Hallo
Ik voel me radeloos verloren in mijn situatie. Mijn dochter van 14 jaar is sinds een jaar/half jaar aan het omgaan met de verkeerde vrienden en ik weet niet meer wat te doen. Ik heb er altijd een uitstekende band mee gehad, eigenlijk zelfs veel beter dan dat ze volgens mij ooit heeft gehad met haar moeder (ondertussen reeds 10 jaar een ex). Voor de moeder kwamen haar nieuwe vriendjes altijd boven onze kinderen. Ik heb me altijd zorgen moeten maken over de veiligheid van onze kinderen wanneer ze bij de moeder waren.
Redenen hiervoor zijn o.a. haar nonchalante gedrag (wat in de situatie die zich nu afspeelt, ook een grote rol heeft) en omdat de vriendjes die ze mee naar huis nam altijd personen waren die gekend waren bij de politie voor bepaalde strafrechtelijke feiten en/of met andere dingen bezig waren (zoals b.v. marihuana kweken) in het huis waar ook mijn kinderen rondliepen.
De kinderen merkten dit ook en hebben vaak duidelijk laten merken aan mij dat ze liever bij mij zouden verblijven dan bij de mama. Ik heb altijd gewild dat ze bij beide plaatsen even graag zouden verblijven want ik vond het altijd verschrikkelijk triestig dat ze alweer naar daar moesten voor een week.
Als we nu even verder spoelen naar wat er nu aan de hand is, dan komen we er bij uit dat mijn dochter sinds een jaar/half jaar in mijn ogen echt foute vrienden opzoekt, ze luistert niet meer naar mij (of naar haar moeder, maar daar heeft ze enkele weken terug de gordijnrails uit het plafond getrokken en een kleerkast kapot geslagen omdat ze ruzie hadden), het enige wat ze plotseling wil is liefst de hele dag en avond/nacht naar buiten (ze roept, tiert en schreeuwt de boel bij elkaar als ze niet buiten mag), haar kledingstijl is drastisch veranderd (enkel nog Big Boy-jeans, Dickies riemen, zwarte of rode addidas trui/vestje), ...
Ik wist dat er iets moest gebeuren, ik snap dat ze op de leeftijd van 14 jaar begint te puberen en ik snap de moeilijkheden die hierbij komen, maar het gaat echt fout met haar.
Ze wou me niet in haar smartphone laten zien (wat ik daarvoor nooit heb gevraagd) en ik wist dat dat niet klopte, ik respecteer haar privacy, maar als ouder wist ik dat ik erin moest kijken. Dus twee dagen geleden heb ik met geweld (niet geslagen, wel vastgepakt) haar smartphone afgenomen en haar vingerafdruk op de sensor geduwd.
Ik heb op snapchat naaktfoto's gezien van vriendinnen van haar (13-15?) jaar, gesprekken die gaan over jongens die meisjes in het gezicht neuken en filmpjes die daarover zouden gedeeld worden, drug gerelateerde foto's, porno (van het internet denk ik, niet van hen zelf), sexueel getinte memes (Hitler die iemand aan het neuken is, een andere meme gaat over het feit dat als een meisje teveel zegt, dat het dan de oplossing is om je lul in haar mond te steken om ze te doen zwijgen, ...), ze zit in groepen waar men filmpjes deelt van kinderen die buiten de schoolpoort lam geslagen worden door jeugdbendes, zelf heeft ze ook al bijgedragen tot het uploaden van zo'n filmpjes, ik ben al heel wat gewoon, maar dit gaat er echt over.
Andere dingen die ik heb ontdekt is dat ze - terwijl ze naar mij stuurt dat ze op de markt zit met heel veel "<3<3<3<3<3<3<3"- hartjes emojis en dat alles goed gaat, ze eigenlijk met (ook voor haar onbekende, gesprekken beginnen met: "naar het schijnt verkoop jij vapes?") buitenlanders afspreekt om vapes te fixen.
Sinds ik haar smartphone heb afgepakt, is ze naar haar moeder weggelopen, die haar nu met open armen ontvangt en van mij de slechte persoon maakt. Wat ze niet verstaat, is dat de enige reden dat mijn dochter nu naar haar loopt is omdat ze van haar WEL elke dag (en in de avond na zonsondergang) naar buiten mag, van haar mag ze thuisblijven van de school waar ze zit, nu in het midden van de examens, terwijl ze ze wel in de ochtend naar de markt laat gaan om de situatie aan haar vrienden (die wel naar school gaan) uit te leggen.
