niet dat die aseksueel is, gewoon niet echt veel motivatie om enige moeite te doen voor een relatie of gewoon mensen te leren kennen. Heeft wel eens tinder en co geprobeerd, maar geeft dat dan snel op omdat hij het niet kan opbrengen daar tijd in te steken. Ook gewoon een comfortabel leven, sociaal contact, jobs, reist veel, ...

Zelf had ik evengoed in die situatie kunnen zitten had ik niemand leren kennen, ik was best wel ok alleen, al begon het op de duur bij mij wel wat te knagen, en geniet ik nu ook wel van niet alleen thuis te zijn en een gezin te hebben. Het grootste risico als single lijkt me vereenzaming, omdat de meerderheid van je vrienden niet single zal zijn, en dus de prioriteit bij hun gezin zal leggen.
 
Er is ook een verschil tussen mensen die hun hele leven lang single zijn en diegene die single zijn na een mislukte relatie.
 
Als ik kijk in mijn omgeving zie ik mensen die de nodige (langdurige) relaties achter de rug hebben en er nu hun buik vol van lijken te hebben. Dat zijn vaak mensen op een zekere leeftijd natuurlijk, die ondertussen er wel vrede mee hebben en hun eigen gewoontes hebben en hun leven niet zomaar meer willen omgooien.

Ik ken ook wel een paar (min of meer) leeftijdsgenoten die al langdurig single zijn (of nooit een noemenswaardige relatie hebben gehad). Geen van die personen heeft daar toch 100% voor gekozen. Er heerst eerder een soort berusting. Zich min of meer neergelegd dat het er waarschijnlijk toch nooit van zal komen. Maar ik denk dat ze allen wel overstag zullen gaan, moest vandaag of morgen toch de juiste persoon verschijnen.

De langdurig/eeuwige happy single zal wel bestaan, maar ik denk toch dat het een minderheid is. Maar er is natuurlijk wel verschil tussen iemand die altijd al vrijgezel is geweest of toch al het één en andere heeft meegemaakt met eerdere relaties (en bijhorende kinderen). Als je natuurlijk een uitgebreide familie- en vriendenkring hebt en ook fysiek wel eens aan je trekken kan komen tussendoor, maakt het dat waarschijnlijk wel makkelijker en kan ik me voorstellen sommige mensen liever op zichzelf blijven.

Net zoals mensen die in een relatie zitten, en wel eens een slechte periode hebben of ongelukkig zijn, zullen die happy singles ook wel eens slechtere momenten hebben met de situatie waarin ze zitten. Dat lijkt me logisch. En het hangt natuurlijk ook vaak af van de periode in je leven.
 
Als ge single zijt en ge kunt toch nog altijd vrij gemakkelijk aan fysiek/emotioneel contact geraken lijkt mij dat prima. Of als ge iemand zijt die daar geen behoefte aan heeft.

Ik heb zo ne maat die al zo lang ik hem ken (eind de 30 nu) vrijgezel is, maar die heeft altijd wel een aantal (soms parallelle) scharrels rondlopen.

misschien dat den dag dat de vijver opdroogt dat hij nog spijt krijgt, maar in de tussentijd is dat wel de eerste die overal bij is, en de laatste die naar huis gaat.
 
Als ge single zijt en ge kunt toch nog altijd vrij gemakkelijk aan fysiek/emotioneel contact geraken lijkt mij dat prima. Of als ge iemand zijt die daar geen behoefte aan heeft.

Ik heb zo ne maat die al zo lang ik hem ken (eind de 30 nu) vrijgezel is, maar die heeft altijd wel een aantal (soms parallelle) scharrels rondlopen.

misschien dat den dag dat de vijver opdroogt dat hij nog spijt krijgt, maar in de tussentijd is dat wel de eerste die overal bij is, en de laatste die naar huis gaat.
Als je makkelijk contact kan leggen inderdaad... wat voor sommige singles net een probleem is, en de reden waarom ze single zijn.
Het leven dat jij hier beschrijft, zal voor sommigen inderdaad wel aanlokkelijk zijn. Al dan niet voor een bepaalde periode.
 
En de looks om geschikt scharrelmateriaal te zijn. Als het puur voor de lust is wil het oog toch ook wat veronderstel ik.
Er uitzien als Ryan Gosling of Jennifer Lawrence zal wel helpen ja.

Maar een bepaalde vlotheid, uitstraling, houding, zelfvertrouwen,... doet toch het meest, vind ik (als ik naar de mensen kijk in mijn omgeving die snel succesvol contact kunnen leggen)
 
Er is ook een verschil tussen mensen die hun hele leven lang single zijn en diegene die single zijn na een mislukte relatie.
Zo ken ik iemand die daarvoor gekozen heeft nadat ze zwaar mishandeld geweest is door haar (nu) ex. :S
Ik herinner dat ik haar lange tijd nog zag rondwandelen op 'krukken' nadat ze uit het ziekenhuis was ontslagen.

Kort gezegd: sindsdien hoeft het voor haar niet (meer). Ik kan mij daar ergens wel iets bij voorstellen.

Ondertussen is ze 'BAM' omdat ze wel een grote kinderwens had.
 
Ik heb in de familie overigens ook zo een neef rondlopen, 42+ , woont bij zijn ouders (groot huis wel eigen verdieping etc dus die ontvangt daar zijn gasten). Kerel heeft een sociaal leven waar ik na een maand aan zou onderdoorgaan (en ik ben zelf nog wel een vrij sociaal dier). Kan me niet herinneren die ooit met een vriendin gezien/gehoord te hebben. Lijkt me ook niet voor de mannen want er zou in de familie geen enkel probleem zijn moest dat zo zijn. Ik kan niet in zijn gedachten kijken maar die lijkt mij bijzonder gelukkig en heeft door thuis te wonen ook wel de financiële buffer om voor een groot stuk te doen waar hij zin in heeft heeft ook een appartement dat hij al heel wat jaren verhuurt, zal wrsch al half afbetaald zijn door zijn huurders... .

Volgt hij de standaardroute? Nee, dat niet echt. Maar is dat nodig? Ook niet he, gelukkig zijn lijkt me belangrijker dan de schijn hooghouden voor de buitenwereld met een vriend/vriendin waar ge u niet gelukkig mee voelt.
 
45, gans mijn leven single en supergelukkig.
Ik kan me niet voorstellen om in een vaste relatie te zitten, enige waar ik evt voor opensta is een niet-monogame lat-relatie.

Als je niet gelukkig alleen bent zal je ook niet gelukkig met iemand anders zijn.

Ik geniet ten volle van het leven omringd door mensen die ik lief heb en kom tijd tekort eerlijk gezegd.

Dus ja, het is perfect mogelijk om single en gelukkig te zijn de rest van je leven.
 
  • Leuk
Waarderingen: C11
45, gans mijn leven single en supergelukkig.
Ik kan me niet voorstellen om in een vaste relatie te zitten, enige waar ik evt voor opensta is een niet-monogame lat-relatie.

Als je niet gelukkig alleen bent zal je ook niet gelukkig met iemand anders zijn.

Ik geniet ten volle van het leven omringd door mensen die ik lief heb en kom tijd tekort eerlijk gezegd.

Dus ja, het is perfect mogelijk om single en gelukkig te zijn de rest van je leven.
Toepasselijke nickname.
 
Terug
Bovenaan