Ze maken me kapot. Da's dan de dochter waar ik ben voor blijven leven, want ik heb ooit heel diep gezeten. En nu lachen ze mij aan de telefoon uit. Het vreet me kapot vanbinnen. Ik heb al naar de school gebeld, naar de huisarts, ... Zelfs naar de politie. Die kunnen uiteraard weer niets doen, tot het te laat is. Nooit had ik me deze situatie kunnen inbeelden. Niemand van de familie snapt het. Mijn dochter en haar moeder maken nu zo ongelooflijk veel kapot, het is echt onwerkelijk.
Het enige wat de politie me kon meegeven, is dat ik aangifte kon doen omdat hetgeen de moeder nu doet eigenlijk schending van het door de rechter uitgesproken vonnis is, aangezien mijn dochter deze week bij mij moet zijn. Maar toen ik dat bovenhaalde aan de telefoon gisteren, kreeg ik van mijn eigen dochter te horen dat ik "mijn fucking bakkes moest houden en dat ze er zelf voor koos om nu bij mama te zijn."
De moeder begrijpt niet, dat door haar "enablen" van onze dochter haar gedrag, ze ook meedraagt aan de ondergang van onze dochter. Wat ik ook zeg of doe, ze kan en/of wil het niet zien. Ik heb het gevoel dat ik de enige was die wist dat het fout liep en nu ontneemt ze me zelfs het recht om kwaad te zijn en te spreken met mijn dochter. Ze ontneemt mij het recht op het uitoefenen van mijn ouderlijke verplichting, gezag en verantwoordelijkheid.
En nog veel meer eigenlijk, maar terwijl ik dit schrijf, voel ik me ziek en het maakt me vanbinnen kapot omdat het lijkt alsof ik mijn dochter aan het verliezen ben.
Nooit heb ik gehandeld of iets gedaan om haar pijn te doen of iets anders negatief. Ik leef om haar (en mijn zoon) te beschermen en om een goede ouder te zijn, dat is eigenlijk mijn enige echte doel.
Dit is een regelrechte nachtmerrie.
Ik voel me radeloos verloren in mijn situatie. Mijn dochter van 14 jaar is sinds een jaar/half jaar aan het omgaan met de verkeerde vrienden en ik weet niet meer wat te doen. Ik heb er altijd een uitstekende band mee gehad, eigenlijk zelfs veel beter dan dat ze volgens mij ooit heeft gehad met haar moeder (ondertussen reeds 10 jaar een ex). Voor de moeder kwamen haar nieuwe vriendjes altijd boven onze kinderen. Ik heb me altijd zorgen moeten maken over de veiligheid van onze kinderen wanneer ze bij de moeder waren.
Redenen hiervoor zijn o.a. haar nonchalante gedrag (wat in de situatie die zich nu afspeelt, ook een grote rol heeft) en omdat de vriendjes die ze mee naar huis nam altijd personen waren die gekend waren bij de politie voor bepaalde strafrechtelijke feiten en/of met andere dingen bezig waren (zoals b.v. marihuana kweken) in het huis waar ook mijn kinderen rondliepen.
De kinderen merkten dit ook en hebben vaak duidelijk laten merken aan mij dat ze liever bij mij zouden verblijven dan bij de mama. Ik heb altijd gewild dat ze bij beide plaatsen even graag zouden verblijven want ik vond het altijd verschrikkelijk triestig dat ze alweer naar daar moesten voor een week.
Als we nu even verder spoelen naar wat er nu aan de hand is, dan komen we er bij uit dat mijn dochter sinds een jaar/half jaar in mijn ogen echt foute vrienden opzoekt, ze luistert niet meer naar mij (of naar haar moeder, maar daar heeft ze enkele weken terug de gordijnrails uit het plafond getrokken en een kleerkast kapot geslagen omdat ze ruzie hadden), het enige wat ze plotseling wil is liefst de hele dag en avond/nacht naar buiten (ze roept, tiert en schreeuwt de boel bij elkaar als ze niet buiten mag), haar kledingstijl is drastisch veranderd (enkel nog Big Boy-jeans, Dickies riemen, zwarte of rode addidas trui/vestje), ...
Ik wist dat er iets moest gebeuren, ik snap dat ze op de leeftijd van 14 jaar begint te puberen en ik snap de moeilijkheden die hierbij komen, maar het gaat echt fout met haar.
Ze wou me niet in haar smartphone laten zien (wat ik daarvoor nooit heb gevraagd) en ik wist dat dat niet klopte, ik respecteer haar privacy, maar als ouder wist ik dat ik erin moest kijken. Dus twee dagen geleden heb ik met geweld (niet geslagen, wel vastgepakt) haar smartphone afgenomen en haar vingerafdruk op de sensor geduwd.
Ik heb op snapchat naaktfoto's gezien van vriendinnen van haar (13-15?) jaar, gesprekken die gaan over jongens die meisjes in het gezicht neuken en filmpjes die daarover zouden gedeeld worden, drug gerelateerde foto's, porno (van het internet denk ik, niet van hen zelf), sexueel getinte memes (Hitler die iemand aan het neuken is, een andere meme gaat over het feit dat als een meisje teveel zegt, dat het dan de oplossing is om je lul in haar mond te steken om ze te doen zwijgen, ...), ze zit in groepen waar men filmpjes deelt van kinderen die buiten de schoolpoort lam geslagen worden door jeugdbendes, zelf heeft ze ook al bijgedragen tot het uploaden van zo'n filmpjes, ik ben al heel wat gewoon, maar dit gaat er echt over.
Andere dingen die ik heb ontdekt is dat ze - terwijl ze naar mij stuurt dat ze op de markt zit met heel veel "<3<3<3<3<3<3<3"- hartjes emojis en dat alles goed gaat, ze eigenlijk met (ook voor haar onbekende, gesprekken beginnen met: "naar het schijnt verkoop jij vapes?") buitenlanders afspreekt om vapes te fixen.
Sinds ik haar smartphone heb afgepakt, is ze naar haar moeder weggelopen, die haar nu met open armen ontvangt en van mij de slechte persoon maakt. Wat ze niet verstaat, is dat de enige reden dat mijn dochter nu naar haar loopt is omdat ze van haar WEL elke dag (en in de avond na zonsondergang) naar buiten mag, van haar mag ze thuisblijven van de school waar ze zit, nu in het midden van de examens, terwijl ze ze wel in de ochtend naar de markt laat gaan om de situatie aan haar vrienden (die wel naar school gaan) uit te leggen.
Ze maken me kapot. Da's dan de dochter waar ik ben voor blijven leven, want ik heb ooit heel diep gezeten. En nu lachen ze mij aan de telefoon uit. Het vreet me kapot vanbinnen. Ik heb al naar de school gebeld, naar de huisarts, ... Zelfs naar de politie. Die kunnen uiteraard weer niets doen, tot het te laat is. Nooit had ik me deze situatie kunnen inbeelden. Niemand van de familie snapt het. Mijn dochter en haar moeder maken nu zo ongelooflijk veel kapot, het is echt onwerkelijk.
Het enige wat de politie me kon meegeven, is dat ik aangifte kon doen omdat hetgeen de moeder nu doet eigenlijk schending van het door de rechter uitgesproken vonnis is, aangezien mijn dochter deze week bij mij moet zijn. Maar toen ik dat bovenhaalde aan de telefoon gisteren, kreeg ik van mijn eigen dochter te horen dat ik "mijn fucking bakkes moest houden en dat ze er zelf voor koos om nu bij mama te zijn."
De moeder begrijpt niet, dat door haar "enablen" van onze dochter haar gedrag, ze ook meedraagt aan de ondergang van onze dochter. Wat ik ook zeg of doe, ze kan en/of wil het niet zien. Ik heb het gevoel dat ik de enige was die wist dat het fout liep en nu ontneemt ze me zelfs het recht om kwaad te zijn en te spreken met mijn dochter. Ze ontneemt mij het recht op het uitoefenen van mijn ouderlijke verplichting, gezag en verantwoordelijkheid.
En nog veel meer eigenlijk, maar terwijl ik dit schrijf, voel ik me ziek en het maakt me vanbinnen kapot omdat het lijkt alsof ik mijn dochter aan het verliezen ben.
Nooit heb ik gehandeld of iets gedaan om haar pijn te doen of iets anders negatief. Ik leef om haar (en mijn zoon) te beschermen en om een goede ouder te zijn, dat is eigenlijk mijn enige echte doel.
Dit is een regelrechte nachtmerrie.
).
Dus geef de hoop vooral niet op, en doe jezelf zeker niets aan!
